In de vorige blog hebben we verteld hoe de trieste dag was verlopen, toen we Beer verloren. Daarbij heeft de bazin gezegd dat ze jullie uit gaat leggen wat een maagdilatatie-volvulus nou eigenlijk is.
Jullie kennen de maagdilatatie-volvulus als maagtorsie, maagkanteling of maagverdraaiing. Zo wordt het dan ook in de volksmond genoemd en door Dr. Pol 😉 Mijn bazin is derdejaarsstudent paraveterinair, oftewel dierenartsassistent in spe. Op school had de bazin net de periode digestie afgesloten en toen overleed Beer aan een maagtorsie. (zo zullen we het voor het gemak noemen).
Hoe ontstaat een maagtorsie bij de hond?
Een maagtorsie kan door verschillende redenen ontstaan. De meest voorkomende reden is dat het dier net heeft gegeten en daarna gelijk naar buiten gaat. Door direct te gaan lopen, rennen en/of spelen, met een volle maag kan de maag draaien. Het is daarom heel belangrijk om minstens een half uur te wachten met lopen nadat een hond net heeft gegeten. Ook door te gulzig en te veel eten kan de maag draaien. Daarnaast komt de maagtorsie vaker voor bij grote hondenrassen met een diepe borstkas. Omdat de hond een diepe borstkas heeft is er meer ruimte om, om te kunnen draaien. Dit betekent niet dat dit bij alle grote hondenrassen met een diepe borstkas gebeurt! Wees hierom alsjeblieft niet bang om voor een groot ras te kiezen. Het krijgen van een maagtorsie is in dit geval dikke vette pech. Hoe triest het ook is.
Wat gebeurt er in en met de hond?
Als de maag van de hond is gedraaid dan worden de slokdarm en de dunnedarm afgekneld door de draai die er is ontstaan. Dit is zeer pijnlijk! Omdat de slokdarm afgekneld is kan het dier niet meer eten. Als het nog eet, dan komt het eten er direct weer uit. Als er niets meer in de slokdarm van de hond zit, begint de hond loos te braken. Loos braken houdt in dat de hond probeert over te geven, maar er komt dan niets meer uit. Wanneer de slokdarm en dunnedarm worden afgekneld, kan het bloed ook niet meer doorstromen. Hierdoor kan de hond in shock raken. Shock betekent dat het dier op dat moment aan bloedarmoede lijdt. De maag is door de draaiing afgesloten aan beide kanten. Hierdoor kunnen de maaggassen geen kant meer op. Hierdoor zal de maag opzwellen. Dit is ernstige spoed! Het is werkelijk levensbedreigend!
Wat zijn de symptomen?
Wat je gelijk aan je hond kan zien wanneer hij/zij aan een maagtorsie lijd, is dat de hond direct begint met continu proberen te braken. De hond begint met snel en moeizaam ademen/hijgen en binnen een minuut zie je letterlijk de buik achter de ribben opzwellen. Aan de linkerkant nog meer dan aan de rechterkant. Van de pijn waar je hond op dat moment aan zal lijden, zie dat de hond zijn/haar rug zal krommen en lopen gaat ook heel moeizaam.
Hoe kan je zien dat je hond in shock is?
Door bleke slijmvliezen. De hond zal zeer koud aanvoelen. Voornamelijk aan de poten en staart. Maar geloof me. Op dit stadium wacht je niet als je de bovenstaande symptomen al hebt gezien. Mocht je dit als eigenaar zien? Twijfel niet! Bel direct de dierenarts!
Hoe kan de hond geholpen worden?
Bij de dierenarts zal de hond direct aan het infuus worden gelegd. De Dierenarts zal een röntgenfoto maken om te zien of de maag al is gedraaid. Als de maag al is gedraaid, dan wordt de hond direct geopereerd! Tijdens de operatie zal de dierenarts de gassen uit de maag verwijderen, de maag terugdraaien en de maag aan de buikwand vastzetten. Zodat de maag later niet nog eens kan draaien. Als de milt afgekneld is geweest, is deze beschadigd. Als dit het geval is, dan wordt de milt ook direct verwijderd. Dit is een zeer zware operatie. De kans dat de hond de operatie niet overleefd is al 20-45%! Zelfs na de operatie is de kans op overlijden aanwezig. Dit is afhankelijk van de staat waar je hond zich in verkeerd.
En daarna?
Na zo’n operatie zal de je hond lang moeten herstellen. Dit betekent rust, rust en nog meer rust. In de toekomst moet je proberen je hond niet meer te laten schrokken tijdens het eten en/of de hond zijn eten te laten zakken. Dus niet meer direct na het eten naar buiten te gaan. Ondanks het vastzetten van de maag.
Dit was niet perse een leuke blog, maar mijn bazin hoopt dat jullie het wel interessant vinden, om dit te lezen. Honden houden is helaas niet altijd rozengeur en maneschijn. Dit hoort er helaas ook bij.
Voor Kenzo hebben wij de Kong XXL Extreme variant geschikt voor zijn grootte en gewicht (vanaf 38 kg) Tot de dag van vandaag nog steeds “speelgoed” dat Kenzo proef is, want Kenzo is een goede sloper. Echter gebruiken wij de Kong’s alleen voor eetmomenten en spelen wij er niet samen mee. Dit heeft te maken met de manier waarop wij Kenzo opvoeden. Wij gebruiken de Kong eigenlijk vrijwel nooit om alleen brokken in de doen omdat dit te makkelijk is voor Kenzo. Het gat aan de onderkant is zo groot dat de brokken er met 1 beweging al uit liggen. Wat we wel eens doen is de Kong vullen met brokken en dan dicht smeren met een laagje pindakaas. Al een stapje moeilijker. Het recept wat hier favoriet is en Kenzo langer bezig houdt is; gemalen brokken (Kenzo eet geperste brokken) met een paar druppels water mengen tot een papje. Hier de Kong mee vullen en dan wordt hij heerlijk uitgelikt. Deze traktatie geven we Kenzo meestal als wij voor een langere tijd de deur uit zijn, het houdt hem lekker bezig.
Tip: Laatst met het warme weer hebben we de gevulde Kong even in de vriezer gestopt en toen was het een heerlijke koele snack!
Kong Stuff-a-Ball
Deze kong gebruiken we naast de snuffelmat, snuffelbal of slowfeeder het meest. Kenzo is er gek op! Wij vullen deze met brokken en doordat deze bal een andere opening heeft dan de kong classic rollen hier Kenzo zijn brokken niet zomaar uit. (kan misschien ook verschillen per vorm van brok) De Kong Stuff-a-Ball heeft ook een klein gaatje aan de andere kant maar hier kunnen geen brokken doorheen.
Hoe Kenzo deze bal gebruikt: hij neemt de bal in zijn mond en bijt erin, als hij de bal op de juiste manier in zijn bek heeft en bijt dan valt er een brok uit. Het komt dus wel eens voor dat hij de bal andersom in zijn bek heeft en er dan geen brok uit valt. Er moet gewerkt worden voor het voer en Kenzo haalt hier echt zijn voldoening uit. Namens ons een echt aanrader! Tevens bevordert deze voerbal gezonde tanden en gezond tandvlees, de denta-ridges reinigen de tanden en masseren het tandvlees.
Kong Traxx
Deze Kong gebruiken wij alleen om vloeibare dingen in te stoppen. Een kleine traktatie omdat er niet heel veel ingestopt kan worden. Een kleine traktatie waar Kenzo trouwens gemiddeld wel langer mee bezig is dan zijn andere Kong’s. De Kong Traxx is een speeltje in de vorm van een autoband met een smallere opening en hol van binnen. Hij moet zijn tong erin peuteren om het natvoer eruit te likken. Een heerlijke geduldige bezigheid. Hoe de Stuff-a-Ball de hele woonkamer door gaat neemt hij de Kong Traxx mee naar zijn plaats en gaat hem daar heerlijk liggen uitlikken. De Kong Traxx en Kong Stuff-a-Ball zijn verkrijgbaar in verschillende maten.
Kong Cat
Wist je dat er ook een Kong bestaat voor katten? Onze katten Pip, Bo en Jo krijgen ook regelmatig een gevuld Kong(etje) de ene keer gevuld met brokken en de andere keer gevuld met wat natvoer.
Dit zijn onze favoriete Kong’s! Gebruiken jullie ook een Kong of meerdere Kong’s? Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen of misschien nog andere lekkere recepten?!
Eindelijk is het zover. Een jarenlange wens gaat ein-de-lijk in vervulling. We krijgen een puppy!
Ik ben opgegroeid met Leonbergers en heb altijd de wens gehad om ooit een eigen Leonberger te hebben. Vier jaar geleden zijn mijn man en ik vanuit ons appartement in de stad naar een huis met tuin in een groene omgeving. verhuisd. Daar komt bij dat mijn man ook verliefd is geworden op het ras door de honden van mijn ouders, niet geheel onbelangrijk! Wij zijn er klaar voor.
Fokkers Dhiya-Sayen
Mijn ouders fokken Leonbergers, maar hebben niet jaarlijks een nestje. Alle honden die ze hebben (inmiddels 6 teefjes) zijn even lief, maar hebben ook echt verschillende karakters. We hebben geen favoriet, maar het karakter van Daya vinden wij allebei fantastisch. “We gaan dit jaar Daya laten dekken”, aldus mijn ouders. We hebben meteen gevraagd of wij een pup van haar mogen. Ondanks de wachtlijst (waar ik stiekem dus al heel lang op sta) mag het! Een intakegesprek en zien of er een klik is met mama Daya is in dit geval niet nodig. Persoonlijk vind ik het echt belangrijk dat er een goede klik is tussen de fokker, de hond en de koper, ook voor de toekomst.
Voorpret in een spannende race
Mijn man en ik willen graag een teefje, omdat we de mogelijkheid willen hebben onze hond bij mijn ouders te brengen als dat noodzakelijk is. Klein puntje, Daya heeft maar drie puppies in haar buik zitten. Dit kan dus betekenen dat er geen teefje in zit. Maar wat nou als er geen teefje in zit? Dan kan het nog wel eens een hele tijd duren voordat wij een eigen pupje mogen verwelkomen.
E-nest. “Het wordt een E-nest”, zeggen mijn ouders. “Dus mocht je al een mooie of leuke naam weten, dan nemen we die mee als stamboomnaam”. Evi lijkt ons een hele mooie naam, dus dat is de naam die we doorgeven. Iets te voorbarig en positief-ingesteld als ik ben, naai ik haar naam vast op een vetbed, stempel het op een tasje en koop een riem. Dhiya-Sayen Evi. Zou het? Ik hoop zo dat er een teefje in zit!
Het is zover
Mijn man is naar een voetbalwedstrijd en ik ga naar mijn ouders. We zijn inmiddels al de 60 dagen gepasseerd. Aangezien een Leonberger gemiddeld 63 dagen drachtig is, kan het elk moment gebeuren. Daya ligt in haar werpkist en wordt onrustig. Het lijken weeën, maar zijn het dat ook? Het is bijna middernacht en ik besluit even te gaan liggen terwijl mijn moeder bij Daya blijft. “Mocht er iets gebeuren, maak me maar wakker hoor mam!”.
Ik lig net vijf minuten in bed en ik hoor mijn moeder roepen. Het is zover! We proberen het Daya zo comfortabel mogelijk te maken, terwijl mijn vader zorgt voor drinken, handdoeken en andere benodigdheden die we nodig hebben voor de bevalling. Daya begint te persen en we zien een vruchtwaterzak verschijnen. Met een klein beetje hulp is daar het eerste pupje, een gezond en flink mannetje die meteen begint te krijsen. Fantastisch!
Ik weet het zeker, deze heeft ook een p*****tje
Na ongeveer een uur wordt Daya weer onrustig en begint met persen. Deze ging iets makkelijker. Wederom komt er een prachtig mannetje tevoorschijn en Daya is zo trots als een pauw en wij trouwens ook. Mijn moeder belt meteen de pupkopers die op de lijst stonden voor een mannetje, dat hun hondje gezond en wel geboren is.
Maar wacht eens even… We hebben nu twee mannetjes…er zitten maar drie pupjes in, want dat hebben we gezien op de echo…waar blijft Evi? “Komt helemaal goed mop, ik weet zeker dat de volgende Evi heet” zegt mijn moeder. Daya is aan het bijkomen en ik loop buiten een rondje om haar niet mijn zenuwen te laten merken. Ze doet het zo ontzettend goed en ik hoop zo dat onze Evi de volgende is die eruit komt. Ik kom binnen en zeg tegen mijn moeder, “Mam, ik weet het zeker, de volgende heeft ook een piemeltje!”. Ik bel mijn man en vertel hem dat er twee jongetjes geboren zijn en dat het spannend wordt. Ook hij zegt dat het allemaal wel goed komt.
Welkom lieve Evi
Daya kijkt me aan en begint weer met persen. Daar komt de laatste pup. Deze komt niet zo makkelijk als de eerste twee en het duurt dan ook even. Vol bewondering kijk ik naar mijn moeder en Daya. Mijn moeder doet dit niet voor het eerst en Daya ook niet en ik kijk bijna roerloos toe hoe ze samen de derde pup op de wereld brengen. Het vruchtwaterzakje wordt opengemaakt, maar de pup beweegt niet. Waar ik bijna verstijf, doet mijn moeder haar ding, wrijven, slijm met een slangetje uit het bekkie zuigen en weer wrijven. En daar is het, een harde krijs van een prachtig pupje. “En wat zei ik je Suus? Dit is nou Evi!”.
Heel veel mensen geven elkaar advies en de uitspraak; ‘dan moet je een Kong geven’ is een veelgehoord advies in hondenland. Ook in onze blogs zie je regelmatig staan dat er een Kong wordt gegeven. Maar als je zoekt op Kong vind je een merk hondenspeelgoed met heel veel verschillende soorten speeltjes. Wat bedoeld iemand die een Kong aanraadt? Wij leggen het haarfijn uit!
Geschiedenis van Kong
Alles is begonnen met herdershond Fritz. Fritz had zo veel kauwbehoefte dat hij zelfs op stenen kauwde. Je kunt je voorstellen dat de tanden van Fritz erg snel achteruit gingen door het kauwen op materialen die daar niet voor bedoeld zijn. Het afslijten van het gebit en de onverzadigbare kauwbehoefte van Fritz, zorgde ervoor dat zijn baasje Joe Markham op zoek ging. Hij zocht iets waar Fritz lekker op kon kauwen en bijten en wat tegelijkertijd stevig genoeg was en het gebit van Fritz niet (verder) zou afslijten. Bij het opknappen van een Volkswagen bus geeft Joe een rubberen onderdeel van de ophanging van de auto aan Fritz. Fritz is door het dolle heen en zo ontstaat het idee voor de Kong, die we nu kennen als de Kong Classic.
Kong Classic
De Kong Classic is dus het speeltje waar het allemaal mee begon. De Kong Classic is dan ook het speeltje wat mensen bedoelen als ze je aanraden een Kong voor jouw hond te kopen. De Kong Classicis rood en heeft een beetje een moeilijk uit te leggen vorm. De Kong lijkt op een soort sneeuwpop, maar dan met een extra laag. De onderzijde is het breedst en zowel bovenin als onderin zit een gat in de Kong. Het gat onderin is de plek waar je de Kong kunt vullen. Het gat bovenin zit daar om te zorgen dat de tong van jouw hond niet vast komt te zitten met het leegmaken van de Kong.
Kong Extreme
Al in 1980 werd er naast de rode Kong Classic een zwarte Kong geïntroduceerd als de Kong Extreme. De Kong Extreme is gemaakt voor stevige kauwers en is van sterker rubber gemaakt dan de rode Kong Classic. De Kong Extreme heeft precies dezelfde uiterlijke kenmerken als de Kong Classic, alleen is de kleur anders en de stevigheid van het materiaal. Heb je een extreme kauwer? Begin dan meteen bij de Kong Extreme.
Kong Puppy en Kong Senior
Na de uitbreiding met de Kong Extreme speciaal voor honden die de rode Kong kapot bijten, komen er ook nog nieuwe varianten van hetzelfde model Kong, maar ditmaal voor pups en senioren. De Kong Puppy is er in roze en blauw, maar hebben dezelfde eigenschappen. De Kong Puppy is afgestemd op de tanden van pups, de Kong Puppy is van zachter materiaal gemaakt, veilig voor de tanden en het tandvlees van pups. De Kong Senior is ontwikkeld met de senior hond in gedachte; gemaakt een zachter materiaal (iets harder dan de Kong Puppy, zachter dan de Kong Classic). De Kong Senior is nog steeds even uitdagend en leuk voor senior honden. Vergeet ook niet de Kong te vullen voor jouw hond.
Kong Small Animal
Niet echt van toepassing op honden, maar er is nog een variant op de Kong Classic en dat is de Kong Small Animal. Gemaakt voor andere diersoorten zoals papegaaien, fretten en ratten.
Wat kan jouw hond met een Kong?
Om het eenvoudig te houden bespreken we in deze blog alleen de Kong speeltjes die dezelfde vorm hebben als de Kong Classic. Maar wat doet jouw hond nu precies met een Kong? En waarom zou je jouw hond een Kong geven om hem bezig te houden? De Kong is dus een hondenspeeltje van rubber die stuitert en waar jouw hond op kan kauwen. Waarom de Kong nu juist zo veel wordt aangeraden is omdat je de Kong kunt vullen. Jouw hond moet dan met kauwen en likken bij het lekkers komen waar jij de Kong mee hebt gevuld. Jouw hond is lekker bezig en jij kunt even iets anders gaan doen.
Als jouw hond aan het werk is voor het snoepje of de blikvoeding (of KVV) die jij in de Kong hebt gedaan. Is jouw hond bezig met kauwen en likken en proberen de snoepjes uit de Kong te halen. Likken, kauwen en werken voor voer zijn alledrie zaken waar jouw hond mentaal door wordt uitgedaagd en waar jouw hond ontspannen en gelukkig van wordt. Dat is ook precies de reden waarom de Kong zo veel wordt aangeraden door hondenmensen onderling.
Heeft jouw hond al een Kong en welke van deze soorten heb je?
De schrijfster van het boek is Emma Block. Officieel is ze niet eens een schrijfster, maar illustrator! Emma schrijft verschillende kleine boekjes, waarbij haar illustraties het middelpunt zijn. Emma woont in Londen, waar ze niet alleen illustraties maakt voor haar boeken, maar maakt ook verschillende aquarel illustraties voor kaartjes en verschillende schilderijen.
Het boek
Aan de hand van haar prachtige illustraties heeft Emma Block een klein boekje geschreven, waarbij de zogenoemde “Levenslessen van een hond” aan bod komen. Dit zijn 100 pagina’s met illustraties en een korte tekst die aangeven wat een hond voor jou, en jij voor je hond betekend. Om het boek zo leuk mogelijk te houden, heeft ze veel gebruik gemaakt van verschillende kleuren en verschillende hondenrassen! Emma heeft dit boek geschreven, omdat ze van kinds af aan met honden is opgegroeid. De hond van haar ouders was haar beste maatje, waarmee ze veel dingen doet zoals lange wandelingen maken over het strand of lekker bankhangen op zondagavond. Honden zijn belangrijk voor de mens en leren ons stuk voor stuk belangrijke dingen!
De illustraties
Zoals al vermeld, is Emma Block een illustrator. Ze maakt prachtige aquarel illustraties en verteld hier kleine, lieve, leuke en grappige verhaaltjes mee. Op elke bladzijde van het boekje is een ander hondenras te zien. De ene met een serieuze boodschap, de ander weer met een grappige. Elke tekening is even mooi en leuk om naar te kijken.
Voor wie is dit boek geschikt?
Dit boek is eigenlijk voor iedereen wel geschikt! Het is een grappig, klein boekje met korte zinnen die meegeven hoe belangrijk een hond is voor jou en hoe belangrijk jij bent voor een hond. Het is geen boek over honden zoals de boeken van Monique Bladder of Geert de Bolster, maar juist een luchtig boek waar je met plezier naar kijkt. Dit boek is ook heel erg leuk voor kinderen! Er is veel in het boek te zien en kinderen zullen veel gaan vertellen over de illustraties. Zo zullen ze het grappig vinden als een grote Duitse Dog naast een Chihuahua staat, of zullen ze het zielig vinden als een hondje met een kap op zijn kop zit. Erg leuk dus voor jong en oud!
Dit boek “Levenslessen van een hond” is dus geschikt voor iedereen. Een leuk, luchtig en grappig boekje met belangrijke levenslessen voor jou en je hond. Zeker leuk om eens te lezen!
Met wij bedoel ik mijn vrouwtje; Nola en ik de Amerikaanse Stafford; Kenzo
Hoe zijn wij terecht gekomen bij The Dog Pen?
Skye is mijn grootste honden vriendin. Samen met haar vrouwtje Florianne schrijven zij hier ook de leukste verhalen. Ben je mij toevallig als eens tegen gekomen in 1 van haar blogs? Stiekem hebben zij ons overgehaald om ook te gaan bloggen, bedankt daarvoor!
Wie ben ik?
Wellicht heb je net mijn pagina bekeken en al een klein stukje over mij gelezen. Ik ben Kenzo een aardige grote ( uit de kluiten gewassen ) Amerikaanse Stafford. 4 jaar jong en sinds januari dit jaar komen wonen bij mijn nieuwe baasjes Jurjen en Nola.
Ik ben hun eerste hond, wat een uitdaging vind je ook niet? 🙂 Een hele leuke uitdaging beamen zij dan altijd. Want ik heb natuurlijk wel de juiste opvoeding en aanpak nodig.
Ik hoor je denken, nieuwe baasjes?
Liefdevol ben ik opgegroeid bij mijn vorige baasjes. Helaas ging het steeds minder klikken tussen mij en mijn grote zus Keasha. Dus zeiden mijn baasjes; als we ooit een ander liefdevol gezin tegen het lijf lopen dan willen we Kenzo graag daar het geluk bieden. En dat is gelukt!
Met heel veel liefde en plezier woon ik nu hier, Ouderkerk aan den IJssel heerlijk in de polder.Het vrouwtje noemt mij daarom ook vaak de “polder hond”
Volg ons
Vond je dit verhaal leuk? Houdt dan vooral onze pagina in de gaten. En misschien vind je het leuk om ons te volgen op Instagram
Zoals je in mijn vorige blog al hebt kunnen lezen, lijkt Paika steeds verder achteruit te gaan. Op zich niet heel gek, want ze is inmiddels alweer bijna 13 jaar, of nu ja, nu is ze officieel 12,5 jaar oud. In december wordt ze 13, ze is van 2007. Dat alles nu heel anders is dan jaren terug (en zelfs al heel anders dan 2 jaar geleden) is ook wel logisch. Paika slaapt veel en heeft veel minder behoefte aan (lange) wandelingen. In deze blog vertel ik je hoe Paika’s typische dag er uit ziet.
Piepen ’s nachts
Helaas wordt Paika bijna iedere nacht ergens tussen 3.00 – 6.00 uur wakker en begint ze te piepen. Ze slaapt in de woonkamer en waarschijnlijk wordt ze dan wakker en weet ze even niet waar ze is. Vannacht bijvoorbeeld stond ze te piepen voor een deur die nergens heen gaat in huis. Op de slaapkamer slapen helpt wel iets, maar vaak wil ze dan halverwege de nacht toch weer terug de huiskamer in.
Ochtend
Iedere ochtend om 7 uur gaat Paika eerst even naar buiten voor een plas en ze loopt dan even een rondje door de schuur om te controleren of er niet toevallig nog een bakje kattenvoer staat. Je weet het nooit en als het er wel staat is het natuurlijk bingo! Dan krijgt ze eten. Met extra vitaminen en mineralen. Na het eten gaat ze vaak meteen weer slapen (niet zo gek ook als je ’s nachts zo aan het spoken bent).
Korte wandeling
Als ze aan het slapen is ga ik achter de computer zitten om te werken. Om een uur of 10-11 gaan we samen naar buiten om te wandelen. In veel gevallen staat ze een beetje om zich te kijken en snuffelt ze wat. Als ze nog niet gepoept heeft in de tuin, doet ze dit tijdens deze (korte) wandeling. We komen deze wandeling niet ver, hooguit 100 meter vanaf ons huis. Dit zegt niets over hoe lang de ‘wandeling’ duurt. Snuffelen en om je heen kijken daar kan best wel veel tijd voor nodig zijn.
Voerspeeltje
Na de wandeling krijgt ze een voerspeeltje in de tuin in de schaduw of als het te heet is of niet zulk lekker weer, dan binnen. Ik maak een Kong of één van de Zogoflex speeltjes voor haar met snoepjes en blikvoeding. Soms krijgt ze de Kong Wobbler en daar gaan alleen kleine droge snoepjes in. Deze krijgt ze alleen buiten. Als ze dan even zoet is geweest met een voerspeeltje, gaat ze weer slapen.
In de tuin scharrelen
In de middag wandelt ze vaak zelf de tuin nog even in. Als een echte (halve) Beagle gaat ze dan echt op strooptocht; eerst naar de kippen om te kijken of het hok open is zodat ze kippenvoer kan eten. Dan weer een rondje door de schuur op jacht naar kattenvoer. Om vervolgens midden in de zon te gaan liggen bakken. Als het heel warm is (net zoals het vandaag was) dan breng ik haar naar binnen en kan ze lekker koel in huis slapen.
Avondeten
Vanaf een uur of 4 is ze al aan het kijken of ze misschien al eten krijgt, soms ook niet dat vergeet ze het helemaal en ligt ze zo diep te slapen dat we haar bak om 5 uur neerzetten. Dan moeten we haar wakker maken voor het eten. Als ze het ruikt wordt ze vaak wel wakker, maar ze hoort niet meer dat ik met haar bak bezig ben. Na het avondeten krijgt ze een kluifje. Nu ze ouder is wel een zachtere kluif dan vroeger, kluiven die vrij hard zijn waar ze normaal gezien lekker lang mee bezig was, laat ze nu links liggen. Ze krijgt nu botjes geperst zalmhuid, of pens of slokdarmstukjes.
Avondwandeling
In de avond ga ik vaak naar het bos of het strandje toe. Ze kan dan zelf kiezen of ze mee wil. Blijft ze liggen dan laat ik haar thuis, komt ze wel van haar plek af dan gaat ze mee. Haar favoriete plek is naast de voordeur, dus ze heeft dan wel ruimschoots de tijd om aan te geven dat ze mee wil. In de regel komt het er op neer dat ze ongeveer om de avond wel mee wil wandelen. Eenmaal in het bos aangekomen neemt ze ook de tijd en maakt ze zeker geen kilometers meer. Sommige dagen is ze juist weer best wel actief en wandelt ze vlot mee.
Ik ben blij dat we ruimte hebben in de tuin zodat ze zelf ook kan scharrelen, maar het is wel even wennen zo’n dagelijkse routine op z’n elfendertigst
Normaal was vrouwtje vijf dagen weg en nu zit ze al die tijd boven. Nou ja niet al die tijd, ze heeft regelmatig een ‘uurtje’ niets te doen en dan gaan we er samen op uit. Heerlijk al die extra aandacht.
Als ze boven op haar kantoor zit te werken, lesgeven noemt ze dat praten tegen een scherm, dan mag ik lekker bij haar in de kamer er bij liggen. Of ik mag buiten de wacht houden, dan waarschuw ik haar voor elke bezoeker, vooral honden, die te dicht bij mijn territorium komen. Het zou maar een paar weken duren, maar inmiddels is het al enkele maanden. Het lijkt wel alsof het zo gaat blijven, dat vind ik … niet erg, denk ik.
De laatste paar weken ben ik wat minder blij. Vrouwtje gaat nog wel met mij wandelen, maar niet zo ver. En tja, dat snap ik wel. Ben weer loops. Echt, moet dat nu net … nu ik zo heerlijk veel kon wandelen. Echt de timing is niet geweldig. Alhoewel ergens is het ook wel goed, want binnenkort mogen we er waarschijnlijk weer echt op uit. En dan ben ik lekker van dit gedoe af. Kan en mag ik weer lekker vrij rennen, zonder dat ik de reutjes te veel verleid.
Het meest vervelende van deze tijd is dat er nu zo veel meer ‘verkeer’ op mijn vaste route is, veel meer dan eerst. Het is echt mega druk op onze vaste route. Dit zijn we niet gewend, voorheen kwamen we veel minder mensen, honden, mountainbikers, crossbrommers en andere rare dingen tegen dan nu. Vooral die crossers en mountainbikers die er ineens op onze wandelroute zijn, vind ik maar niets. Het lijkt wel of ze overal rijden en dat ze alle routes mogen nemen die ze leuk vinden. En ik, als hond zijnde, moet dan extra opletten dat ik hun niet voor de wielen loop. Want als ik dat wel doe, dan worden die mensen boos op mij en mijn baasjes. Maar uh, wij liepen hier toch al eerder?!
Het is niet zo dat ik ze niet op mijn route wil hebben, buiten zijn is gezond en heerlijk. Gun iedereen zijn sport of hobby. Maar ik moet er wel aan wennen.
Nog één ding … Ik verlang er naar om weer lekker te gaan lopen en rennen in mijn favo-wandelgebied. Je weet wel; De Loonse en Drunensche duinen. Hopelijk zie ik jullie daar snel?
Ben jij ook benieuwd welke wandelroutine onze bloggers hebben? Dat de dagelijkse wandelingen bij iedere hond en ieder gezin met een hond heel anders kunnen zijn dat wist je waarschijnlijk al. Sommige honden hebben veel behoefte aan lange wandelingen en sommige honden hebben dat juist minder. Lees je mee hoe de wandelroutine van onze bloggers er uit ziet?
Jolie & Jaeda
Wandelen; een primaire levensbehoefte van een hond, maar vaak een routine activiteit voor het baasje ‘omdat het moet’. Ook wij wandelen natuurlijk weleens wat minder, of ik heb een dag waarop ik eigenlijk niet zo’n zin heb eruit te gaan, maar toch maken we minstens 1 x per dag een lange wandeling van zo’n 2 uur.
Vrij rennen en spelen
Wij wonen in een appartement dus hebben geen tuin en vooral met een dreumes erbij, hebben Jolie en Jaeda het echt even nodig om dagelijks vrij te kunnen rennen en spelen. En op zo’n dag dat je eigenlijk geen zin had in een lange wandeling, ben je eenmaal onderweg toch blij om er even uit te zijn én doe je je honden een plezier! Gelukkig wonen wij in een natuurrijke omgeving waar het grootste gedeelte losloopgebied is, luxe!
In het bos
We starten iedere dag met de lange wandeling en gaan elke dag een andere kant op. Soms laat ik Jolie en Jaeda zelf bepalen welke kant ze die dag op willen, ze volgen elkaar dus kiezen altijd dezelfde kant. Daarnaast zijn we ongeveer 2 keer per week in het bos te vinden. Sinds de Corona crisis minder omdat het in het bos drukker dan voorheen is. Jaeda heeft nog steeds iets meer aandacht nodig als ze los loopt en met een kinderwagen erbij, is een druk bos dan een no-go.
Naast de lange wandeling lopen we nog 2 rondes op een dag; voor etenstijd en in de avond beide een wandeling van 20-30 min. Na de eerste wandeling krijgen Jolie en Jaeda een kauwsnack en als het weer het toelaat liggen ze het grootste gedeelte van de dag (op de uitkijk) op de loungebank op het balkon, dat is echt hun favoriete plekje! Voor ons is dit het perfecte dagritme en zal niet snel veranderen.
Guus de Goldendoodle
Ik kom ongeveer 5x per dag buiten voor een wandeling met soms een snelle tussendoor plas als ik ergens ben geweest met veel water. Want van spelen in het water moet ik echt wel even extra plassen. Ik moet het water tenslotte toch even proeven of vis er van alles uit zoals takjes of ballen die andere hondjes vergeten zijn.
Honden hebben beweging nodig. Maar hoe lang en hoe veel hangt niet alleen af van het ras maar ook van het karakter. Ik ben bijvoorbeeld geen lange afstand hond. Ik heb het niet echt nodig en heb er ook niet zo’n behoefte aan. Ik ben heel graag thuis. Ook al ben ik nog maar tweeënhalf, mijn behoefte om veel te wandelen is niet zo groot. Ik doe dan liever een snuffelspelletje of lekker slapen. Ik word ook niet druk in huis bij te weinig beweging.
Prikkelgevoelige hond
Mijn baasjes denken dat het ook komt omdat ik een gevoelige hond ben. Met name op het gebied van het opdoen van prikkels. Als ik te veel prikkels krijg word ik gestresst en druk. Zolang de prikkels gedoseerd zijn gaat dit goed. Door mijn rust op te zoeken en veel te slapen reguleer ik het zelf ook goed. Sterker nog, ik vraag nooit om een wandeling en als de riem wordt gepakt blijf ik negen van de tien keer lekker liggen. Als om half 10 in de avond de baas nog even met mij naar buiten gaat, moet hij mij wakker maken.Ik plas snel en draai me gauw weer om naar huis om verder te slapen. Luie hond ben ik hè?
In de woonwijk
De wandelingen zijn voornamelijk in onze drukke woonwijk. Daar kom ik genoeg prikkels tegen. Tijdens het wandelen wisselen mijn baasjes netjes naast lopen en snuffelen met elkaar af. Soms laten ze mij op een bankje klauteren, voertjes zoeken, een commando oefenen of ergens overheen lopen. Op de dagen dat ik met mijn vrouwtje meega naar het werk lopen we daar in de vroege ochtend. Dat is lekker rustig met alleen de vogeltjes en konijntjes op het terrein. Ik kan niet zo goed tegen de warmte dus op warme dagen zijn de overdag wandelingen kort. Regen vind ik prima alleen mijn vrouwtje wat minder.
Met de uitlaatservice naar het bos
Op vrijdag ga ik naar bos met de uitlaatservice. Daar kan ik lekker struinen en spelen. Ik doe dat samen met de andere hondjes maar ga ook graag mijn eigen gang. De rest van die dag en avond ben ik zo moe dat ik dan ook geen zin heb om in de avond een stuk te lopen.
Andere favoriete plekken waar ik wekelijks kom zijn het Erkemeder hondenstrand vlakbij Nijkerk en de Soesterduinen. Beiden zo’n 20 minuten rijden. Ik geniet dan van het spelen en rennen in het zand en water, spelen met andere hondjes of lekker struinen. Ook na zo’n moment ben ik oppperdepop.
Poot van Guus
Skye
Wandelen, één van mijn grootste hobby’s met Skye. Toen ik Skye als puppy kreeg, (anderhalf jaar geleden) kon ik door gezondheidsproblemen zelf niet zoveel. Ik kwam toen bijna niet buiten, maar door Skye heb ik die stappen wel gezet. Als pup mocht ze toch nog niet te veel lopen dus konden we rustig aan opbouwen, zij en ik. Dat ging super en nu lopen we dagelijks een lekker stuk.
Wandelen met hondenvrienden
Skye heeft steeds meer vriendjes in haar directe omgeving, waardoor we vaak met hen gaan lopen. Het leuke daaraan is dat wij vaak met hen afspreken om gezellig een stuk te wandelen. Met de een gaan we bewust naar een losloopgebied, met de ander juist naar een plek waar je makkelijk aangelijnd (en soms los) kan lopen. Wanneer ze niet los mag, loopt ze dan aan haar lange lijn.
Veel energie
Skye heeft namelijk flink wat energie waardoor ze toch altijd wel graag even wilt rennen of in ieder geval lekker wilt snuffelen en een stukje voor ons uit wilt lopen. Alsof ze de weg inspecteert voor we echt daarheen gaan. Wij wonen in de randstad, Zuid-Holland, en gaan steeds meer leuke wandelplekken ontdekken. Zo lopen we graag dichtbij huis, in de Reeuwijksehoutwal of in Bentwoud. Zijn er hondenspeeltuinen in de buurt (Alphen aan den Rijn) en lopen we als we echt niet ver willen een rondje door het Gouwebos.
In de polder
Skye haar grote vriend Kenzo woont tussen de weilanden en Skye geniet er echt van als we een lekker stuk de polder met hun in lopen. We zijn hier wekelijks en lopen dan altijd wel even een rondje met de hondjes daar. Skye kan rustig der gang gaan daar, flinke stukken rennen en een beetje de natuur in zich opnemen. Het is dichtbij voor ons én rustig, ook wel lekker als je niet altijd nog andere honden wilt tegen komen. Kenzo en Skye hebben dan genoeg aan elkaar.
Op het strand
Ook vindt Skye het heerlijk om naar het strand te gaan, ze zwemt niet maar loopt wel lekker langs de waterlijn. Hoe ze het doet, weet ik nooit maar ze komt er daarna wel ‘uit’ alsof ze wel gezwommen heeft. Voor Skye is een wandeltocht compleet als ze even een stukje flink hard vooruit en terug heeft kunnen rennen en voor mij ook, dat blije snoetje, daar doe je het voor.
Activiteiten in huis
Toch hebben we ook weleens een dag dat we niet wandelen (behalve het korte rondje natuurlijk), omdat we een druk weekend hebben gehad en ikzelf even moet bijkomen. Dan zoeken we de activiteit in huis op, bijvoorbeeld doordat Skye dan een lekkere beloning (of gewoon haar ontbijt of avondeten) in een van de snuffelkleden mag eten. Hier geniet ze ook van en wordt ze ook mentaal bij uitgedaagd. Zo houden we het samen leuk.
Bella Pepper
Bella woont nu zo’n 6 weken bij ons en in het begin vonden we het eerlijk gezegd best spannend; een onzekere hond in ons ‘drukke’ stadje Utrecht. Nu wonen wij in een vrij rustige wijk, zijn hier hondentoiletten en wisten wij van tevoren dat we voor een echt lange wandeling altijd een klein stukje moesten rijden.
Hoeveel plezier wij – eigenlijk direct al – zouden hebben tijdens de wandelingen hadden wij nooit kunnen voorspellen! Ja, ze vindt sommige stukjes in de wijk spannend, maar is eigenlijk gewoon heel nieuwsgierig, blij en energiek!
Rennen bij station Zuilen
Al is Bella een medium actieve hond, ze vindt het heerlijk om te rennen en te spelen. Gelukkig hebben we op een paar minuten afstand best een groot veld, naast/ onder het station, waar ze vrij kan rennen en genoeg kan snuffelen. Hier gaan wij meestal 2x per dag wandelen, zo’n 30 – 45 minuten minimaal. De overige 2x lopen we een rondje door de wijk. Zo kunnen we wat meer trainen met aan de riem lopen, wachten voor het oversteken, katten ‘negeren’ (hahaha). Soms kiezen we er voor om een andere ronde te lopen dan de dagen ervoor, zo maken we er een flinke snuffel wandeling van!
Bos op 10 – 30 min afstand
We gaan minstens 1x in de week, maar meestal vaker, echt een lekker stuk wandelen. Soms met een vriendin en haar hond, zodat ze leert met andere honden om te gaan. Het liefst door het bos, zodat Belle lekker kan rennen, snuffelen en ruimte heeft om op haar gemak andere honden te ontmoeten. Ze wordt helemaal blij als er water is waar ze in kan springen/ rennen. Echt zwemmen durft Bella nog niet, maar ze gaat steeds dieper!
Jewel
Jewel laat ons 3 keer per dag uit. Ik schrijf dit natuurlijk met een knipoog, maar 3 keer per dag gaan we met haar op pad. We hebben het bos op een steenworp afstand en erachter ligt de Maas, dus vaak zijn we daar te vinden. Maar we gaan ook vaker naar het bos aan de andere kant van het dorp, liggend aan de Duitse grens of het kleine bos vlakbij Landal de Lommerbergen. En soms rijden we voor een wandeling naar het Groenewoud in Swalmen, de Meinweg in Herkenbosch of we lopen langs de Maas in Roermond.
Ons wandelprogramma
Op werkdagen starten Jewel en ik de dag toch wel met een wandeling van een ruim halfuur. Meestal doen we ons vaste rondje langs de rand van het bos. Maar ik loop ook wel eens naar het kleine bos of we wandelen richting de doorgaande weg en het industrieterrein. Af en toe komen we aan het eind van het rondje haar grote kleine vriend Bearke tegen en speelt ze daar nog even mee. Dat is eigenlijk hetgeen waar ze nog het meeste naar uit kijkt als we gaan wandelen ’s morgens.
Middagwandeling
Hoeveel we ’s middags lopen is vaak afhankelijk van hoelang ik post heb moeten bezorgen. Heb ik een korte dag of viel het allemaal wel mee lopen we gerust een heel eind tussen de velden en het bos. Langs die spannende dieren met hoge benen, oftewel paarden, en dan door het dorp weer naar huis. Was het een pittige werkdag wil ik met Jewel nog wel eens de wandeling iets kleiner maken en dan wandelen we door het centrum of park.
Ook gaan we veel naar haar favoriete plek in het bos ‘Het groene veldje’. Een afgesloten plek midden in het bos waar ze naar hartenlust kan rennen, snuffelen, over stokken kan springen, onder banden kan lopen en door een rioolbuis. Dat laatste komt alleen nooit voor, want dat vind ze nogal spannend. Het is ook eigenlijk de enige plek waar ik haar los laat. Een enkele keer laat ik haar tussen de velden los, maar omdat ze heel eigenwijs/zelfstandig is durf ik het niet goed aan. Binnenkort gaan we met haar op cursus om hier aan te werken.
’s Avonds gaat haar baas vaak met haar lopen langs de Maas en dan zijn ze een uurtje weg. Dus aan haar beweging komt ze wel.
De andere dingen die we doen
Verder doen we apporteer spelletjes met haar in de tuin, snuffelpuzzels en nemen we haar als het even kan gewoon mee naar de dingen die we willen doen. Wanneer we familie bezoeken, snuffelen in de stad of gaan kijken in een tuincentrum is ze er meestal wel bij.
Dat was het wandelregime van een aantal van onze bloggers, maar nu willen we van jou natuurlijk weten: Hoe vaak wandel jij met jouw hond(en)? Laat je reactie achter in de comments!
Je hoort het heel vaak een hond die te gulzig eet en zich daardoor verslikt in een kluifje. Of een hond die persé dat laatste kleine stukje van die kluif toch naar binnen probeert te schrokken met alle nare gevolgen van dien.
Nooit meer een hondensnack
Sommige mensen die één keer hebben meegemaakt dat de hond zich verslikte zijn zó geschrokken dat ze de hond nooit meer een hondensnack geven. Als je jouw hond nooit meer een kluif geeft, dan kan er natuurlijk ook nooit meer iets mis gaan. Helaas voor de hond want het kluiven en kauwen op hondenbotjes of hondenkluiven heeft wel heel veel voordelen voor jouw hond.
Gulzige eters en hap-slik-weg honden
Honden die gewoon heel erg gulzig zijn proberen om de snack of kluif in één keer op te eten of door te bijten. Natuurlijk wil je dat niet want de meeste kluiven zijn daar niet voor gemaakt. Dan heb je ook nog honden die braaf liggen te kluiven totdat ze bij het laatste stukje aankomen en dan willen ze het laatste stuk in een keer doorslikken (je kunt het maar binnen hebben). Dat laatste stukje is natuurlijk nog hard omdat er nog nauwelijks op gekauwd is en dat zit dan vast in de keel. Met alle narigheid van dien.
Tips voor het geven van hondensnacks
Zorg dat jouw hond de snack geeft zonder andere honden in de buurt, dit kan het schrokken in de hand werken
Zorg dat je de snack nooit afpakt. Als jouw hond eenmaal door heeft dat jij degene bent die steeds het kluifje afpakt zal hij nog meer gaan schrokken om maar te zorgen dat hij het kluifje op heeft zodat jíj de kluif niet kan afpakken.
Leer jouw hond snacks ruilen, zodat als het wel een keer niet helemaal goed gaat, je makkelijk kunt ruilen.
Houd wel toezicht op jouw hond als je weet dat hij heel gulzig is en grijp in als het nodig is
Kies voor een andere soort snack waarbij het niet zo erg is dat jouw hondje snel eet of een snack waarbij het onmogelijk is om deze in een keer in te slikken
Kies de juiste snack voor jouw hond
Koop een Boneguard, dit handige rubber dingetje is speciaal ontworpen om te zorgen dat kluiven veilig kunnen worden opgegeten.
Ruilen
Van ruilen komt huilen zei je moeder vroeger altijd, maar het is nu jouw taak om te zorgen dat jouw hond ruilen het beste idee ooit gaat vinden. Wat moet je doen? Pak iets wat jouw hond echt het allerlekkerst vindt (zelfs dingen die niet vaak mogen) zoals knakworst of een stukje kaas. Terwijl jouw hond aan het kluiven is zeg je ‘ruilen’ en hou je de knakworst voor. Als het goed is laat jouw hond het botje los, pak eerst rustig het botje en geef dan de knakworst. Geef daarna het botje weer terug. Blijf dit oefenen totdat jouw hond het snapt (niet steeds achter elkaar maar gedurende meerdere weken). Zo weet jouw hond dat je alleen maar met goede bedoelingen (meer lekkers) komt én dat hij zijn botje mag houden. Mocht het dan echt een keer nodig zijn, kun je makkelijk ruilen en kun je op tijd zorgen dat jouw hond zich niet verslikt.
Bij The Dog Pen zijn we groot fan van hondenkoekjes. Van cookiemeldingen iets minder, maar het is een moetje. Dus wil je een cookie?
Bij verder gebruik van onze site accepteer je de cookies automatisch.Ja lekker!Nee
