Djairo had een levershunt

Geschreven door

Dit keer geen blog over Sennah maar over onze vorige hond Djairo. Een hondje met een speciaal plekje in mijn hart. Djairo heeft op jonge leeftijd en in een korte tijd veel meegemaakt. Van gekke kwaaltjes naar onderzoeken bij zowel de dierenarts als het dierenziekenhuis. Ook wij als baasjes hebben veel meegemaakt in die periode. Van tranen van verdriet tot het maken van moeilijke keuzes. In deze blog vertel ik jullie Djairo’s verhaal.

Krijgen we een pup?!

Mijn broertje en ik zijn opgegroeid met onze eerste hond Boy, een Golden Retriever. Boy was ongeveer 4 jaar oud toen ik werd geboren. Toen Boy na een gelukkig leven overleed, hij was toen 10 jaar oud, besloten mijn ouders om voorlopig geen hond te nemen. Het drukke gezinsleven en een pup opvoeden was even geen goed idee.

De eerste jaren na Boy zijn overlijden hadden we geen huisdieren. Wel bleef het toch kriebelen. ‘Mogen we weer een hond?’ Maar elke keer was het antwoord Nee. Na een paar jaar hadden we (mijn broertje en ik) onze ouders zover dat we een dwerghamster mochten, of twee..  Giant en Stitch! En wat een avontuur was dat! Onze vrouwtjes hamsters bleken een mannetje en een vrouwtje te zijn en voordat we het wisten hadden we baby hamsters… Nadat Giant en Stitch overleden hebben we ook nog Beertje (een zwarte Syrische hamster) gehad. Eentje deze keer, voor de zekerheid 😉

Na het overlijden van Beertje gingen we op zoek naar een nieuwe hamster. Een hond zou er toch niet komen. In ieder geval dat dacht ik. Want toen ik mijn vader zag kijken naar een nest pups kon ik mijn ogen niet geloven! Mijn ouders miste het hebben van een hond en omdat wij (de kinderen) nu al ouder waren en mee konden helpen wilde ze de stap wel maken. Er kwam weer en hond in huis!!

Ik was door het dolle heen! En kon het eigenlijk niet geloven, maar toch was het echt zo. We hadden wat informatie opgezocht over welk ras er binnen ons gezin zou passen. En even later vonden we een nestje pups van een ras wat ons aansprak bij een fokker in de buurt. lhaso apso puppy djairo

Puppy Niko

Het nestje pups waar wij op uit kwamen waren Lhasa Apso pups. Kleine gezelschapshonden waarvan de haren heel lang kunnen worden. Vaak word dit ras gebruikt om te showen. De ouders van het nestje pups waar wij voor kwamen waren beide show honden met meerdere prijzen op hun naam.

Het nestje pups was al geboren en alle pups hadden al een stamboom naam. De pup waarvoor wij kwamen heette Niko. De kleinste van het nest, helemaal bruin met een klein beetje wit op zijn borst. Omdat pup Niko kleiner was dan zijn broertjes en zusjes werd hij eerst nog helemaal gecheckt bij de dierenarts. Als hij goedgekeurd zou worden dan wou de fokster deze pup wel aan ons verkopen. Het was dus nog even afwachten of pup Niko bij ons zou komen wonen.

Maar na de check bij de dierenarts kwam het telefoontje. De pup was goedgekeurd en mocht over een paar weekjes met ons mee naar huis! Nu begon de voorpret pas echt. Het kopen van riem en halsband, het regelen van de puppycursus maar ook het zoeken naar een naam! lhaso apso puppy djairo

Djairo

De Lhasa Apso is een Tibetaans ras daarom leek het mij wel leuk om een Tibetaanse naam te geven aan de pup. Wel eentje met een betekenis en die makkelijk uit te spreken is natuurlijk! Op internet zocht ik de namenlijsten af en al snel kwam ik een naam met een mooie betekenis tegen.

Djairo – Wakend oog

Ik stelde de naam voor aan mijn ouders en broertje en die waren eigenlijk ook direct enthousiast. En zo heette pup Niko vanaf nu Djairo.

lhaso apso djairo eerste dag thuis
Eerste dag bij ons thuis

Djairo is geboren op 21-12-2010 en mocht in februari 2011 mee naar huis. Van de fokster kregen we een puppy pakketje mee met onder andere een bench, borstel, antislip mat (voor het veilig verzorgen van de vacht), speelgoed en een zak voer. Helemaal verzorgd gingen we onderweg naar huis. Binnen 20 minuten waren we thuis en kon ons avontuur met Djario beginnen!

Hoe we de eerste weken met Djairo hebben opgevangen weet ik niet precies meer. Ik denk dat mijn moeder in die weken de meeste zorg voor Djairo heeft gehad. Zij werkte onder schooltijd dicht bij huis. Al snel was er daarna dagelijks iemand bij Djairo thuis. Begin maart 2011 kreeg mijn vader een bedrijfsongeval waardoor hij thuis kwam te zitten. Hij kon (tijdelijk) zijn werk niet meer doen en was hij de hele dag bij Djairo thuis. Djairo was toen ongeveer 12 weken oud.

Wat doet hij raar?!

Amper een week later deed Djairo ineens raar. Hij was toen ongeveer 13 weken oud. Na zijn avond eten begon Djairo te wankelen. Bijna alsof hij dronken was. Hij liep scheef en gleed met zijn achterpoten weg tijdens het lopen. Vaak tilde hij ook een van zijn voorpoten op als hij na het lopen ging zitten. Hij keek ons steeds aan als hij bij ons kwam zitten. Zijn hartje ging als een gek te keer en hij was aan het trillen. De eerste aanval die we hebben gefilmd was op 20-03-2011. Deze aanval duurde bijna 3 minuten. Voor deze aanval had Djairo dit gedrag al eens eerder laten zien na zijn avondeten.

Een pup laat je wat vaker uit. Niet ver van huis. Wij maakte dan ook vaak een rondje om het blok. Djairo plaste met regelmaat op de stoep bij het uiteinde van onze voortuin. Het viel ons op dat hier altijd een witte waas op de stoep zat. We hielden het in de gaten en het leek wel of Djairo’s plas met een witte waas opdroog. Wat gek? Maar eigenlijk besteedde we er verder niet zo veel aandacht aan.

Toen er vervolgens weer een aanval kwam zijn we met Djairo naar de dierenarts geweest. Vanaf toen ging het snel en kan ik de tijdlijn niet meer helemaal achterhalen. Vanaf de dierenarts zijn we doorgestuurd naar het Universitair Dierenziekenhuis in Utrecht. Hier zijn meerdere onderzoeken gedaan. Hebben ze naar de beelden van de filmpjes gekeken en kwamen ze tot de conclusie dat Djairo een levershunt had. lhaso apso djairo buikje

Levershunt

Geschreven uit eigen ervaring

De lever zuivert het bloed wat in het lichaam rondgepompt word. Rondom de lever zitten bloedvaten. Via een van deze bloedvaten gaat het bloed door de lever, bij een andere gaat het bloed om de lever heen. Op het moment dat de pup bij de moeder in de buik zit zuivert de lever van de moeder nog het bloed. Na de geboorte sluit het tweede bloedvat en gaat al het bloed door de lever. Bij honden met een Levershunt is het bloedvat niet gesloten. Dit betekend dat de afvalstoffen, het voedsel of andere stoffen in het bloed niet worden gezuiverd en er dus ongezuiverd bloed in het lichaam komt.

De meeste pups met een aangeboren levershunt krijgen symptomen rond de leeftijd van 6 maanden. Vaak worden honden met een levershunt binnen enkele uren na het eten ziek. Symptomen zijn wankelen, trillen, omvallen. Maar ook het plas wat wit uitslaat wijst op een lever probleem/aandoening.

Een levershunt is in de meeste gevallen te verhelpen met een operatie. De artsen sluiten dan tijdens een operatie het tweede bloedvat. De artsen kijken dan of de lever het bloed aan kan. Als de lever goed blijft werken dan sluiten ze het tweede bloedvat definitief en is de hond weer gewoon gezond!

Mocht tijdens de operatie blijken dat de lever niet de hoeveelheid bloed aankan dan blijft het tweede bloedvat open en kan de hond op dieetvoeding alsnog zo goed als normaal leven.

Wat nu?

Om Djairo beter te maken hadden we twee opties. Opereren of op een dieet. In beide gevallen zou het een groot kosten plaatje worden. Zeker als we hem bij het dierenziekenhuis zouden laten opereren.

Omdat we nog goed contact hadden met de fokster hebben we haar op de hoogte gebracht van de situatie. Ze was helemaal ontdaan van het nieuws. Pups met een levershunt zijn vaak kleiner, iets wat bij Djairo dus al zo was. Aan alles merkte we dat ze het heel vervelend vond dat ze ons een ‘ziek’ hondje had verkocht. Iets wat ze niet kon weten, want de ziekteverschijnselen van een levershunt komen pas later in beeld. In het telefoongesprek hebben wij alle mogelijkheden met haar besproken. En hebben we haar helaas moeten vertellen dat we Djairo niet zouden laten opereren in het dierenziekenhuis. In overleg zijn we tot de conclusie gekomen dat zij Djairo terug zou nemen en dat wij een nieuw pupje mochten uitzoeken. Voor beide partijen was dit een verdrietig besluit.

En toen kwam er een dag later een telefoontje van de fokster die alles op zijn kop zetten. Voor haar was en is Djairo nog steeds een pup van haar. Haar passie voor de pups blijft ook al wonen haar pups nu ergens anders. Haar pup was ziek en daar wou ze wat aan doen. Het aanbod wat we toen kregen raakt mij nu nog steeds. Ze had haar eigen dierenarts gebeld en de situatie van het kleinste pupje uit nest N uitgelegd. Samen waren ze tot de conclusie gekomen dat deze dierenarts Djairo zou opereren en dat de fokster de kosten op zich zou nemen. Dit zorgde bij ons voor tranen.

Uiteindelijk is Djairo de dag van de operatie naar de fokster gegaan. Zij heeft die zorg op zich genomen. Na de operatie zijn we samen met de fokster Djairo gaan halen en mocht hij weer met ons mee naar huis. Djairo herstelde goed en was hij helemaal gezond!

Wel is dit Djairo allemaal overkomen in de meest belangrijkste fase van een pup, de socialisatieperiode. We hebben puppy trainingen moeten missen. Djairo heeft angstige en nare ervaringen beleeft bij de dierenarts. En door de operatie hebben we hem een periode bij andere honden weg moeten houden. Dit alles maakte dit een slechte start voor Djairo. En helaas stopt Djairo’s verhaal hier nog niet.. lhaso apso djairo na operatie

Verandering

Djairo leefde na de operatie een normaal hondenleven. We pakte de cursus weer op. Maakte wandelingen en uitstapjes. Eigenlijk zoals het hoort, maar dan met een achterstand van enkele weken.

Toch was er wat anders. Djairo was anders. Alle indrukken van de eerste weken hadden wel een stempeltje gedrukt. Er waren wat kleine veranderingen in zijn gedrag. Helaas bleef het niet bij kleine veranderingen.

Het werd namelijk zelfs gevaarlijk. Djairo kon steeds minder de bewegingen in huis aan. Bijvoorbeeld het geluid en de beweging van een persoon die de trap af loopt. Djairo begon als die persoon te trap af liep, die zich bij ons in de gang bevind, te grommen in de woonkamer. Als het ware om die persoon buiten de woonkamer te houden. Maar ook het benaderen van Djairo of langs hem lopen was een trigger bij hem. Uiteindelijk zijn er bijtincidenten geweest richting onze handen en/of voeten.

Hierin hebben we onze weg proberen te vinden. Zo kondigde we onszelf eerst aan als we wat van hem wilden vragen (denk aan het benoemen dat we naar hem toe komen). Maar langzaam aan pakte Djario zijn ruimte in de rangorde van het huis. Eerst gericht op mijn broertje. Daarna gericht op mij. En wat schrok ik hier van! Ik kon alles met hem. Ik deed met hem de cursussen en later zelfs behendigheid. Ook ging ik regelmatig met hem fietsen. Dat ging allemaal prima. Maar bij een simpele handeling als de halsband om doen viel hij naar mij uit. lhaso apso djairo met Sharon

In eerste instantie was Djairo vooral gericht op mijn broertje. Die heeft wel meerdere snauwen van Djairo moeten incasseren. Gelukkig bleef het bij krassen en oppervlakkige wondjes. Ook ik heb een paar snauwen van Djairo gekregen. Maar ook daarbij bleef het oppervlakkig. We hadden dan ook zeker de intentie om samen met Djairo te werken aan een veilige omgeving voor hem en voor ons.

Het gaat fout

Helaas bleek Djairo ons huishouden niet te kunnen volgen. Het hebben van 4 leiders in huis die allemaal op hun eigen manier een band met hem hebben of iets van hem willen was voor hem te onrustig. En ging het dan ook echt mis..

Djairo had op een middag mijn broertje gebeten. In zijn oor. Een plek dicht bij het gezicht, iets wat je echt niet wilt! Het was een samenloop van omstandigheden geweest deze keer. Maar het zorgde wel voor een gespannen sfeer in huis. Mijn ouders vonden het moeilijk om Djairo met ons (de kinderen) alleen thuis te laten, want stel dat..

Vlak hierna was er nog een voorval. Mijn vader heeft de meeste overwicht over de honden in huis als het gaat om stemgebruik. Dit zal wel door de zware mannenstem komen. Zo was dit ook bij Djairo. Maar toen Djairo zelfs naar mijn vader uitviel tijdens een correctie en in zijn hand beet was het klaar..

lhaso apso djairo snuitje
Deze foto maakte ik op het moment dat de keus was gemaakt om een nieuw thuis te zoeken

Dit alles is binnen twee jaar na de operatie zo gelopen. En als baasjes geef je ook niet zomaar op. Je kiest voor een hond en dan wil je dat ook tot een succes maken! Je wilt het beste voor de hond en hem een goed en veilig thuis geven. Alleen bleek Djairo’s veilige thuis niet meer bij ons te zijn..

Iets wat wij ons lang hebben afgevraagd is of dit gedrag voort kwam uit Djairo’s levershunt. Hij heeft meerdere keren vergiftigd bloed in zijn lijf gehad. Dit is ook naar zijn hersenen gegaan. Is hier iets beschadigd waardoor Djairo de prikkels niet goed kon verwerken? Iets wat we nooit met zekerheid kunnen zeggen..

Een nieuw thuis

En dan begint er een zoektocht.. Een zware zoektocht met eigenlijk alleen maar verliezers binnen ons gezin. Iedereen verliest een maatje. Mijn ouders kwamen in een tweestrijd. Om ons te beschermen en om Djairo te beschermen maakte ze deze keus. Een keus die mij intens veel verdriet deed.

We hebben een paar mensen onze situatie uitgelegd. Zo hebben we ook nu weer contact gezocht met de fokster. En haar belooft te laten weten waar Djairo terecht zou komen. Ook hebben we familie en de trimsalon geïnformeerd en gevraagd om met ons mee te denken.

lhaso apso djairo met Sharon onderweg
Onderweg naar zijn nieuwe thuis

Dit zorgde er voor dat er binnen een maand al een nieuw thuis was gevonden. Dit thuis hadden we gevonden via mijn tante. Djairo’s nieuwe baasje kwam een avondje bij ons langs en wij hadden er direct een goed gevoel bij. Zo kwam het dat Djairo op 19 oktober 2013 (Djairo was 2 jaar en 10 maanden oud) is verhuisd naar zijn nieuwe thuis. Wij hebben hem met het hele gezin naar zijn nieuwe thuis gebracht. Uiteraard was dit een hele emotionele dag.

Cadeautje

De eerste dagen nadat we Djairo bij zijn nieuwe thuis hadden gebracht kreeg ik regelmatig een foto van hem. Het was heel fijn om hem nog even te kunnen volgen. In de loop van de tijd verwaterde dat. En dat is ook helemaal niet erg. Zo kon ik het juist een plaats geven.

Sinds 19 oktober 2013 hadden we Djairo niet meer gezien. Maar daar kwam verandering in. Zonder dat wij dat wisten. Op 10 augustus 2014 werd ik 18 jaar. De deurbel ging, ik deed open en kon mijn ogen niet geloven! Djairo’s baasje stond samen met hem voor de deur. Als verrassing kwam hij op mijn verjaardag op visite. Een emotioneel moment voor ons, voor Djairo’s baasje maar eigenlijk voor alle visite die dag! Mijn tante had geregeld dat op deze bijzondere verjaardag er een bijzonder cadeau kwam. Iets waar ik haar nog steeds heel dankbaar voor ben. Het was het mooiste cadeau wat ik kon krijgen!

lhaso apso djairo verjaardagsvisite Sharon
Djairo als visite op mijn verjaardag! De laatste keer dat ik hem heb gezien en heb kunnen knuffelen

Later

Inmiddels is het 9 jaar geleden dat Djairo bij ons kwam wonen en 7 jaar geleden dat hij is verhuisd. Op 21 december 2020 mag Djairo 10 kaarsjes uitblazen! Ter ere van deze dag heb ik deze blog over hem geschreven. Een mooi moment om zijn verhaal te delen en het verhaal voor mezelf op papier te zetten. Het was soms lastig, hier en daar zit er best nog wel wat verdriet. De situatie met Djairo heeft een diepe indruk op mij gemaakt. En mij ook gevormd tot de baas die ik nu voor Sennah ben.

Want 3 jaar geleden is er bij ons weer een hond komen wonen. Sennah! Iets wat in het begin best spannend was door alle ervaringen met Djairo. Maar inmiddels is die angst al lang verdwenen. En één ding is zeker. Als Djairo nog bij ons was, was Sennah er niet. En als ik alle ellende met Djairo niet hadden meegemaakt had ik ook nooit zo intens genoten van Sennah!

Ooit kreeg ik deze tekst opgestuurd:

‘Dogs come into our lives to teach us about love and loyalty. They depart to teach us about loss. A new dog never replaces an old dog: it merely expans the heart. If you have loved many dogs, your heart is very big.’

Djairo en Sennah, mijn hart is groot genoeg voor jullie allebei!

Dier op Papier: een portret van jouw huisdier

Geschreven door

Een portret van jouw huisdier

Jouw hond heeft een bijzonder plekje in je leven. Dat blije snoetje als je thuiskomt na een vermoeiende dag werken, het warme dierenlijfje aan je voeten als je ’s avond tv kijkt. Je huisdier is er altijd en kent zowel je blije als verdrietige momenten. Een speciale band dus!

Waarschijnlijk maak jij, net als ik, aan de lopende band foto’s van je hond. Je hond als hij slaapt, als hij met een veel te grote tak door het bos sleept, voor de eerste keer in de sneeuw, noem maar op! We willen het liefst zo veel mogelijk vastleggen.

En speciaal voor mensen zoals jij en ik maak ik onder de naam Dier op Papier portretten van honden. Een mooie tekening waarmee je jouw hond niet alleen een speciaal plekje in je hart, maar ook in je huis geeft! (Of je kat, dat kan natuurlijk ook) dier op papier voorbeelden hond kat

Dier op Papier

Aan de hand van een foto van je hond, maak ik digitaal een tekening. Hierbij gebruik ik een techniek  waardoor het lijkt alsof de tekening geverfd is. Vervolgens wordt er een afdruk van gemaakt, en die is voor jou! Je kunt kiezen of je het portret met of zonder lijstje wilt ontvangen, en ook de afmetingen zijn bespreekbaar. dier op papier voorbeeld uitgeprint lijstje

Zo werkt het

Wil jij ook zo’n leuke poster van je hond of kat? Dit is hoe het werkt:

  • Stuur een berichtje naar Dier op Papier via info@dieroppapier.com of via de Instagram– of Facebookpagina van Dier op Papier.
  • Bij het berichtje voeg je een foto toe van je dier. Let erop dat de foto scherp is en dat de kop goed in beeld is.
  • Geef aan welk formaat portret je wilt en of je er een lijstje omheen wilt.
  • Je krijgt binnen een dag reactie en ik ga zo snel mogelijk voor je aan de slag! dier op papier digitale tekening kat lijstje

Speciale december korting

Speciaal voor de feestdagen krijg je de hele maand december korting op alle producten van Dier op Papier. Leuk voor jezelf, maar ook een perfect cadeautje dat je (evt. via de post) aan iemand anders kunt geven! decemberkorting dier op papier prijslijst

Iets voor jou? Stuur dan een mailtje naar info@dieroppapier.com. Of neem een kijkje op mijn Instagram of Facebook voor meer leuke portretten!

Ons jaar in een notendop

Geschreven door

Hallo allemaal! Jeetje, wat is het alweer een tijd geleden dat wij een artikel geschreven hebben. De tijd is voorbij gevlogen in een oogwenk. Wij wonen inmiddels ruim anderhalf jaar in Amerika en het afgelopen jaar was echt een chaos!

Even Bijkletsen

Terwijl ik mijn Nederlands weer een beetje op peil probeer te krijgen (zie je, nu twijfel ik zelfs of het “peil” of “pijl” is in deze zin) na lange tijd alleen Engels gesproken te hebben klets ik jullie even bij. Met Tibbe gaat het ontzettend goed! Het laatste dat jullie van hem gehoord hebben is volgens mij dat hij nogal wat oogproblemen had. Zijn oog is nog steeds niet optimaal en helaas kan er weinig aan gedaan worden. Tibbe had een oog operatie omdat hij een klein kwaadaardige gezwel had groeien naast zijn oog. De operatie werd in Nederland gedaan en dat is ondertussen twee jaar geleden. Vervolgens zijn we naar Amerika verhuisd. Tibbe zijn oog was vaak erg geïrriteerd maar gelukkig niet ontstoken. Doordat de dierenarts wat huid heeft moeten verwijderen valt zijn ooglid aan de buitenkant een klein beetje open waardoor stof en vuil makkelijk zijn oog in komt en het vervolgens begint te irriteren. We hebben hier in Amerika een oogspecialist geraadpleegd, maar volgens hem was een nieuwe operatie om zijn ooglid te corrigeren niet noodzakelijk. Tibbe lijkt zelf geen last van zijn oog te hebben maar het is zo nu en dan nog erg rood. Om dit op te lossen druppelen we geregeld oog druppeltjes in zijn oog. Dat lost het probleem meestal op! De dierenarts raadde aan om gewoon simpele oogdruppels voor mensen te gebruiken, hier noemen ze het “eye lubrication”. Tibbe heeft er geen probleem mee wanneer we de druppels in zijn oog druppelen.

Ons Dilemma

Tibbe wordt begin komend jaar alweer 5 jaar! Hij is een ongecastreerd reutje en dat is hier in California nogal een uitzondering. Honden worden hier meestal geholpen omdat er hier een straat honden probleem is. Wanneer ik hier met Tibbe naar het honden park ga krijg ik vaak nogal norse blikken naar mij geworpen. Zo nu en dan krijg ik een vuile opmerking naar mijn hoofd geslingerd. Dit is natuurlijk niet leuk, maar het is begrijpelijk dat de “honden cultuur” hier anders is dan in Nederland en dat er dus anders met dingen omgesprongen wordt. Ik vind het vooral vervelend voor Tibbe, want honden eigenaren laten hun hond niet met hem spelen. Hij is “de vreemde eend”. Je kan je voorstellen dat ik nogal voor een dilemma ben komen te staan. Laat ik Tibbe helpen, of hou ik hem in tact? Natuurlijk zou de mening van een ander hier geen invloed op moeten hebben, maar toch speelt het mee. Wat ook meeweegt is dat Tibbe’s testikels nogal in grootte verschillen. De ene is onderontwikkeld terwijl de ander groter is dan gemiddeld. Hij zou hierdoor meer kans kunnen hebben op testikelkanker. Toen we nog in Nederland woonden speelde ik wel eens met de gedachte om hem te laten castreren om die laatste reden, maar Tibbe heeft nooit gedragsproblemen gehad en voor de rest is er nooit een duidelijke reden geweest om hem daadwerkelijk te laten helpen. Nu is dat een ander verhaal. Het is hier geen officiële wet dat je je hond moet laten helpen, maar het wordt toch van je verwacht. Tibbe is nu dus al bijna 5 en hoe vroeger hoe beter. Wat denken jullie, zouden jullie je hond in dit geval laten helpen? Laat het weten in de reacties.

De Actuele Situatie

Nu ik mijn Nederlands weer wat heb bijgespijkerd (wat vinden jullie, kan ik het nog? ;)) zal ik jullie nog kort invullen over de situatie hier in Amerika voordat ik dit artikel afrond.

De hele wereld heeft met het Coronavirus te maken en overal wordt er ander mee omgegaan. Hier in California was de aanpak nogal extreem. Op 18 maart 2020 werd hier een volledige lockdown ingelast die tot ergens in mei aanhield. Tibbe en ik konden alleen in onze wijk wandelen, dichtbij huis. Alle parken en stranden werden zelfs gesloten dus er was écht nergens naartoe te gaan. Alleen essentiële winkels zoals de supermarkt en apotheek waren open, dokters deden voornamelijk video afspraken (tenzij het niet anders kon), alle gescholen werden gesloten- niks maar and ook niks was open, en de straten waren leeg en verlaten. Mensen zaten in volle angst. In mei kwam het leven langzaamaan weer op gang, maar door de George Floyd zaak en Black Lives Matter met alle protesten en plunderingen laaide het virus weer op en moesten de meeste zaken zich weer sluiten. We hebben dus weinig te vertellen gehad de afgelopen tijd want er gebeurde gewoonweg niet veel in Tibbe’s leven- enkel en alleen de simpele dingen (behalve dat hij zijn neefje Salty uit Colorado voor het eerst heeft mogen ontmoeten deze zomer zoals te zien op de cover foto!). Rond Augustus leek alles hier weer aan de beterende hand te zijn. In September en Oktober leek het ook nog de goede kant op te gaan. Maar toen kwam November… Het virus is nu naar zeggen “erger dan ooit”, maar dat komt ook doordat er hier “en masse” getest wordt. Je kan je hier gratis laten testen. Sommige mensen gaan wekelijks om maar zeker te weten dat ze het niet bij zich dragen. Maar met veel testen zal je ook meer positieve resultaten detecteren. Op basis daarvan denk ik dat het waarschijnlijk niet perse erger is dan ooit, maar ik denk dat we wel kunnen zeggen dat we weer “terug bij af” zijn. Ik had Tibbe heel graag mee naar Nederland willen nemen voor een tijdje rond de kerst om onze familie te bezoeken, maar dat kan nu helaas niet doorgaan. We weten nog niet hoe onze kerst er verder uit zal zien. Hebben jullie nog bijzondere plannen? Ik had het vooral leuk gevonden om echt te zien hoe Tibbe de Nederlandse taal nog beheerst. We spreken hier voornamelijk Engels tegen hem maar ik praat af en toe ook nog Nederlands. Hij lijkt beiden goed te begrijpen; hij is een tweetalig hondje!

Dit was onze “recap” van het afgelopen jaar. We hopen de komende tijd wat meer artikelen te kunnen schrijven maar zoals het er nu naar uitziet hebben we weinig om over “naar huis te schrijven”; we zijn net wéér op lockdown gegaan. Als jullie maar weten dat we er nog zijn! We doen ons best om leuke onderwerpen te bedenken voor nieuwe artikelen. Als je vragen hebt of leuke ideeën, laat het dan vooral weten in de reacties. We kijken ernaar uit om weer meer voor jullie te creëren in de komende tijd!

Veel liefs,

Esmée en Tibbe

 

Mushen: Voor, tijdens en na

Geschreven door

Zoals jullie wel weten, doe ik aan mushing samen met Nuka en River. Eerder heb ik al een blog geplaatst over het aanvragen van een trekontheffing: waarom, hoe en wat. Vandaag wil ik jullie uitleg geven over een training/wedstrijd. Wat doen we vooraf, tijdens en naderhand? Er zijn een heleboel dingen waar je rekening mee moet houden, voor jezelf, maar vooral voor de gezondheid van je honden! Wat je nodig hebt om te kunnen gaan mushen, welke commando’s er worden gebruikt en wat de signalen zijn tijdens een wedstrijd is te lezen in het blog “Mushen, wat te doen voordat je begint?”

Voor de training of wedstrijd

Afwateren

Altijd als we gaan trainen of een wedstrijd hebben, worden de honden van tevoren afgewaterd. Dit betekend dat de honden een flinke hoeveelheid water krijgen, om hun lichaam goed door te spoelen. Op deze manier worden de urinewegen goed doorgespoeld en zal er tijdens het rennen minder negatieve verbranding zijn dan wanneer je een hond niet afwatert. Ik water Nuka en River meestal tussen de 2,5 en 3 uur van tevoren af. In de tijd tussen het afwateren en de training/wedstrijd kunnen ze nog hun behoefte doen, waardoor het lichaam gereinigd word.

Afwateren gaat niet zomaar. Het is voor een hond erg gek om een grote hoeveelheid water verplicht op te moeten drinken. Voor Nuka en River was dit in het begin ook. Om ervoor te zorgen dat ze het wel opdronken, deed ik altijd een drupje visolie of kokosolie door het water, waardoor ze het wel op wilde drinken. Nu is dat niet meer nodig. Zodra ik een bak neerzet voor ze, weten ze dat ze die op moeten drinken. Direct na de training/wedstrijd krijgen ze weer een bak met water, om zo ook uitdroging te voorkomen. Wanneer ik midden in het seizoen zit, lopen we 7 tot 9 km in een heel snel tempo, waardoor Nuka en River naderhand flink dorst hebben. Afwateren is dus erg belangrijk voor je hond!

Uitlaten

Je wil natuurlijk niet dat de honden nog moeten poepen of plassen wanneer ze aan het rennen zijn. Neem ze daarom altijd even kort mee naar buiten voordat je vertrekt, zodat ze hun behoefte kunnen doen. Sommige honden doen hun behoefte ook wel aan de stake-out, maar Nuka en River maken liever een korte wandeling om dat te doen.

Stake-out

Wanneer ik op locatie ben, komen de honden altijd eerst aan een stake-out te liggen. Dit is een soort ketting die met grondpennen vastzit in de grond, waardoor de honden vastliggen en niet meer weg kunnen. In die tijd leg ik alle spullen klaar en doe ik daarna de harnassen van de honden aan. Soms zijn ze ook zo enthousiast dat ze heel graag al willen gaan rennen. De stake-out zorgt er dan ook voor dat de honden niet weg kunnen terwijl ik hun harnassen aan doe. Een stake-out is dus niet alleen handig, maar ook nog eens veilig! River aan de stake-out

Inspannen

Wanneer alles klaar staat en we klaar zijn voor vertrek, kunnen de honden voor de step of kar worden gezet. Meestal ben ik samen met iemand anders die de step op de rem houd terwijl ik de honden inspan. Wanneer ik de kar mee heb, zet ik de kar volledig op de rem en bind ik hem eventueel nog vast aan een boom, zodat de honden hem niet mee trekken.

Elke hond heeft een eigen plek tijdens het rennen. Zo staat Nuka altijd links voor (lead), omdat zij alle commando’s perfect kent en altijd links wil lopen. Loopt ze niet links? Dan zorgt ze er tijdens het rennen wel voor dat ze links uit komt, wat niet zo handig is! River staat altijd rechts en wanneer we met een kar trainen staat ze achter (wheel). River heeft erg veel kracht, waardoor ze de kar goed vooruit kan trekken. Het verschilt met welke andere honden we trainen. Ooit nemen we Puk mee (die staat dan rechts in lead) of nemen we honden van andere mensen mee met de training. Zodra de honden op de juiste manier zijn ingespannen en klaar zijn voor vertrek, ga ik op de step of kar staan en kunnen we gaan!

Tijdens de training of wedstrijd

Kijken naar de honden

Het is van groot belang dat er gekeken wordt hoe de honden lopen. Er kan namelijk altijd een misstapje gemaakt worden of iets op het pad liggen wat pijnlijk kan zijn, waar de hond dan op reageert. Zodra er iets is met een hond, stop ik en ga ik kijken wat er mis is. Is er daadwerkelijk iets aan de hand? Dan bel ik de andere persoon op om hem op te komen halen of loop ik rustig terug.

Het is ook erg belangrijk dat je honden niet op andere dingen reageren. In de bossen zijn vaak veel wilde dieren of andere honden te vinden. Het is tijdens het rennen natuurlijk niet de bedoeling dat je honden daarop reageren, dus moet er goed getraind worden op het negeren hiervan. Dit doe ik met dagelijkse wandelingen al, waardoor ze weten wat ik bedoel met een bepaald commando om iets te negeren. Gelukkig zijn Nuka en River ook direct in werkmodus wanneer ze zijn ingespannen, waardoor ze eigenlijk altijd alles wel negeren onderweg.

Richting

In de andere blog had ik geschreven over een aantal commando’s die worden gegeven en over bordjes die op de trail staan tijdens een wedstrijd. Voornamelijk de lead honden moeten goed weten wat elk commando betekend, zodat ze de juiste kant op gaan. De bordjes geven aan welke kant jij als musher aan moet geven aan je honden.  Zo kan er een rond rood bordje staan aan de linkerkant van de trail. Wanneer je dit ziet, ga je aan de honden aangeven dat ze links moeten gaan (Haw). Tijdens een training of wedstrijd ben je dus continu bezig met het geven van commando’s, zodat de honden weten waar ze naartoe moeten en je de juiste trail volgt. Niet alleen richtingen, maar ook commando’s om bijvoorbeeld langzamer te lopen, in te halen en weer te versnellen zijn erg belangrijk om je honden te leren. Met alleen een commando voor links en rechts komt je er niet! husky's voor kar tijdens mushen

Na de training of wedstrijd

Afwateren

Na het rennen hebben de honden dorst, dus dan krijgen ze altijd een bakje water om op te drinken. Ik geef ze zelf niet teveel in één keer, omdat ze dan door de gulzigheid er last van kunnen krijgen. Door een paar keer het bakje een beetje te vullen kunnen ze voldoende drinken, zonder teveel binnen te krijgen in één keer.

Opruimen

Terwijl de honden weer aan de stake-out liggen uit te rusten en te drinken, ruim ik de spullen weer op. Wanneer ik alles heb opgeruimd, doen we de harnassen van de honden weer uit. Vaak laat ik ze nog een minuut of 10 even uitrusten voordat we ze weer in de auto doen om terug te gaan naar huis.

Controle

Wanneer ik thuis ben en de honden schoon zijn (ja, die worden vaak héél erg vies!) controleer ik ze altijd even. Ik kijk of ze nergens wondjes hebben, met name op de poten en de kop. Ze willen nog wel eens door een stukje van een bosje rennen, omdat ze dan zo snel mogelijk de bocht om zijn en er kan natuurlijk altijd wat op het pad liggen dat de zooltjes bezeerd. Mochten de pootjes er iets te ruw uitzien, smeer ik ze in met een speciale potenbalsem. Verder laat ik ze lekker bijkomen en uitrusten!

Voeren

Ongeveer 2 uur nadat we thuis zijn, ga ik de honden voeren. Het is niet fijn om op een volle maag te sporten, zeker niet als je van tevoren flink wat gedronken hebt. Door de honden na het rennen te voeren, wordt hun energie weer bijgevuld en hebben ze geen last tijdens het rennen. Af en toe geef ik ze wel een klein beetje van hun voeding, als ik bijvoorbeeld wat langer moet rijden naar de locatie waar we gaan trainen of als het heel erg koud is. Dit is dan vaak een konijnen oor of haring. River met voerbak

Moe, maar voldaan!

Nadat alles gedaan is en weer netjes in de kast staat, is het tijd om te gaan relaxen. Iedereen is weer voldaan en de rest van de dag doen we het rustig aan. De dag na een training of wedstrijd is voor ons meestal een rustdag, om vervolgens de dag erop weer flink te knallen!

Het is een heleboel, maar alles is erg belangrijk om te doen! Ik zorg er altijd voor dat mijn honden voldoende vocht binnen hebben, geen verwondingen oplopen en naderhand lekker kunnen uitrusten. Zo heb ik elke keer weer een paar hele blije hondjes, die niet kunnen wachten tot de volgende ronde!

Beestjes in gedroogde hondensnacks

Geschreven door

Getverdemme er zitten beestjes of torretjes in de gedroogde hondensnacks. Wat zijn het? Hoe komen ze daar? Hoe kom ik er vanaf? Is het gevaarlijk voor mijn hond? Hoe voorkom ik dat ze zich verspreiden? Geen nood! Wij helpen je direct met alle antwoorden!

Beestjes in hondensnacks

De beestjes die in gedroogde hondensnacks kunnen zitten zijn spekkevers en de larven van spekkevers. Lijken de beestjes die in jouw snacks zitten niet op torren? Dat kan kloppen! De larven van spekkevers zijn zwart wit gestreepte diertjes met haartjes. De spekkevers verpoppen meerdere keren in hun leven.

In deze snacks komen spekkevers voor

De larven graven gangen in hun voedselbron (in dit geval dus gedroogde hondensnacks). Spekkevers kunnen in gedroogd vlees en in gedroogde vis zitten. Voorbeelden van gedroogde snacks waar spekkevers in kunnen zitten:

  1. Gedroogde pens
  2. Gedroogde vis
  3. Gedroogde lever
  4. Gedroogde long
  5. Bullenpees
  6. Gedroogde kophuid
  7. Gedroogde pezen
  8. Gedroogde nekspier of geelhaar
  9. Gedroogde vleestrainers
  10. Vleesblokjes

Hoewel spekkevers het meeste voorkomen in pure gedroogde snacks van 100% vlees of 100% vis. Kunnen ze ook in hondensnacks of hondenvoeding voorkomen die niet voor 100% uit vlees of vis bestaan maar wel een hoog vleesaandeel hebben.

Spekkevers in snacks herkennen

Hoe kun jij zien of er ook in jouw gedroogde hondensnacks spekkevers of spekkever larven zitten? Je ziet aan de buitenkant van de snacks gaatjes en/of flinterdun schaafsel, waar de larven zich in de snack hebben verschanst om verder te eten en te verpoppen. In het zakje snacks zie je afgevallen huidjes van de larve zitten. Die zien er een beetje uit als gestreepte pyjama’s. Die liggen dan onderin het zakje snacks.

Levende beestjes in de hondensnacks

Lopen er levende larven of kevers in het zakje? Doe dit zakje in een plastic zak, knoop deze dicht en plaats voor minimaal 48 uur in de vriezer. In de vriezer gaan zowel de eitjes, de larven als de volwassen kevers dood. Volwassen spekkevers kunnen zichzelf door plastic heen een weg naar buiten eten. Dus is er een zakje nog ‘dicht’ maar stond deze wel naast andere vleesproducten? Plaats dan alles wat er in deze kast staat in een zak in de vriezer. Liever iets onnodig de vriezer in, dan een spekkever uitbraak in jouw voorraadkast.

Opruimen en schoonmaken

Als je alles in de vriezer hebt geplaatst, begint de grote schoonmaak. Maak de kast waar je de snack in had staan goed schoon. Je kunt met de stofzuiger de dode larven en kevers opzuigen (de levende ook). Plaats ook de stofzuigerzak na het zuigen in een plastic zak in de vriezer. Alle voedselresten moeten weg zijn, zelfs van een kruimeltje en van haren kunnen spekkevers eten en leven.

Opbergen van hondensnacks

Spekkevers houden van een warme en droge omgeving en kunnen zelfs in botten huisvesten. Een goede manier om jouw hondensnacks te bewaren is in een glazen voorraadpot. Daar kunnen de levers of larven niet in of uit en je beperkt losse (vlees) kruimels in de voorraadkast tot een minimum.

Kwaliteit hondensnacks

Hoewel beestjes in hondensnacks nou niet echt heel fijn zijn, is het wel een teken dat de snacks niet zijn behandeld met een insecticide en ook niet zijn bestraald met gamma straling bij binnenkomst in Nederland. Hoewel we heel graag zo min mogelijk ongedierte in ons huis willen hebben. Willen we ook geen insecticide op hondensnacks. Dus het is wel heel vervelend, maar aan de andere kant zijn de snacks wel natuurlijk en onbehandeld.

Gevaarlijk voor mijn hond

Gelukkig zijn spekkevers niet gevaarlijk voor jouw hond. Geef geen snacks met levende larven of kevers aan jouw hond. Gooi aangetaste snacks weg (nadat je ze in de vriezer hebt gedaan). Wat je niet ziet is of de snacks eitjes of kleine larven in zich hebben. Ben je niet 100% zeker? Als jouw hond eitjes of larven opeet gebeurd er gelukkig niets.

Beestjes in gedroogde snacks voorkomen

Wat kun je naast de snacks opbergen in een glazen voorraadpot nog meer doen om spekkevers te voorkomen? Plaats alle snacks voor de hond van gedroogd vlees of gedroogde vis in de vriezer op de dag van aankoop. Haal ze na 2 dagen uit de vriezer en plaats de snacks in een voorraadpot. Zo ben je 100% zeker dat (als er eitjes of larven aanwezig waren in de snacks) deze nu dood zijn. Heb je ook nadat je alles hebt opgeruimd en opgeborgen nog steeds last van spekkevers? Het kan zijn dat de larven zich in het keukenkastje zelf hebben verstopt. Neem dan contact op met een ongediertebestrijder.

Hoera Jewel is 2 jaar!

Geschreven door

Jewel’s eerste verjaardag deelde ik pas in januari, schandalig eigenlijk. Maar dit jaar ben ik er op tijd bij! Vandaag is onze Jewel 2 jaar geworden. Het cliché van de tijd gaat snel gaat zelfs op als hondenmama!

Ze weet wel wat ze wel en niet wil

In februari 2019 haal je haar met 8 weken op en heb je een lief harig hummeltje en zo heb je een grote dame. En wat voor een! Ze is een lieverd met een echte eigen wil. Ik grap weleens dat de ik ben 2 en ik zeg nee fase nu is begonnen. Klopt natuurlijk niks van, maar ze weet goed wat wel en niet in haar straatje past. Niet alleen in activiteiten, ook in honden en mensen.

Maar ik moet bij dat laatste wel zeggen.. heb je haar hart gestolen dan is ze de allerliefste. Onze familie is echt haar alles. Het mooiste was geweest als we een groot erf hadden met de hele familie bij elkaar. Dan was haar leven een groot feestje. Elke dag koekjes scoren overal en spelen met Molly. Spelen met haar grote vriend Bearke en wandelen met de hondenschool is tegenwoordig ook een feestje. Wandelen met de hondenschool vond ik voorheen nog wat spannend, omdat Jewel echt hondentaal gebruikt om haar grenzen aan te geven, maar tegenwoordig weet ik dat ook dat goed gaat.

Ze is gek op haar dagelijkse wandelingen, op haar “op de uitkijk” sessies via de bank en speelmomenten. Maar ze is ook net zo gek op dat heerlijke grote bed dat boven staat. Want als je haar in huis kwijt bent is de kans heel groot dat je haar daar vindt. En zo heeft ze nog veel meer van die gekke, lieve, grappige en ondeugende dingen. Ze is in ieder geval in haar doen en laten weer gegroeid en dat is ontzettend leuk om mee te maken.

Tijd voor Jewels 2e verjaardag Jewel kong knuffel verjaardagscadeau

Maar goed, genoeg gekletst, vandaag is het feest. En wel haar feestje! Ik wilde met haar gaan wandelen aan de andere kant van het dorp, maar toen we eenmaal daar waren ging bij haar de staart tussen de benen. Er reden vrachtwagens met veel lawaai af en aan en daardoor sprintte ze het liefste terug naar de auto. Na even te hebben gewacht op of het zou stoppen ben ik weer terug naar de auto gegaan. Eerst even langs de dierenwinkel voor een nieuw Kong speeltje en een tandenborstelsnoepje. Om vervolgens maar gewoon naar huis te gaan en bij ons achter tussen de velden te gaan lopen. Zij blij, ik blij, daar is dus niks speciaals voor nodig haha.

Voor haar verjaardag maakte ik weer een video met foto’s van het afgelopen jaar! Een gezellige video met een overzicht van Jewels favoriete activiteiten. Slapen, eten, spelen, samen zijn met familie en op pad gaan. Voor komend jaar gaan we aan de slag met een leuke challenge! 365 dagen Jewel op haar Instagram. Dus mocht je meer willen zien, volg haar daar dan zeker even!

Wens ik je nu veel plezier met het kijken van Jewel’s leventje van 09-12-2019 tot 08-12-2020!

Quinlent Little Engine

Geschreven door

Iets eerder dan verwacht is er weer een puppy bijgekomen. Eigenlijk wilde ik volgend jaar pas een pup aan de familie toevoegen, maar deze kans kwam eerder op mijn pad dan verwacht. Ik heb zo’n vijf weken geleden Quinlent Little Engine welkom geheten in ons gezin. Haar roepnaam is Berp, uitgesproken als “berrep”. Dit is oud-Maastrichts voor Barbara. Zij woont bij mij in co-own met de fokker, zodat ze hopelijk in de toekomst een nestje kan krijgen. Dat zijn nog verre toekomstplannen, maar we hebben goede hoop dat ze correct uitgroeit en een aanvulling zal zijn voor het fokprogramma van de kennel.

De moeder van Berp woont bij mijn beste vriendin thuis. Hierdoor heb ik alles vanaf de dekking tot aan het uitvliegen van de pups van heel dichtbij meegemaakt. Dat is enorm speciaal, omdat ik dus echt alles mee heb gekregen, de hoogte- maar ook de dieptepunten. Iedere dag kreeg ik wel foto’s en video’s en kon ik dus volop meegenieten. Nestfoto van Berp

Eerste kennismaking

Eind oktober ben ik Berp gaan ophalen. Na een lange rit van 2 uur naar huis heb ik haar buiten kennis laten maken met Vaös. Dat was een hartverwarmende kennismaking, Vaös kwispelde zijn staart er bijna af en was heel voorzichtig. Binnen heeft ze vervolgens afzonderlijk kennis gemaakt met Dré en Lein. Berp vond Lein de eerste dag erg spannend, maar dat trok vrij snel bij. Toen was Lein nergens meer veilig, want die lange haren zijn fantastisch om goed hard in te bijten.

Berp komt uit een sportlijn en dat merk je zeker. Het is een klein pittig ding, dat enorm druk is. Ze is echt onderdeel van onze groep honden en heeft het maar al te druk alle honden lastig te vallen. Vaös vindt het één groot feest en is echt zo trots op zijn puppy. Hij houdt haar constant in de gaten en beschermt haar. De momenten dat ze slaapt zijn echte geniet momenten. Vaös trekt enorm naar haar toe en gaat zelfs vrijwillig bij haar liggen. Hij gaat normaal eigenlijk nooit bij de andere honden liggen, hij ligt wel in de buurt maar zoekt nooit lichamelijk contact. Met Berp is dat anders, hij zoekt haar op en gaat er echt bij liggen. Het is echt bijzonder om te zien hoe hij ervan geniet. Vaos samen slapen met nieuwe pup Berp

De juiste balans vinden

Berp kan al vrij veel indrukken aan zonder dat ze daar overprikkeld van raakt. Het is dus soms moeilijk om de juiste balans te vinden. Ik moet haar voldoende uitdagen zodat ze tevreden kan slapen, maar ik moet oppassen dat ik niet te veel ga doen omdat ze dan overprikkeld kan raken. Op dit moment heb ik een balans gevonden die voor ons werkt, maar dat kan volgende week natuurlijk alweer veranderd zijn.

’s Nachts slaapt ze in een bench en dat gaat tot nu toe erg goed. Ze ligt bij ons op de slaapkamer en ligt dus niet alleen. Het zijn slopende nachten geweest, want om de 3 uur ging de wekker. Ze moest er echt iedere 3 uur uit, omdat ze anders in de bench plaste en weer verder ging slapen. Ook in dit ritme ben ik even zoekende geweest, maar we hebben ook hierin het juiste gevonden. Langzaam heb ik dit afgebouwd naar 1 plasje gedurende nacht (ik ga om 22.00 uur naar bed, laat haar rond 02.00 uur plassen en sta rond 06.00 uur op). Hopelijk zal ik er over een aantal weken niet meer ’s nachts uit hoeven.

We zijn spelenderwijs bezig met clickertraining en het aanleren van commando’s. Dit pikt ze erg goed op en vindt ze heel leuk om te doen. Op dit moment kent ze haar naam, hier komen, zit en af. Ik ben nu bezig met five (highfive) puur en alleen om haar mentaal uit te dagen. Buiten gebruik ik de clicker om haar meer focus op mij te laten krijgen. Daarnaast gaat ze ook mee tijdens onze sportdagen. Zo kan ze spelenderwijs kennis maken met de sport.

Ik zal regelmatig een update plaatsen over waar we staan en hoe het met Berp gaat. Op onze Instagram pagina komen dagelijks foto´s en video´s online. Mocht je na het lezen van deze blog vragen hebben kun je die via instagram stellen. familie foto Berp

Wat trek jij aan vandaag?

Geschreven door

Nou wat een gekke vraag zeg. Ik ben een hond en ik hoef met mijn vacht geen kleding aan. Heel soms doet mijn vrouwtje mij wel eens een bandana om of een badjas na een wat natte wandeling als ze geen zin heeft om mij droog te blazen. Natuurlijk zijn er hondjes die soms wel extra bescherming nodig hebben.

Aangezien ik geen verstand heb van mode laat ik dit onderwerp maar aan mijn vrouwtje over.

Wat trek je aan als je met de hond naar buiten gaat?

Uiteraard kleding :). Indien nodig een jas, schoenen, voertasje, poepzakjes en hup klaar voor een wandeling buiten in de buurt. Of ren je snel in joggingbroek en badslippers naar het veldje achter het huis voor het laatste rondje van de dag? Geloof me, badslippers zijn niet tof als Guus aan de lijn een andere hond ziet en daar heel graag heen wil wat aan de lijn niet mag.. Vaak loop ik in een spijkerbroek maar die zit niet meer fijn tijdens een wandeling in een stortbui (lees: koud en plakkerig om je benen). En wat als je opeens besluit naar het bos of het strand te gaan, zitten die sneakers dan nog steeds fijn? Of wat dacht je van een hondentraining in de kou op nat gras.

Mijn kledingtips voor hondenwandelingen

In dit blog deel ik mijn eigen kledingtips aan jou. Ik ben een koukleum overigens.

Broek

Normaal gesproken loop ik gewoon in mijn spijkerbroek met Guus door de buurt maar ik vind dat als het buiten koud en nat is toch minder fijn. Ik wilde daar een oplossing voor vinden maar vond de meeste outdoorbroeken oubollig en saai. Al een tijdje kwam ik op Facebook reclame tegen van een bedrijf uit Zweden. Ik twijfelde eerst of dit wel oké was. Maar na wat rondvragen bleken heel wat mensen dit bedrijf te kennen en hier ook kleding van te hebben. Revolutionrace is een bedrijf wat super toffe outdoorkleding maakt voor allerlei buitensporten. Super hip en perfect voor mijn “probleem”. Ik heb daar onlangs een broek besteld die soepel zit, warm is, waterproof is en heel veel zakken heeft. Daarnaast ook nog eens in een leuke kleur. Je kan er rustig mee op je knieën in het zand zitten of met je billen op de grond zonder dat je koud en nat wordt.

Laarzen

In het voorjaar heb ik vaak regenlaarzen aan als het nat is. Maar die zitten in de herfst of winter niet warm en de meeste regenlaarzen lopen ook niet fijn als je anderhalf uur op pad gaat. Ik heb zelf laarzen van Muck. De meeste outdoorlaarzen zijn namelijk van leer en dus niet vegan. Deze laarzen zijn gemaakt van rubber en neopreen. Het voetdeel is ook nog eens waterdicht. Het neopreen kan ook wel wat hebben maar is niet bestand tegen een diepe plas boven je enkels.
Ze zitten tevens warm en dat zegt heel wat voor iemand die het snel koud heeft. Ook lopen ze voor een lange afstand prima.
Ik draag in mijn laarzen paardrij sokken. Die sokken zijn lekker lang, zitten stevig om de kuit en zakken niet af. Ze zitten warmer en vaak hebben ze een duidelijk verschil tussen links en rechts waardoor de ondersteuning in die sokken extra comfort geeft. Geen last van schuivende of afzakkende sokken.

Schoenen

Vaak loop ik op gewone schoenen of sneakers. Ga ik naar het bos dan trek ik hoge wandelschoenen aan. Ze geven meer grip, kunnen tegen een stootje en het houdt je voeten ook nog eens droog en warm. Die ik heb zijn overigens wel van leer maar die heb ik nog van voor ik vegan werd. Ze zijn al heel wat jaren oud maar lopen zalig. In mul zand vind ik ze soms minder fijn. Misschien ligt het aan mij maar ik loop er altijd heel veel zand in ook al zijn het hoge wandelschoenen.
Overigens is het in een wandelschoen fijn om dan ook goede wandelsokken te dragen. Die hebben vaak geen rare naden, zitten vaak fijner door wat extra ondersteuning in de sok en zijn ook iets dikker als een gewone sok. hondenwandelbroek

Jas

Voor de herfst/winter heb ik een hondenjas van het merk Owney. De jas die ik heb is niet heel dik maar wel water- en winddicht, is vrij lang, heeft enorm veel zakken zodat je al je spullen makkelijk mee kan nemen, er zitten reflectie onder op de rug en op een van de mouwen  en op de rug zit een extra zak waar je een riem of dummy in kan stoppen. Mijn jas heeft ook een stevige buitenkant en kan dus goed tegen een enthousiaste hondenpoot zonder dat de stof gelijk scheurt.
Nadeel van mijn jas is dat de onderste zakken en de flap over de rits met klittenband zijn. Kleding of een sjaal blijven er snel in hangen. Ook heeft hij geen steekzakken om even je handen in op te warmen. hondenwandeling Sabine Owney jas

Handschoenen

Nu het kouder wordt zijn handschoenen wel weer erg fijn. Nadeel is dat een riem vast houden of een voertje pakken niet heel handig gaan.
In mijn jaszak zitten standaard handschoenen zonder vingers zodra het kouder wordt. Je hebt je vingers vrij om dat voertje te pakken, een poepzakje dichtknopen of de lijn vast te houden zonder dat je handen gelijk super koud worden. Ideaal met een hondentraining maar ook als je graag op pad gaat met een fotocamera. Want je kan gewoon je knoppen bedienen maar je handen blijven toch nog een beetje warm. Als het echt richting het vriespunt gaat dan doe ik dunne handschoenen aan. Zo heb ik nog wel controle over de lijn en kan ik nog steeds een voertje pakken.  Tuurlijk krijg je uiteindelijk nog wel koude handen maar met een beetje geluk ben je dan weer thuis. Wist je dat je vingers langer warm blijven met wanten? Je vingers zitten hier in bij elkaar en houden elkaar beter warm als in een handschoen waarbij alle vingers apart zitten. Nadeel is dat een want niet heel handig is als je een lijn vast moet houden. Ik doe nog wel eens de handschoenen zonder vingers aan in mijn wanten. Want mocht je de wanten even uit moeten doen dan worden je handen minder snel koud. Ik heb ook een handschoen waar een flapje aanzit. Die kan ik over mijn vingers klappen waardoor het op een want lijkt. Deze is makkelijk terug te klappen waardoor je je vingers vrij hebt. alleen de duim zit nog wel afgedekt. hondenwandeling handschoenen

Onder je jas

Meestal draag ik een vest of trui als het frisser wordt omdat ik het snel koud heb. Ben je veel buiten of sta je lang stil dan is het belangrijk om je warm aan te kleden en dan het liefst met laagjes. Een thermoshirt als basis kan dan echt fijn zijn en eventueel een thermobroek en warme sokken.

Pasjes

Veel mensen hebben hun mobiel in een hoesje waar ook een pinpas in kan. Zelf vind ik zo’n hoesje te dik, stop je minder makkelijk in een broek of jaszak en houdt minder fijn vast als ik een van de vele foto’s van Guus maak. Ik heb een heel plat hoesje waar aan de voorkant 4 openingen zitten voor bijv je pinpas en rijbewijs.
Aan de zijkant zit een ritsje om wat geld in te doen. Het is dun waardoor je hem makkelijk in je jaszak stopt.

Dit waren mijn tips.
Ik ben benieuwd of jij nog wat aan mijn tips hebt of wellicht zelf nog tips hebt?

Tot de volgende keer.

8 tips voor fietsen met de hond

Geschreven door

Ha, dat ziet er leuk en gezond uit!, denk je misschien als je je buurvrouw met haar golden retriever voorbij ziet fietsen. Zou dat ook wat zijn voor mij? En je kijkt twijfelend naar je eigen hond die nog nooit gefietst heeft. Misschien denk je zelfs wel dat hij of zij het niet kan, omdat het een enorme trekker aan de lijn is buiten. Of je bent bang om omver getrokken te worden. En wat nou als je andere honden tegen komt? Met de hond naast de fiets lopen

Om over na te denken voordat je begint

Dit zijn allemaal vragen die goed zijn om te stellen, maar het hoeft je zeker niet tegen te houden! Mijn eigen hond, Odin, was ook een enorme trekker buiten. Dit hoeft geen reden te zijn om niet te gaan fietsen. Je kunt fietsen zelfs zo aanleren, dat de hond helemaal begrijpt wat de bedoeling is (nee niet onderweg plassen, nee niet naar de postbode toe gaan, nee we laten Jip de Teckel ook met rust) en daardoor zelfs rustiger en relaxter wordt aan de lijn. Hoe voorspelbaarder je een bepaalde activiteit maakt, hoe relaxter de hond daarvan wordt (en dus minder gaat trekken!). Ik fiets elke week 3x met mijn hond rondjes van 7 km. Dit is absoluut geen normale standaard, want mijn hond komt uit het Athabaskan gebied (meest onbewoonde en Noordelijke deel van Alaska) en is letterlijk gemaakt om te rennen. Maar elke week een rondje van 3 km is heerlijk voor elke hond! Let uiteraard wel op gezondheid en de grote van de hond. Heb je een vlinderhondje? Dan moet je je afvragen of hij/zij wel blij wordt van mee rennen aan de fiets, want je fiets zo 10-15 km/u. Wil je meer dan 3 km gaan fietsen of vaker? Denk dan wel om de gezondheid van je hond. Net zoals bij mensen is niet elke hond gemaakt om te rennen, ook al heb je een herder of bordecollie gekocht. En ook niet elke hond vindt het leuk! Ik laat Odin elk jaar volledig checken bij de dierenarts. Hij kijkt dan naar conditie, bespiering, bewegelijkheid van de gewrichten en stand van de botten. Een hond kan niet praten en zeggen ‘Hé, ik ren altijd wel mee, maar eigenlijk doet mijn heup zeer.’ Check dus altijd de gezondheid van je hond!

De tips om lekker te gaan fietsen

Met 8 onderstaande tips ben jij binnen no time lekker aan het fietsen met je hond! Denk erom: fiets nooit boven de 17 graden. Het najaar is dus ideaal om te gaan beginnen. Succes!

  1. Begin niet zo maar met fietsen. Heel veel honden vinden een fiets doodeng. Het stuur zwabbert, de kettingkast maakt geluid, en je voeten gaan raar heen en weer. Laat je fiets daarom eerst een week in de tuin staan en laat je hond er aan wennen. Door de fiets een lange tijd gewoon stil te laten staan waar de hond ook komt, leer je de hond wennen aan de fiets. Doe een balspelletje erbij, gooi snoepjes, of houd een knuffelsessie: alles om de hond te leren ‘dit is een fiets en hij doet niks’. Er zijn ook honden die totaal niet bang zijn voor de fiets – mazzel! Dan hoef je dit niet te doen. Vind je hond de fiets extreem eng? Vraag dan aan iemand om mee te lopen en de hond vast te houden. Maak eerst lopend rondjes met de fiets aan de hand en de hond aan de riem meelopend.
  2. Investeer in je uitrusting. Daar bedoel ik mee een goed tuig, goede verbinding en vast punt. Ga nooit fietsen de hond aan de riem, zeker niet als je net begint! In opwinding kan de hond in de lijn gaan hangen (ook als de hond al heel lang mee fietst, maar bijvoorbeeld een kat ziet). Het gewicht van jou en je fiets komt dan volledig op zijn keel te hangen. Dat is gevaarlijk! Ik ben groot fan van Y-tuigen met een bevestiging op de rug. De keel blijft altijd vrij, en als de hond iets trekt (wat je natuurlijk uiteindelijk wil afleren) wordt de kracht goed verdeeld. Met ‘verbinding’ bedoel ik de lijn tussen de hond en de fiets. Houd deze kort, maar wel lang genoeg zodat de hond ruimte kan nemen om je trappende voeten te ontwijken. Als vast punt kun je voor twee dingen kiezen: of je doet de hond aan een zogenoemde springer (een fietsbeugel aan je achterwiel) of je bevestigt de hond via een fijne heupriem aan jezelf. Ik raad altijd af om met de hond te gaan fietsen met zijn lijn in de hand. De kracht komt dan op het stuur terecht, en dit is levensgevaarlijk.
  3. Fiets een route die de hond kent. Zoals ik al eerder zei: hoe voorspelbaarder de situatie, hoe rustiger de hond. Onbekend terrein betekent meer stress, en meer neiging om te gaan trekken.
  4. Ga niet zo maar ineens 3 km fietsen. Begin je net? Doe dan alleen een blokje om. Leer de hond aan dat fietsen leuk en ontspannend is en dat je lekker gaat bewegen. Bouw het langzaam op.
  5. Laat je hond eerst uit voordat je gaat fietsen. Fietsen doe je niet om de hond uit te laten, maar om samen te bewegen. Dit moet heel duidelijk zijn! Als je de hond leert om te plassen tijdens het fietsen, krijg je een gestreste hond: hij heeft tenslotte in zijn hoofd dat er geplast kan worden, en zal hij dat doen bij dat bosje of dit bosje? En trekken is het gevolg. Niet doen dus! Bovendien is rennen met hoge nood niet fijn, zeker niet als je de hond wil aanleren dat fietsen juist ontspannend is.
  6. Laat de hond in draf lopen, in plaats van galop. Natuurlijk is het lekker om gelijk te knallen en snelle kilometers te maken, maar de galop is een veeleisend tempo voor de hond. De draf daarentegen is wat vriendelijker: de rug blijft recht en stabiel en het is een tempo waarin de hond goed kan ademen.
  7. Ga niet fietsen in een losloopgebied. Honden die naar jouw hond aan de fiets kunnen komen is niet fijn voor jouw hond. Hij zit vast en kan tenslotte niks. Bovendien wil je de hond juist leren dat fietsen alleen rennen betekent, en niet snuffelen of spelen met andere honden. Ook dit creëert rust bij de hond: hij kan tenslotte alle prikkels negeren, want fietsen betekent simpel lopen en meer niet.
  8. Doe je hond niet los tijdens het fietsen. Het is heel verleidelijk, maar het geeft de hond te veel mogelijkheid: hij kan snuffelen, daar heen rennen, of weer terug. Mogelijkheden zorgt voor opwinding en dus stress. Houd hem aan de lijn. Houd het simpel. Wil je de hond wel graag uitlaten tijdens het fietsen? Fiets dan naar een losloopgebied, stap van je fiets af, lijn de hond af, en ga lopen. Zo houd je het voor de hond duidelijk: fietsen is lekker rennen en niks meer. Lopen met de fiets aan de hand mag ik snuffelen, spelen en mijn behoeftes doen. Fietsen met hond

Pop-Up Treat Toy getest

Geschreven door

Ons testpanel is weer druk aan het werk gezet, ditmaal door Alsa Nature. In deze webwinkel vind je alles voor de hond. Alsa Nature heeft ook een eigen productiebedrijf voor hondenvoer, hondensnacks en hondenkoekjes.

Alsa Nature

Een van de voerspeeltjes voor de hond in de webshop van Alsa Nature is de Flamingo Pop-Up Treat Toy. Dit speeltje ziet er hilarisch uit, dus wij gaan testen! De Pop-Up Treat Toy is een bolvormig speeltje met wieltjes. Door het te duwen worden er snoepjes uit geschoten. De Pop-Up Treat Toy is dus een echt voerspeeltje voor de hond. We hebben dit voerspeeltje getest samen met snoepjes van Alsa Nature. Met de kerst in aantocht testen wij de kerstspecial Wild-Zwijn en Cranberry hartjes. Is het nu al geen kerst als je deze blog leest? Ze hebben heel veel andere natuurlijke koekjes en snoepjes om uit te kiezen.

Ervaringen Pop-Up Treat Toy

Vijf van onze bloggers testen voor jou de Pop-Up Treat Toy. Aan het plaatje op de voorkant te zien, lijkt het dat dit voerspeelgoed alleen geschikt is voor kleine honden. Wij hebben zelfs Evi de Leonberger laten testen. Zo weet jij precies of dit speelgoed ook geschikt is voor jouw hond. Ben jij nu benieuwd naar alle resulaten? Lees dan zeker verder. We delen niet alleen de reviews, maar ook hilarische filmpjes.

PLINT GAAT CRAZY IN 3… 2… 1…

Plint probeert de Pop-Up Treat Toy

Jaja! Plint mocht van The Dog Pen weer eens een speeltje gaan testen. De Pop-Up Treat Toy van Flamingo Pet Products, gekregen van Alsa Nature. Bij het speeltje zat ook een zakje kerstsnoepjes van wild zwijn en bessen. De snoepjes zagen er heerlijk uit, dus Plint had sowieso al de hoofdprijs, of het nou ging lukken met het speeltje of niet.

Alsa Nature kerstsnoepjes

Ik heb Plint ooit eens zo’n wobble ding gegeven waar je snoepjes in kon doen en daar ging ze helemaal loco op. Rollen, draaien en dan ook nog dingen die er uit vallen… Ze kan voor een teckel echt heel goed de focus houden tijdens trucjes en spelletjes, maar dit was too much. Dus ik had er een beetje een hard hoofd in toen ik hoorde van dit apparaat, maar zag al een hoop leuke foto’s en filmpjes voor me. En dat is ook wat waard he 😛

Nu kan ik een heel lang stuk gaan schrijven over hoe het ging en wat Plint er van vond (voor zover ik dat kan weten…) maar ik zou gewoon het filmpje kijken! Dan weet je straks precies hoe de vork in de steel zit en of dit eventueel iets voor jouw hond kan zijn.

Conclusie:
Plint leek het eerst wel te snappen ennnn… toen toch weer niet. Totaal niet zelfs. Wat ik wel weet is dat ze meer dat hele apparaat van voor tot achter loopt af te lebberen dan dat ze begrijpt dat ze moet duwen. De tweede keer met de brokjes leek ze niet eens door te hebben dat er überhaupt wat uit sprong terwijl dat de eerste keer wel leek door te komen. Ik heb het idee dat ze het ding op wil tillen aangezien ze steeds met haar neus zo’n beetje onder naar de wieltjes toe wil. De derde keer knalde ze het ding als een gek door de tuin, het rondvliegende eten compleet negerend. Aan het eind kon ze wel alsnog een mooi zoek-je-eten-spel doen haha! Laten we zeggen dat Plint niet echt een heel geduldig hondje is en ze van dit soort dingen net iets té enthousiast en ietwat gestrest (?) wordt. Ook te horen aan de geluiden die ze maakt… Heeft ze niet van d’r baasje hoor 😉

Plint test de Pop-Up Treat Toy

Nu heb ik niet zoals sommige anderen helemaal stapje voor stapje aangeleerd hoe ze met dit apparaat om moet gaan, daar is Plint echt veel te ongeduldig voor (blijft een teckel he), maar ik ga de komende tijd nog wel kijken of ik het iets meer richting kan geven.
Binnen op onze laminaatvloer gingen de wieltjes eigenlijk net iets te zwaar voor zo’n klein hondje. Plint duwt natuurlijk niet zo hard en je moet best wat kracht zetten, ook van boven, om het wieltje te laten klikken. Hij schoof dus over de vloer en daardoor schoten de snoepjes er niet uit. Buiten ging dat een stuk beter.

Anyway, mijn eindconclusie is dat het een stevig apparaat is dat prima werkt (mag ook wel voor de prijs van €23,90…wat ik best veel geld vind) en dat veel honden hier heel wat plezier van gaan beleven. Ik denk dat het voor grotere of wat zwaardere honden een beter speeltje is dan voor kleintjes. Voor Plint… is dit echt een af-en-toe ding, anders slaan alle stoppen door.

Tommy test de Pop-Up Treat Toy

Wat zit er in de doos?

  • Pop-Up Treat Toy
  • Kerstsnoepjes van Alsa Nature

Wat is het?
De Pop-Up Treat Toy is een interactief beloningsspel waarbij de hond moeite moet doen om zijn snoepje te krijgen. Door met zijn neus of pootje de Pop-Up aan te duwen, springt het snoepje uit het speelgoed en komt op de grond terecht.

Wat vindt Tommy van de Pop-Up Treat Toy?

In eerste instantie vond Tommy het heel spannend. De Pop-Up maakt een knal geluid als het snoepje gelanceerd wordt en daar schrok hij van. De eerste paar keren moest ik zelf de Pop-Up aanduwen en toen hij gewend was aan het geluid durfde hij dit zelf te doen. Tommy wordt enorm enthousiast als hij een spelletje mag doen met snoepjes, dat resulteert er vaak in dat hij er met zijn pootje tegenaan gaat slaan. Dat gebeurde ook bij de Pop-Up. Het aanduwen met de neus wil hij niet doen, dat snoepje moet er natuurlijk zo snel mogelijk uit. Nadat ik had laten zien dat de Pop-Up aangeduwd moet worden kreeg hij door dat met alleen slaan het snoepje er niet uit kwam, dus ging hij ook duwen. Nog wel steeds met zijn pootje, maar de snoepjes kwamen er uit! Tommy is nog een beginner op het gebied van beloningsspelletjes waardoor hij er nog wild mee omgaat. We zijn dit stap voor stap aan het oefenen zodat hij uiteindelijk het spelletje zonder frustratie kan doen. De Pop-Up is denk ik niet geschikt voor een beginner omdat, in Tommy’s geval, hij het snoepje er met zijn pootje uit wil halen en het mooiste is toch als hij de Pop-Up zonder frustratie met zijn neus kan aanduwen.

Helaas haperde de Pop-Up een aantal keer en kwam er geen snoepje uit terwijl Tommy de Pop-Up wel van zijn plaats duwde. Tommy vindt het een leuk spel en gaat enthousiast kwispelen als hij ziet dat ik hem pak. Aanrader? Voor de gevorderde hond: ja! Een erg leuk spel!

Kerstsnoepjes van Alsa Nature

Deze zijn een groot succes bij Tommy. Hij vindt ze heerlijk! De snoepjes zitten verpakt in een mooi papieren zakje. Het zijn granenvrije en glutenvrije hondenkoekjes in de vorm van een hartje met de smaak wild zwijn en bessen. Het zijn harde snoepjes dus Tommy moet er wel even op kauwen. Daar ging hij rustig voor liggen en dat betekent dat het lekker is! De snoepjes hebben maar 1 dierlijke eiwitbron wat een voordeel is voor honden met bepaalde allergieën. Aanrader? Ja! Ook leuk om cadeau te geven voor kerst!

Hoe vond Tommy het testen van de POP-UP en de Alsa Nature kerstsnoepjes? Heel leuk! Een nieuw spel is natuurlijk altijd fantastisch en als daar dan ook nog nieuwe, heerlijke snoepjes uitkomen is het helemaal feest!

Evi komt in de kerststemming met de Alsa Nature kerstsnoepjes

OH YES! Er is weer een pakketje van The Dog Pen. Evi weet dat zodra ik een pakketje op de grond zet, dat het voor haar is. Met haar flinke snuit probeert ze het doosje vast open te maken. In deze doos vinden we de Pop-Up toy en de kerstsnoepjes van Alsa Nature die in de Pop-up Toy passen. Alsa Nature hondensnoepjes

Alsa Nature snoepjes

De snoepjes zijn verpakt in een papieren zakje. Ik ruik ze niet, maar Evi wordt helemaal gek. Naar het speeltje kijkt ze nog niet echt om, maar de snoepjes moeten fantastisch ruiken. Ik geef er haar eentje om te proeven. De snoepjes zijn droog, dus je krijgt er geen vette handen van. Ook zijn deze snoepjes (kersteditie en van wild zwijn) gemaakt in de vorm van een klein hartje, wat het extra leuk maakt om te geven.

Pop-Up Treat Toy

De Pop-Up Toy werkt zonder batterijen, wat erg fijn is, omdat we ook andere hersen-spelletjes hebben waarvan we de batterijen zo’n beetje maandelijks moeten vervangen. Het spelletje werkt door hem over de grond te verschuiven, op een gegeven moment is het mechanisme zo gespannen, dat er een snoepje (of meer) uit schiet. Het is dus de kunst dat je harige vriend(je) dit door krijgt.

Het spel kun je op twee manieren vullen met snoepjes.
1. De officiële manier, je draait de plastic halve bol van het spel, vult hem met snoepjes en draait hem weer terug.
2. De onofficiële manier en dat is gewoon via het gaatje in het midden vullen, zonder de deksel eraf te halen. Bij mij bleef hij namelijk soms hangen bij het eraf en erop zetten.

Evi speelt erg veel hersen-spelletjes. Vaak doen we het een keer voor en dan met een beetje stoeien komt ze er wel uit. De eerste keer ging het dan ook prima, ze tikte er met haar poot tegenaan, er sprongen wat snoepjes uit, Evi blij. Maar vervolgens merkten we dat ze dacht, waarom zou ik moeilijk doen als het ook makkelijker kan? Evi is namelijk best groot en het speeltje is wat aan de kleinere kant voor haar. Ze besloot daarom om niet meer moeilijk te doen en gewoon met haar gigantischeleonbergertongdieveelhongerheeft de snoepjes via het middelste gat aan de bovenkant eruit te likken.

Conclusie, erg leuk spel! Maar wel beter geschikt voor de kleinere hond.

Bella Pepper

Jeej! Wij mochten de Pop-Up Treat Toy testen en dan ook nog met de heerlijke snacks van Alsa Nature! Bella is echt gek op ‘braintraining’ spellen en wij vinden het ook zó leuk om te zien hoe zij iedere keer vanaf onzekerheid en hulp vragen het tóch zelf doet en dan niet meer wil stoppen. Dus zin in testen hadden we absoluut!

Direct ging het neusje omhoog toen het zakje snoepjes open ging: CHECK! Toen de Pop-Up toy werd neergezet keek Bella alleen behoorlijk vragend “Ok. En nu!?” Snoepjes erin, beetje aanmoedigen en na heel wat snuffelen (en af en toe schrikken omdat het beweegt) gebeurde er iets. Niet helemaal zoals gepland, want ze ging gewoon met haar tong door het gat om de snoepjes te pakken, boef!

Ok. Eerste poging: FAIL

Maar, na heel wat aanmoedigen en voordoen en laten zien is het uiteindelijk toch gelukt; en Bella heeft zich een kwartier enorm vermaakt!!

De volgende dag gingen we kijken of ze het weer een leuk speeltje vond. Ze was er niet meer ‘bang’ voor en ging er vol mee aan de slag! Alleen… de Pop-Up Treat Toy ging alle kanten op en rolde niet zo heel lekker, dus er kwam niet veel uit… Wij moesten steeds de toy terugzetten op een goede plek omdat Bella hem overal naartoe schoof zonder resultaat.

De snacks hebben we ook gebruikt voor training en dat is wél een groot succes! Ze vindt ze heerlijk en ik vind het ook wel goed dat ze hier echt op moet kauwen ipv zo door kunnen slikken – wat ze voor mijn gevoel met andere snacks soms wel doet…

Pluspunten van de Pop-Up Treat Toy & Alsa Nature Kerstsnacks:

  • Geur en smaak van de snacks is zeer aantrekkelijk.
  • Het is een uitdagend spel waarvoor honden echt moeten nadenken.
  • De Pop-Up Treat Toy lijkt erg stootvast, dus dat is heel handig voor enthousiastelingen zoals Bella.

Mindere puntjes:

  • Als je je hond niet kunt motiveren door te zetten, zullen ze dit spel denk ik niet gauw gebruiken.
  • Je geeft vrij snel (te) veel snoepjes.
  • Als ze het eenmaal door hebben, dan is het spel ook vrij gauw klaar (mits het goed rolt).
  • Het apparaat kan in principe alle kanten op, maar dan komt er niks uit…
  • De wieltjes doen het niet altijd goed, waardoor Bella wel juist rolt maar er niks uit komt en ze weer teruggaat naar alle kanten op bewegen.

Al met al vinden wij het een leuk spel, als het werkt, maar misschien niet voor dagelijks gebruik. De snacks zijn ook fijn voor training! Dus die zullen we ook zeker daarvoor gaan gebruiken.

Saar vindt het maar eng

Pop-up Treat Toy: zoals de naam al gedeeltelijk verklapt, een beloningsspeeltje voor honden waarbij de snacks op ‘poppen’ als de hond tegen het witte koepelvormige speeltje duwt. Om het speeltje te gebruiken, draai je de doorzichtige koepel eraf, gooi je wat zwijn-snacks van Alsa Nature erin, draai je de koepel er weer op en duwen maar! Behalve voor Saar…

Saartje is gauw wat schrikkerig (denk aan stofzuigers, bladblazers) en houdt er niet van als dingen ‘uit zichzelf’ bewegen (denk aan zelfrijdende autootjes, tassen die ineens van tafel vallen). Met dit in mijn achterhoofd heb ik het spelen met dit speeltje rustig opgebouwd. Eerst eens snuffelen, dan snoepjes om het speeltje heen, op een afstandje voordoen hoe het werkt, snoepjes boven op het speeltje, en ten slotte heb ik Saartje tegen het speeltje laten duwen door gebruik te maken van ‘touch’. Tot hier ging eigenlijk alles prima, Saartje moest even wennen aan het nieuwe object maar leek het nu te accepteren. Totdat… ze het harde geluid hoorde wat gepaard ging met de ‘pop’. De hond moet het speeltje best hard duwen, het voelt als een soort hobbel waar hij over moet, om de snoepjes eruit te laten springen. Het geluid van de veer die omhoog springt maakt Saar zo bang, dat de snoepjes die eruit springen haar niets meer uitmaken. Omdat ze bang is voor dit geluid lukt het haar ook niet om hard genoeg te duwen.

De kerstsnoepjes van Alsa Nature daarentegen vielen wél erg in de smaak. De snoepjes in hartjesvorm zien er heel leuk uit en zijn heel handig voor in het speeltje, ze poppen er bijna altijd uit. Ik heb wat verschillende snackjes erin geprobeerd en behalve de puppybrokjes werkte geen één snackje zo goed als deze.

Olive vindt de Pop-Up Treat Toy geweldig

Om toch nog een eerlijk oordeel te kunnen geven van het speeltje, hebben we hulptroepen ingeschakeld. Hondenvriendin en tevens zeer enthousiaste dalmaat Olive was wel te porren voor dit klusje. Zij kreeg van haar baas de pop-up toy aangereikt en begon direct hardhandig te porren met zowel poten als neus. Na enige aansporing (lees: een heel klein beetje voordoen hoe het werkt) begreep Olive het speeltje en duwde ze hem vrolijk en volhardend de kamer door. Een groot succes dus! De rest van de avond bleef Olive zeuren om het speeltje. Wel had de baas van Olive nog een paar kritiekpuntjes, waaronder: de brokjes kunnen echt niet te groot zijn. Het zou een leuke manier kunnen zijn om schrokken tegen te gaan, maar grote brokken poppen er maar moeilijk uit. Ook is de prijs wat aan de hoge kant.

Eindoordeel

Al onze bloggers zijn enthousiast over de Alsa Nature kerstsnoepjes Wild Zwijn en Cranberry, daarin is ons testpanel unaniem. Deze snoepjes bestel je voor €2,90 in de webshop van Alsa Nature. De Pop-Up Treat Toy geeft wisselende reacties bij onze testers. Sommige honden vinden het speeltje geweldig leuk en kunnen er goed mee uit de voeten. Terwijl Saar er bang voor is en Plint juist weer té enthousiast.

Tips voor het gebruik van de Pop-Up Treat Toy

De Pop-Up Treat Toy lijkt een eenvoudig voerspeeltje. Toch is het belangrijk om het goed aan te leren. Zo voorkom je dat jouw hond bang wordt van het speeltje of gefrustreerd. Hoe kun je de Pop-Up Treat Toy nu het beste aanleren?

  1. Gebruik een niet al te gladde ondergrond
  2. Zorg voor een schone vloer zodat de wieltjes lekker kunnen draaien
  3. Vul met Pop-Up Treat Toy met smakelijke snoepjes die makkelijk uit het speeltje kunnen ‘poppen’
  4. Neem diezelfde snoepjes in jouw hand
  5. Zet het speeltje in de kamer en laat jouw hond rustig snuffelen
  6. Duwt jouw hond met zijn neus tegen het speeltje aan? Gooi een snoepje op de grond (naast de Pop-Up Toy) zo leert jouw hond dat duwen met de neus resulteert in een snoepje
  7. Herhaal dit totdat er vanzelf een snoepje uit de Pop-Up Treat Toy komt
  8. Duwt jouw hond wel netjes, maar komt er geen snoepje uit? Gooi weer een snoepje naast de Pop-Up Treat Toy
  9. Wordt jouw hond overenthousiast? Zet het speeltje dan weg en probeer de volgende keer opnieuw.

Deze blog is geschreven in samenwerking met Alsa Nature, onze testpanel blogs, zijn zoals altijd volledig objectief.

WINACTIE: de winactie is gesloten en de 3 winnaars zijn bekend