Zoals je in mijn vorige blog hebt kunnen lezen was Paika in de nacht erg onrustig. Na het aanpassen van haar dagactiviteiten en haar nu iedere nacht op bed te laten slapen, slaapt ze gelukkig weer een stuk beter en ik ook. Zo heb ik overdag ook weer energie om lekker samen snuffelspellen te doen en zo nu en dan een blokje om in slakkentempo.
Verdikking van de buik
Laatst aaide ik Paika op haar buik en viel het ineens op dat ze een wat ‘harder’ stuk in haar buik had zitten. Het voelde ook iets dikker dan normaal en vooral het feit dat haar buik zo hard voelde was reden om meteen een afspraak bij de dierenarts te maken. Wij hebben 2 verschillende dierenartsen waar we terecht kunnen. De eerste heeft wat meer onderzoeksapparatuur in huis en daar gaan we meestal als eerste heen. Helaas was het daar erg druk en konden we daar pas volgende week terecht. Dat duurde te lang! Dus naar onze andere dierenarts die gelukkig de volgende dag tijd had.
Naar de dierenarts
In de wachtkamer mag er maar 1 mens per dier zijn, dus ik ging samen met Paika en mijn man wachtte buiten. Paika vond het heel erg interessant in de wachtkamer en ze heeft dan ook iedere vierkante millimeter besnuffeld. Voor haar was het wachten niet zo erg…. Helaas mocht ik niet mee de spreekkamer in. Ik kon wel meekijken en met snoepjes is Paika gelukkig al snel tevreden ook al wordt ze onderzocht. Na het onderzoek kwam de dierenarts de wachtruimte in en ze kwam meteen met het slechte nieuws. De verdikking in de buik zijn melkkliertumoren.
Melkkliertumoren
Normaal gezien kun je de tumoren operatief laten verwijderen, maar gezien Paika’s hoge leeftijd is opereren eigenlijk geen optie meer. Na overleg met de dierenarts heeft Paika pillen meegekregen. Ze mag nu iedere dag een pil, dit is een pijnstiller en ontstekingsremmer. Ik wil graag dat ze het nog naar haar zin heeft en natuurlijk dat ze geen pijn heeft. Wel vertelde de dierenarts meteen dat de longen vaak ook worden aangetast, dat we dit in de gaten moesten houden.
Nu we de laatste maanden ingaan, ga ik er voor zorgen dat Paika het zo veel mogelijk naar haar zin heeft. Maar zoals eerder ook al eens geschreven, mocht de dag komen dat ze pijn heeft of niet meer verder wil, dan laten we de dierenarts aan huis komen om haar in te laten slapen. Nu eerst nog even huilen, samen op de bank liggen en dan nog heel leuke dingen doen samen.
De omschrijving van het boek door de schrijvers zelf is veelbelovend: een motivatietraining voor baasjes die van hun hond houden en die hem in de eerste plaats waarderen als huisdier en maatje. Dat klinkt als iets waar ik iets mee kan! Over de auteurs, een koppel welbekend in de Amerikaanse hondenwereld, lezen we vooral dat zij dit boek vanuit veel, heel veel, levenservaring hebben geschreven. Samen hebben zij de Volhard-methode ontwikkeld: een methode om de relatie tussen hond en mens te verbeteren op een vriendelijke manier. Deze ‘methode’ (alhoewel verder niet genoemd) lees je tussen de regels door in het boek.
Indeling en vormgeving
Het eerste wat opvalt wanneer je het boek openslaat is de duidelijke indeling. Op de allereerste pagina staat een ‘spiekbrief’: een korte lijst van do’s en don’ts met betrekking tot hondentraining en een beknopt stappenplan voor de basiscommando’s. Dan volgt de inhoud, en zoals de auteurs ook in het voorwoord beschrijven is het niet nodig om het boek van A tot Z door te lezen. Voor ieder heeft dit boek wat wils, en het is ingedeeld op de juiste volgorde: beginnend met menselijke voorbereiding op de training (inhoudelijke informatie), dan informatie over pups opvoeden, de basisprincipes van de training voor iedere hond, trainen voor gevorderden, speciale situaties en een leuke afsluiting met ‘het deel van de tientallen’. Tussendoor wordt met symbolen aangegeven wat belangrijk is om te onthouden, wat goede tips zijn, en welke kaders ‘overbodige’ informatie zijn.
Over de vormgeving kan ik zeer kort zijn. De ‘voor-dummies’ serie wordt gekenmerkt door de geel/blauw/zwarte-voorkant, maar ook door een strakke en zwart-witte lay-out. Dit nodigt niet bepaald uit tot lezen, maar eenmaal lezend zorgt dit ervoor dat je echt kunt focussen op het verhaal. Wel zijn er informatieve illustraties ter verduidelijking van de tekst.
Inhoud van het boek
Zoals ik eerder al aangaf is de informatie in ‘Honden opvoeden en trainen voor dummies’ heel uitgebreid, en moet je zelf uitzoeken wat voor jou relevant is. Zelf vond ik het gedeelte over elementaire hondenpsychologie heel interessant, waarin ook een gedeelte zat over het persoonlijkheidsprofiel van de hond. Het goede aan de opbouw vind ik daarin dat je eerst aangezet wordt tot nadenken over jouw eigen gedrag / hond (dus bijvoorbeeld: welke drift is bij jouw hond het sterkst?) en daarna volgt er een uitgebreide uitleg (welke driften zijn er, hoe kun je driften opwekken of van drift wisselen, hoe kun je een bepaalde drift op training toepassen, etc.).
De gedeelten die aan de daadwerkelijke training – als in het aanleren van gedrag – gewijd zijn, zijn overzichtelijk opgedeeld in stappenplannen. Hiertussen worden ook tips en waarschuwingen gegeven, en wat ik zelf heel nuttig vond: het beste moment om dit te oefenen.
Natuurlijk heb ik ook een paar kritische punten. Het eerste punt ligt bij de wedstrijdgerichtheid van de auteurs. Het hoofdstuk ‘training voor gevorderden’ is bijna geheel gewijd aan de (ook nog Amerikaanse) officiële examens, en er ligt veel focus op het goede gedrag ‘in de ring’, dus bijvoorbeeld hoe je de riem op de perfecte manier vasthoudt. Dit is niet waar ik naar op zoek ben als ik de beste vriend van mijn hond wil worden, de belofte in het voorwoord. Verder heeft de uitgebreidheid van deze bijna-bijbel ook een nadeel: je verdrinkt soms een beetje in alle informatie. Het is goed om te weten waar je tips over wilt vóór je het boek openslaat.
Conclusie
Eigenlijk is in dit boek voor iedereen een stuk nuttige informatie te vinden, of je nu een puppy of een oude hond, een agressieve of een ontzettend brave hond, een gezonde of een ongezonde hond hebt. Je moet jezelf wel wapenen tegen de overdaad aan informatie, en enige kennis van zaken is wel handig zodat je weet wat je wilt. Zoals in ieder honden-opvoed-boek staan ook in dit boek bepaalde dingen anders dan ik ze zelf zou doen, maar in dit geval is de basis goed. Ik had dit boek graag gelezen voor ik Saar kreeg!
Wanneer jouw hond klaar is met kluiven en er blijft net een klein stukje Churpi over, dan kun je dit stukje in de magnetron doen. In de magnetron maak je het laatste stukje groter en knapperiger. Heel erg handig dus! Jouw hond loopt geen risico met dat laatste harde stukje van de Churpi en je hoeft het laatste stuk niet weg te gooien. De Churpi’s zijn namelijk best wel aan de prijs en zo heb je twee hondensnacks uit 1 kluif. Ideaal dus!
In de magnetron
Hoe ga je nu te werk? Je neemt een stukje Churpi en plaatst deze in het midden van de magnetron. Zet de magnetron op 700W en begin met 30 seconden. Kijk steeds even of het goed gaat, het stuk Churpi wordt ongeveer 2-3 maal zo groot. Hoe lang de Churpi in de magnetron moet ligt aan de grootte van het stuk. Ik heb 2 hele Churpi’s in de magnetron gedaan en deze moesten wel 2,5 minuut voordat ze helemaal gepoft waren. Zo kun je in elk geval zien hoe groot de Churpi wordt in een magnetron
Knapperig en groot
Als je het goed heb gedaan heb je nu een stukje Churpi die 2-3 maal zo dik is geworden en helemaal knapperig is. Niet meteen aan jouw hond geven! Laat het gepofte stuk Churpi eerst goed afkoelen. Jouw hond zal het vast heerlijk vinden ruiken, maar geduld is nu wel essentieel om te voorkomen dat jouw hond zijn bek verbrand. Het voordeel van deze knapperige variant van de Churpi is dat jouw hond deze vrij makkelijk kan kauwen en het verstikkingsgevaar is geweken.
Help ik heb geen magnetron
Heb je geen magnetron? Helaas lukt het poffen van de Churpi níet in de oven. Wil je jouw hond nu toch eens zo’n gepofte Churpi geven? Je kunt ze ook kant-en-klaar gepoft kopen.
(lees ook DEZE blog over de wandelavonturen van de andere Dog Pen vrienden)
Degenen die Plint al een tijdje volgen op Instagram of die haar kennen, weten dat Plint een van de schattigste en grappigste honden is die je ooit tegen zal komen. (zegt elke hondenmoeder)
Maar ze weten ook dat wandelen ab-so-luut géén synoniem is voor Plint. Al vanaf dat ze een pup is steekt ze haar neus liever al snuffelend in het gras, het zand, de bloemetjes, je oksel of de vogelpoep dan dat ze er op uit trekt voor een lekkere lange wandeling. Ze is een échte snuffelaar. Soms best jammer, want dit baasje houdt nogal van wandelen en had gehoopt er met haar kortpotige vriendin de komende jaren flink op uit te trekken en vele kilometers te maken. Helaasch.
Ik moet er wel bij zeggen dat dit vooral geldt wanneer Plint aan de lijn loopt. En aangezien we dat toch het meest doen leidt dat soms best tot frustratie. Er is bij ons in de buurt namelijk zo goed als nergens een lekkere plek waar je even fijn met de honden los kan. Ja. Een loslooppaadje voor een flat langs. En een speciaal hondenpark. Maar daar ben je na 20 minuten ook wel doorheen en daar hebben de baasjes het vaak drukker met elkaar dan met hun hond. Jammer dus.
LOS IN HET BOS!
Want als Plint eenmaal los mag dan gaat ze wel! Dan is er namelijk geen baas die aan de andere kant van de lijn vastzit en dan moet ze dus zorgen dat ze bij me blijft. En dat doet mevrouwtje wel hoor, want ze houdt de baas nauwlettend in de gaten. Maar ze heeft ook genoeg tijd om lekker te snuffelen of te graven. Of natuurlijk om brute boomstammen te verzamelen.
Daarom ga ik ook het liefst met haar naar het bos. Lekker de paden op en de lanen in. En Plint maar slepen met die stokken. Correctie: bomen. Haha. Het liefst heeft ze dat we de takken tussendoor ook nog een keertje of 20 weggooien zodat mevrouw er achteraan kan, om vervolgens ergens te pauzeren zodat ze de bast eraf kan bijten en de stok tot zaagsel kan omtoveren.
Al met al geeft het wandelen met Plint vaak een hoop bekijks. Gewoon omdat ze de schattigste en grappigste hond is die je ooit zal tegenkomen, maar vooral omdat de takken die ze meesleept vaak 2x zo groot zijn als zij 😛
BLOGGERSWANDELING
Nu ik het toch over wandelen in de bossen heb…
Vlak voordat het Coronavirus de wereld overnam en ons in een lockdown dwong, trokken we er op 8 maart met een hele groep honden en baasjes van The Dog Pen een ochtend op uit! Een heuse bloggerswandeling! De eerste! En voorlopig helaas ook nog even de laatste.
Hartstikke leuk natuurlijk omdat veel bloggers elkaar nog nooit in het echt hadden ontmoet. Daarnaast zie je natuurlijk alle honden wel vaak op instagram en facebook voorbij komen, maar wist ik niet bij iedereen welk baasje er achter zat!
We spraken om 10.00 af op een parkeerplaats bij Austerlitz. Helaas was het weer niet echt om over naar huis te schrijven, maar iedereen was goed aangekleed en we hebben lekker een uurtje of 2 gewandeld. Ik vroeg me wel heel erg af hoe Plint dit zou vinden. We hebben nog nooit met zoveel honden tegelijk gewandeld en Plint houdt niet zo heel erg van ravotten en rossen met andere honden. Zouden de andere honden wel voorzichtig met haar zijn? Haar gewoon lekker haar ding laten doen? Kortom; ik was een heuse bezorgde hondenmoeder.
Bleek natuurlijk nergens voor nodig, want alles ging prima z’n gangetje. Een aantal grotere honden hadden de tijd van hun leven door allemaal achter elkaar aan te rennen en met elkaar te stoeien. Een aantal andere honden bleven lekker rustig een beetje achter de groep aan lopen en Plint? Plint die fiegelierde overal tussendoor. Met stok natuurlijk 😛 Het was een superleuke ochtend en wanneer het gewone leven het toelaat dan gaan we zéker een keer voor wandeling 2!
De volgende honden en baasjes kun je ontdekken op de foto’s:
Lonneke en Plint
Kelly en Jewel
Sharon en Sennah
Anne en Nuka, River en Puk
Sarah en Paika
Sabine en Guus
Carlijn en Fender
Meike en Momo
Sanne en Foss
Natascha en Mila
Kluiven uit de hemel is de Nederlandse vertaling van het oorspronkelijk Amerikaanse boek ‘Bones would rain from the sky’ van Suzanne Colthier.
Over de auteur
Suzanne Colthier is een zeer gewaardeerde internationale hondentrainer. Suzanne deelt haar ervaringen en kennis door middel van het schrijven van boeken, maar ook door het geven van webinars en lezingen.
Het boek
In ‘Kluiven uit de hemel’ vertelt Suzanne over haar ervaringen met dieren. Honden staan hier in centraal. Haar interesse in dieren is op jonge leeftijd al aanwezig. Zo beschrijft ze in het eerste hoofdstuk dat ze zelf als kind geen hond mocht, dus dat ze dan graag zelf een hond wilde zijn. Haar familie accepteerde dat totdat ze, zoals Suzanne het zelf beschrijft, een vergissing maakte. Ze lag, zoals een hond zou doen, onder de tafel terwijl de mensen aten. Ze voelde zich gelukkig en in een opwelling likte ze iemands knie. Deze persoon slaakte een kreet en op dat moment kwam er een einde aan Suzanne haar geluksgevoel. Toch werd hiermee haar interesse gewekt om zich te verdiepen in honden en in hun doen en laten. Ze leerde zichzelf de honden te lezen waardoor ze uiteindelijk de hond en zijn/haar gedrag kon begrijpen. Hier begon haar leerproces als trainer.
In elk hoofdstuk beschrijft ze hoe haar leerproces verder ging. Elke hond die op haar pad kwam heeft haar weer een betere trainer gemaakt. Zowel haar eigen honden als de honden die voor een training bij haar kwamen. Per hoofdstuk beschrijft ze welke stappen ze in haar leerproces heeft doorgemaakt. Ze neemt je mee in de situatie. De honden die bij haar komen hebben vaak, in de ogen van de baas, een probleem. Maar wat juist vaak het probleem blijkt te zijn is dat de hondeneigenaren niet goed genoeg kijken of luisteren naar de hond. Suzanne maakt de hondeneigenaren hiervan bewust door te laten zien wat zij ziet.
Een mooi voorbeeld hiervan is het hoofdstuk waar Suzanne verschillende situaties tussen baas en hond beschrijft. Het stukje heeft als subtitel: Tussen de regels doorlezen, want daar zijn honden goed in. Honden voelen meer aan dan waar wij, op sommige momenten, bij stil staan. Dat wordt duidelijk in voorbeelden die ze geeft. Zo beschreef ze de spanning die er is tussen hond en baas als de hond uit de halsband schiet. Wij (baasjes) roepen dan ‘kom hier’, misschien wel gespannen of gefrustreerd (want de hond rukt zich wel vaker los; voorbeeld). Al deze emoties voelen honden aan, hoe leuk is het dan eigenlijk om terug te gaan als de baas boos/gespannen/gefrustreerd is? Alles in onze lichaamshouding spreekt dan de woorden die we zeggen tegen. Is het dan gek dat de hond niet wil terug komen? Of is het juist een logische reactie dat hij van af een afstandje naar ons begint te blaffen? Hoe ongehoorzaam is hij dan?
Ook beschrijft ze in dit hoofdstuk een situatie tussen hond en baas als de voordeur gaat. Ze beschrijft hem uit het perspectief van de baas. De deurbel gaat. Ding Dong! Wat doet de baas? Wat doet de hond? Maar daarna beschrijft ze de situatie van uit de hond en zijn (mogelijke) gedachten bij deze situatie. Dan bekijk je de acties in eens van een andere kant. Hoe ‘raar’ zijn deze acties dan eigenlijk?
Mijn ervaring
In het begin moest ik een beetje wennen aan de manier van schrijven. Ik heb regelmatig even een zin terug moeten lezen om het vervolg van het verhaal te snappen. Er zitten hier en daar namelijk wat lange zinnen tussen en soms wat lastigere woorden. Het duurde daarom even voordat ik lekker in de lees flow kwam.
Daarna pakte het boek mij. Ik moest wel alsnog mijn aandacht er goed bij houden, maar het was prima te lezen. Maar naast het lezen van het boek zetten sommige hoofdstukken mij ook direct aan het denken. Het hoofdstuk dat ik net beschreef met de voorbeelden van situaties tussen baas en hond was er zo een. Ik vroeg mij in deze situaties af hoe ik dat met Sennah doe.
Eigenlijk denk ik dat dat precies is wat Suzanne wil. Ze beschrijft niet hoe je iets moet doen. Een trainingsmethode is dit boek dan ook zeker niet. Maar ze laat wel zien hoe het ook kan of hoe zij iets heeft aangepakt. Als je dit op jezelf betrekt kom je vanzelf op het punt waar je de relatie met je hond verdiept. En dat is precies waar dit boek voor is. De ondertitel is niet voor niets; Verdiep de relatie met je hond. Ik denk dat geen enkele trainingsmethode dat kan, maar door te kijken en te luisteren naar de hond kom je ver. En dat is wat Suzanne wil dat je doet. Kijk, luister en hoor wat jouw hond wil. Probeer daar op in te spelen en werk samen!
Conclusie
Ben je op zoek naar een andere kijk op het samen leven met honden dan is dit boek interessant om te lezen! Neem je tijd, laat de zinnen op je in werken en durf ook eerlijk naar je eigen situatie te kijken. Want dat is wat dit boek doet. Het laat je kijken naar jezelf. Niet alleen in connectie met de hond, maar ook naar je eigen ik.
Vraag jij je ook af wat een Churpi een Himalaya hondenkluif of een yakmelk kauwstaaf is? Eigenlijk is het begin heel makkelijk. Alle drie de woorden zijn namelijk een andere beschrijving van hetzelfde product. Voor het gemak van deze blog gebruik ik de benaming Churpi.
Kluif voor de hond van yakmelk
Een Churpi is een kluif voor honden gemaakt van yakmelk. Aangezien Yakmelk alleen in de Himalaya voorkomt worden de orginele Churpi’s in de Himalaya gemaakt. Sinds er meer en meer vraag komt naar Churpi’s zijn er producenten die nu Churpi’s produceren in Europa. Je kunt je voorstellen dat de Churpi’s die in Europa worden gemaakt niet dezelfde samenstelling hebben als de originele Churpi’s die gemaakt worden van echte yakmelk.
Hoe is het begonnen?
Chhurpi (dit is geen spelfout, met dubbel h geschreven) is een traditionele Tibetaanse gerookte kaassoort die gemaakt is van yakmelk. Deze kaas wordt door mensen hard gegeten (als een soort eiwitrijke kauwgom) en zacht gegeten bij de maaltijd. Het maken van Chhurpi lijkt een beetje op het maken van ricotta. Na het uitlekken in jute worden de stukken yakkaas gedroogd en gerookt boven vuur. Hierdoor ruiken Chhurpi’s ook gerookt. Twee broers, Suman en Sujan Shrestha, hun vriend, Nishes Shrestha en Kaos de hond ontdekten dat honden van Chhurpi houden. In 2003 beginnen ze onder de naam Himalayan Pet hun bedrijf. De Churpi voor honden (nu zonder de 2e H) wordt eerst in Amerika gelanceerd (op een kleine lokale huisdierbeurs). Door het grote succes volgen niet lang daarna ook Canada, Japan en Engeland. Deze trend voor honden is inmiddels ook erg groot in Nederland.
Ingrediënten Churpi
De ingrediënten die in een Churpi zitten zijn: yakmelk, (koemelk), limoensap, zout (snufje). Wanneer het percentage yakmelk hoog is, is de snack meer zoals de ’tradiotnele’ Chhurpi en heeft de snack alle (gezondheids)voordelen die worden toegeschreven aan yakmelk. Bestaat de kluif (bijna) alleen maar uit koemelk dan is deze vaak wat lichter en brosser.
Hoe lang gaat een Churpi mee?
Een Churpi is een hondensnacks die bekend staat, dat deze lang mee gaat. Alleen ligt dat natuurlijk wel aan een aantal factoren:
Heb je de juiste maat gekocht voor jouw hond?
Bijt jouw hond hele stukken van de Churpi af?
Is het een yakmelk of een koemelk Churpi?
Kies de juiste maat
Qua maat is het logisch dat je bij een wat duurdere snack (en dat is de Churpi zeker) eerst wilt weten of jouw hond deze wel lust en er dus uberhaupt wel aan gaat beginnen. Dus je koopt een klein maatje om de Churpi te testen. Heel logisch, maar wil je iets kunnen zeggen over hoe lang de Churpi meegaat is het wel belangrijk om de juiste maat voor jouw hond te kiezen.
Kluiven niet bijten
Er zit een verschil tussen kluiven en bijten. Een hond die begint te kluiven op een Churpi begint aan het uiteinde en zorgt door het kluiven en het toevoegen van speeksel dat de Churpi zachter wordt en er zo stukjes van op kunnen worden gegeten. Een hond die de Churpi meteen wil doorbijten, begint vaak in het midden en zet meteen een flinke kracht met de kaken op de Churpi waardoor de Churpi in stukken kan breken. De stukken zijn nog hard, zijn niet gekluifd, zijn niet zachter geworden en dus niet geschikt om zo door te slikken. Voor dit tweede type hond is Churpi niet geschikt.
Yakmelk of koemelk
Je kunt je voorstellen dat de Churpi’s die volledig zijn gemaakt van koemelk een andere structuur hebben dan de Churpi’s die zijn gemaakt van 80% yakmelk en 18% koemelk. Wat op het eerste gezicht opvalt is dat de kleurverzadiging van de Churpi’s met een hoog yakmelk gehalte anders is. Waar de melk Churpi’s bijna doorzichtig lijken te zijn, ogen de yakmelk Churpi’s romig en kleurecht. Ook breken de koemelk Churpi’s sneller en gaan ze daardoor sneller op. In een latere blog vertellen we je welke merken Churpi’s er allemaal zijn en hoe je kunt weten of er wel yakmelk in zit of juist niet.
Churpi ervaringen
We vroegen onze bloggers ook, hoe lang doet jouw hond met een Churpi. Uit de reacties blijkt wel dat het per hond verschilt maar ook per keer kan verschillen. De antwoorden zijn:
Lonneke van Plint: “Ik had Plint eerst een vrij platte gegeven, daar deed ze een week of 3 mee. Daarna 1 maat groter, vrij vierkant, en daar ligt nu na 2 maanden ofzo nog een stuk van. Maar ze blijft hem wel interessant vinden!”
Carlijn van Bumper & Fender: Ik zoek voor Bumper en Fender Churpi’s op newfy formaat, meeste maat L past nog steeds in een keer in hun bek. Halfuurtje is het weg.
Mila van Kaylo en Tika: “Ze krijgen hier wel eens de grootste maat. Vinden ze erg lekker maar vind ze wel duur. Kaylo heeft hem in 45 min echt wel weg. Tika wisselt erg per churpi. Soms kauwt ze elke dag heel eventjes. Soms moet het in een keer op en dan is hij binnen een uur op.”
Manna van Aiki en Suki: “Ik geef ze, hier doen ze er best lang mee, moet wel zeggen dat ik altijd een maat groter pak voor ze. En het laatste stukje doe ik altijd poffen in de magnetron“
Michelle van Jolie & Jaeda: “Ja! Nu al zo’n 3 jaar altijd Churpi’s in huis voor Jolie en Jaeda. Ze zijn duur, vooral als je meerdere honden hebt 😜 Maar ik vind het, het geld zeker waard. In het begin waren ze binnen een week op, nu doen ze er gemiddeld een maand mee omdat ze er niet meer elke dag aan knabbelen. Ik vind het een fijn kauwproduct dus hoelang (of kort) ze ermee doen, vind ik niet interessant.”
Heb jij al eens een Churpi voor jouw hond geprobeerd? Of wist je voor deze blog nog niet wat een Churpi was?
Al een hele tijd stond er al een voedseldroger op mijn verlanglijstje, maar omdat ik er weinig vanaf wist en het avontuur dan niet zo goed aan durfde te gaan was het er niet eerder van gekomen. Vandaar deze blog zodat er toch een kleine beknopte beginnershandleiding zelf hondensnacks drogen is.
Pure hondensnacks op maat
Waar ik namelijk best vaak tegenaan liep is dat de snacks die je in de winkel kunt kopen allerlei ingrediënten bevatten die er normaal niet in horen te zitten, plus zijn ze vaak taai en/of te klein. Na wat informatie te hebben gevonden werd ik lid van een Facebookgroep waarin mede drogers zaten, wat een mogelijkheden! Van vis tot vlees en zelfs fruit en groenten kan er gedroogd worden, en toen ik zelfs verschillende droogtijden tegen kwam ben ik dat op gaan schrijven in een klein notitieboekje zodat ik de informatie terug kon vinden.
De juiste voedseldroger voor hondensnacks
Toen moest ik op zoek naar een voedseldroger, daar is een heel scala aan te krijgen in zoveel soorten en maten. Let op dat de droogoven die je uitzoekt op 70 graden kan drogen, dit is namelijk de temperatuur waarop je de meeste snacks droogt. Er zijn ronde drogers met plastic schalen, vierkante met roestvrijstalen trays en dat in verschillende prijsklassen van 32,- tot 300,- er is dus voor elk budget wel iets. Zelf had ik het idee om ook pensplaten te gaan drogen dus moest de droger wel vierkant zijn zodat ik meer oppervlakte heb om te drogen, en ook voor de vleesstrips leek het mij handig om deze recht neer te kunnen leggen.
Droogtijden
Voor mij is het de Hendi 6 geworden, de 6 staat overigens voor de hoeveelheid trays die erin zitten. Je hebt ook nog de Hendi 9 en je raadt het al, daar zitten 9 droogtrays in. Dit is vooral handig als je meerdere honden hebt of veel droogt, ik heb er aan 6 voorlopig genoeg 😉 En dan de droogtijden. Schrik daar namelijk niet van, een gemiddelde kabeljauwhuid vlecht droogt zo’n 20 uur en een konijnenoor gemiddeld 27 uur! Vandaar mijn notitieboekje, zodat ik kan noteren na elk droog avontuur hoelang het erin heeft gezeten en op welke temperatuur.
Allergische hond
Maar wat je daarna overhoudt is een pure snack zonder toegevoegde chemicaliën en vooral als je een allergische hond hebt is het een uitkomst, Nacho is allergisch voor rund en kip dus er valt super veel af zoals runderkophuid of pensstaafjes (lamspens ligt namelijk niet overal)
Vissenhuiden drogen
En dan het werk, kijk een snack in de winkel kopen.. dat koop je en je bent klaar. Maar met dit ben je wel even bezig en dat doe je dus niet zomaar in een uurtje, daar heb ik me dus de eerste keer in vergist 🙂 ik had 2 kilo vissenhuiden bij de visboer besteld en dacht dat wel even te doen maar helaas. Daar ben je wel een paar uurtjes mee zoet, als eerst ben je aan het uitzoeken welke vorm het best is om te maken. Ik had het idee om roosjes en vlechten maken en daarvoor moet je de huid even halveren, dus dit moet met een scherp mes gedaan worden en daarna in vorm gebracht. hier moet je dus echt handigheid in krijgen want de eerste keer zat alles onder, het zat nog net niet tegen mijn plafond 😉 de 2de keer ging het al een stuk sneller dus geef niet op! De vlechten hebben in totaal 20 uur in de droger gezeten op 70 graden.
Hondensnacks drogen als hobby
Ik heb er dus weer een hobby bij, het leuke is struinen naar verschillende soorten die je kunt drogen en dat weer uitproberen en daar dan weer helemaal blij van worden als het gelukt. ik heb namelijk inmiddels al van alles gedroogd:
Mosselen
Vishuiden in roosjes en vlechten
Viskoekjes (vis kvv in plakken snijden)
Konijnenniertjes
Lamspens
Appel (geen succes, wordt niet krokant)
Banaan
Weer een reden om creatief bezig te zijn en Nacho en Chester kunnen gezond snacken! heb jij wel eens snacks voor jouw hond gedroogd?
Toen wij besloten om op zoek te gaan naar een hond, en daarbij ook de optie van adopteren meenamen, wisten we dat dit laatste voor extra uitdaging kon zorgen. Niet dat een pup altijd makkelijk is, maar een ouder hondje adopteren die al wat heeft meegemaakt is toch anders. Gelukkig is Bella echt een schat van een hond, maar ook zij heeft nog wat hulp nodig. Doordat zij als 3 maanden oude pup van straat is gehaald en de daaropvolgende 15 (!) maanden alleen in een shelter in Griekenland heeft gezeten, is de ‘socialisatie-fase’ volledig overgeslagen.
In deze blog deel ik graag alle tips die wij toepassen om haar hierin te begeleiden en te leren dat sommige dingen niet zo eng zijn als dat ze lijken.
Let op: deze tips zullen niet perse voor elke hond werken en wij zitten zelf ook nog in de leer-fase, maar dit is wat tot nu toe werkt voor ons en Bella!
Hondentaal
Dat honden vooral communiceren middels lichaamstaal wisten wij wel, maar nu we Bella hebben zien we pas hóeveel effect jouw lichaamstaal echt heeft maar ook hoeveel Bella vertelt door haar lichaamstaal. Ik vind het echt heel interessant om hier steeds meer over te leren. Wat betekent de stand van haar oren? Waarom staart ze me soms aan terwijl ik op de bank zit? Wat vertelt ze me door de stand van haar staart? Wat bedoelt ze als ze naar me toe komt lopen, gaat zitten, staart en weer wegloopt? Ik zal hier in deze blog niet te diep op ingaan, maar dit is wel goed om in gedachten te houden bij het omgaan met een onzekere hond. Want met hun lichaamstaal vertellen ze je zo veel!
#1 Socialiseren met andere honden
Bella heeft dus eigenlijk nooit leren omgaan met andere honden. Hierdoor gaat ze direct in de verdediging wanneer ze een andere hond ziet. Haar verdediging ziet er zo uit: rugharen schieten overeind, ze sprint op de hond af, laat haar tanden zien en gaat grommen/ blaffen. Waarna ze met haar staart tussen de benen terug rent naar ons. Giga stressmoment dus voor haar! Tijdens het wandelen in het bos loopt ze gewoon los – ze luistert echt goed en let ook op ons dus dat is fijn. Maar er zijn ook momenten dat een enthousiaste hond heel hard op haar afrent. Waardoor zij angstig wegrent. Nóg groter stressmoment voor haar! Om dit te voorkomen/ in goede banen te leiden/ haar te leren dat andere honden niet eng zijn doen we het volgende:
Regelmatig een wandeling maken samen met een andere hond, steeds dezelfde, zodat zij aan haar went en van haar kan leren. Hierdoor leert ze spelen, van zich ‘afbijten’ wanneer een hond te ver gaat en leert ze dat andere honden leuk zijn óf dat ze deze gewoon kunt negeren als ze er geen zin in heeft.
We strooien voertjes op de grond wanneer we wandelen aan de riem en zij ziet een andere hond. Zij negeert de hond – want voertjes snuffelen en eten! – en door langzaam door te lopen zijn we er voorbij voordat zij er erg in heeft. Ook associeert zij nu steeds vaker “het zien van een hond is wat lekkers krijgen!”. Dit werkt goed, want als ik voertjes vergeet mee te nemen en ze ziet een hond kijkt ze mij vol verwachting aan…
Wanneer ze los loopt en ze ziet een andere hond probeer ik haar naast me te houden. Wanneer ze naar me kijkt wordt ze beloond. Natuurlijk werkt dit niet altijd en zijn er momenten dat er interactie is tussen haar en een andere hond. Dit vind ik ook niet erg, zolang zij er maar geen last van heeft! Deze interacties wisselen heel erg; de ene keer is het erop afrennen en dan snuffelen, de andere keer wordt ze achterna gezeten, of ze verstijft en durft er niet langs. Ik heb nog geen 100% garantie formule gevonden maar wij gaan óf de situatie uit zodat ze naar ons kan komen, óf we gaan tussen haar en de ‘bedreiging’ in staan om haar in beweging te krijgen.Helaas merken we nog wel dat niet iedere hondeneigenaar lichaamstaal herkent. Dat wanneer Bella met haar staart tussen d’r benen en een lage kop heel hard wegrent, hun hond daar achteraan gaat en die eigenaren denken dat ze ‘lekker aan het spelen’ zijn. Lieve mensen, loop door en roep je hond even bij je ajb.
#2 Trainen op focus
Doordat heel veel nieuw is voor Bella heeft ze ook echt een korte concentratieboog. Wij hebben niet perse de intentie om met haar heel veel te trainen (bijvoorbeeld jachttraining of behendigheid), maar vinden het wel belangrijk dat ze ons als focuspunt houdt en als ‘veilige haven’ ziet. Dit oefenen wij middels een paar dingen:
Touch. De ‘touch’ hebben we geleerd tijdens onze eerste training bij Woofexperience Hondenschool en werkt voor ons heel goed. We gebruiken deze bijvoorbeeld als ze niet luistert naar “hier” – zo’n handgebaar vindt ze toch wat interessanter -, als ze aan de verkeerde kant van een lantaarnpaal loopt en niet snapt hoe ze er omheen kan of als ze over iets nieuws/ spannends moet lopen.
Wachten. In de wijk is heel veel gaande, veel geurtjes en geluiden. Omdat wij het belangrijk vinden dat ze niet zomaar de weg oversteekt, leren we haar te wachten. Zij verlegt haar focus op diegene die haar uitlaat en gaat zitten. Ook fijn om te gebruiken wanneer er een kat oversteekt, een hond verderop loopt of om haar even uit een spannend moment te halen.
Verstoppen of stilstaan. Steeds vaker gaan we gewoon even stilstaan als Bella losloopt en haar ding doet. Of we gaan net even om het hoekje staan. Dit is met name voor haar een goede oefening omdat ze dan weer even weet dat zij op ons moet letten.
#3 Af en toe een klein ‘duwtje’ in de juiste richting
Bella is een onzekere maar ook slimme en nieuwsgierige hond die zich af en toe als een diva’tje kan gedragen. Dit levert soms hele grappige situaties op en aan ons dan de taak om geduldig te blijven, haar niet te helpen en blijven aanmoedigen. Natuurlijk doen we dit niet bij situaties wanneer ze iets een beetje eng vindt, maar wel bij bijvoorbeeld een nieuw hersenwerk speeltje.
Ik had laatst dat speeltje van de foto gekocht en aan haar gegeven met beloning erin. De schuif had ze zo open. De rest vond ze een beetje gek, dus Bella ging zitten en mij aankijken. Dan weer even naar dat ding. Dan weer naar mij. Alsof ze wilde zeggen “joh, geef me gewoon die snoepjes dit kan ik toch helemaal niet!” Na een paar minuten aandringen en laten zien waar de beloning lag had ze 1 dopje eraf gekregen! Maar, toen vond mevrouw het genoeg en ging ze liggen slapen. Helemaal prima natuurlijk! 3 uur later horen we opeens wat ‘lawaai’ en heeft ze tóch alle voertjes kunnen vinden! Nu vindt ze het heel makkelijk en duwt ze die dopjes er in 1x af, haha.
Geduld & liefde
Vaak hoor je dat je angstige honden geen aandacht moet geven, want dan kunnen ze denken dat “er écht iets ergs aan de hand is!”. Wij doen dit niet. Bella is een hele aanhankelijke hond en wij willen graag dat ze ons als veilige haven ziet. Dat ze niet wegrent en verstopt, maar bij ons komt en dan getroost wordt. Dus als ze iets heel spannend vindt, nemen wij de tijd voor haar. We doen het rustig aan, ze mag zelf ontdekken en snuffelen, we trekken haar niet mee omdat ‘we haast hebben’ en ze krijgt gewoon een dikke knuffel als we uit de spannende situatie zijn.
Wij hebben nog veel te leren, maar krijgen zó veel terug van slimme, lieve Bella dat we het helemaal niet erg vinden! Het is ook echt heel fijn om progressie te zien bij haar. Het verschil met de eerste week en nu, 8 weken later, is echt heel bijzonder!
Hebben jullie nog tips/ tricks die voor jullie goed werkt? Ik ben benieuwd!
Bij verlatingsangst denken we eigenlijk gelijk aan honden die niet alleen kunnen zijn. Echter wanneer we goed kijken naar het probleem dat sommige honden ervaren met alleen zijn, zien we twee groepen, namelijk: scheidingsangst (ook wel verlatingsangst genoemd) en scheidingsgerelateerde problematiek. Het grote verschil tussen deze twee is het woord angst in de eerste groep.
Niet alleen kunnen zijn (vanaf nu afgekort met NAZ) is uniek/exclusief probleemgedrag dat zich uit op de momenten dat de eigenaar afwezig is of wanneer de hond de eigenaar niet kan zien. Scheidingsangst bij honden, is te vergelijken met een paniekaanval bij mensen. Wanneer deze emotie (angst) wordt getriggerd is het niet makkelijk deze weer onder controle te krijgen, zeker niet bij honden.
Scheidingsangst
Een hond met scheidingsangst heeft in de meeste gevallen een andere therapie nodig dan een hond met scheidings-gerelateerde problematiek. Daarom is het vaststellen van een juiste diagnose door een hondenprofessional zeer belangrijk. Angst is een sterke emotie die je moeilijk ‘even’ snel uit kunt zetten. Ga dit maar bij jezelf na, als je extreem bang voor spinnen bent, maar jij moet van iemand een ruimte vol met spinnen betreden, dan doe je dit niet zomaar even als je dat gevraagd wordt. Daar is heel wat meer voor nodig! Hetzelfde geldt voor honden, angst is een zeer sterke emotie.
Sociale dieren
Honden zijn sociale dieren, ze zijn graag in je nabijheid of samen met hun huisgenootjes (andere honden, katten). Straathonden leven in elkaars nabijheid, honden houden er simpelweg niet van om lang alleen te zijn. Kijk maar naar de verre voorouders van de hond; de wolven. Ook zij leefden in roedels met hun familie. Honden die vaak alleen zijn, kunnen worden aantast in hun welzijn. Dat een hond bijvoorbeeld 8 uur lang zijn plas kan ophouden, zegt nog niks over hoe de hond zich heeft gevoeld gedurende die 8 uur!
Hoe herken je NAZ problemen?
De buren hebben geklaagd omdat de hond zit te blaffen, de hond sloopt alles wat hij kan vinden in huis, de hond plast of poept in huis als je niet thuis bent……dit zijn maar een paar zaken die kunnen duiden op problemen met niet alleen thuis kunnen zijn.
Impact
NAZ heeft een grote impact op het leven van de eigenaar en de hond. Voor de eigenaar heeft dit gevolgen: hij kan niet meer weg zonder de hond alleen te laten, zijn sociale leven wordt hierdoor ernstig beperkt en in sommige gevallen levert het problemen met de buren of de huurbaas op!
De impact voor de hond ligt vooral op het welzijn: honden ervaren veel stress door het alleen zijn, eigenaren weten soms niet dat dit speelt bij de hond, honden krijgen misschien wel een blafband om of de hond wordt herplaatst of naar het asiel gebracht om deze reden. NAZ is een veelgehoorde reden in de asielen voor het afstand doen van de hond.
Stil lijden
Helaas is het zo dat niet alle honden die kampen met NAZ dit zo duidelijk uiten, sommige honden ondergaan deze problemen in stilte, zonder dat de eigenaar dit weet. Hele dagen worden gevuld met hetzelfde patroon lopen door het huis heen, de hond weet zich geen raad met het alleen zijn en loopt volgens een vast patroon van kamer naar kamer, telkens weer tot de eigenaar thuis komt…..je kunt je wel voorstellen dat zo’n hond versleten moet zijn na zo’n dag alleen thuis zijn. De eigenaar denkt; mijn hond slaapt alleen maar als ik er niet ben, hij gaat ten slotte liggen slapen als ik er weer ben, de werkelijkheid is echter anders…..de hond kan eindelijk gaan slapen omdat de eigenaar er weer is!
Percentage honden
Uit onderzoek blijkt dat 17% van de 78 miljoen honden in de Verenigde Staten NAZ problemen heeft, in het Verenigd Koninkrijk heeft tot 50% van alle honden een NAZ probleem. In Nederland zijn deze cijfers niet bekend, maar het kan zomaar zijn dat dit percentage nog wel hoger ligt….
In onze volgende blog zullen we verder gaan met het herkennen van NAZ problemen en de lichaamstaal van de hond behandelen.
Uitdaging voor jou als lezer
In de tussentijd wil ik jou als lezer eens uitdagen. Denk jij dat jou hond goed alleen thuis kan zijn? Maak dan eens een filmpje, zorg dat je minimaal een half uur van huis bent en laat de camera/tablet/telefoon filmen. Ik ben benieuwd naar de uitkomst, laat dit weten onder deze blog! Wil je liever vaker kunnen zien hoe het met jouw hond gaat als hij alleen thuis is? Dan is de aanschaf van een Cleverdog wi-fi camera een aanrader!
Zoal ik vorige keer al schreef in de blog over de dagelijkse routine die we nu hebben met Paika, is ze vaak in de nacht aan het ‘spoken’. Ze schrikt dan wakker en begin heel hard te piepen. Zo wordt iedereen in huis wakker en krijgt niemand genoeg slaap.
Eerst lieten we Paika in de woonkamer slapen, maar dit is niet meer mogelijk omdat ze dan iedere nacht begint te piepen. Dus nu slaapt Paika op haar eigen dekbed náást mijn bed. Helaas wordt ze dan ook vaak midden in de nacht wakker en begint te piepen. Vannacht was het om 3 uur, ze piept en lijkt in de war. Heel erg sneu voor haar natuurlijk, maar inmiddels heb ik ook best wel met mezelf te doen. Iedere nacht meerdere keren wakker worden gemaakt is niet echt bevorderlijk voor je humeur.
Slapen op bed
Om toch aan mijn nachtrust te komen, slaapt Stefan inmiddels zo nu en dan boven in de logeerkamer samen met Paika. Het grote voordeel is dat ik dan wel mijn nachtrust krijg. Paika kan boven makkelijk het bed op komen en ze slaapt dan ook tegen Stefan aan op het bed. Hierdoor wordt ze toch minder wakker en slaapt ze makkelijker de hele nacht door. Waarschijnlijk is het lichamelijke contact daarbij essentieel. Ze ligt namelijk helemaal tegen Stefan aan gedrukt bovenop de dekens. Niet zo veel beweegruimte voor Stefan, maar hé we slapen in ieder geval allemaal door.
Activiteiten overdag
In eerste instantie hadden we de dagelijkse routine opgebouwd uit best veel activiteit in de ochtend en weinig in de avond. Dat gaan we nu anders doen. Anders ligt ze namelijk bijna de hele dag lekker te slapen en houdt ze ons de hele nacht wakker. Dus nieuw plan: in de ochtend even geen wandeling en ook geen Kong. In de middag gaan we met haar wandelen in een natuurgebied (niet tegenover ons huis) en doen we snuffelspelletjes met haar zoals met de Buster Activity Mat. In de avond doen we dan nog een kleine wandeling en een Kong en zo hopen we dat ze wat minder uitgerust de nacht in gaat en zo ook gewoon eens een nacht door zal slapen.
Fingers crossed (hopelijk snel weer eens een rustige en uitgeruste nacht)
Bij The Dog Pen zijn we groot fan van hondenkoekjes. Van cookiemeldingen iets minder, maar het is een moetje. Dus wil je een cookie?
Bij verder gebruik van onze site accepteer je de cookies automatisch.Ja lekker!Nee
