Een nieuwe huisgenoot

Geschreven door

Toen ik drieënhalf jaar geleden bij mijn baasjes kwam wonen, woonden er ook drie katten. Banjer, Kyra en Sofie. Als pup vond ik dat best spannend en wennen. Soms kreeg ik wel eens een tik op mijn neus en toen ik groter werd durfde ik ze best te plagen.

Van 3 naar 1

In twee jaar tijd overleden Banjer en afgelopen december Kyra. Zo bleven Sofie en ik over. Ik vond het wel best hoor. Heb nog steeds een beetje moeite om katten te snappen en ik vergeet soms dat ik veel groter ben en ook wel een beetje lomp soms. Voor Sofie was het natuurlijk anders want zij was opeens alleen en miste wel een maatje. Afgelopen voorjaar hoorde ik mijn baasjes praten over een nieuwe huisgenoot. Nou dat zou wel een grapje zijn dacht ik.

Rust verstoord

Nou het was geen grapje hoor. Mijn vrouwtje kreeg vanaf half april elke dag foto’s en filmpjes van een klein poezenbeest. Er was een nestje Ragdolls geboren bij een oud klasgenote van mijn vrouwtje die in Duitsland woont. Als snel besloot ze dat er zo’n kleintje naar ons zou komen. Ik hield mijn hart vast want mijn rust zou nu wel weg zijn.

Veranderingen

Voor dat de kleine kwam hadden de baasjes al geshopt want er moesten nieuwe krabspullen komen en speeltjes. Op 31 juli was het zo ver en reden de baasjes naar Duitsland. Ik hoefde gelukkig niet mee omdat het een flink stuk rijden was. Toen de baasjes thuis kwamen had ik wel in de gaten dat er iets was. Mijn vrouwtje liep met de reismand gelijk naar boven naar de logeerkamer waar de kleine eerst kon wennen. Maar hé, ik ben niet gek en bleef bij de deur naar de gang staan en voelde me onrustig. Want er was iets achter de deur.

Introductie

De planning was dat de kleine, ze heet trouwens Charlie Sue, eerst boven kon wennen. Later kon ze wennen aan Sofie en daarna pas aan mij. Nou daar was ik het dus niet mee eens en bleef maar onrustig. De planning werd aangepast. Na verloop van tijd kwam vrouwtje met de kleine naar beneden en hield haar vast op schoot zodat ik kon snuffelen. Ik ben niet zo subtiel en vergat een beetje dat het nog een kleine uk was van bijna 16 weken. Charlie vond het ook mega spannend. Zo deden de baasjes het een paar keer. Charlie af en toe even mee naar beneden nemen en mij laten snuffelen en dan weer lekker haar eigen plekje. Charlie bleek al snel een stoere chick, want ondanks dat ze mij best spannend vond, was ze niet heel erg bang.

Drukte in huis

Al snel had ik in de gaten dat ze bleef. Maar nu kwam de grootste uitdaging…. Een spelende en rennende kitten in de woonkamer.
Sofie was de jongste toen ik in huis kwam en was toen bijna 10 en de anderen 2 nog ouder. Ik was dus niet veel gewend aan spelen en en rennende katten omdat zij dat niet meer deden.

Nou daar kwam die kleine aap de woonkamer door sjeesen. Spelen met muizen, overal in klimmen.
Charlie moest alles ontdekken en het hele huis was een groot feest voor haar. Ik vond dat, dat niet mocht en rende er steeds naar toe. De baasjes zeiden dat ik mij er niet mee mocht bemoeiend en lieten mij dan op mijn plaats zitten als ik te druk deed. Oh wat vond ik dat moeilijk zeg. Want ze deed soms stoute dingen en stiekem wilde ik ook wel mee doen. Maar met mijn grote kop en bek boven zo’n kleine puk en er zelf achteraan rennend was volgens de baasjes niet zo’n goed idee. Charlie rende dan gauw weg maar kwam gelijk weer terug. Als ik mij inhield mocht ik wel meekijken en kreeg ik een kroel of een koekje.

Ondertussen waren Sofie en Charlie al redelijk aan elkaar gewend. De eerste periode sliepen ze apart en samen beneden als de baasjes thuis waren. Als de baasjes en ik weg waren konden ze ook samen op de boven verdieping. Ze zijn nog geen vriendinnen maar vinden elkaar in ieder geval aardig.

En hoe gaat het nu?

Op het moment van typen woont Charlie drie weken bij ons en ligt achter het vrouwtje op de stoel terwijl ze mijn blog typt.
Ik vind Charlie best grappig en wen steeds meer dat ze rondloopt en speelt. Soms kriebelt het en wil ik op mijn manier mee doen of kom met haar muis aan zetten. Als ik te ruw doe of in de bemoei modus schiet word ik terug gevloten. Ik weet dat de baasjes alles regelen maar soms voel ik mij wel een beetje de manager;)

Als ’s morgens de baasjes beneden komen met de poezen, dan loop ik eerst op Charlie af. Charlie vindt dat geloof ik iets minder leuk omdat ik dat niet al te subtiel doe.
Ze is nog niet bij me gaan liggen. Maar daar ben ik wel blij om stiekem want ik hou er eigenlijk niet zo van. Sofie doet het soms wel eens op gepaste afstand op mijn kussen of in mijn mand en de vorige katten ook wel eens.
Ik lig liever alleen of soms dichtbij de baasjes maar niet dat geplak bij elkaar hoor.
Ook laten de baasjes Charlie en mij niet samen als ze bijv even weg moeten. Ze zijn bang dat ik Charlie misschien pijn kan doen en Charlie in de woonkamer zonder toezicht is ook niet zo heel verstandig. Al dat geklim en geklauter.

Nou er volgens vast nog vele avonturen met Charlie erbij.
Hebben jullie ook wel eens een nieuwe huisgenoot gekregen en hoe ging dat dan?
Tot de volgende blog, poot Guus

Een wandeling met andere Yakutian Laika’s

Geschreven door

Dat Yakutian Laika een bijzonder ras is, zeker in Nederland is wel duidelijk. Probeer iemand maar eens uit te leggen van welk ras jouw hond is als je met een Yakut Laika op straat loopt. Lukt niet! Ik zeg meestal voor het gemak maar dat ze een sledehond is. Ook zijn er niet zo veel Yakutian Laika’s in Nederland.

Samen wandelen

Op Instagram volg ik een aantal andere Yakutian Laika’s (of bijna alleen maar), een aantal komen uit Nederland. Dus ik stuurde Kira een berichtje of ze wel eens een samen met andere Yakuts ging wandelen. Dat deed ze, sterker nog er is een WhatsApp groep met andere Nederlandse Yakut Laika eigenaren. Hoe leuk!?

Soester Duinen

Op zondag de 15e zijn we gaan wandelen met de een hele groep Yakutian Laika’s. Voorwaarde voor het gebied was dat het of bij water was of in een omheind of overzichtelijk wandelgebied. Dat werd ditmaal de Soester Duinen. Via de handige blog van Sennah over de Soester Duinen hebben we besloten om de parkeerplaats bij de kleine duinen te nemen. We hoeven immers met de honden niet naar de speeltuin of het eettentje. Lena Soesterduinen Zondagochtend

Op zondagochtend om 11 uur hadden we afgesproken en er was gewoon nog voldoende plek op de parkeerplaats. Dus dat begon goed. Wij waren iets te vroeg (ik had flink doorgereden), dus wij liepen alvast het gebied in met Lena. Na een tijdje kwamen ook Marley en Kira de duinen in. Op de Soester Duinen is er genoeg plek om te rennen, dus alle drie de honden gingen meteen los en kennismaken. Dat ging hartstikke goed meteen. Als Yakuts maar kunnen rennen.

Andere honden

Naast het groepje met Yakuts waren er natuurlijk ook andere honden die lekker in de Soester Duinen aan het wandelen waren. Lena vond een jonge dalmatiër erg leuk, maar die was beschermend over zijn frisbee. Lena snapte daar niets van, waarom hij daar nou om moest grommen toen ze er even aan snuffelde. Later was er nog een leuke labradoodle en een jonge poedel waar ze ook leuk heeft mee gespeeld.

Leuk gespeeld

Wij waren een beetje vroeg en we hebben dus een tijd met elkaar onder een boom gestaan. De honden hebben om ons heen gerend en gespeeld. Toen de groep eenmaal compleet was, zijn ze nog gaan wandelen. Maar de vele honden, het mulle zand en de warmte waren eigenlijk al meer dan genoeg voor Lena. Dus wij zijn naar huis gegaan. Eerst nog een poging tot een groepsfoto (die niet echt gelukt is) en toen lekker in de koele auto met vers water en naar huis.

Een kijkje in het leven van Kira

Geschreven door

Hoi allemaal,

De vorige keer heb ik jullie verteld over onze eerste ontmoeting met Kira. Nu wilde ik jullie iets meer vertellen over hoe en wat wij met haar doen in het dagelijkse leven.

Verlegen pup

In de puppy periode hebben we het wat rustiger aan met haar gedaan. We merkten dat ze best een verlegen pupje was en dat ze wel echt socialisatie nodig had, dus we hebben veel plekken opgezocht waar hondjes kwamen en namen haar ook mee naar drukkere plekken in onze omgeving. Dit heeft haar echt goed gedaan, want ze is nu super sociaal geworden naar mensen, kindjes en andere honden. Daar zijn we zo blij mee en door haar fijne karakter vertrouwen we haar ook bijna blindelings met andere mensen en honden. Jake heeft haar ook zeker geholpen met zekerder worden en voor zichzelf leren opkomen. Dus dat was echt top!

Heel veel buiten

We merkten ook al snel dat Kira het echt heerlijk vindt om buiten te zijn, dus eigenlijk staat bij ons heel vaak lekker de deur naar de tuin open, zodat ze in de tuin kan zijn. Ook nemen we haar elke dag mee naar een gebied waar ze lekker kan rennen. Dit kan het bos zijn, een losloopstrook, het strand, etc. Zolang ze maar kan rennen, spelen, graven of jagen, dan is mevrouw de gelukkigste hond. Ja, jagen… Dat heeft ze ontdekt toen ze denk ik een halfjaartje oud was. Dat is wel even een dingetje.. Maar daar zal ik in een andere blog nog uitgebreid op terug komen. We proberen dus tegenwoordig naar plekken te gaan waar weinig wild zit of waar we haar continu kunnen zien.

Spelen met andere honden

Ze heeft het wel echt nodig om elke dag even lekker los te kunnen rennen, maar ja welke hond heeft dat niet nodig? En dan denk je misschien, een oer/poolhond, moet die niet heel veel lopen? Dat kan ze zeker, maar wij doen dat bewust niet te ver en te veel, want we zijn van mening dat het maar net is waar je hond gewend aan raakt. Als we willen zouden we uren met haar kunnen wandelen, maar we merken dat ze met minder ook al tevreden is. We kijken per dag waar we heen gaan en wat voor wandeling het wordt. Ook spreken we best vaak af met andere hondeneigenaren, want ze vindt het heerlijk om te spelen met andere hondjes.

Voor de step

Naast elke dag te wandelen met Kira zijn we er ook een halfjaar geleden ongeveer achter gekomen dat ze echt fantastisch goed is in de sledesport. Dit is natuurlijk ook wel echt waarvoor ze ‘gemaakt’ is. Maar om het haar dan ook te zien doen en dan erachter te komen dat ze er heel erg goed in is, is gewoon fantastisch. We hebben nu 2 lesjes gehad en zijn van plan om straks richting de herfst/winter hier mee verder te gaan. Uiteindelijk wil ik heel graag mijn eigen step, zodat we het met regelmaat kunnen gaan doen. Maar eerst moeten we de kneepjes van de sport beter gaan leren. Ze is nu ook volgroeid, dus ik ben benieuwd hoe sterk ze nu geworden is. Nu al zin in!! Wat me ook erg leuk lijkt om te gaan doen is fietsen. Alleen ben ik er een beetje bang voor dat ze dan dus ook gaat trekken en voor de fiets wilt gaan, dus dat is nog iets wat we moeten gaan ondervinden.

Hersenspelletjes

In deze tijd van het jaar houden we het nu vooral bij wandelen en spelen met haar, want we merken dat ze het nu heel snel warm heeft en daar moeten we rekening mee houden. We proberen nu ook haar hersenen te trainen door hersenspelletjes met haar te doen. Dat is ook ontzettend leuk. We hebben wat spelletjes staan van Nina Ottosson, die erg goed in de smaak vallen. Dus op regenachtige dagen of op dagen dat we merken dat ze iets meer uitdaging nodig heeft doen we dit met haar.

Dit was even een korte kijk in ons leven samen met Kira.

Ik zal in mijn volgende blog terug komen op Kira’s jachtinstinct, dus tot snel allemaal!

 

Wandelen in het omheinde Hondenbos in Apeldoorn

Geschreven door

Lena en ik hadden een wandelafspraak met Odin, ook een Yakut Laika. Heleen, haar 4 zoontjes en Odin komen uit Apeldoorn. Dus op een woensdagochtend zijn we allemaal samen naar het hondenbos gegaan.

Omheind hondenbos

Nu was ik jaren geleden al eens in Apeldoorn geweest, hier is namelijk een omheind stuk bos waar honden los mogen lopen. Ideaal voor honden die normaal gezien niet los kunnen lopen omdat ze weglopen. De eerste keer dat ik in het hondenbos was, was ik dan ook met een vriendin die een Husky had die niet los kon lopen.

Het Leesten Apeldoorn

Het gebied waar het omheinde hondenbos ligt heet het Leesten. Gebruik je je navigatie dan navigeer je naar het volgende adres;

Adres: Hoenderloseweg 191, 7339 GG Ugchelen (gemeente Apeldoorn)

Kom je aanrijden op de parkeerplaats, sla dan meteen linksaf en kies daar een plekje. Dat is het dichtste bij de ingang van het omheinde bos.

Heel veel honden

Wat lopen er veel honden in het hondenbos zeg! Lena en Odin hebben leuk samen gespeeld, maar ook met andere honden hebben ze heel veel gespeeld. Eén keer vond Lena een Beagle wel heel spannend, die al blaffend achter haar aan rende, Odin is haar even komen redden, door tussen haar en de Beagle te gaan staan en daarna weg te rennen. Nu rende de Beagle al blaffend achter Odin aan en kon Lena ook weer verder wandelen. Eigenlijk waren alle honden heel vriendelijk naar elkaar en ging alles heel erg goed met de ontmoetingen.

Kleine hondjes, grote honden

Lena keek echt haar ogen uit! Ze heeft in haar leven nog nooit hele kleine hondjes gezien. Nu was er een groep van wel 8 hele kleine hondjes. Ze vond het wonderlijk. Ze heeft ze zelfs staan nakijken toen ze het hek uit liepen.

Hekken

Bij de hekken is het natuurlijk wel even uitkijken geblazen dat jouw hond niet met een andere hond mee naar buiten glipt. Direct buiten de hekken kun je ook in het bos lopen, maar alleen met de hond aan de lijn.

Leuke wandelronde

We hebben een leuke ronde gelopen door het omheinde deel en door de hoeveelheid honden en het samen spelen, was Lena ook echt wel moe na een klein uurtje. In de omschrijving over het hondenbos staat dat het een stuk bos is van 10 hectare, het lijkt mij dat het een stuk kleiner is. Ik heb geen idee welk gedeelte wij gelopen hebben. Ik was natuurlijk veel te druk met Lena en gezellige gesprekken met Heleen, haar zoontjes en de andere hondeneigenaren die we tegenkwamen.

Er schijnt ook nog een wandelroute te zijn buiten het omheinde bos van 5 kilometer waar de hond ook los mag lopen. De zogenaamde “Natte Neuzen Route”. Dat is voor een leuk idee voor een volgende wandeling!

de Yakut wat?

Geschreven door

Ja, dat dachten wij ook.

Labrador pup

Zoals jullie misschien al hebben gelezen in onze introtekst is Kira door toeval op ons pad gekomen. We waren namelijk op zoek naar een Labrador pup als tweede hond erbij. We hadden op dat moment al een hondje, Jake de Australian Cattle Dog en we wilden er voor hem een maatje bij hebben. Ook zijn wij helemaal weg van honden en wilden onze roedel graag uitbreiden. We stonden inmiddels al op verschillende wachtlijsten voor een grijze/zilveren Labrador, maar we kregen al heel vaak het bericht dat het nog wel eens heel lang kon gaan duren voordat er een pupje voor ons beschikbaar kwam (dit was in de tijd net toen de eerste lockdown van de Coronacrisis begon). We voelden de bui dus al hangen… Er zat dus voorlopig geen vriendinnetje voor Jake in de planning.

Nest Yakutian Laika pups

Maar, dan kennen jullie mijn vriend nog niet, die als hij iets in z’n hoofd heeft dit er niet gemakkelijk uit kan zetten. Zo zat hij avonden lang te zoeken op internet en onder andere ook op Marktplaats. Daar kwam hij op een gegeven moment een heel schattig nestje van witte, fluffy pupjes van een ras wat voor ons totaal onbekend was. Yakutian Laika puppy’s beschikbaar stond er boven het bericht. M’n vriend liet me het bericht zien en zei: “wat een mooie pups, maar heb jij ooit van dit ras gehoord?”.

Informatie op internet

Ik had natuurlijk ook geen idee en we zijn toen op internet gaan zoeken. Ik denk dat er wel geteld 2 à 3 goede pagina’s waren met nuttige informatie over deze Laika’s, dus daar baalden we wel van… Omdat er namelijk zo weinig over te vinden was hadden we zoiets van moeten we dit wel doen? Alleen bleven de puppy’s toch wel in onze gedachten hangen en we besloten uiteindelijk toch de fokker op te bellen. We hadden zo’n fijn gesprekje gehad en het voelde meteen goed. Dat maakte ons toch wel erg nieuwsgierig en we besloten te gaan kijken. Ik hoor je denken, een Yakutian Laika is toch wel even heel iets anders dan een Labrador? Dat klopt, daar waren we ons ook zeker bewust van, maar ondanks dat we best impulsief kunnen zijn denken we zeker na over de keuzes die we maken. En nog belangrijker, denk ik, we volgen vooral ons gevoel.

Bij de fokker

Na een uur en driekwartier rijden kwamen we aan in Ens bij de fokker van de schattige pups. We zagen ze al meteen toen we de auto parkeerden en waren eigenlijk op slag verliefd. Na een tijd tussen te pups te zitten en met de fokker te kletsen, mochten we zelfs al een pupje kiezen en ze mocht ook mee mits we dat al wilden. De pupjes waren namelijk al wat ouder dan 10 weken. Mijn vriend en ik keken elkaar aan en we wisten eigenlijk al genoeg, dit ging hem worden. We hebben voor een rustig teefje gekozen en ze is meteen met ons mee naar Brabant gekomen. Jep, dat is allemaal heel snel gegaan, maar het is echt de beste keus ooit geweest, want wat is Kira toch een fijne hond en ze klikte meteen goed met Jake. Ook al wisten we van te voren heel weinig over haar en het ras, we hebben ons gevoel gevolgd en dat zat gewoon goed.

Inmiddels is onze dame alweer anderhalfjaar oud en kunnen niet zonder haar.

Sledehonden uit Rusland

Wat ik soms nog wel jammer vind is dat er dus zo weinig op internet te vinden is over het ras, maar ergens is dat misschien ook goed. Het is namelijk een relatief onbekend en klein ras, wat dus niet doorgefokt is en kern gezond. Het zijn echte oer/sledehonden uit Rusland, die naar mijn mening, niet te populair moeten worden, zodat het een goed gezond ras blijft. Het zijn natuurlijk ook niet perse honden voor de beginneling, maar daar kom ik in latere blogs nog op terug. Voor nu wilde ik jullie eerst onze ontmoeting vertellen en meer ras informatie en tips/tricks over de Yakut gaan zeker nog komen!

Dus tot snel!

Groetjes en een pootje van Kira!

Hondeneigenaren, doe eens lief!

Geschreven door

Natuurlijk is het je grootste angst dat jouw hond wordt aangevallen door een andere hond. Of dat er vechten ontstaat. Maar om nu meteen onaardig te doen tegen andere hondeneigenaren? Liever niet hoor!

Honden zijn geen robots

Honden zijn nu eenmaal geen robots en mensen ook niet. Dus ja het kan voorkomen dat iemand even niet goed oplet en jou niet ziet lopen met een aangelijnde hond. En ja het kan ook gebeuren dat de hond niet terugkomt als hij geroepen wordt. En ja ook riemen kunnen uit handen glippen en alle andere dingen die je niet in de hand hebt kunnen gebeuren.

Doe aardig

Hoe het ook zij. Wij mensen kunnen de reactie van de hond niet 100% voorspellen of controleren. Wat we wel kunnen controleren is hoe wij met onze hond omgaan, maar ook hoe wij met andere mensen omgaan. Je hoeft dus niet meteen boos te worden en te schreeuwen tegen iemand. Je weet immers nooit wat er met die persoon aan de hand is. Jouw onvriendelijkheid kan net de druppels zijn waardoor iemands emmer overloopt. Of je kunt, door juist wel aardig te blijven, er voor zorgen dat iemands dag net een stukje lichter is. Dat illustreert het volgende verhaal maar al te goed;

“Wij zaten op het terras even iets te eten met onze hond. Er liep een andere hond voorbij die hadden we nog niet zien aankomen en onze hond viel uit (blaffen en grommen). De mensen van de andere hond zeiden ‘geen probleem hoor die van ons kan ook zo uit de hoek komen’. Zij gingen aan een tafel verderop zitten. Terwijl we zaten te eten (en niet goed oplette) schoot onze hond los en rende naar de andere hond toe. Die begon te grommen en te blaffen. Met een rood hoofd liep ik snel naar de tafel van de andere mensen toe. Die nog steeds heel vriendelijk bleven en het geen enkel probleem vonden. Wat zij niet wisten, is dat ik net terug kwam uit het ziekenhuis waar mijn man chemotherapie had gehad, waardoor we een emotioneel zware dag hadden. Dat deze mensen zo vriendelijk bleven heeft zo veel geholpen. Ik denk dat we moeten onthouden dat we allemaal ons best doen met onze honden.”

Ga uit van het beste van de mens

De meeste mensen zijn gewoon heel vriendelijk en sociaal. Sterker nog mensen zijn van nature sociale wezens die in hele hechte gemeenschappen het beste tot hun recht komen. Ga jij uit van het beste in jouw medemens? Of denk je bij voorbaat al dat iemand een eikel is die zijn hond niet bij zich wil houden? Het beste is om uit te gaan van het beste in de mens (en hond). Denk je nu ‘ja maar als ik vraag of iemand zijn hond bij zich wil houden krijg ik altijd een rot reactie’. Misschien is de reactie niet perse rot bedoeld, maar is het uit schaamte omdat de hond echt niet luistert bijvoorbeeld. Probeer vooral zelf voor jouw eigen hond te zorgen. Dus kan jouw hond absoluut niet met andere honden of ben jij zelf doodsbang dat jouw hond gebeten gaat worden? Ga dan ergens wandelen waar je geen tot weinig honden tegenkomt.

Een geweldig boek die haarfijn uitlegt hoe mensen echt in elkaar zitten is het boek “De meeste mensen deugen”. Het was voor mij in elk geval echt een eyeopener.

Vertrouw op jezelf en jouw hond

Hoe beter jij jouw eigen hond kent, hoe beter je kunt ingrijpen in een situatie. Honden vinden niet alle honden aardig. Het kan 99 van de 100 keer goed gaan en het kan ook een keer vechten worden. De kunst is natuurlijk om in te grijpen voordat het zo ver komt. Zo ben ik met Lena in de hondenspeeltuin en er zijn al 2 honden. Ik vraag even aan de dames van de honden of ze het goed vinden als we er bij komen. Dat vinden ze. Lena gaat lekker spelen en rennen met beide honden. Totdat 1 hond het een beetje eng vindt en wat angstig (met de staart tegen de billen geplakt) wegrent. Ik zie aan Lena dat ze er achteraan wil gaan rennen. Waar het eerst leuk gelijkwaardig spel is, is dat het nu niet meer. Ik blokkeer Lena en lijn haar aan. Genoeg geweest voor vandaag en we verlaten de speeltuin. Waarop de andere eigenaresse nog zegt; ‘het is niet erg hoor, ze is wel vaker een beetje bang’. Op zich heel lief om te zeggen, maar ik wil niet dat Lena honden najaagt. Dus we gaan. Dat is ook wat ik Lena wil leren.

Steun bieden en ingrijpen waar nodig

Een volgende bezoek aan de hondenspeeltuin was Lena leuk aan het spelen met een ander jong teefje en dat ging heel goed. De andere teef nam duidelijk de leiding en Lena vond het prima en hobbelde gezellig achter haar aan. Totdat er een Saarlooswolfhond reu van een jaar bij kwam. Die speelde heel erg grof en gooide Lena met zijn voorpoten tegen de grond aan. Zowel Stefan (mijn man) als ikzelf gaan door de knieën, Lena weet dan dat ze steun kan komen zoeken bij 1 van ons. Eerst gaat ze even bij Stefan zitten om vervolgens toch weer richting de Saarlooswolfhond te gaan. Daarna gaat het weer vrij grof en komt ze bij mij zitten. Ik zit nog even samen met haar en lijn haar aan en we vertrekken uit de speeltuin. Waarbij ik ervoor waak dat de hond niet nog eens in de buurt komt waardoor Lena zich onveilig zou voelen. Ik vertrouw op mijn gevoel en geef Lena de kans om steun te zoeken en daar handel ik ook naar. Wat de eigenaar van de andere hond in dit geval doet (of niet doet) is dan ook niet mijn zaak. Ik heb iedereen een fijne dag verder gewenst en we zijn weggaan. Was het even spannend? Jazeker! Heeft Lena er een goede ervaring aan overgehouden? Ik denk het wel. Ze heeft in elk geval geleerd dat ze steun kan zoeken en dat ik haar uit een situatie help. Dus ook dit soort ontmoetingen kunnen juist hele waardevolle lessen zijn.

Compassie

Hoe het ook zij, het zijn voor iedereen moeilijke tijden. Je weet nooit wat iemand meemaakt en voor iedereen is de hond zijn of haar steun en toeverlaat. Iedereen doet zijn best en niemand wil dat honden gaan vechten of dat er gewonden vallen. Dus probeer aardig te doen tegen iedereen die je tegenkomt. Ga je honden uit de weg? Ook helemaal goed, zwaai van een afstandje even naar de andere hondeneigenaar en sla een ander pad in. Wat je ook doet, behandel anderen zoals je zelf ook behandeld wilt worden, ook als ze dingen anders doen dan jij dat zou doen.

Makkelijk praten

Denk nu niet dat ik altijd iedereen lief, leuk en aardig vind en dat het zo altijd is geweest. Ik heb zelf een reactieve hond gehad die ik het liefste voor de hele wereld (en zeker andere honden) wilde beschermen. Daarbij ben ik ook niet aardig geweest tegen andere hondeneigenaren. Eigenlijk vanuit de frustratie die ik zelf had omdat ik zag dat mijn hond het moeilijk had. Achteraf denk ik wel eens ik had meer vertrouwen in mijn hond moeten hebben. En me moeten focussen op wat mijn hond doet en nodig heeft ongeacht wat een andere hond doet. Daarbij komt dat honden ook best wel flexibel zijn en ook best wel wat stress kunnen handelen en verwerken. Zolang jij jouw focus maar houdt op jouw hond en op zijn of haar welzijn. Terwijl je vriendelijk blijft tegen iemand anders. Want hoe ontspannen is een ontmoeting voor jouw hond als jij staat te schreeuwen tegen een andere hondeneigenaar? Helemaal niet dus.

Hondenetiquette

Geschreven door

Hondenetiquette? Ja, het bestaat en ik denk dat het belangrijk is dat zoveel mogelijk hondeneigenaren ze kennen, maar vooral ook toepassen. Regelmatig kom ik mede-hondeneigenaren tegen die zich er niets van aantrekken waardoor vervelende situaties ontstaan.

Welke hondenetiquette vind ik het belangrijkste?

Je hond aanlijnen

Voor een hond is het heerlijk om los te kunnen lopen en lekker rond te kunnen rennen. Helaas is dit niet overal mogelijk of gewenst. Mensen die geen hond hebben vinden het vaak vervelend als een loslopende hond op ze afkomt. Ook mensen die hun hond hebben aangelijnd doen dit niet zonder reden. De aangelijnde hond kan onbekende honden niet leuk vinden, ziek of net geopereerd zijn waardoor het niet prettig is als er een andere hond op ze afgerend komt. Ook kan het zo zijn dat de aangelijnde hond in training is.
‘Maar mijn hond doet niks’, is een reactie die vaak gegeven wordt. Dat is fijn, maar dat weet die ander niet, waardoor de schrik er vaak al in zit.

Heb je je hond los en zie je een aangelijnde hond aankomen? Lijn jou hond ook even aan. Kleine moeite, maar je krijgt er dankbaarheid voor terug.

Mag mijn hond bij jouw hond snuffelen?

Wanneer je je hond hebt aangelijnd en je komt een andere aangelijnde hond tegen, laat je hond dan niet zomaar op de andere hond aflopen. Vraag even aan het baasje of het goed is, want er kan een reden zijn dat de andere hond niet bij jou hond mag snuffelen.

Hondenpoep

Ik vond hondenpoep op straat altijd al vies. Maar sinds ik zelf een hond heb, ben ik me nog meer bewust van het feit dat het vies is om het te laten liggen. Andere honden snuffelen eraan, sommige eten het zelfs op. Of je hond gaat er in staan. Het is een kleine moeite om het op te ruimen.

Spelende honden

Niets mooier dan honden die lekker met elkaar kunnen spelen. Maar soms wordt het spel te ruw waardoor er een gevaarlijke situatie kan ontstaan. Grijp dan in. Je kent de lichaamstaal van de andere hond misschien niet, maar als het baasje van de andere hond aangeeft dat het geen spel meer is, respecteer dit dan ook.

Geel lintje

Zie je een hond lopen die een geel lintje aan zijn riem heeft? Benader de hond dan niet en laat je hond ook niet naar die hond toegaan. Het gele lintje geeft aan dat deze hond ruimte nodig heeft om wat voor reden dan ook.

Als we als hondeneigenaren deze regels respecteren en toepassen, zal dit fijne wandelingen opleveren. Voor zowel de honden, hun eigenaren, maar ook voor mensen zonder hond die ontspannen willen wandelen.

Wandelplekken waar je geen andere honden tegenkomt

Geschreven door

Waar kun je in Nederland nog wandelen zonder dat je andere honden tegenkomt? Misschien wil je andere honden even vermijden omdat jouw hond herstellende is van een operatie. Of je wilt andere honden vermijden omdat jouw hond reactief is of bang van andere honden. Misschien heb je zelf de schrik te pakken door een bijtincident of door al het nieuws rondom bijtincidenten tussen honden. Hoe dan ook wij delen onze tips voor wandelplekken waar je geen of weinig honden tegenkomt.

Bedrijventerrein

Echt sfeervol is het natuurlijk niet, wandelen op een bedrijventerrein of industriegebied. Juist daarom lopen er meestal weinig honden op een bedrijventerrein terwijl er toch wel veldjes te vinden zijn waar je jouw hond kan laten rennen. Stukken braakliggend terrein waar (nog) niets gebouwd is zijn perfect om jouw hond even uit te laten razen. Let wel goed op voor verkeer en kies bij voorkeur tijden dat de meeste bedrijven gesloten zijn.

Groenstrook langs een weg

Kies nu niet de aller drukste weg uit, en hou je hond aan de lijn. Maar er zijn beslist hele goede wandelingen te maken over de groenstrook langs de weg. Toen ik nog in Hillegom woonde en voor mijn reactieve hond een rustige plek zocht om haar uit te laten. Waren 2 van onze wandelstukken inderdaad gewoon een wat bredere groenstrook langs de weg. De ene was een brede groenstrook langs een binnen weggetje met aan de andere kant een sloot en het andere gebied was een parkeerplaats langs een provinciale weg. Daar was een heel groot stuk groen achter de parkeerplaats en daar kwam nooit iemand. Je wilt niet op een plek gaan wandelen waar iedereen zit te plassen en poepen als ze de auto even neerzetten. Let wel op met wandelplekken langs een weg dat je een goede riem hebt en een goed tuig, waar je hond niet uit los kan schieten.

Rondom sportvelden

Veel gemeenten hebben een eigen voetbalclub, of er zitten meerdere sportvelden van verschillende sporten bij elkaar. Vaak zijn deze plekken erg groen en kun je er omheen prima wandelen met je hond. Kijk wel zelf even of in jouw gemeente er niet toevallig een hondenlosloopgebied omheen is gemaakt. Want dat kom je zeker weten wel veel honden tegen. Ook zaterdagochtend zou ik deze locatie niet kiezen, maar een doordeweekse dag zou prima moeten kunnen.

Natuurijsbaan

In de zomer zijn natuurijsbanen vaak gewoon hele grote (ongebruikte) grasvelden. Ideaal dus om even met je hond te wandelen en niet echt een plek waar veel mensen aan denken. Dus heb je een natuurijsbaan in de buurt die toegankelijk is, schroom niet om er een fijne wandeling te maken met je hond. Staat er een hek omheen? Dan is een wandeling er omheen vaak ook een mooie manier om toch lekker rustig te wandelen.

Een klein stukje verder

Heb je nu een mooi bos waar heel veel mensen met honden gaan wandelen? Vermijd dan de drukke plek en kies net een stukje verder een pad het bos in. Nu weet ik dat het makkelijker is als je in Drenthe woont dan wanneer je in Zuid-Holland woont. Maar even iets verder rijden, je auto neerzetten in de berm en op zoek naar een stukje waar normaal niemand loopt loont best wel vaak. Zo kan ik zelfs in het hoogseizoen rustig blijven wandelen in Drenthe. Ik vermijd de plekken die staan aangegeven bij de VVV en kan zo door net een ander pad te kiezen of de auto neer te zetten waar geen officiële parkeerplaats is, toch heel ontspannen wandelen zonder andere honden tegen te komen.

Afwijkende tijden

Dit is niet echt een wandelplek, maar wel een algemene tip. Ga wandelen op tijden dat de meeste mensen nog of al slapen. Door juist heel vroeg in de ochtend of laat in de avond te gaan ontwijk je de meeste honden. In het weekend zijn de meeste wandelgebieden zoals het bos, het strand of de heide extreem druk. Maar dan kun je vaak wel rustig wandelen op een industriegebied of langs een weg. Ga je nu doordeweeks naar gebieden waar in het weekend best veel honden zijn, dan heb je kans dat het wel meevalt als je vroeg of laat en doordeweeks gaat. Het is even puzzelen, maar ik weet zeker dat het je gaat lukken!

In de stromende regen

Ook geen wandelplek maar wel een handig idee als je echt geen andere honden wilt tegenkomen. Als het (hard) regent zie je geen hond buiten. Voor jou dus het perfecte moment om te gaan wandelen. Zorg wel dat je een goed regenpak aanhebt, misschien zelf een regenjas voor jouw hond als hij niet van regen houdt en een fijne badjas voor jouw hond als je weer thuis komt. Het voordeel van een flinke regenbui is dat zelfs plekken waar het normaal echt druk is met honden bijna uitgestorven zijn.

Alle taken van hulphond Max; een autisme assistentie- en ADL-hulphond

Geschreven door

Een hulphond kan heel veel taken leren om zijn (toekomstige) eigenaar te helpen in het dagelijkse leven. Wat deze taken precies zijn hangt af van het soort hulphond dat hij/zij zal worden en het baasje wie hij/zij zal helpen. De hoeveelheid taken die een hulphond kan leren zijn echt onvoorstelbaar veel en veel te veel om allemaal op te noemen. Dus als voorbeeldje hierbij alle taken die hulphond max, een autisme assistentie- en adl-hulphond, kan om mij, baasje Alex met autisme en rolstoel gebonden, in het dagelijkse leven te ondersteunen.

Autisme assistentie taken

Ik, Alex, word in mijn dagelijkse leven beperkt door autisme, wat bij mij ernstige sociale angsten en snelle overprikkeling veroorzaakt. Ik kan door mijn angsten nooit alleen gelaten worden en durf niet alleen naar buiten te gaan. Door hulphond Max durf ik zelf naar buiten te gaan en kan ik nu zelfs op mijzelf wonen. Max helpt mij door een focus punt te zijn op drukke plekken, ik kan mij dan op Max richten waardoor alle prikkels om mij heen minder opvallen en ik minder snel overprikkeld word. Als ik paniek voel of overprikkeld ben springt max bij mij op de rolstoel op schoot om diepe druk uit te oefenen, wat een rustgevend effect heeft. Dit doet max ook tijdens behandelingen bij de tandarts of in het ziekenhuis. Hulphond Max op schoot bij de tandarts Max kan ook signaleren op emoties zoals verdriet of stress en vermoeidheid. Max bijt mij dan in de armen om mijn aandacht te trekken en te vertellen dat ik mij even terug moet trekken om tot rust te komen. Max bijt nooit hard, maar wel zo dat ik hem niet kan negeren.

Taken: overprikkeling voorkomen, duikt op schoot bij overprikkeling of stress, signaleren van negatieve emoties en vermoeidheid, gevoel van zelfvertrouwen geven

ADL taken

ADL is een afkorting en die staat voor Algemene Dagelijkse Levensverrichtingen. Een ADL-hulphond is dan ook een hulphond die helpt bij deze dagelijkse levensverrichtingen als iemand dit niet zelfstandig kan, zoals iemand in een rolstoel. Zoveel dingen vallen onder ADL, de meeste van Max zijn taken en commando’s draaien daarom dus ook om deze ADL taken heen. Sommige van deze ADL taken kennen de meesten mensen al, maar lang niet alle taken zijn even bekend.

1. Kastjes, laden en deuren open en dichtdoen.
Hierbij trekt max aan een touwtje bevestigd aan de deurklink om de deur/lade open te trekken en duwt hij ze met zijn neus via de andere kant weer dicht. Als de deur naar binnen open gaat dan springt hij tegen de deur op om de klink met zijn voorpoten naar beneden te duwen.

2. Kleren uittrekken.
Hierbij trekt max met zijn bek aan de kleren om ze zo uit te trekken. Dit kan hij met broeken, sokken, truien, vesten, jassen, schoenen en alles daar tussenin.


3. Spullen oprapen en aangeven.
Hierbij kan ik max met mijn vinger de juiste richting op wijzen, of bij grotere afstanden gebruik ik een laser lampje om te wijzen. Hij pakt zowel groten als hele kleinen voorwerpen op met zijn bek en geeft ze dan op mijn schoot aan, soms door met zijn voorpoten op schoot te springen. Denk aan telefoon, portemonnee, boodschappen, kabeltjes, flesjes, de hondenriem, etc.

4. Knopjes induwen.
Denk aan knopjes voor lichten, liften, deuren of zelfs bij oversteekpunten op straat. Max springt dan met zijn voorpoten tegen de muur of paal op en drukt het knopje met zijn poten in.

5. Voordeur op slot doen.
Ja ja, elke avond doet max de knip op de voordeur en elke ochtend haalt hij deze er weer vanaf. Dit doet hij met zijn neus.

6. Wasmachine vullen en legen.
Max kan spullen vanuit de wasmand in de wasmachine doen. grote dingen geeft hij eerst even aan zodat ik ze kleiner op kan vouwen zodat max ze makkelijk in de machine kan leggen. En natuurlijk kan hij ze er ook weer uithalen.

7. Speeltjes opruimen of dingen in de wasmand doen.
Max krijgt het commando “opruimen” als hij iets in zijn speelbak moet doen, en het commando “wasmand” als hij iets in de wasmand moet leggen.

8. Reageren op deurbel.
Als de deurbel gaat springt max overeind om de deur naar de gang open te doen. Daarna gaat hij mooi op zijn plaats zitten wachten tot ik hem het vrij commando geef.

9. Helpen met opstaan.
Max helpt mij in de ochtend uit bed door de dekens van mij af te trekken, de lamp aan te doen en mij daarna mijn tandenborstel te geven.

10. Op commando plassen.
Als ik in de avond moe ben hoef ik niet nog een rondje met Max te lopen om hem te laten plassen. Hij gaat zelf naar het veldje voor ons huis, doet zijn plasje en komt dan weer mooi terug naar binnen, wat mij energie scheelt. Op commando plassen

Nooit klaar met leren

Max is nog in opleiding en zal vast nog meer commando’s en taken leren, maar heeft de meerderheid wel al geleerd. Maar zelfs nadat max zijn opleiding is afgerond zal hij nog niet klaar zijn met leren. Een hulphond is eigenlijk nooit klaar met leren. Het baasje kan nieuwe dingen nodig hebben, leef omstandigheden kunnen veranderen, of al bestaande taken worden op een andere manier uitgevoerd. Wat de reden ook is, elke hulphond zal na het beëindigen van zijn opleiding nog door blijven leren en vaak ook nog nieuwe dingen bijleren. Ook blijft het baasje leren, over wat zijn/haar hulphond leuk vindt, nodig heeft om optimaal te kunnen functioneren, of dat er nog meer manieren zijn waarop zijn/haar hulphond hen kan helpen en begeleiden. Dit is max zijn huidige lijstje met taken, maar dit kan over een jaar weer heel anders zijn. Max is nu al een onmisbaar deel van mijn leven en zonder hem kon ik de dingen die ik nu kan, nooit doen.

 

*Heb je een voorstel voor een blog of vragen over een geplaatste blog, zoek ons gerust op via Instagram privé berichten. Volg ons op Instagram om ons dagelijkse leven en veel foto’s van Max te volgen.*

 

 

 

Kamperen met puberhond

Geschreven door

Het leek me een geweldig idee, samen met Lena op kampeeravontuur. Gewoon zij, ik een tent en moeder natuur (en hier en daar een camping). Om het voor mezelf extra lastig te maken (althans dat was niet de insteek) liet ik mijn telefoon thuis. Want zo dacht ik, wat moet je nu de hele dag achter zo’n schermpje als je samen er op uit gaat op avontuur. Niets dus. Dat de navigatie ook op mijn telefoon zit liet ik gemakshalve even links liggen.

Wegenkaart

Dus zonder navigatie op naar Zwitserland als eindbestemming. Om 23.00 uur ’s avonds stapte ik in de volgeladen auto en gaan maar! Na een tijd rijden leek een routekaart me toch wel handig. Dus om 2 uur ’s nachts stopte ik bij een tankstation om te tanken (we waren inmiddels al ergens in Limburg). Op zoek naar wegenkaarten, toen ik ze niet kon vinden heb ik het maar even gevraagd. Waarop de man me vreemd aankeek; ‘die verkopen we niet meer, niemand heeft die nog nodig. Heb je geen telefoon?’. Euhm nee dus….

Onderweg met de auto

Maar goed dat mag de pret niet drukken. Ik had een paar steekwoorden opgeschreven hoe ik moest komen waar ik zijn wilde. Helemaal naar beneden door Nederland, dan een stukje België, Luxemburg, Frankrijk en dan Zwitserland. Appeltje eitje. Toen we eenmaal in de Belgische Ardennen waren kon ik de auto langs de kant zetten om een stuk te gaan wandelen.

Wandelen in Luxemburg

In Luxemburg kwam ik toch een beetje vast te zitten omdat ik geen navigatie of kaart had. Er moet een heel groot natuurgebied zijn, maar ik kwam alleen maar platteland, dorpen en de stad tegen. Na een tijdje zoeken ben ik een plattelandsweggetje opgedraaid en heb ik daar Lena uitgeladen. Het werd uiteindelijk een hele bijzondere wandeling. Er stond een soort verlaten schuur, waar Lena heel graag even in wilde kijken. Dus ik liep achter haar aan tot de deuropening. De schuur was leeg, maar opeens zag ik iets vliegen. Wat bleek nu? Er zat een kerkuil in de schuur. We zijn snel verder gelopen om de uil met rust te laten, maar wel een hele gave ontmoeting met een bijzondere vogel.

Camping gevonden

Even later kwamen we in Frankrijk aan en zijn we voor een derde wandeling gegaan, langs een stromend beekje. En stromend water daar is Lena fan van, dus ze had het enorm naar haar zin. Tijdens de wandeling kwamen we een brede rivier tegen en aan de overkant lag een camping. Top! Tijd om die camping op te zoeken. Na een tijdje rijden heb ik de camping gevonden. Alleen niemand bij de receptie. Na een belletje in gebrekkig Frans, begrepen dat ik zelf een plekje kon gaan zoeken. Alleen de slagboom kreeg ik niet open dus de auto moest even op de parkeerplaats blijven staan. Puberhond bij de tent

Op de camping

Met goede moed de tent opgezet. Ik was inmiddels behoorlijk moe omdat ik de hele nacht had gereden. Handdoek buiten neergelegd met mijn hoofdkussen, Lena aan de lange riem met een grondpin en toen viel ik in slaap. Om weer wakker te worden door druppels water op mijn voet. Lena had een pak Barleduc gepikt en rende er vrolijk mee in de rondte (het pak was inmiddels flink gaan lekken). Vervolgens was Lena allerlei capriolen aan het uithalen. Op de buitenkant van de tent springen, in de scheerlijnen bijten, zichzelf in de scheerlijnen vastdraaien, de grondpin uitgraven om vervolgens met riem en grondpin achter zich aan een rondje camping te rennen. Blaffen naar mensen die even een praatje kwamen maken. Overal tegenop springen. Nou ja laten we het er maar op houden dat het voor haar ook veel was.

Onrustig

Ik weet dat Lena ook erg vervelend wordt als ze moe ik. Dus verplicht even slapen, maar ja leg dat maar eens uit aan zo’n druk monster. Gelukkig slaapt ze wel goed in de autobench, dus ik heb haar daar ingezet. Zodat ze tot rust kon komen en ik ben zelf voor de auto (we waren inmiddels door de slagboom heen) gaan liggen slapen. Na het slapen toch nog even een wandelingetje gaan maken. Waarbij ze ook niet te harden was. Keihard rondjes rennen aan de riem, gek doen, niet luisteren en overal op afstormen en achteraan proberen te rennen. Help!

Weer naar huis

Na een poging om samen met haar in de tent te gaan slapen. Waarbij ze bijna door het tentdoek heen ging. Vond ik het wel mooi geweest. We gaan weer naar huis. Dit was echt te veel. Puberhond die nog nooit heeft gekampeerd, alleen, in een tentje en zonder navigatie en zonder internet. Hoe stom ook. Het ging gewoon niet. Zo zie je maar hoe afhankelijk we zijn geworden van die smartphone. Maar goed, het was tijd om naar huis te gaan en we zijn dan ook in 1 zucht door terug naar huis gereden.