Een nieuwe (poep)plek

Geschreven door

Aan het einde van de afgelopen zomer vertelde ik jullie dat het iets rustiger was (online) en overigens nog steeds. Dit had onder andere te maken met de verhuis- en verbouwplannen. En jawel hoor, het is zover. Halverwege september kregen we de sleutel van onze nieuwe woning en begonnen we aan ons volgende avontuur.

Nieuwe meubels

Omdat we Evi bijna vier jaar geleden kregen, hebben we onze meubels bewust nooit vernieuwd nadat we zijn gaan samenwonen. Leonbergers staan erom bekend dat ze als puppy nogal slopers kunnen zijn. Nu er weer een nieuwe fase aanbrak voor ons, besloten we onze woonkamer dan eindelijk te vernieuwen, met het oog op ons nieuwe huis. We hebben er heel bewust voor gekozen om deze meubels een paar maanden voor de verbouwing/verhuizing op ons oude adres te laten leveren. Evi heeft ongeveer een weekje nodig gehad om te wennen aan de nieuwe meubels in ons oude huis. We wilden namelijk voorkomen dat na de verhuizing alles nieuw zou zijn voor haar, dus nieuw huis, nieuwe slaapplek, nieuwe uitlaatplek, nieuwe meubels et cetera.

Mee naar het nieuwe huis

We zijn begonnen met het volledig strippen van de woning, alles eruit! Zoals we overal lazen hebben we Evi regelmatig meegenomen naar de nieuwe woning, deden we in het nieuwe huis haar favoriete spelletje EN lieten we haar uit in haar nieuwe omgeving. Vooral dat laatste was nogal spannend. Om meerdere redenen. We zijn van een heel groen dorp verhuisd naar een redelijk groen stadje. Evi is gewend om vrijwel altijd los te lopen. Ze loopt prima mee aan de lijn, maar ze loopt het liefst los. Dat gaat nu niet meer zo makkelijk in onze nieuwe omgeving. Er zijn daar echt aangewezen plekken waar je hond mag loslopen (gelukkig een vlakbij onze nieuwe woning). Daarnaast is Evi echt een “thuis” poeper. Als ze een dagje op pad is of ergens anders is, poept ze eigenlijk nooit. Alleen maar op haar vaste plekje bij haar oude vertrouwde huisje. We merkten dat ze makkelijker meeliep, naar mate ze vaker mee ging. Wij denken echt dat het meenemen naar de nieuwe woning terwijl we nog in het oude huis woonden heeft geholpen met de overgang. Evi verhuizen nieuwe wandelplek

Logeren

Na alles te hebben afgebroken in onze nieuwe woning, wilden we onze hele woning laten stuken en verven. Aansluitend wilden we alle spullen over verhuizen. Met een langharige nogal lomp-aangelegde hond, is het niet handig om haar daarbij te hebben. Daarnaast wilden we zoveel mogelijk rust creëren voor Evi. Het is een erg gevoelig hondje en ze kreeg al stress als ze een verhuisdoos zag. Om deze reden is ze twee weken naar mijn ouders gegaan. Haar hondenfamilie (zoals haar moeder en zus) wonen hier ook, dus het was feest voor Evi! Heerlijk ravotten, springen in de sloot (wat ze thuis nooit doet), op tijd naar bed (letterlijk) en heerlijk snoepen. Het stukwerk droogde wat minder snel dan we hoopte, waardoor we al met al twee weken verder waren voor we Evi weer op konden halen.

Eerste nacht in het nieuwe huis

We hebben Evi bewust overdag opgehaald, zodat ze de woning met daglicht kon bekijken en besnuffelen. In ons oude huis sliep Evi sinds de laatste zomer boven. Ze sliep meestal op onze slaapkamer of in de hal. Dit is zo gekomen omdat het afgelopen zomer erg warm was en Evi hier last van had. We hadden boven airco en hoopte het haar op deze manier iets makkelijker te maken. We hadden besloten dat ze in het nieuwe huis in principe ook boven mocht slapen. Het grappige is namelijk, dat ze meestal zelf rond een uur of 21:00 besluit dat het bedtijd is en naar boven gaat om te slapen. In het oude huis zagen we haar dan de volgende ochtend pas weer als we opstonden. Hilarisch als je het ons vraagt. De eerste dag in huis ging goed. Ze snuffelde natuurlijk overal waar ze maar kon snuffelen en ging uiteindelijk lekker in haar mand of op haar stretcher liggen. Nog wel continue wakker en ze hield ons steeds in de gaten dat we niet ergens heen zouden gaan zonder haar. Toen de avond aangebroken was werd ze wat onrustig, want het was ten slotte bedtijd, maar ja, waar? We besloten haar nog een laatste ronde buiten te laten doen en dan met zijn allen naar boven te gaan. Eenmaal boven was dat toch ook niet helemaal wat ze ervan verwacht had. Ze werd onrustig en wilde naar beneden. Omdat dit een andere trap is dan in ons oude huis, wilden we met haar meelopen naar beneden. Er zit namelijk een flauwe draai in deze trap. Uiteindelijk hebben we er een half uur over gedaan om haar beneden te krijgen. Ze vond de trap maar niets en het tillen van een flinke dame zoals haar is ook geen optie kan ik je vertellen.

Beneden slapen

Vanaf dat moment hebben we besloten dat boven slapen geen optie was. We hebben geprobeerd haar beneden te laten en zelf weer terug naar bed te gaan, maar dat leverde een mooi concert op. We besloten het op te lossen zoals we dat hebben gedaan toen we haar voor het eerst in huis kregen. Zelf ook beneden slapen. Ik heb vier a vijf nachten beneden geslapen. De eerste nacht was ze onrustig, de tweede ook nog wel en de derde nacht merkte ik dat ze wat rustiger werd. Na de vierde of vijfde nacht ben ik weer boven gaan slapen en sindsdien gaat het helemaal goed. Evi slaapt beneden en wij boven. Prima en ook wel weer fijn, want dat waren we voor de afgelopen zomer niet anders gewend.

Alleen blijven

Voor COVID-19 was Evi regelmatig alleen en ging ze wel eens met haar vaste uitlaatservice mee. Nu ben ik eigenlijk al maanden thuis aan het werk, met her en der een keer naar kantoor of een buitenlocatie. Dat maakt het wel lastiger om Evi nu alleen te laten. Zodra een van ons onze jas aantrekt of onze schoenen aantrekt, wordt ze helemaal wild en wil ze alleen maar mee. Omdat het er voorlopig nog naar uit ziet dat we nog wel een tijdje thuis zullen werken, gaan we nu bewust (soms heel doelloos) even thuis weg met zijn tweeën, zonder Evi. Even een ronde lopen, boodschap doen of noem het maar op. Zodat ze toch doorheeft dat wanneer we een keer weggaan, we ook weer gewoon terugkomen.

Gewend

Na ongeveer een goede week was Evi in huis wel gewend. Ze ligt inmiddels weer lekker gênant ondersteboven op haar rug, nietsverhullend te snurken terwijl ik mijn zoveelste Teams-meeting in ga.

Verhuistips:

Ik ben geen expert, maar ik zou toch graag de volgende tips mee willen geven!

  1. Neem je hond(je) zoveel mogelijk mee naar jullie nieuwe woning en neem iets vanuit huis mee wat vertrouwd is.
  2. Doe in of bij het nieuwe huis iets wat je ook altijd met de hond doet in het oude huis. Zo doen wij bijvoorbeeld elke avond een spelletje waarbij ze koekjes kan verdienen. Dit hebben we de eerste paar keren in het nieuwe huis ook met haar gedaan.
  3. Was hun mand niet net voor of na je verhuizing. Die vertrouwde geur maakt hen rustig.
  4. Mocht je nieuwe spullen willen aanschaffen die een grote verandering met zich meebrengen, doe dit dan voor de verhuizing.
  5. Zorg ervoor, zeker als je een grote hond hebt, dat ze niet al te veel meekrijgen (en in de weg lopen) tijdens het verhuizen. Dit kan voor iedereen stressvol zijn.
  6. Pak na de verhuizing de normale routine zo snel als mogelijk weer op.

De grootste viespeuk

Geschreven door

Ok lieve lezers.. ik moet nu geloof even mijn baasje corrigeren.. deze titel ‘de grootste viespeuk’… die gaat over mij? Huh .. echt? Nee toch… ikke… vies? Hooguit wat zand, takjes, modder, beestjes, plantjes of wat speeksel van mijn vriendjes.. maar om dat nou vies te noemen? Pfft…
Hmm.. nou ja.. misschien heeft ze ook wel een klein beetje ietsjepietsje gelijk hoor… maar zullen we ervan maken… ‘de wolligste knuffeligste viespeuk?’
Yes! Ze verandert haar titel!

De wolligste knuffeligste viespeuk

Ik lijk meestal zo netjes schoon; haartjes netjes geblazen, gekamd, droogshampoo erin.. ik kan er zo lekker wollig en zacht uitzien en aanvoelen. Een beetje zoals een van mijn bijnamen, de ‘ikea-knuffel’.
Totdat…. Ik ga spelen, rennen, rausen, springen en gek doen! Ik ga dan echt helemaal los!
Water? Daar houd ik gelukkig niet van.. hooguit om even lekker uit te drinken.. maar lekker gek doen is wel aan mij besteed hoor!

Dagelijks gaat mijn baasje met mij de heide op, de bossen of de weilanden in. We genieten van het mooie Brabantse Landschap. Ik ben een echte wildebras en geniet dan met volle teugen.
Voor alle hondjes is het belangrijk om lekker ‘vrij’ te kunnen zijn, te kunnen snuffelen, (samen) te spelen en vooral lekker de pootjes te kunnen strekken.

Voor mij als hulphondje is dit zelfs een must.. omdat ik dan mijn koppie even leeg kan maken.
Ik speel dolgraag met mijn vriendjes.. de meeste zijn van een wat groter formaat en houden van hetzelfde spel als ik. Lekker springen en rennen, en met de pootjes spelen / omhoog springen. Ik hap/sabbel graag aan de oortjes van mijn vriendjes… waardoor ze *oeps* standaard na het spelen met mij.. wat natte plekjes daar hebben zitten! Gelukkig mag ik van mijn baasje lekker van al deze vrijheden genieten, want behalve de topsport die ik lever als ADL hulphondje vindt mijn baasje het erg belangrijk dat ik in een hele goede conditie blijf en dus heel wat kilometers per dag afleg.
Bof ik eventjes!
‘Spierbundel Tynke’!

Regenjasje

De meeste van mijn hondenvriendjes, verschillend van de Chinouk tot Labrador en van de Border Collie tot Golden Retriever worden… ook al spelen we samen en in dezelfde omgeving … lang niet zo vies als ik. Kijk maar eens naar de foto hierboven…. Je kunt Hectors pootjes (je weet wel, mijn grote liefde ‘Hector’) hierop vergelijken met de mijne. Schoon versus vies…

Tynke met regenjas

Baasje trekt me, als het regent, daarom een regenjasje aan. Of we dit mooi vinden? Nee.. alles behalve.. maar…  praktisch is het wel! Mijn pootjes, buikje, koppie en staartje worden dan nog steeds vies en nat, maar mijn rug (het grootste gedeelte om droog te blazen/boosteren) dan niet meer. Dit scheelt mijn baasje een hele tijd blazen en het scheelt mij stilstaan tijdens het blazen. Dubbel profijt dus!
Als ik met dit jasje aan, altijd lekker kan rennen, rausen en vies worden.. heb ik het ‘gekke’ ding er wel voor over hoor! Wie weet wordt het dé mode van 2021?!

Tip:
Als je van plan bent jouw hondje om functionele redenen ook een regenjasje aan te trekken, neem dan onderstaande punten even mee in je overweging:

  • Let goed op de pasvorm van de regenjas, je hond moet er geen last van hebben tijdens het bewegen;
  • Kies zorgvuldig de kwaliteit van de regenjas uit; veel jasjes zijn gevoerd, wat ervoor kan zorgen dat je hond tijdens bv het rennen oververhit raakt. Bepaal dus goed van te voren wat het doel van het jasje is voor je hond of voor jou;
  • Jasjes zijn er van verschillende materialen, met of zonder klittenband, met of zonder clipjes, winddicht, waterdicht en/of ademend. Kijk wat er bij jouw hond en bij jullie situatie past;
  • Sommige jasjes hebben reflecterende randen/onderdelen, dit kan gemakkelijk zijn als je vaak in het donker gaat wandelen;
  • Veel hondjes verstijven bij het aantrekken van een regenjas.. het is dus verstandig dit stapje voor stapje te oefenen en te belonen als je merkt dat jouw hondje het spannend of vervelend vindt. Oefening baart kunst!;

En nog een extra tip van mij…. lieve hondjes.. als je je regenjasje dan toch aan hebt moeten trekken.. doe je best om extra vies te worden.. maak er maar lekker gebruik/misbruik van!

Spelen in het zand

Spelen in het zand

Behalve bossen, weilanden, leuke paadjes en heide hebben we op de heide ook een paar zandvlaktes liggen. En zand.. wauw.. als ik iets geweldig vind is het zand! Dat stuift lekker alle kanten op, vliegt langs je oortjes, door je haartjes en als je goed snel op je baasje afrent heeft zij ook een mooi ‘beige’ kriebellaagje over zich heen.
Zandkorreltjes overal.. kennen jullie dat? In je nekharen, je oren, in je liezen en je voelt het zelfs kriebelen tussen je pootjes..  kriebel de kriebel de kriebel! Zoooo lekker! Genieten!
Ik verkleur al snel van abrikooskleurig naar karamel!
Dat wordt flink blazen/boosteren baasje!

Dip Dye

Een tijdje geleden was het nog een trend onder de mensen ‘dip dye’. Kennen jullie dat? Een kleurtje op het einde van bv je haren…. Hulphond Bram heeft wel eens een gekleurde staart, gaaf he! Ik verzorg regelmatig mijn eigen ‘dip dye’… op.. mijn pootjes… mooi?!

Poedelvachtje

Zoals jullie weten ben ik een échte Koniningspoedel. Ik heb van nature dus allerlei krulletjes en verhaar niet. Een groot voordeel, want dit zorgt ervoor dat baasje niet hatjoee van mij hoeft te niezen en dat ze dus mij al hulphond in huis kan hebben. Geen losse haartjes op de vloer op plekken waar ik geweest ben.
Een van de nadelen… die hebben jullie hierboven al gelezen. Stof-vuil-takjes en zand… altijd.. en overal.. kleine of grote wandelingen.. dát maakt weinig verschil.
Ik verzamel namelijk werkelijk van alles in mijn vachtje. In een latere blog zullen we jullie wat meer vertellen over mijn vachtonderhoud. modder in de poedelvacht Wist je dat?

  • Mijn hulphond tuigje vaak zó vies geworden is dat je niet eens meer kunt zien/lezen dat ik een hulphond ben;
  • Dat kleefkruidbolletjes gemakkelijk met een paar honderd stuks in mijn vachtje bivakkeren na een lekkere wandeling;
  • Ik na elke wandeling waarbij ik vies of nat geworden ben drooggeblazen word met een waterblazer / doodlebooster;
  • Dat als mijn baasje dat niet doet er een paar uur later kilo’s zand in ons huis liggen vergezeld door takjes, blaadjes etc. (die ik heel erg knap zelf uit mijn vachtje kan halen);
  • En… als ze me niet uitblaast ik de dag erna vol met klitten/vervilte plekjes zit, die niet fijn zijn!;
  • Dat dát de reden is dat ik soms een regenjasje draag. Dit scheelt viezigheid, nattigheid én dus heel erg lang blazen;
  • De meeste van mijn poedelkrulletjes soms even ‘foetsie’ zijn door het blazen van mijn vachtje;
  • Mijn baasje soms met het blazen een fijn plekje op mijn buik aanraakt.. wat echt énorm fijn kietelt!

Hoe doen jullie dat thuis? Mag jij vies naar binnen van je baasje? Moet je buiten blijven wachten tot je schoon bent, altijd meteen in bad, drogen ze je af met een handdoek of mag je gewoon binnen lekker smeerpoetsen?

* Vind je het leuk om ons ook te volgen in ons dagelijkse leven? Volg ons dan gerust op Instagram of Facebook! Sindskort zijn we ook op YouTube te vinden! *

Vuurwerk angst

Geschreven door

Iedereen vindt vuurwerk mooi. Ik vind vuurwerk ook erg mooi. Het hoort bij de jaarwisseling. Dan mag je lekker knallen en feesten. Daar hoort een mooie vuurwerkshow bij. Er zit alleen een grote ‘maar’ aan dit mooie vuurwerk verhaal.

Illegaal vuurwerk

Er is 1 dag wanneer je vuurwerk mag afsteken. En een tijdstip dat je dit mag doen. Helaas houden heel veel mensen zich niet aan deze afspraken. Daarbij wordt er tegenwoordig veel illegaal vuurwerk afgeschoten. Dit vind ik persoonlijk geen vuurwerk meer. Dit zijn gewoon bommen. Die bommen voel je gewoon door je lichaam heen dreunen als je buiten loopt. En als je binnen zit, trillen de ramen ervan. Helaas is vuurwerk voor dieren helemaal niet leuk. Natuurlijk zijn er dieren die bomproof zijn. Helaas is het merendeel van de dieren dit niet, Yiska ook niet.

Angst

Yiska is een stoere hond en kan ontzettend veel hebben. Er is 1 ding waar ze niet zo gek op is. En dat is vuurwerk. Daar was ze lichtelijk bang van. Afgelopen vrijdagavond liep ik buiten met Yis en er werden 2 ( ik denk illegale) vuurpijlen de lucht in geschoten. De eerste knal was zo intens hard, dat ik een meter de lucht in vloog. Ik was er nu van op de hoogte. Yiska schrok nog wat harder en was meteen alert. We liepen verder en toen BAM. Een tweede pijl. Nu was Yiska helemaal verdwaasd van angst en probeerde weg te rennen. Met haar staart tussen haar benen, het oogwit van haar ogen te zien, probeerde ze bij mij vandaan te rennen. Ik ben blij dat ik haar zonder enig probleem kan houden en probeerde haar gerust te stellen, maar dit was werkelijk tevergeefs. Yiska was zo intens bang.

De gevolgen van vuurwerk

De volgende ochtend wilde ik met haar gaan wandelen, zodat ze haar behoeften kon doen. Alle rituelen gingen zoals elke ochtend. Ik pakte mijn jas en deed mijn schoenen aan. Yiska stond zoals gewoonlijk enthousiast naast me en stond al bij het krat waar haar halsbanden en lijnen in liggen. Ik deed haar halsband om en we gingen naar buiten. We stapten de poort uit en ik zag Yis compleet veranderen. Van haar gewoonlijke stoere, zelfverzekerde houding was niets meer over. Ze dook ineen. Staart laag, hijgen, tongelen, van links naar rechts schieten en uiterst alert. Ze durfde amper te lopen. Een ronde waar we gewoonlijk 15 min over doen, hebben we in 5 kwartier gedaan. Zodat ze kon plassen en poepen. Daarna ben ik met haar naar huis gegaan zodat ze weer kon rusten. Ik kon haar buiten niet gerust stellen, want de angst was haar de baas.

Vertrouwen terugwinnen

Het doet me pijn om mijn hond zo te zien. Ik kan goed met Yiska omgaan, maar nu moet ik haar van begin af aan gaan leren dat ze niet bang hoeft te zijn en het belangrijkste. Dat ze mij weer kan gaan vertrouwen. Yiska en ik zijn een team. We doen alles voor elkaar. En nu is dit door iemand die zich niet aan de regels houdt, letterlijk de lucht in geschoten, kapot gemaakt. Ik weet dat ik niet de enige hondeneigenaar ben die met dit probleem kampt. Ik denk wel, dat er veel hondeneigenaren eens met het volgende.

Beste mensen, wij snappen allemaal dat vuurwerk leuk is, maar steek dit alsjeblieft af, op de afgesproken tijden. En steek alsjeblieft niet het illegale vuurwerk af. Dit is voor omwonenden en huisdiereigenaren echt niet fijn. Heb hier alsjeblieft begrip voor. Daarnaast weten huisdiereigenaren waar ze aan toe zijn wanneer er rekening wordt gehouden met de daarvoor bedoelde dagen/tijdstippen. Zo houden we rekening met elkaar. Niemand wilt dat vuurwerk echt verboden wordt. Hou rekening met elkaar. Dan blijft vuurwerk voor iedereen leuk!

Dit is mijn verhaal en ik denk dat er talloze hondeneigenaren zijn met een soortgelijk verhaal. Ik hoop dat ik Yiska de komende maand kan helpen, want de bommen van afgelopen vrijdag zullen vast niet de laatste zijn geweest dit jaar. Des al niet te min, wens ik iedereen een fijne jaarwisseling toe.

Bedankt voor het lezen van mijn blog.

Liefs,

Shawnee en Yiska

Vuurwerk, het is weer zover

Geschreven door

Hoe is het dit jaar met Sennah en zijn vuurwerk angst? Tijdens de jaarwisseling van 2018 -2019 bleek Sennah heel angstig. Met wat hulpmiddelen kwamen we de maanden door. (lees Sennah is bang voor vuurwerk) Nu is het al weer eind november 2020 en zijn er al zeker weer knallen te horen. Hoe staat het er tot nu toe voor?

Sennahs angst dit jaar

Wat ik lastig blijf vinden zijn de onverwachtse knallen die soms al eind oktober te horen zijn. Ik ben er dan niet op berekend en schrik dan zelf ook. Wat Sennah dan weer voelt als een versterking van zijn angst. Sennah is erg alert op mij en hij spiegelt mij enorm. Dat maakt deze situaties niet altijd makkelijk.

De eerste knal was dit jaar tijdens onze cursus Agility. Sennah vindt Agility echt helemaal te gek en is altijd over enthousiast, maar door de knal schrok hij zo dat hij midden op het veld bevroor. Niks kwam bij hem aan. Gelukkig kreeg ik direct een idee; Wat als ik bij een horde ga staan en hem het commando hoog geef? Ik klikte de riem los (het veld is gelukkig omheind met een hoog hek) en liep het parcours in. Met het commando hoog gaf ik Sennah het seintje dat hij mocht gaan springen en tot mijn opluchting kwam die aangerend en sprong hij door het parcours! Yes! Dit is dus een manier om hem uit zijn angst te krijgen. Tijdens deze les knalde het nog een aantal keer en het lukte mij steeds om met deze techniek Sennah uit zijn angst te krijgen.

Sinds deze les geef ik, op advies van de trainer, bij elke knal een koekje. Of we nou buiten, binnen of op het veld staan knal = koekje. En jeetje wat merk je dan dat er al veel knallen zijn….

Koekje, Koekje, Koekje..

Omdat wij Sennah bij elke knal een koekje (1/4 Frolic) geven ben je je nog bewuster van het aantal knallen op een dag. De ene avond hoor je niks en de andere avond blijf ik koekjes uitdelen aan Sennah. Soms moet ik het bakje op tafel aanvullen omdat de koekjes op zijn…

Gelukkig lijkt met de tijd deze techniek wel te werken. Als hij op zijn plaats ligt en er een knal is buiten kijkt hij op en wacht op zijn koekje. Tijdens de wandeling doet hij precies het zelfde. Sennah kijkt na een knal op, pakt het koekje aan en wandelt daarna, wel iets minder ontspannen, door!

Ondanks dat deze techniek blijkt te werken blijft Sennahs angst natuurlijk wel bestaan. En het mag er ook zijn! Bij de ene knal herstelt hij zich sneller dan bij de andere en dat is helemaal prima. Alles wat hij nu laat zien is al een vooruitgang! We zijn dan ook echt heel trots op hem.

Wat we naast de koekjes techniek ook doen is het wandelen in het donker zo veel mogelijk vermijden. Omdat het nu zo goed gaat willen we Sennah niet dwingen om te wandelen in het donker. Dit vindt hij gewoon nog steeds niet prettig in deze maanden. Iets wat we gewoon accepteren en onze wandelingen naar aanpassen.

Verschil

Tot nu toe is er een groot verschil met voorgaande jaren! Sennah reageert minder heftig. Het bevriezen tijdens een wandeling gebeurt bijna nooit meer, bij een knal zet hij niet direct het sprintje in naar huis en tot nu toe zijn de rondjes die we wel in het donker hebben moeten maken geen strijd geweest! Dit alles maakt dat het beter voelt dan voorgaande jaren. En misschien wel juist hierom gaat het ook goed. Wij zijn rustig en oké met de situatie iets wat Sennah aanvoelt! Hierdoor is hij ook rustig en voelt hij zich oké met de situatie.

Ik hoop dat we deze flow doorkunnen zetten tot het eind van het jaar! Mocht het Sennah toch allemaal te veel worden dan heb ik nog altijd het Thundershirt en de Bach Bloesem als hulpmiddel. Maar het gebruik hiervan wil ik zo veel mogelijk uitstellen.

Voorlopig blijven we de koekjes techniek gebruiken en wat extra wandelen want al die koekjes-kilootjes moeten er ook weer een keer af 😉

De liefde tussen hond en paard

Geschreven door

Hey allemaal Odin hier, jullie weten misschien wel dat ik heel erg verliefd ben op Vosje. Vosje is een shetlander van mijn vrouwtje, en super lief. In dit blog lezen jullie wat voor band ik met Vosje heb en hoe dat zo gekomen is en natuurlijk heel veel foto’s.

Het begon allemaal toen ik een pup was, ik ben geboren op een boerderij met veel honden, maar ook paarden. Vosje was daar een van. Samen met mijn broertjes en zusjes kropen wij vaak onder het draad door om in de grote wei te kijken.

Toen ik oud genoeg was om in mijn nieuwe huis te wonen, kwam ik elke dag bij Vosje. De band werd steeds beter tussen Vosje en mij. En nu zijn we onafscheidelijk.

Als we samen zijn doen we ook echt alles samen!

Ik word verschrikkelijk snel jaloers, vooral als er eten is. Alles wat Vosje eet wil ik ook proberen.

samen appel eten - hond en paard

Ook houd ik alles goed in de gaten als we samen zijn, ik blijf altijd dicht bij hem in de buurt.

Hoewel wij altijd bij elkaar zijn, zijn er weinig foto’s die scherp zijn waar we allebei de camera inkijken. Dat komt natuurlijk ook omdat ik heel druk ben als ik bij Vosje ben. Soms ben ik iets te enthousiast, dan denk ik dat Vosje een hond is om mee te spelen haha.

Hebben jullie honden ook zo’n goede band met een ander huisdier?

Liefs Odin

Bella voor het eerst op een camping!

Geschreven door

Het is alweer een tijdje geleden, maar afgelopen zomer hebben wij Bella voor het eerst voor een paar weken meegenomen naar de camping! En wát een avontuur was dat… Dus, om tijdens deze steeds kouder wordende maanden toch even op te warmen, hierbij een korte blog over onze warme zomer in Frankrijk.

De reis naar Calais

Bella is een makkelijke reis-hond; ze maakt haar eigen plekje in de auto en vermaakt zich prima. Ze wordt niet ziek, gaat niet piepen of blaffen en meestal valt ze gewoon in slaap! Wij hebben voor onze auto een speciale ‘zak’ waar ze in kan liggen en hadden een lekker plekje gecreëerd naast onze tassen. Bella is gaan liggen en heeft geslapen tot de eerste stop!

Na zo’n anderhalf uur vonden we het tijd voor een stop – even benen strekken, wat drinken en behoefte doen – en dat vond ze wel wat spannend! Veel vreemde geuren en ze was best onrustig. Dus we hebben er geen lange stop van gemaakt!

Op de camping

Bella heeft 3 weken lang buiten geleefd – ze vond het heerlijk!! Ze lag aan een lange lijn of los als wij erbij waren. Het waren dagen vol slapen, snacken, spelen en relaxen in de schaduw. Bella luisterde zó goed; ze wist precies wat ons plekje was en tot waar ze mocht lopen en snuffelen!

Maar ook tijdens deze vakantie hadden we ‘last’ van haar gemiste socialisatie tijdens haar pup periode. Ze heeft nooit geleerd met andere honden om te gaan, dus zodra een hond voorbij liep kon ze nog weleens waarschuwen dat ze niet te dichtbij moesten komen. Grommen/ erop afrennen/ blaffen… Schrikken voor die Fransen! Maar, naarmate de dagen vorderden – en wij heel goed in de gaten hielden wanneer iemand met een hond liep – ging het steeds beter.

In de caravan…

Dat vond ze wel wat gek; via zo’n opstapje een caravan ingaan! Maar we kennen haar ondertussen – na een paar maanden – al best goed en vaak heeft Bel gewoon een duwtje in de rug nodig. En ja hoor, na een paar keer de caravan in en uit was het geen enkel probleem meer! Ze had haar eigen kussen en een lekker plekje om te slapen dus daarvoor wilde ze wel zo’n vreemd ding in lopen 😉

BeachBabe

De camping zat vlakbij het strand – GE-WEL-DIG!! Bella is gék op water, ook al durft ze niet te zwemmen, dus dit was echt een groot feest voor haar! Iedere dag gingen we wel een wandelingetje maken over het strand, we hadden een frisbee/ ballen mee en ze mocht los dus kon heerlijk rennen en gek doen.

Al met al was het echt een heerlijke vakantie. Ons doel was vooral ontspannen en genieten en dat hebben we ook gedaan, samen met Bella. Voor ons zeker voor herhaling vatbaar en hopelijk kunnen we dan weer iets meer doen en zullen we Bella nog veel meer mooie plekjes laten zien! Want dat verdient ze, na 15 maanden in een saai asiel* mag ze nu wel de wereld ontdekken!

*Bella is een Griekse hond die met 3 maanden van straat is gehaald en 15 maanden in een Grieks asiel heeft gezeten – alleen in een hok. Ze woont sinds april 2020 bij ons!

Tommy socialiseren

Geschreven door

Één van de belangrijkste dingen om gelijk met je pup te doen is socialiseren. Met andere honden spelen kan je het beste laten doen na de derde vaccinatie om ziektes te voorkomen.

Ik heb Tommy ook snel laten wennen aan andere dieren. Schapen, koeien en paarden zijn hier veel in de buurt dus dat vond ik belangrijk. Tommy’s eerste ontmoeting met een schaap was heel leuk, ze vonden elkaar heel interessant en bleven aan elkaar snuffelen. Paarden vindt hij spannender, die houdt hij liever op afstand.

Het spelen met andere honden blijf ik best spannend vinden. Tommy wil altijd graag op de andere hond springen, maar dat vinden andere honden niet allemaal even fijn. Ook is Tommy erg klein en zijn de meeste andere honden in de buurt groot. Uit enthousiasme gaan ze dan op Tommy staan wat behoorlijk gevaarlijke situaties oplevert. Grotere honden komen op Tommy ook wat lomper over, daar schrikt Tommy dan van waardoor het op ruzie kan uitlopen als ik hem niet op tijd uit de situatie haal.

De puppycursus was een mooie gelegenheid om te socialiseren. Tommy was de kleinste van de groep, de anderen waren allemaal een stuk groter en zwaarder en speelden ook heel wild. Tommy was toen nog geen 2 kg, dus spelen met deze enthousiaste honden was helaas niet verantwoord. We probeerden het wel, maar Tommy schrok zo van de grootte van de andere honden dat die begon te grommen en liet merken het niet leuk te vinden.

De hond van de buren is ook niet dol op puppy’s. Hij tolereerde Tommy, maar op een dag was hij het gesnuffel van Tommy zat en ging met zijn volle gewicht op hem staan. Tommy piepte het uit.

Maar Tommy laat zich niet afschrikken. Die wil met iedereen spelen en loopt ook niet eerder mee dan dat die de andere hond begroet heeft. Ik probeer hem te leren dat die andere honden ook mag negeren, maar dat is nog best een uitdaging. En natuurlijk mag hij ook gewoon lekker even spelen!

Nu de wandelingen langer worden komen we ook vaker andere, kleinere, honden tegen. En wat kan die daar leuk mee spelen. Dan springen ze tegen elkaar op, ruiken wat en rennen achter elkaar aan, heel gezellig. Gelukkig, want ik dacht eerst dat die gewoon niet sociaal was.

Omdat het spelen beter ging, durfde ik hem ook wel weer naar de grotere rassen te laten gaan. Helaas ging dat vreselijk mis. Tommy wilde een Duitse herder begroeten die hij al eerder ontmoet had. De eerdere ontmoetingen gingen heel goed. Deze keer ging het helemaal mis. Toen we dichterbij kwamen greep de herder Tommy van de grond en begon hem heen en weer te zwaaien. Hij gromde daar heel dreigend bij. Zowel Tommy als de herder zaten aan de lijn en de herder liet Tommy gelukkig los toen zijn baas hem corrigeerde. Tommy piepte het uit en liep weg. Gelukkig heeft hij er lichamelijks niets aan overgehouden. Maar de schrik zat er wel in.

De eerstvolgende dagen was Tommy erg afwachtend en durfde niet meer direct naar een andere hond toe te lopen. Maar zijn nieuwsgierigheid overwon dit gelukkig weer na een aantal dagen. Tommy is nog wel wat meer op z’n hoede, maar bang is hij niet meer. Als hij nu een andere hond ziet gaat hij eerst plat op de grond liggen, kijkt de kat uit de boom om vervolgens enthousiast de andere hond te begroeten.

Het spelen op een speelveldje met kleine hondjes vindt Tommy het allerleukst. Hij kan dan lekker rennen en als hij het te spannend vindt, kan hij de andere kant op rennen. Speelveldjes hebben we genoeg in de buurt, dus daar kan hij zijn energie lekker kwijt. Tommy blij, baasje blij 🙂

Moet een hulphond altijd werken?

Geschreven door

De vrije tijd van een hulphond. Een onderwerp waar vaak maar weinig over na gedacht wordt door hen die er zelf niet mee te maken hebben, waardoor er vaak misverstanden ontstaan. Daarom deze blog om alle vragen rondom dit onderwerp te beantwoorden.

Maar natuurlijk!

Natuurlijk krijgt een hulphond vrije tijd! Honden kunnen net als mensen overspannen raken of zelfs een burn-out krijgen als ze teveel moeten werken. Ze kunnen ook depressief worden als er voor een lange tijd geen verandering in een routine zit. Daarom is het ook voor een hulphond heel belangrijk dat ze genoeg vrije tijd en uitdaging krijgen. Een hulphond is als eerste nog steeds gewoon een hond, en moet dus ook de tijd en ruimte hebben om een hele gewone hond te zijn. Een hulphond heeft daarom ook minstens een uur per dag aan vrije tijd buiten nodig om gewoon te kunnen rennen, spelen en snuffelen. En dan is een hulphond thuis tussen taken in (meestal) ook nog gewoon vrij om rond te scharrelen, met speeltjes te spelen en met baasje te knuffelen of stoeien. En dan zijn hulphonden ook nog eens in staat om zelfs buiten, in functie, tussen taken en lopen in hun rust te nemen om even bij te komen.
Hulphond Max vrije tijd

Wat doen ze in hun vrije tijd?

Hoe een hulphond zijn vrije tijd nou precies besteedt ligt aan de hond en het baasje. Niet elke hond vind hetzelfde leuk en niet elk baasje kan zijn hond hetzelfde bieden. Sommige honden zullen het liefste met andere hondjes willen spelen, terwijl andere honden liever gewoon rustig met het baasje gaan wandelen. Ik heb nu 2 hulphonden (gehad). De ene wil in zijn vrije tijd liever rustig snuffelen, door de bossen scharrelen of lekker samen knuffelen. Terwijl de ander liever de bossen door rent, met honden stoeit en het water in springt. 2 honden met dezelfde baan, maar een heel andere voorkeur naar vrijetijd besteding. Sommige hulphonden hebben vrije tijd weg van het baasje nodig, omdat ze het baasje anders in de gaten zullen blijven houden. Het komt dus ook voor dat een hulphond af en toe naar een dagopvang of gast gezin gaat, zodat hij zijn werk gewoon even volledig naast zich kan leggen.
hulphond Max vrije tijd

Grenzen

Niet alle baasjes kunnen dezelfde dingen bieden in vrijetijd besteding, waardoor daar ook nog verschillen in zitten. Dit kan om het welzijn van de baas gaan, maar ook om het welzijn van de hond. Het kan zijn dat een hond heel graag zwemt, maar dat het baasje niet (vaak) op gebieden kan komen met water, of juist omdat het niet goed is voor de gezondheid van de hond. Hulphonden krijgen dus zat vrije tijd, en in deze tijd mogen ze doen wat ze willen. Maar natuurlijk liggen er dan ook nog grenzen, net als met kleine kinderen. Want dat een hond het leuk vindt, betekend niet dat het goed voor hem is. Soms wil een hond zoveel spelen dat ze daarna niets meer kunnen doen door vermoeidheid. Of wil een hond graag op houtjes bijten, maar slikt hij ze ook door, wat gevaarlijk kan zijn. Het is dan aan het baasje om te kijken wat de hond leuk vindt om te doen, en daarnaast ook kijken of het veilig is, en in het beste welzijn van de hond maar ook de baas is. Sommige hulphonden mogen daarom in hun vrije tijd met andere mensen knuffelen en geaaid worden, maar sommige niet.
hulphond Max in zijn vrije tijd

Wat betekent dit voor jou?

Sommige mensen nemen aan dat een hulphond in zijn vrije tijd gewoon geaaid mag worden. En dit is in sommige gevallen ook zo, maar niet altijd. Sommige honden vinden het helemaal niet fijn om geaaid te worden, maar hulphonden geven dit vaak niet zo duidelijk aan, omdat ze zijn geleerd om plotselinge en onverwachtse aanraking te tolereren. Sommige vinden het wel fijn, maar moeten nog leren om mensen te negeren, en mogen dus ook in de vrije tijd (nog) niet geaaid worden. Het is dus belangrijk dat als je een (herkenbare) hulphond ziet, je altijd vraagt of hij geaaid mag en wil worden. Als een hulphond aan de korte lijn is en zijn harnas aan heeft, dan is hij meestal in functie en dan kun je baas en hond het beste met rust laten. Maar als hij los loopt in bijv. een losloop gebied, bos, het strand, etc., dan mag je gerust vragen of hij geaaid mag worden. Is het antwoord nee, geen kwaad gedaan, je zegt gewoon gedag en laat hond en baasje verder met rust.

Dus om alles kort samen te vatten, ja, hulphonden krijgen gewoon genoeg vrije tijd waarin ze een heel normale hond kunnen zijn. Denk je dat je een hulphond in zijn vrije tijd ziet en wil je even knuffelen, vergeet dan niet eerst te vragen of hij geaaid mag worden.

*Heb je een voorstel voor een blog of vragen over een geplaatste blog, zoek ons dan gerust op via Instagram privé berichten. Volg ons op Instagram om ons dagelijkse leven en veel foto’s van max te volgen*

 

Onze top 5: natuurlijke snacks

Geschreven door

Iedereen die ons volgt op Instagram of Facebook weet dat we gek zijn van snackjes en dan met name de natuurlijks snackjes! Wanneer ik het woord snackjes of lekkertjes al zeg lijnen ze direct voor me op en kijken me aan met grote verlangende ogen. Bumper & Fender proeven graag allemaal verschillende soorten snackjes maar natuurlijk zijn er ook favorieten bij! Daarom nemen wij jullie graag vandaag mee in onze top 5 natuurlijke snackjes.

Nr. 5 – Sprotjes

Voor een beetje Newfoundlander natuurlijk hap-slik-weg maar wist je al dat wij deze vaak gebruiken op de hondenschool als trainer? Door de sterke vis geur die er aan zit is het misschien niet mijn favo snackje voor in mijn jaszak maar het zorgt er wel voor dat de jongens willen werken. Bumper die alle koekjes uit spuugt buiten, kan zelfs de sprotjes vaak niet weerstaan. Tevens zijn sprotjes een heerlijke bron van de omega 3 vetzuren en dus heerlijk gezond! Gemiddelde kauw tijd: 2 seconden oftewel hap-slik-weg.

Nr. 4 – Kalkoennekken

Kalkoennekken zijn net wat harder en groter dan eenden- of kippennekken. Daarom is het een fijne snack voor onze jongens, hier moeten ze toch nog even op kauwen voordat het weg is. Als jij jouw hond gedroogde kalkoennekken wil geven, let er dan wel op dat hij al wat meer gewend is qua botten. Doordat het een hardere snack is, is het belangrijk dat deze goed gekauwd wordt door de hond. Anders kan deze last krijgen van zijn maag. Geef je KVV of Barf? Hou dan rekening met het bot percentage van de voeding die je hond deze dag krijgt. Gemiddelde kauw tijd: 2-3 minuten.

Nr. 3 – Konijnen oren met haar & hazenmaskers

Deze twee spits ik even onder het zelfde kopje, over het algemeen zijn gedroogde konijnenoren snacks die ik standaard in huis heb voor de jongens. Eigenlijk heb ik altijd de variant met haar in huis, ik merk dat de jongens deze toch net wat lekkerder vinden dan die zonder haar. Het haar stimuleert en ondersteunt ook de maag- en darm functie en fungeert als een natuurlijke tandenborstel. Ze helpen namelijk mee om de tandjes te reinigen. Konijnenoren en hazenmaskers zijn voor de jongens een heerlijk tussendoortje. Gemiddelde kauw tijd: 1 minuut.

Nr. 2 – Lamsoren met haar

Lamsoren zijn net wat zachter dan runderoren, ook zijn ze wat kleiner van formaat. Bij de jongens zie ik vaak dat de runderoren heel snel gekraakt worden. De gedroogde lamsoren met haar daarentegen hebben ze meer moeite mee om het zacht te kauwen want ze moeten het eerst zachter kauwen voordat het los laat. Net als bij de konijnenoortjes helpt het haar mee met het reinigen van de tandjes en heeft dit een positieve uitwerking op de maag- en darm functies. Gemiddelde kauw tijd: 2-3 minuten.

Nr. 1 – Hertenhuid

Hertenhuid is een snack wat laag is in vetgehalte en daardoor dus ook licht verteerbaar voor de hond. Het is een wat hardere snack wat tijdens het kauwen steeds zachter wordt. Ondanks dat hertenhuid vaak in ietwat kleinere stukken komt t.o.v. bijvoorbeeld runderkophuid kunnen ze er toch even flink op kauwen. Wat ik zelf heel positief vindt aan de hertenhuid t.o.v. runderkophuid is dat deze beduidend minder stinkt. Gemiddelde kauw tijd: 5 – 10 minuten afhankelijk van de grootte en dikte van het stuk huid.

Conclusie

Natuurlijke snacks zijn voor ons een ideale oplossing om de jongens lekkers te kunnen geven en toch ook gezond bezig te zijn. Fender reageert namelijk erg op geur- kleur- en smaakstoffen maar met de juiste natuurlijke snacks komen we heel ver. Hij kan tegenwoordig lekker mee snacken, voor hem een rust momentje op de dag. Er valt ook goed af te wisselen want er zijn steeds meer verschillende diersoorten soorten beschikbaar. Dus voor elk hondje wat wils!

Ik let er overigens wel altijd op of de snacks zonder chemicaliën gedroogd zijn en afkomstig zijn uit binnen- of buitenland. Vaak staat dit op sites erbij vermeld waar je de snacks kunt kopen. Mijn voorkeur gaat uit naar natuurlijk gedroogde snacks uit Nederland.

Wat zijn jullie favoriete snacks? We horen het graag!

Liefs van Bumper & Fender.
@the.newfy.brothers

Honden Influencers

Geschreven door

Honden influencers? Zijn dat die honden die iedere Instagram post met een andere zak hondenvoer op de foto staan? Nee! Een honden influencer is een hond, die via zijn eigen kanalen rechtstreeks een doelgroep beïnvloed. Dit kan via een website, een blog, een YouTube kanaal, een vlog en social media. In 2017 heeft 84% van de marketeers minimaal in 1 influencer marketing campagne geïnvesteerd.

Honden influencers van The Dog Pen

Al onze honden zijn per definitie een honden influencer. Iedere hond heeft zijn of haar eigen blogpagina op The Dog Pen, een eigen Instagram account en sommige honden hebben ook een Facebook en/of Tiktok account. Wij bieden als The Dog Pen ook de mogelijkheid om via onze bloggers jouw merk onder de aandacht te brengen. Dit doen we door The Dog Pen Testpanels, product reviews en het schrijven van advertorials. Een losse campagne via Instagram kan ook ,maar wij adviseren altijd om ook een blog te laten schrijven door 1 van onze honden. Of in het geval van het testpanel 5 van onze honden.

Een goede influencer

Wat maakt een hond een goede influencer? Alle honden zijn leuk, laten we daar mee beginnen. Pas als de hond volgers en bereik heeft en door deze volgers kan beïnvloeden, is de hond ook een influencer. Een goede influencer heeft dus volgers en kan informatie, verhalen, foto’s en filmpjes delen waardoor andere hondenliefhebbers deze hond gaan volgen. Dat kan zijn omdat de hond heel grappig is, door de originele en goede foto’s, omdat er veel goede informatie te halen is over hondengedrag, gezonde hondenvoeding of andere waardevolle informatie.

Heeft de hond voldoende bereik?

Om een influencer te zijn heeft een hond wel volgers nodig en/of lezers nodig. Laat je een blog schrijven over jouw product, dan wil je dat de blog gelezen wordt. Heeft een website nog weinig bezoekers en wil je juist veel mensen bereiken? Kijk dan nog even verder. Hetzelfde geldt voor Instagram, een hond met 80 volgers bereikt niet zo veel met een post.

Past deze hond bij mijn merk?

Het is belangrijk of de hond bij jouw merk past. Verkoop jij vegan hondenkoekjes, dan is een rauwgevoerde hond met veel bloederige vlees voerbakken op de feed niet de juiste hond voor jouw merk. Kijk wat jij als merk wilt uitstralen en welke hond daarbij past.

Hoe ziet het gekozen medium er nu uit?

Stel jij wilt jouw merk graag in beeld brengen op Instagram, kijk dan naar de feed van de hond die jij voor ogen hebt. Wordt jij hier blij van, wil je jouw merk verbinden aan deze hond? Zoek je een hondenblogger? Lees dan eerst eens een blog om te zien of jij en deze influencer bij elkaar passen.

Komt de influencer oprecht over?

Schrijft de blogger iedere week over een ander merk hondenvoer, wat het meest geweldig merk ooit is, of staat de hond iedere post met een ander merk op de foto? Dat komt niet oprecht over. Dit heeft ook weerslag op jouw merk. Want als deze honden influencer iedere week een nieuw merk promoot, dan weten de volgers niet meer wat deze hond nu echt de beste voeding vindt. Ik wil graag weten wat deze hond en hun mensen oprecht het beste merk vinden.

Wat niet handig is voor een honden influencer

In de eerste zin schrijven we het al: op iedere Instagram post met een ander merk voer staan. Dat is echt een no go! Als honden influencer zijn jouw volgers betrokken hondenliefhebbers die oprecht interesse in jou hebben. Eigenlijk moet je het zien als een groep vrienden of bekenden. Zodra jij iedere keer een ander merk aan het promoten bent. En ook op (bijna) iedere post iets promoot. Vinden jouw volgers je niet meer leuk en niet meer betrouwbaar. Ga zelf maar na wat jij vindt van accounts die alleen maar producten aan het ‘pushen’ zijn? Ik haak af!

Hoe vind je een hond als influencer

Ben je nu op zoek naar honden influencers voor jouw merk?Natuurlijk kun je zelf op zoek gaan, op basis van de bovenstaande tips. Wil je liever dat wij het werk voor je uit handen nemen? Neem dan contact op met The Dog Pen voor een voorstel op maat. Wij kennen onze honden en kunnen zo een goede match maken met jouw merk.