Product review: Healthy Heads supplementen voor de hond

Geschreven door

Product review Healthy Heads 100% natuurlijke supplementen voor honden. Ik wil zelf altijd graag goed, lekker en gezond eten. Daarnaast gebruik ik af en aan verschillende supplementen om mijn lijf een beetje in balans te houden. In het voedsel van tegenwoordig zijn tenslotte bar weinig echte voedingsstoffen meer te vinden.

Goede supplementen

Ik gebruik dan niet de supplementen van een willekeurig drogisterij huismerk, want daar zit meer vulstof en synthetische troep in dan ingrediënten die je echt verder helpen. Nee, ik zit dan uren online te zoeken tussen de honderden aanbieders naar wat echt goed spul is met echt goede ingrediënten, zonder dat je prisewise teveel wordt opgelicht haha.

Maar als goede teckelmoeder wil ik natuurlijk niet alleen het beste voor mezelf, maar ook het beste voor mijn teckelkind! En daarom krijgt Plint altijd al kwalitatief goede brokken en vers vlees, aangevuld met wat paardenvet, of een schapenvetbonbon, of wat veendrenkstof…

Supplementen na de sterilisatie

En toen kwam eind april ineens de vraag voorbij of iemand de supplementen van Healthy Heads wilde gaan testen! Perfect! Echt iets voor mij…nou ja voor Plint dan.
Zeker omdat Plint afgelopen maart gesteriliseerd is, klik hier voor de blog daarover was ik precies op dat moment op zoek naar een mooie aanvulling om haar hormonen en lijf weer een beetje in balans te brengen.

Healthy Heads

Healthy Heads, daar had ik overigens nog nooit van gehoord, dus uiteraard zocht ik eerst wat informatie over dit Nederlandse merk. Healthy Heads is in 2019 ontstaan doordat de hond van de oprichter artrose kreeg en de gangbare medicatie niet hielp. Hij ging op zoek naar natuurlijke supplementen om te ondersteunen en ontwikkelde vervolgens in samenwerking met experts eerst de “complete support +”  en daarna nog een aantal andere producten.

Op de website is het volgende te lezen:

  • Producten zijn 100% natuurlijk
  • Vrij van chemicaliën
  • Unieke formules zonder overbodige vulmiddelen
  • Bewezen effectief. Geen effect = geld terug

Klonk helemaal in mijn straatje! Hoe minder zooi hoe beter!

Na de uitgebreide inspectie van de Healthy Heads website heb ik 5 producten uit hun assortiment gekozen. Over deze 5 producten gaat de review dan ook.

Mijn 5 favoriete Healthy Heads producten

Op de website www.healthyheads.nl staat alles overigens heel goed uitgelegd en kun je zelf lezen welke ingrediënten er precies in de supplementen zitten en wat de verschillen zijn tussen de supplementen.
Ik koos voor de volgende 5 producten:

  1. Perfect Skin olie (€12,95)
    “Verzorgt en beschermt bij een droge en gevoelige huid en zorgt voor behoud van een glanzende vacht”
    Plint had vorig jaar een tijd last van schilferige oren en dat was door kruiden van de dierenarts gelukkig al stukken verbeterd, maar de vitaminen en vetzuren een beetje op peil houden leek me dus erg handig.

  1. Perfect Coat poeder (€12,95)
    “Ondersteunt het herstellend vermogen van de huid en vacht en versterkt de conditie van de voetzooltjes en nagels van de hond”
    Nou, perfect! Dat sluit mooi aan bij het eerste supplement. Plint heeft af en toe echt wat minder en dunner haar, vooral op haar buik en borst, dus ik was erg benieuwd of dit effect zou gaan hebben op haar vacht.
  2. Complete Support + poeder (€24,95).
    “Complete formule voor smering en ondersteuning van de pezen, kraakbeen, banden en gewrichten. De werkzame stoffen Glucosamine en Chondroïtine zijn zeer succesvol bij honden met artrose en dysplasie.”
    Ik koos expres voor de poedervorm ipv. de vloeibare vorm die er ook is, want poeder is meer voor onderhoud en bevat groenlipmossel, waar de olie collageen uit kippenkraakbeen bevat. De olie is dus beter wanneer een hond extreme pijn of last heeft. Overigens koos ik deze poeder omdat teckels erom bekend staan dat ze nog weleens hernia’s kunnen krijgen. Daarom leek het me goed om het kraakbeen en de gewrichten en banden goed in shape te houden. Gevalletje: voorkomen is beter dan genezen.

  1. Golden Resistance snoepjes (€15,95 180g / €22,95 270g)
    “Aanvullend diervoeder met natuurlijke samenstelling voor het reinigen van het spijsverteringsstelsel. Activeert het afweersysteem en draagt bij aan een gezonde en evenwichtige maag- en darmflora. Verkleint de kans op giardia en/of wormen”
    Nou, komt dat even mooi uit! Plint is namelijk kattenstrontvreetkoningin en eendenpoepsmikkelprinses, dus alles wat de kans op wormen of giardia ook maar kan verkleinen op een natuurlijke manier daar ben ik voor. Plint had ook altijd best wel harde keuteltjes, dus wellicht zou het daar nog wat voor helpen ook.

  1. CBD ‘No Fear’ Olie 4% (€23,95)
    “Het versuft je huisdier niet, deze blijft alert maar reageert rustiger op situaties waar je huisdier eerder heftig op reageerde”
    Oke check, gooi hier maar meteen 20 flesjes van in mijn mandje dan, want Plint is echt altijd alert, heeft de meeste FOMO (fear of missing out) van de wereld, wil overal bij zijn en houdt alles in de gaten. Ze blaft dus ook regelmatig naar alles en iedereen en jaagt alles de tuin uit. Heel vervelend soms… Ik gun haar echt wat meer rust en vooral dat ze niet altijd alert hoeft te zijn. Fingers crossed dan maar! Overigens staat er ook als tip dat je dit kunt gebruiken bij honden met epilepsie. Nu had onze vorige teckel daar aan het eind van haar leven veel last van (ook een bekend teckeldingetje) dus als dat sommige hondjes verlichting kan brengen dan zou dat heel fijn zijn.

Het pakketje werd thuisgestuurd met een mooie product kaart erin, bij alle poeders (verpakt in een zakje dat je zelf in het potje kon doen) zat een maatschepje en dus kon ik meteen aan de slag!

CONCLUSIE NA RUIM 2 MAANDEN DAGELIJKS GEBRUIK

Ik gebruik alle supplementen sinds dat ik ze in bezit heb zo goed als elke dag. Een deel ’s ochtends en een deel ’s avonds. De cbd olie gebruikte ik eerst elke dag, maar later nog sporadisch. Het scheelt dat je met een klein hondje heel lang met de supplementen doet, dus qua investering valt dit eigenlijk nog best mee wanneer ik het zelf zou kopen. Toch fijn, als echte Hollander, dat je niet direct op droog brood en water over hoeft.

Anyway…wat vind ik ervan?!

Nou, ik ben eigenlijk best wel heel positief!
Allereerst vindt Plint alle supplementen lekker en eet ze alles zonder problemen op. Ik had gedacht dat ze wellicht haar bepoederde brokjes of vlees minder lekker zou vinden of het gewoon zou laten staan, maar dat was dus een aangename verrassing. Alles gaat er moeiteloos en zonder problemen in.

Aangezien Plint pas 4 is en niet echt aandoeningen heeft of problemen heeft met haar gewrichten en dit ook nooit heeft gehad, vind ik het lastig om te zeggen of de supplementen echt hun werk doen. Zoals ik al zei is het meer voorkomen dan genezen en dus zal ik niet echt weten hoeveel sterker of meer in balans haar botten en lijf zijn.

Wat me wel is opgevallen:
– In het begin leek ze echt rustiger te worden van de CBD olie en minder reactief te zijn. Ik blij! Helaas was dat maar van korte duur, want ze blaft als vanouds weer het hele dorp bij elkaar als de postbode voor de deur staat of de vogels op de schutting komen chillen. Wellicht ga ik na onze vakantie nog weer eens een poging wagen en nog wat spelen met hoeveelheden druppeltjes.
–  Haar vacht lijkt wel echt wat dikker en voller geworden. Nu in het voorjaar/begin zomer is ze natuurlijk best wel in de rui en kreeg ze eerder echt een kaal scharminkelbuikje, maar nu heeft ze echt een mooie, volle vacht. Ook blijven haar oren nu goed en zijn er weinig korstjes en schilfers. Dit was natuurlijk al na de behandeling bij de dierenarts, maar het is wel goed gebleven.
– Haar ontlasting lijkt wat soepeler. Ze poepte eigenlijk bijna altijd kokindjes (google maar haha) ondanks de olie en veendrenkstof door haar voer, maar het gaat nu sinds ik deze supplementen gebruik allemaal net wat soepeler. Dat is wel fijn!

Dus al met al lijkt het prima zijn werk te doen. Ik ben wel benieuwd wat het zou doen bij een hond die echt flinke last heeft van gewrichten of huid, maar ik ga zelf voorlopig lekker door met het geven van de supplementen!

Lonneke

Zo groot en toch bang voor honden

Geschreven door

Zo groot en toch bang voor honden. Twee tot drie maanden geleden hebben wij veel pech gehad. Verdeeld over een paar weken tijd zijn wij in 3 bijtincidenten beland. Alle 3 de gevallen is het in geen enkel opzicht onze fout geweest. Mams kent de honden etiquette en houdt zich daar ten alle tijden aan.

Laatste angstfase

Faf was 1 jaar en een maand oud. Rond de 12 a 14 maanden hebben honden nog 1 laatste angstfase. En Faf zat daar middenin. Faf was geen held met honden. Maar de incidenten hebben het alles behalve ‘beter’ gemaakt.

Bijtincidenten

Ik trainde hem altijd, om relaxed honden te kunnen passeren. Dit ging die periode heel goed. Tot het eerste incident. Faf heeft gelukkig fysiek geen schade opgelopen. Maar mentaal heeft hij een enorme klap gehad. Hij heeft geleerd dat bijten helpt, want hij heeft de andere hond flink te grazen genomen. Het uitvallen was in drievoud toegenomen. Ik liep over straat met een zeer angstige hond. Staart laag, houding laag, super schichtig en overmatig alert. Dit had voorkomen kunnen worden als de eigenaren hun, zogenaamd, gehoorzame Duitse Herder aan de lijn hielden in het gebied waar ik met Faf en Yis wandelde. En daar geldt een aanlijnplicht. Aanlijnen lijkt mij niet te veel gevraagd.

Tweede incident

Twee dagen later vond het 2e incident plaats. Dit draaide meer om Yiska. Een eigenaar die met zijn Border Collie Yiska haar grenzen negeerde. De collie kwam te dichtbij en staarde haar intens aan. Wat voor een Border heel ‘normaal’ is. Yiska voelde zich uitgedaagd en greep de Border. Faf zag dit weer allemaal gebeuren en rilde van de angst. Yiska is er mentaal niet door van slag. Wel let ze heel erg op wat voor honden er in onze buurt komen. Maar ze schiet niet direct in de verdediging of aanval.

Derde incident

Het 3e incident was bijna 2 weken later. Ik wandelde met Faf door onze straat richting ons huis. Toen hoorde we een poort dichtklappen. Mijn nekharen (en die van Faf ook) stonden al overeind. Ik hoorde de nagels van de hond over de stenen kletteren. De Ierse Terriër zag ons en rende direct op Faf af. De hond woog misschien 1/3 van Faf zijn gewicht en Faf greep de Terriër. Het beestje schreeuwde het uit. Ditmaal had Faf helaas ook wat beschadiging bij zijn keel. Ik was zo zo zo boos. Niet op Faf. Ik heb hem gerust gesteld en ben zo snel mogelijk naar huis gelopen.

Deuk in zijn zelfvertrouwen

Faf was verslagen. Niet door de honden, maar hij had een deuk in zijn zelfvertrouwen opgelopen. Nu was het aan ons om weer met hem te gaan trainen. Zodat we weer op een relaxte manier honden kunnen passeren. Dit lukte me niet. Ik had wat extra hulp nodig. Ik weet zelf veel van honden gedrag en ik kan mijn eigen honden goed lezen. Maar dit was een erg moeilijke situatie voor Faf en mij. Mijn partner en Faf hadden minder problemen samen, want ik was de gene met wie Faf liep toen het ‘mis’ ging.

Gedragsdeskundige

Ik had een modern geschoolde gedragsdeskundige om hulp gevraagd. Ik wilde geen zelfbenoemde hondentrainer om hulp vragen. Ik vertrouw die mensen voor geen fluit. Ik heb 1 consult gedaan en de situatie uitgelegd aan de gedragsdeskundige. En dit heeft enorm geholpen.

De frisse blik heeft ons veel goeds opgeleverd. We mochten met wat kleine aanpassingen aan de slag gaan. Zoals:

  • Niet te veel praten (Ja dat kan ik heel goed).
  • Klein spelen. Ik probeerde altijd met Faf te spelen, maar dit vond hij heel spannend. Ik bewoog te groot en dat kon Faf afschrikken.
  • Rustig bewegen. Dit heeft een beetje met het spelen en afschrikken te maken.
  • Belonen met dat wat hij leuk vindt. (Water).
  • Vaker stilstaan tijdens de wandeling. Zodat Faf de omgeving zo lang als de lijn is kan besnuffelen. Door door te lopen komen er steeds opnieuw nieuwe geuren en prikkels op je hond af. Ook dit kan te spannend of te veel zijn. Waardoor je hond zijn stressemmer overloopt en daardoor sneller kan uitvallen, trekken aan de lijn, in de lijn bijten. Op welke manier jouw hond dat dan ook mag uiten. Bij Faf is dat dus heel erg in het uitvallen en trekken aan de lijn.

Vroeg in het bos wandelen

Ik heb sinds het voorval veel in het bos gelopen met Faf. Continu hetzelfde stuk en dezelfde paden. Zodat Faf wist wat hem te wachten stond. Dit deed ik ’s ochtends vroeg. Zodat ik zeker wist dat we alleen waren. En dat we niet verrast werden door mensen met of zonder hond. Tijdens die wandelingen ging ik aan de slag met de tips van de honden gedragsdeskundige. Dit heeft echt zijn vruchten afgeworpen. Afgelopen week heb ik voor het eerst weer in een ‘nieuw’ stuk van het bos gewandeld. Dit ging geweldig. Faf was zo relaxt en rustig. Dit kan je terugzien op onze Instagram. De laatst geposte reel.

Uitvallen naar honden

We zijn nog niet waar ik Faf graag zie. Hij valt nog wel eens uit naar honden, maar alweer veel en veel minder in vergelijking met de periode na de bij incidenten. Ik heb na de bijt incidenten ook sleeves aan de looplijnen van Yiska en Faf gehangen. Hier staat ‘GEEN HONDEN afstand houden aub’ op. Ik heb dat via dieren oppas Amersfoort besteld. Hier reageren mensen wel op. Vaak wordt er gevraagd wat erop staat. Door mensen die op dat moment hun hond niet bij zich hebben. Dan krijg ik vaak te horen ‘Oh, dat kan ik ook voor mijn hond gebruiken’. En natuurlijk zijn er ook bullebakken die de sleeve alsnog negeren. Maar die lopen nu eenmaal ook rond op deze aardbol. Ik loop als ik die mensen (met hun hond) zie gewoon de andere kant op. Of ik wacht, met veel afstand, af waar ze heen gaan. Dan kan ik mijn weg vervolgen of alsnog de andere kant op lopen.

Reactieve hond

Het leven met een reactieve hond is niet makkelijk. Maar ik hou hierdoor niet minder van Faf. Mijn partner en ik hebben voor Faf gekozen. Niet Faf voor ons. En we hebben al heel vaak tegen elkaar gezegd dat we heel blij zijn dat Faf bij ons is terecht gekomen. En niet bij mensen met een ouderwetse manier van honden trainen. Dit had Faf geen goed gedaan. En dan ging het werkelijk van kwaad tot erger. Ik moet toegeven dat ik het soms ook zwaar heb met Faf. En dat ik een keer huilend aan tafel heb gezeten niet meer wetend wat te doen. Schaam je hier niet voor. Schakel hulp in van een modern geschoolde gedragsdeskundige. Daar kan je zo veel baat bij hebben. Ik ben blij dat ik dat heb gedaan.

Veel liefs en een poot van,

Yiska en Faf

 

Free-shaping

Geschreven door

Pluk heeft ergens in zijn leven een trim/tafel/dierenarts-trauma’tje op gedaan. Hoe en waar precies blijft een puzzeltje. Waarschijnlijk is mijn kleine meneertje gewoon heel erg gevoelig en was er maar een kleine negatieve ervaring voor nodig om hem te ‘beschadigen’ voor het leven. Het kleinste gefrunnik aan zijn lichaam, zorgt er voor dat hij totaal in paniek schiet. Ik heb hulp gezocht bij de lokale hondenschool om hier aan te werken. Samen met een trainer zijn we begonnen met free-shaping. Wat dat is en hoe het heeft uitgepakt voor Pluk en mij, lees je in deze blog.

Free-shaping: wat is het?

Shaping wordt veel gebruikt in dierentuinen met wilde dieren zoals olifanten, tijgers of gorilla’s, om zo medische behandelingen zo makkelijk mogelijk te maken. Maar ook binnen de hondenwereld wordt het steeds vaker toegepast. Om te werken met shaping stel je je zelf een doel. Bijvoorbeeld: ‘mijn hond geeft een poot’. Vervolgens deel je dit op in kleine stapjes en wacht je tot je hond uit zich zelf het gewenste gedrag laat zien en dit beloon je. Bijvoorbeeld, je steekt je hand uit. Kijkt je hond naar je hand? Dan beloon je dit. Dit doe je een paar keer, en dan wacht je met belonen totdat de hond uit zich zelf een stapje verder gaat. Door bijvoorbeeld naar je hand toe te bewegen met zijn neus of poot. Dit bouw je uit in kleine stapjes, totdat de hond het gewenste gedrag vertoond. Voorbeelden van shaping plannen zijn te vinden op: https://www.doggo.nl/artikelen/hondentraining/nieuwe-gedragingen-shapen/

Pluk en het shapen

Pluk en ik waren al ver gekomen met het borstelen en kammen. Poten en kop bleven echter lastig en ik boekte geen vooruitgang meer. Op de hondenschool maakte we een plan om het borstelen voor zowel Pluk als mij leuker te maken. Veiligheid voorop, besloten we met de trainer om te beginnen met zijn poten, zodat hij zijn muilkorf op kan hebben. Daarna zouden we verder gaan met zijn kop.

Doel 1: Pluk geeft uit zichzelf een poot en blijft stil zitten als hij wordt geborsteld

Pluk leerde zelf na te denken over wat er van hem wordt verwacht. Ik leerde vooral dat ik heeeel veel geduld moet hebben. De eerste ‘les’ heb ik minuten lang voor hem gezeten met mijn hand uitgestrekt. En dan maar wachten. Wachten tot hij ook maar iets doet in de richting van mijn hand. Ik kan je vertellen, geduld is absoluut niet mijn echte sterkste kant. Zo graag wilde ik even een aanwijzing geven; even wijzen naar mijn hand; even iets zeggen. Maar dat mocht niet. Hij moest het zelf uitzoeken. En… Dat deed hij! Steeds een beetje meer, en uiteindelijk lag zijn poot meerdere secondes in mijn hand. Wiehoeeeeee. Zo trots. Dat was alles voor de eerste les. Een poot geven. Het klinkt simpel, maar voor mijn bange vriendje was het een enorme stap. En wat was hij moe! 2 dagen heeft hij knock-out gelegen. Nadenken is zo veel vermoeiender dan rondjes rennen op het strand.

Thuis en de volgende lessen gingen we steeds een stapje verder, maar niet te snel! De borstel in de buurt leggen, de borstel vast pakken, met de achterkant van de borstel over zijn poot en tenslotte het daadwerkelijk borstelen van zijn poten. Met deze kleine stapjes bereikten we ons doel. Pluk kon zelfs niet meer ophouden met pootjes geven, zo leuk vond hij het.

Doel 2: Pluk legt zijn hoofd op het trimkussen en laat zich borstelen en knippen

Nu doel 1 bereikt was, konden we verder met doel 2: zijn kop. Het was even een puzzeltje hoe we dit zouden aanpakken, maar uiteindelijk besloten we het te doen met behulp van een langwerpig rond kussen. Wederom gingen we in kleine stapjes aan de slag. Pluk had de smaak al snel te pakken en legde zijn koppie keurig op het kussen. Vervolgens hebben we dit thuis uitgebouwd totdat hij 1 minuut zijn kop op het kussen liet liggen. Het klinkt vreemd, maar hij heeft er zo veel plezier in. Zodra ik het kussen uit de kast pak, komt hij kwispelend aan gerend. Zelfs de borstel erbij vindt meneer geen probleem, hij komt nog steeds kwispelend klaar staan. Wat een verschil met de hond die uit angst kon bijten tijdens een borstel sessie.

Free shaping kussen

De schaar was even een ander verhaal. Die was toch wel erg spannend. Maar uiteindelijk komt hij ook daarvoor klaar staan en is het zelfs gelukt om zijn wenkbrauwen bij te knippen.

Op de video kun je zien van waar we zijn gekomen, en hoe het nu gaat na 1,5 maand oefenen. Natuurlijk moet het nu bijgehouden en uitgebreid worden, maar dat vinden we beiden helemaal geen probleem. Lekker samen oefenen en onze band nog sterker maken.

De lessen van het shapen

Van een hond die uitviel en niet bang was om te bijten bij elk gedoe aan zijn lichaam, gingen we naar een hond die kwispelend aan komt lopen als ik de borstel pak. Wat een verandering! Ik had zelf niet durven dromen dat dit mogelijk was. Voor iedereen: er is hoop! Heel veel dank aan onze geweldige trainster van kynologsich Nederland: Barbara!

Pluk leerde dat de borstel helemaal niet zo eng is. Het werd zelfs een leuk spelletje met rijkelijke beloningen. Hij leerde zelf na te denken en vind dat erg leuk om te doen.

Ik leerde zelf misschien wel veel meer dan Pluk, waarvan het hebben van geduld de grootste les is. Ik wil vaak snel snel snel. Het liefst zie ik binnen 5 minuten resultaat. Voor Pluk is dat té snel. Kleine stapjes brengen ons veel verder. En als stap 1 goed gaat, niet gelijk door naar stap 2. Rustig en langzaam opbouwen.

Samen kregen we door de trainingen steeds meer vertrouwen in elkaar. Inmiddels is het zelfs ook gelukt om Pluk zonder gedoe in zijn afschuwelijke knal oranje medical pet shirt te krijgen. Nou dat had ik me echt niet kunnen voorstellen 2 maanden geleden!

Freeshaping Medical Pet shirt

Wat ik ben vergeten aan te leren

Geschreven door

Wat ik ben vergeten aan te leren. Bij de aanschaf van een puppy komt een heleboel kijken. Het is onze taak als baasje onze pups of jonge honden zo goed mogelijk voor te bereiden en te trainen voor onze wereld waarin ze gaan leven. De meest vanzelfsprekende dingen nemen we vaak al mee in het lijstje; basis commando’s, lopen aan de lijn, mee in de trein etc. Toch kom ik mezelf nu nog wel eens tegen met dingen waarvan ik toendertijd dacht dat ik het nooit nodig zou hebben, juist helemaal niet aan gedacht had of zelfs een beetje zielig vond. Maar die toch wel handig zouden zijn geweest om aan te leren. Zoals:

Hondenkleding

Want ja, waarom zou je een malamute met zo’n vacht kleding aan willen doen? Koud krijgen ze het niet zo snel. Maar toen we voor het eerst op wintersport gingen met de honden kwamen we er al gauw achter dat Elai zijn vacht niet zo handig is in de sneeuw. Na een goede rolpartij zat zijn vacht vol met harde sneeuwballen. Ook moesten we die sneeuwballen tijdens wandelingen elke 20 minuten tussen zijn voetzooltjes vandaan pulken. Een dunne jas of shirt en schoentjes hadden dit probleem zo opgelost kunnen hebben. Maarja, na 6 jaar opeens schoentjes aan. Dat ging hem niet worden… Kleding kan ook voor medische redenen erg handig zijn. Denk aan een rompertje na een operatie of sokjes ter bescherming van wondjes aan een pootje. Wel zo makkelijk als je hond daar gewoon oké mee is.

Benchtraining

Voor veel mensen ook wel vanzelfsprekend. Maar Elai en Jenna hebben alleen tot ze zindelijk waren ’s nachts in een bench geslapen. Ze vonden het verschrikkelijk en heb het eerlijk gezegd ook nooit goed aangeleerd. Het idee dat je je hond opsluit in een kooi vond ik helemaal niks. Dus toen de bench niet meer nodig was ging die dan ook meteen de deur uit. Toch ben ik daar wel op teruggekomen. Als het op de goede manier aangeleerd wordt kan een bench één van de favoriete plekken worden van je hond. Het is dan een veilig holletje waar ze zich terug kunnen trekken en echt even tot rust kunnen komen. Dit geldt dan ook voor andere plekken zoals bij een dag- of vakantieopvang of bij de dierenarts bijvoorbeeld. Erg fijn voor het personeel en vooral voor de hond zelf als die geen stress ervaart in een bench. Toen Elai geopereerd was moesten ze voor hem namelijk een andere kamer vrijmaken omdat hij zich niet prettig voelde in een kenneltje en daardoor de andere honden in de uitslaapkamer opstookte… oeps…

(Fiets)kar

Een beetje hetzelfde als een bench, maar dan bewegend op wielen. Nog nét iets spannender natuurlijk. Maar wel oh zo handig. Ook daar had ik even niet aan gedacht. Mijn grote werkhonden liepen namelijk altijd naast of voor de fiets. Maar toen Elai vorig jaar last kreeg van artrose dacht ik, verdorie… Elai kon niet zoveel lopen als Jenna, die wel behoefte had aan de normale wandelingen. Elai thuis laten was op dat moment geen optie (daar kom ik onder het volgende kopje op terug). Ook met het oog op de toekomst, als zijn klachten erger worden, had het makkelijk geweest als hij in een karretje gewoon lekker mee kon genieten.

One on one time

Vanaf het moment dat Jenna bij ons teampje kwam waren we de drie musketiers en deden alles met zijn 3’en; want ik vond het zielig om er dan eentje thuis te moeten laten. Hierdoor werden Elai en Jenna ook onafscheidelijk. Heel schattig, maar het geeft ze nu en dan best een hoop stress als het een keertje wel voorkomt. Als ik voor de één naar de dierenarts moet, moet de ander mee. Als er ’s nachts eentje uit moet staat de ander er ook gelijk naast. Toen we waren kamperen aan de kust wilden we graag naar het strand. (We waren toen overigens al ‘de 4 musketiers’ met mijn vriend erbij) Elai kon door zijn artrose helaas niet mee, dus bleef ik met hem op de camping. Mijn vriend nam Jenna wel mee. Die was vervolgens de hele wandeling om zich heen aan het kijken en naar ons aan het zoeken. One on one time zorgt ervoor dat de honden ook los van elkaar zelfverzekerd blijven en op ‘eigen pootjes’ kunnen staan. Ook houdt het de band tussen jou en je honden sterk. Gewoon af en toe even wat quality time. Ik wil er eigenlijk nog even niet over nadenken… Maar wellicht zal de klap van het verliezen van hun wederhelft dan ook iets beter te handelen zijn. alles samen

Even op een afstandje

Ik heb mijn honden graag bij me en mijn honden zijn graag bij mij. Als daar iets tussen zit terwijl ze me nog wel kunnen zien worden ze daar niet blij van en laten dat ook even merken door te gaan joelen of aan de afscheiding te krabben. Tot een jaar of 5 á 6 was dit namelijk nooit echt nodig. Ze gingen overal mee naartoe, ook naar werk, waar ze altijd bij me waren. Toen ik daarna in een tuincentrum kwam te werken was dit wel even een dingetje. Ze konden wel mee, maar hadden hun eigen plekje. Ze wisten dus waar ik was maar konden daar niet naartoe. Dit leidde tot wat mooie privé concerten en toch wel inventieve ontsnappings pogingen. Elai heeft meerdere keren het hekje open gebroken, om het terrein heen gelopen, bij de uitgang van de winkel gewacht tot klanten door de schuifdeur kwamen om binnen te wandelen en de hele winkelroute af te leggen om bij mij op de dierenafdeling te komen. Hilarisch om terug te kijken op de camera’s maar zo krijgen we natuurlijk geen werk gedaan hè… Ook is het wel fijn als je op bezoek bent bij vrienden/familie en ze daar gewoon even op het achterstraat kunnen blijven zonder de hordeur te mollen of kraskunsten in het raam maken.

Oude honden trucjes leren

Honden op leeftijd kunnen zéker nog nieuwe dingen leren. Het vergt soms alleen wat meer tijd en moeite. Vooral als ze er al een slechte ervaring mee hebben gehad. De vraag die ik aan mezelf stelde was: Accepteer ik dan de situatie en zoek ik naar een andere, misschien wat minder makkelijke oplossing. Of ga ik tijd en moeite steken in iets wat voor hen heel stressvol kan zijn en niet eens dagelijks nodig zal zijn, maar dergelijke situaties uiteindelijk wel makkelijker maken? Dat hangt er een beetje vanaf. Als ik de schoentjes uit de kast pak en ze allebei onder de tafel duiken, ga ik daar echt niet meer aan beginnen. Als Elai na heel veel aanmoedigen en lekkers toch weer zijn pootje terug trekt van de kar, dan is het niet anders. Als ze doorhebben dat het toch wel lekker is om even rustig een dutje te kunnen doen in de bench bij de dagopvang is dat een grote winst. En met die 4e musketier erbij is de one on one time ook een stuk makkelijker geworden. Tip van flip; Denk goed na over hoe het leven van jou en je hond(en) eruit gaat zien en welke onverwachtse dingen er misschien kunnen gebeuren. Ook al zijn dat dingen waarvan je misschien denkt dat ze nooit nodig zullen zijn. Je weet maar nooit. Zorg dat je je hond zoveel mogelijk aanleert als ze nog jong, nieuwsgierig en kneedbaar zijn.

Wat zou jij je hond graag nog aan willen leren?

Ierse wolfshond vs Deerhound

Geschreven door

De Ierse Wolfshond (rechts) en Schotde Deerhound (links) worden vaak verward met elkaar. Beide behoren tot de grootste hondenrassen ter wereld, door hun ruwe vacht halen mensen ze vaak door elkaar. Toch zijn ze heel erg verschillend qua uiterlijk en persoonlijkheid!

Verschil Ierse Wolfshond en Deerhound

In deze blog leg ik je uit hoe je het verschil tussen de Ierse wolfshond en de Deerhound kunt zien.

Geschiedenis

Zowel de Ierse wolfshond als de Deerhound bestaan al heel lang waardoor hun exacte geschiedenis moeilijk te achterhalen is en vooral bestaat uit legendes en mythes. Wel is de Deerhound een vrij nieuw ras tegenover de Ierse Wolfshond. Toch hebben ze een verschillende geschiedenis en zijn ze ook voor andere doeleinden gefokt. De Ierse wolfshond komt uit Ierland en werd gefokt om gevechten aan te gaan samen met hun eigenaar en ze te beschermen tegen wilde dieren, ook jaagden ze hierop (wolven, elanden,…). Later mochten alleen de heersende klasse deze honden bezitten en werden ze geschonken aan koninklijke families. Het ras was bijna uitgestorven, maar werd door G.A Graham terug gefokt. De Schotse Deerhound komt -zoals de naam al verraadt uit Schotland. Ze jaagden specifiek op de wilde edelherten. Net zoals de Ierse Wolfshond namen ze ook af, maar in de 19e eeuw nam hun aantal terug toe.

Uiterlijk

Dat ze hard op elkaar lijken kun je niet ontzien, beide hebben een ruwe vacht, soortgelijk postuur en vergelijkbare kleuren. Toch zijn het 2 verschillende rassen, hier noem ik een paar fysieke eigenschappen op waar mee je ze uit elkaar kunt houden. De Ierse wolfshond is groter dan de Deerhound, het is zelfs het grootste hondenras. Een IW teefje moet minstens 76cm hoog zijn en 47,5kg wegen, een reu is minstens 81cm hoog zijn en 54, 5kg wegen. Om eventjes te vergelijken: een Deerhound teefje is rond de 71cm hoog en weegt zo’n 36,5kg, een reu is 76cm hoog en weegt zo’n 4,5kg. Ook is de Wolfshond zeer gespierd tegenover de Deerhound, voor de nek, voor voeten, benen en achterhand. De Deerhound zijn lichaam is eerder vergelijkbaar met de Greyhound.

Opvallend verschil: staart en oren

De oren van een IW zijn klein en roosachtig gevormd, terwijl ze bij een Deerhound hoog staan en naar achgergevouwen zijn. De oren kunnen bij beide rassen (half) recht opstaan bij opwinding.

Een ander verschil is de staart. Terwijl de Wolfshond een lange en lichtgebogen staart heeft de Deerhound daarintegen een lange, toelopende staart die bijna de grond raakt.

Karakter

Niet alleen verschillen ze qua geschiedenis en uiterlijk, maar ook hebben ze elk hun eigen karakter. Ierse wolfshonden kunnen met hun grote formaat intimiderend overkomen, maar in werkelijkheid zijn het grote baby’s. Het zijn enorm intelligente en rustige honden die gevoelig zijn voor menselijke emoties. Ze doen niks liever dan in het bijzijn van mensen zijn en haten het om alleen te zijn. Deerhound zijn ook zachtaardige en lieve honden, maar ze zijn wel behendige door hun postuur.

Leeftijd

Een laatste verschil is hun leeftijd. De Schotse Deerhound wordt een beetje ouder omdat ze minder groot zijn. Een Ierse wolfshond leeft maar zo’n 6-10 jaar terwijl een Deerhound 8 – 11 jaar oud kan worden.

Er zijn dus heel wat verschillen zoals je kon lezen. Elk heeft zijn unieke geschiedenis , specifieke fysieke eigenschappen en een uniek karakter.

 

Van één tot zes maanden

Geschreven door

Een heel andere blog dan jullie van me gewend zijn, maar misschien wel net zo leuk! Raya is ondertussen alweer zes maanden oud en ik wilde graag een blog schrijven over elke maand van haar leven tot nu toe. Doordat we Raya al vanaf haar eerste maand hebben gezien, kan ik over elke maand wel wat schrijven. Zijn jullie benieuwd? Lees dan mee! Puppy Raya

Maand 1 & 2

Opeens uit het niets, kregen we foto’s doorgestuurd van vrienden van ons van een nestje pups van slechts twee dagen oud, met de vraag of we op zoek waren na een pup. Heel erg schattig natuurlijk en door dat soort foto’s raak je meteen verliefd. Na het verlies van Korra hadden we rust nodig om het te verwerken en dit moment voelde goed. We kennen de fokkers heel goed, waardoor de keuze om eens te gaan kijken snel gemaakt was. Toen de pups slechts twee weken oud waren zijn we al gaan kijken. Zo’n lieve kleine bolletjes kun je niet weerstaan, dus we besloten om vaker te gaan kijken om uiteindelijk te bepalen of er een pup was die bij ons zou passen. Twee weken na het eerste bezoek zijn we weer gaan kijken en wisten we het al zeker: “Eén van deze pups gaat met ons mee naar huis!” In de daaropvolgende weken zijn we elke week een keer langs geweest en hebben we met de leeftijd van vijf weken kunnen bepalen wie ons meisje ging worden. Raya sprak ons heel erg aan. Haar karakter, haar uiterlijk, alles was wat wij zochten in een pup. Ze was ondernemend, nieuwgierig, lief en lekker druk en omdat we graag door willen met de sledehondensport, is zo’n hond precies wat we willen! Elke week zagen we Raya groeien en veranderen en kwam eindelijk het moment dat ze met ons mee naar huis mocht. Erg spannend, want ze had nog nooit kennis gemaakt met Nuka, River en Puk.

Eenmaal thuis aangekomen, konden we de kennismaking niet beter wensen. River is helemaal verliefd op Raya en Nuka en Puk gaan ook heel rustig met haar om. Welkom bij Sledehonden Team Sakari Raya!

Maand 3

De match tussen Raya en de andere drie is geweldig. River vindt het geweldig om met kleine Raya te stoeien, terwijl Nuka en Puk graag voorzichtig met haar door de tuin rennen. Om de dag gaan we ook met Raya en één van de honden de straat op, om te wennen aan de drukte buitenshuis. Ofja, wennen… Raya vond het allemaal wel best! Niks was te gek voor haar en het liefste zou ze de wijde wereld al gaan ontdekken. Helaas nog een beetje te klein, dus we doen nog rustig aan!

Een aantal weken nadat Raya bij ons was, merkte we op dat haar ontlasting wat wisselend was. We besloten een Giardia test te laten doen en helaas was deze positief. Gelukkig had Raya hier verder geen last van. Ze at super en kwam elke week netjes aan. Door een kuur Panacur en een aantal weken vers vlees te geven was ze hier snel vanaf en werd haar ontlasting ook weer normaal.

In deze maand zijn ik en mijn vriend ook nog een weekje naar Italië geweest. We hadden gevraagd of Raya deze week bij de fokker mocht verblijven, zodat er bij ons niet altijd iemand thuis hoefde te zijn en Raya ook lekker met haar maatjes daar kon spelen. Dit was natuurlijk geen probleem en na terugkomst zijn we haar meteen op gaan halen. Helemaal happy ging ze met ons mee naar huis, waar ze weer volop met Nuka, River en Puk kon gaan spelen!

Maand 4

Toen Raya vier maanden oud was, zijn we onze wandelingen kleine stukjes uit gaan breiden. Ik merkte aan haar dat ze dit nodig had, omdat ze anders thuis teveel energie over had en ze vervelend werd. Deze wandelingen hoefde niet persé uitgebreid te worden in de manier van langer of meer wandelen, maar ook door meer snuffel wandelingen te gaan doen. Raya vond het eerst (en nog steeds soms) heel erg leuk om vanalles van straat af te eten. Hierdoor moesten we regelmatig tempo maken om ervoor te zorgen dat ze dit niet deed. Door veel trainen werd dit gelukkig minder en had ik er meer vertrouwen in om haar ergens te laten snuffelen, zonder dat ze wat van de straat op zou eten.

We hebben deze maand ook nog iets heel leuks gedaan. Namelijk een fotoshoot! Nanuq Dog Photography heeft Nuka, River en Raya prachtig op beeld vastgelegd. Dit was een grote uitdaging, want Raya had nog nooit eerder geposeerd of langere tijd stil gestaan. Tijdens de shoot vonden Nuka en River het leuk om niet te luisteren, waardoor Raya juíst degene was die het beste luisterde! Wie had dat gedacht? Ik niet in ieder geval haha! Na een tijdje mochten we de foto’s uitzoeken en hebben we een aantal super gave foto’s uitgezocht. Een eeuwige herinnering aan Raya haar puppy tijd!

Maand 5

Spannend, spannend, spannend. Begin deze maand ging ik drie dagen weg op korfbalkamp, waardoor ik niet voor Raya kon zorgen en de rest thuis dit deed. Ik vond het spannend om haar zo lang niet te zien, maar achteraf natuurlijk helemaal niet nodig. Raya heeft in deze drie dagen haarzelf prima vermaakt met de andere honden en flink gespeeld, gegeten en geslapen, zoals een echte puppy hoort te doen.

Deze maand ben ik meer met alle honden samen gaan lopen, omdat ik dit uiteindelijk ook graag wil kunnen doen. De afgelopen maanden had ik al met Raya geoefend dat aan de lijn lopen betekend dat ze met haarzelf bezig moet zijn en dus niet moet spelen met de rest. Met Nuka, River en Puk aan de heupgordel en Raya aan de lijn in m’n hand ben ik daarna verschillende wandelingen gaan maken. Eerst was het nog licht (heel erg) chaotisch, maar nadat ik het een paar keer had gedaan snapte Raya al veel beter wat de bedoeling was en liep ze in een mooi tempo met de rest mee. Dit is ook meteen een goede training voor wanneer ze oud genoeg is om mee voor de kar te komen staan!

Maand 6

Alweer een half jaar oud en flink veel veranderd, maar nog steeds de leuke pup die we zagen met twee weken oud. Raya heeft de afgelopen maanden onwijs veel geleerd en doet het fantastisch. We merken dat ze een beetje begint te puberen, want de typische husky-koppigheid begint tot uiting te komen. Af en toe krijgen we een mooi concert van haar, vaak gevolgd door een meerstemming gezang van Nuka, River en haar samen. Het hoort erbij en ergens is het ook heel erg leuk. Raya is een clown eersteklas en kan ons zo onwijs hard laten lachen met de acties die ze nu uithaalt. Zo zit ze ineens op de vensterbank of haalt ze ergens weer een papiertje vandaan waarvan wij geen idee hebben hoe ze er aan komt. Je maakt de gekste dingen mee met haar!

Wat verder?

De komende maanden gaan we verder met wandelingen uitbreiden, om zo in de winter straks wat verder te kunnen wandelen en te kunnen beginnen aan het wennen aan de X-back en uiteindelijk de step en kar. Raya zal meegaan naar verschillende wedstrijden dit seizoen, maar mag nog niet meelopen. Hierdoor is het wel alvast een goede manier om te kunnen wennen aan de omgeving en drukte tijdens wedstrijden! We willen ook met maatjes van Nuka en River gaan wandelen, zodat Raya ook regelmatig met andere honden in contact komt en leert hiermee om te gaan.

En het belangrijkste van alles: We genieten van de puppytijd voor zolang het kan. Raya is al even groot als Nuka en weegt alweer 16 kg, dus erg puppy is ze snel al niet meer!

Top 5 hondenspeelgoed – lievelingsspeeltjes van Tynke

Geschreven door

Waf woef, hallo.. het duurde eventjes maar.. hier ben ik weer! Ik geef jullie een kijkje in mijn speelgoed en speeltjes en laat jullie weten waar ik dol op ben middels een top 5. Naast spelen met mijn baasje Mindy en al mijn hondenvriendjes en vriendinnetjes vind ik ook vele andere dingen leuk.
(Samen) spelen bevordert de band tussen hond en baas, brengt plezier en zorgt ervoor dat de hondjes en baasje even hun ‘koppie leeg kunnen maken’.

Hondenspeelgoed top 5

Rapapapapammm… hier komt mijn persoonlijke hondenspeelgoed TOP 5!

  1. Knuffels
  2. Hondenpuzzels / speurspelletjes
  3. Balletjes
  4. Kong, Kong frisbee en Wobbler Kong
  5. Zippy Paws, snuffel- en puzzelmatten

1. Knuffels

Knuffels, ik ben er gek op. Eerder schreven we er al over.
Als klein puppie van een paar weekjes oud kreeg ik in mijn puppiepleeggezin een panda van de Ikea. Dat werd mijn vriendje en ik sjouwde haar overal mee naartoe. In de aftraining werd dit de grote labradoodle knuffel van de Ikea en toen ik bij mijn baasje kwam wonen kreeg ik de puppie labradoodle knuffel (lijkt best wel op mij, vinden jullie niet?) en later van mijn puppiepleeggezin ook nog de panda van de Ikea.
Dit zijn toch wel mijn absolute favo’s van alle knuffels die ik heb. Want geloof me.. ik heb héél veel knuffels! Baasje is ze liefkozend ‘knuffies’ gaan noemen.
Als onze huishoudelijke hulp de knuffies uit mijn eigen mand terug in de speelgoedmand legt sjouw ik ze er één voor één weer uit, terug mijn eigen mandje in.. want ‘hey…. ze horen toch echt ín mijn mandje’ en niet in de speelgoedmand thuis.

Als mijn hondennichtje in mijn mandje ligt, een ruwharig dwergteckeltje, zie je haar haast niet tussen al mijn speelgoed en knuffies, zóveel liggen er in mijn mand!

Ik tut er lekker mee, meestal ter ontspanning. Maar soms werken ze ook vertrouwd en troostend, zoals bv tijdens mijn nachtje bij de dierenarts toen ik erg ziek was, of als ik mijn baasje weer eens achter moet laten bij de MRI scan in het ziekenhuis. ‘Puppie-knuffie’ gaat dan mee in de tas en dit helpt mij dan weer om te gaan met de situatie. (En ssstt…. ze ruikt lekker naar mij en mijn baasje)

Na 4 jaar zijn al mijn knuffies nog allemaal helemaal heel. Ik ben er dus erg zuinig op en ze zijn me dierbaar.
Sommige komen van de Ikea af, zoals ik jullie al vertelde (jullie kennen dat vast wel, zo’n groot Zweeds Warenhuis), andere van de kringloop of hebben we er cadeau gekregen.
Ook heb ik er die wél speciaal voor dieren bedoeld zijn en te koop zijn in dierenwinkels. Maar de meeste van mijn knuffies zijn toch echt eigenlijk ‘mensenknuffels’.

Pas wel op.. ik ‘opereer’ de knuffies niet en maak ze dus niet stuk, eet geen oogjes op etc. Als jouw hondenvriendje dit wel doet.. pas dan zeker goed op en blijft in de buurt als je harige vriendje ermee speelt en kies voor een ‘hond-veilige-knuffel’.

2. Hondenpuzzels

Wisten jullie dat ik een eigen ‘puzzelkast’ heb, met allemaal hondenpuzzels en spulletjes voor zoekspelletjes?!
Ik ben zoals jullie konden lezen in een eerdere blog, een échte puzzelkampioen en ben gek op allerlei soorten puzzels.
Puzzels zijn er in verschillende niveau’s . Het is leuk om samen met je hondenvriendje te puzzelen. Kijk goed waar hij/zij aan toe is en zorg dat je vriendje niet gefrustreerd raakt, begin liever op een te laag dan op een te hoog niveau.
Bedenk van te voren even goed of jij er akkoord mee bent als je hond puzzelt met zijn bek én poten. Ik mag van mijn baasje namelijk bijvoorbeeld alleen met mijn bekkie puzzelen (dit om te voorkomen dat ik tijdens mijn werk ook met mijn pootjes ga ‘maaien’ om iets voor elkaar te krijgen én ook om te zorgen dat ik mijn geduld blijf behouden)
Leer de puzzel desnoods stapje voor stapje aan, samen puzzelen is toch ook echt veel gezelliger dan alleen

Zelf ben ik dol op de puzzels van Nina Ottoson. Zo vind ik de ‘Dog Brick’ en ‘Hide ’n Slide’ erg leuk.
Bij de ‘Dog Slider – Composide’ heeft mijn baasje op de middelste stuk een soort klein ‘handvaatje’ gemaakt. Daar ik niet met mijn pootjes mag puzzelen en dit met alleen mijn bekkie was lastig was biedt dit uitkomst! En zó vind ik deze nog steeds wat lastig, maar lukt het al steeds beter!

Met de ‘Challenge slider’ heb ik wat meer moeite en verlies ik vooral mijn interesse al vrij snel.
De ‘Dog Twister’ vindt mijn baasje wat minder praktisch, ook dit is namelijk een puzzel waarbij hondjes echt hun pootjes moeten mogen gebruiken óf het moet op hoogte staan en vastgehouden worden. Alleen met ‘het bekkie’ is dit nogal een opgave. Maar misschien kan jouw vriendje dit prima! Zelf hebben we het idee dat honden met een wat kleiner bekkie dit nét wat gemakkelijker kunnen openen dan grotere hondjes.

Ook hebben we verschillende puzzels van het merk ‘Trixie’ die ik erg leuk vind, bijvoorbeeld de ‘Dog Activity Flower Tower’, ‘Poker Box 1+2’, ‘Flip Board’, ‘Activity Chess’ en de ‘Mini Mover’.
Verder hebben we nog wat puzzels van het merk ‘Karlie’ en wat ‘merkloze’ puzzels, die baasje zo hier en daar voor me tegenkwam of we overgekocht hebben van andere mensen. De afwisseling maakt het zo leuk voor me.

Mijn baasje verzint ook zelf wel eens zoek- puzzel- en speurspelletjes voor me.
Een voorbeeldje: ik moet in de gang wachten (en nee.. ik mag niet stiekem spieken door het raampje..) en baasje verstopt in de woonkamer dingen zoals bv mijn knuffel of wat snoepjes. Ze roept me terug en ik mag .. zoeken! Dit spelletje doen we ook in de tuin en om het lastig te maken soms ook bv in een stukje bos of natuur. Leuk joh! Speuren naar iets leuks of lekkers.
Baasje maakt dit spelletje steeds lastiger voor me.
Zo begonnen we ooit vrij gemakkelijk en in het zicht, dat ging over naar tussen en naast spullen, onder spulletjes tot ook iets meer op hoogte.
Super leuk die uitdaging!

Ook zet ze wel eens een ‘parcours’ uit van puzzels maar bv ook doekjes waarin snoepjes gerold zijn, bekertjes die op mijn kop op de grond staan etc etc. Al die kleinere zoekspelletjes staan dan naast en door elkaar, waardoor ik er wel eventjes mee bezig ben.

Let op: het is belangrijk om altijd goed in de gaten te houden of je hond niet gefrustreerd raakt. Let goed op de lichaamstaal en het gedrag van de hond en bouw activiteiten stap voor stap uit. Vooral als een hond heel erg voergericht is kan het wel eens lastig voor ze zijn om in het begin de concentratie op te brengen en te moeten wachten tot ze het voer gevonden hebben. Stimuleer je hond tussendoor en help de hond waar nodig in het begin. Zo maak je het leuker voor ze en behouden ze hun interesse.

3. Balletjes

Balletjes heb je in allerlei soorten, maten en merken. Vaak worden ze gebruikt als apporteermateriaal.
Zelf heb ik allerlei soorten balletjes, zo ben ik gek op de balletjes van het merk ‘Chuck-it’. Er bestaan  speciale ‘glow in the dark’ ballen, balletjes mét en zonder openingen, mét en zonder piepjes en bv met een gooitouw eraan.
Ik vind deze allemaal even leuk en word helemaal enthousiast als ik zie dat mijn baasje een balletje uit de kast gaat pakken.
Ook de balletjes van het merk Kong doen het hier goed.

De wunderball is een hele speciale bal. Er wordt geclaimd dat de bal niet kapot gaat, blijft drijven, de tanden schoonhoudt en… enorm stuitert! Tot nu toe voldoet deze bal voor ons aan alles. Het grappige van deze balletjes is dat geen enkele bal gelijk is van grootte en vorm.
Wel heb je ze in vier verschillende maten, S-M-L en XL. Wij vinden het een aanrader!

Verder hebben we ook gekleurde, stevige balletjes van bv. de action. Vaak hebben deze een tijdelijk assortiment, dus het is altijd even goed kijken of ze iets leuks en stevigs hebben liggen.

Baasje kiest voor mij liever niet voor de speciale ‘honden tennisballen’. De haartjes vindt ze er toch nog snel vanaf gaan, de ballen worden nat door het speeksel van mij (tsss.. wat is dáár nou op tegen..), wat ze niet zo lekker vindt om vast te pakken (aansteller hoor dat baasje van mij), maar.. de belangrijkste reden.. ik vind het ‘fluffgeluid’ wat er ontstaat als er een gaatje in de bal zit erg fijn. Dat is de lucht die erdoorheen gaat.. de balletjes worden hierdoor al snel ‘oeps’ plat….
Bij andere balletjes gebeurt dit niet en heb ik dan dus de neiging ook niet om erop te gaan ‘kauwen’ voor ik de bal teruggeef aan haar.
Ook hebben we hele fijne stevige touwballen die we bv kochten bij de action of de wibra, vaak met een koord eraan, die lang meegaan en lekker ‘weggooien’.
Kong en Chuckit hebben soortgelijke ballen in hun assortiment, echter hierbij is de bal van ander materiaal gemaakt dan het touw.

Tip: Er bestaan speciale werpstokken die handige zijn voor het baasje (dat scheelt je halve arm forceren om onze balletjes weg te gooien), of een soort ‘werpbakje’ van het merk ‘Dog Comets’. De balletjes gooi je hiermee ook nog eens extra ver weg waardoor wij verder kunnen rennen!

Pas op met ‘normale’ tennisballen, oa de gele haartjes kunnen door het spelen loslaten en je hondje kan dit binnenkrijgen.
Kies daarom voor veilig speelgoed en, niet geheel onbelangrijk, ook voor de juiste maat bal.
Neem je bv een te kleine bal, dan kan dit zorgen voor verstikking (de bal kan achter in de keel terecht komen), en dat wil je natuurlijk niet.

Let op dat je dit soort balspelletje niet te vaak of te lang met je hondenvriendje speelt. Honden moeten hiervoor vaak snel draaien en afremmen, wat minder goed is voor hun gewrichten. Eventjes kan geen kwaad maar sommige hondenvriendjes kunnen dit spelletje ‘eeuwig’ blijven herhalen of raken al snel geobsedeerd door het gooien en het op- en neer rennen. Zorg dus als baasje dat je dit op tijd afbreekt en gezellig iets anders gaat doen.

4. Kong, Kong frisbee & Wobbler Kong

Het merk ‘Kong’… mijn baasje en ik zijn er dol op!
Alle ‘zwart’ gekleurde artikelen staan er bekend om dat ze bestand zijn tegen ‘sterke tandjes’. Baasje kiest hier dus graag voor.

Zo vult ze de ‘normale’ Kong af met lekkers en stopt ze dit in de vriezer. Ze spoelt het bevroren ‘ijsjes-speeltje’ even af en smullen maar. Fijn om lekker even bezig te zijn, in- en ontspanning en goed voor mijn tandvlees (massage door de Kong) en altijd lekker.. een fris ijsje!

Leuk weetje: ik vind de kong zó leuk dat ik ooit opeens een klein modderslootje inging. Mijn baasje was helemaal verbaasd… ik houd én niet van water én niet van natte pootjes dus ze dacht ‘wat gaat die Tynke nu toch doen..’. Ik kwam even later apetrots met de grootste maat Kong in mijn bekkie op mijn baasje afgelopen en duwde dit in haar handen. ‘Gevonden baasje, leuk hè?!‘. Ze moest heel hard lachen… daar stond ik dan.. met mijn zwarte pootjes, half natte bekkie en dat veel te grote ding in mijn bek. Ik was helemaal trots toen ik merkte dat ik van haar mee naar huis mocht nemen.
Het zag eruit als nieuw en waarschijnlijk heeft iemand dit gebruikt om mee te gooien, als een spelletje en heeft de hond het niet teruggevonden. Ach.. wie weet vindt dat hondje ooit al de balletjes die wij kwijtgeraakt zijn in slootjes en bosjes hihi.
De navulbare kong is dus eigenlijk niet bedoeld om mee te gooien, maar echt om mee te spelen of bv te vullen met brokjes of het maken van een ijsje en je hondje hiervan te laten genieten.

Verder hebben we ook een Frisbee van het merk Kong. Een geweldig, stevig ding. Super leuk om samen mee te spelen! Een echte aanrader. Daar kan, volgens mijn baasje en mij, geen andere frisbee tegenop.

De ‘Wobbler Kong’ is navulbaar hondenspeelgoed. Baasje stopt er lekkers in, het wiebelt op en neer en ik moet het alle kanten opduwen (lees; ik ‘sla’ het door de gehele woonkamer heen.. dat glijdt zo lekker hihi), om te zorgen dat het lekkers eruit valt. Het zorgt voor mentale stimulatie én beweging. Té leuk én lekker! Mjammie!

Zoals jullie merken zijn we ‘fan’ van veel van dit merk. Het heeft een goede kwaliteit en het gaat lang mee!

5. Zippy Paws, snuffel- en puzzelmatten

De Zippy Paws, snuffen- en puzzelmatten benoemen we even samen. Waarom? Het is allemaal gemaakt uit zachte materialen.

De Zippypaws.. daar zijn zowel baasje en ik verliefd op. Wat zijn ze leuk.. wij hebben een boomstammetje waar 3 kleine eekhoorntjes in wonen. 3 Knuffeltjes dus in een grote knuffelboomstam. Hoe snoezig! Baasje verstopt ze wel eens in de boomstam en ik mag ze dan zoeken. Soms verstopt ze er ook snoepjes in óm het ook nog eens lekker te maken.

Wat ik ook erg leuk vind is als mijn baasje de eekhoorntjes in huis verstopt en ik ze mag zoeken en terug mag brengen naar de boomstam, de plek waar ze wonen. Als ik ze allemaal gevonden heb, tut ik nog even lekker met ze en val ik in slaap met mijn koppie op de boomstam. Héérlijk zacht!
Er zijn allerlei verschillende soorten Zippypaws, zo heb je een regenboog met unicorns, ‘milk and cookies’ en tal van anderen. Zeker de moeite waard, stiekem leuk voor hond én baas!

Snuffel- en puzzelmatten, ik heb ze beide.De ‘normale’ snuffelmat bestaat uit een hard plastic ondermat met gaten waar doorheen stroken (veelal van vilt) geregen zijn. Deze zijn vastgeknoopt.Ze zijn kant- en klaar te koop, maar ook in DIY pakketten óf je baasje kan zelf lekker ‘crea bea’ er zelf eentje maken. Wat je ermee kan? De naam zegt het aan, snuffelen!
Mijn baasje stopt er allerlei lekkers tussen, maar soms bijvoorbeeld ook gewoon mijn normale brokjes en ik mag alles zoeken en opeten!

Een puzzelmat is een beetje hetzelfde idee, alleen dan bestaat het vaak uit allerlei stroken, vakjes, ribbeltjes en biedt het meer diversiteit. Je kunt ook deze kant- en klaar kopen, maar als je een baasje hebt dat handig is op de naaimachine of hij/zij iemand kent kun je ook die lief aankijken. Zo kun je de leukste dingen verzinnen, waar brokjes in- op- of onder kunnen. Zoeken maar!

~~**~~

Ik heb nog veel meer leuk speelgoed, tja.. ik weet het.. ik ben een verwend hulphondje maar ‘hey.. ik werk ook hard en dit is goed voor mijn hersentjes én om me uit te dagen en bezig te houden’, heeeel veel vliegen in één klap zullen we maar zeggen. En ik weet zeker.. of je hondje nou een hulphondje is of een gezellig huishondje… het meerendeel van de hondjes én baasjes zal veel plezier halen uit het samen spelen en bezig zijn!

Houd jij van speelgoed en spelletjes en wat is jouw absolute favoriet?

* Vind je het leuk om ons ook te volgen in ons dagelijkse leven?
Volg ons dan gerust op Instagram of Facebook!
Sinds kort zijn we ook op YouTube en Tiktok te vinden!*

Ook jouw hond kan bloeddonor worden!

Geschreven door

Een hond als bloeddonor? Net zoals mensen hebben ook honden soms bloed nodig. Maddie en Trevor zijn beide trouwe bloeddonoren die 24/7 paraat staan om een hond in nood te helpen. Jammer genoeg is er een tekort aan bloeddonoren. Wie weet is jouw hond wel de perfecte kandidaat! Lees snel verder en ontdek het in deze blog.

Hond als bloeddonor

Waarom bloeddonatie bij honden? Net zoals bij mensen kunnen bloedtransfusies bij honden van levensbelang zijn.  Een bloedtransfusie kan nodig zijn na een aanrijding, vergiftiging, operatie, aandoeningen,… . Ze zorgen ervoor dat de hond genoeg aansterkt om alsnog een operatie te ondergaan of dat medicijnen aanslaan.

Wanneer kan jouw hond bloed doneren?

Voor je hond bloed mag doneren, wordt je hond eerst onderzocht of hij geschikt is als donor.

Een hond kan bloed doneren wanneer hij of zij:

  • Gezond is en geen medicatie krijgt
  • Een rustig en meegaand karakter heeft
  • 1 tot 10 jaar oud is
  • Meer dan 25 kg weegt
  • Volledig is ingeënt en correct behandeld wordt tegen vlooien en teken
  • Zelf nooit een bloedtransfusie heeft gehad
  • Reist niet mee naar het Zuiden

Hoe gaat een bloeddonatie te werk?

Als je hond in aanmerking komt als bloeddonor kun je opgeroepen worden als er een hond in nood binnenkomt met een matchende bloedgroep. Op de dag van de donatie wordt de algemene gezondheidstoestand onderzocht. Ook wordt het bloedbeeld volledig gecontroleerd  om eventueel tekorten uit te sluiten.  Honden worden kort gesedeerd, zodat ze mooi stil blijven liggen.  Voor een bloedafname moet je hond niet nuchter zijn en mag hij dus gewoon blijven eten en drinken. In totaal  wordt er zo’n 400 – 500ml bloed afgenomen per donatie, dit duurt  ongeveer anderhalf uur. Om de 3 maanden kan je hond bloed doneren. Als bedankje krijg je een grote zak hondenvoer.

Kan een hond aan elke hond bloed doneren?

Neen, ook honden hebben verschillende bloedgroepen. Daarom krijgt je hond een (gratis) bloedgroeptest. Honden hebben twee verschillende bloedgroepen: positief en negatief. Een negatieve donor kan aan elke hond bloed geven, een positieve donor enkel aan positieve honden.

Heeft mijn hond pijn tijdens het doneren?

Neen, je hond heeft geen pijn tijdens het doneren van bloed. Om stress te vermijden wordt  je hond zo snel mogelijk uit de wachtzaal gehaald en jij – het baasje – mag de hele tijd bij je geliefde  huisdier blijven – ook tijdens de donatie.

Waar kan ik me aanmelden?

Overal zoeken ze wel bloeddonoren, vooral in de grotere dierenziekenhuizen zoals de Universiteit Gent Faculteit Diergeneeskunde (aanmeldlink). In Nederland is er een speciale bloedbank voor huisdieren. Woon je in Nederland en wil je jouw hond aanmelden? Dan kan dat bij de EVBN.

Maddie en Trevor zijn al 2 keer op geroepen op een korte tijd, jammer genoeg waren ze beide niet geschikt door een niet passende bloedgroep. Ondertussen hebben ze hun bloedgroeptest gehad en weten we nu meteen of ze matchen met de hond. Ze houden allebei ervan om langs te gaan bij de dierenarts en ervaren niks van stress, maar dit is bij alle honden uiteraard verschillend. Niet alleen onze honden zijn bloeddonor, maar ook 2 van onze katten (de 3e is te licht) zijn donor.

Past een Akita Inu wel bij mij?

Geschreven door

Past een Akita wel bij mij? “Zo één wil ik ook!”, hoor ik mensen op straat zeggen als ze mij met mijn honden zien lopen, wijzend naar 1 van mijn Akita’s. Niet alleen kinderen hoor, nee ook volwassenen. “Dat is die ene uit die film”, zegt weer iemand anders en andere mensen noemen het een husky. Maar hoe is de Akita nu eigenlijk en past hij daadwerkelijk wel bij jou?

Geschiedenis Akita Inu

De Akita Inu (oorsprong uit Japan) heeft geen makkelijke geschiedenis gehad en meerdere malen werden ze bedreigd met uitsterven. Ze zijn van oorsprong gefokt als jachthond op groot wild. Later tijdens de burgeroorlogen werden ze gebruikt om huis en haard te beschermen als waakhonden. Rond 1700 werden Akita’s vaste metgezellen van de samoerai en kwam er een wet dat het verboden was de honden te verwonden of doden. Hierna volgden enkele dieptepunten.

Hondengevechten

Hondengevechten kwamen in opkomst en deze hondengevechten moesten de krijgerslucht van de samoerai stimuleren. Ze moesten het op nemen tegen de Tosa Inu. In 1910 werden hondengevechten verboden en kwam de invoering van de hondenbelasting. Ook hiervoor zijn veel honden afgeslacht, alsmede een hondsdolheid epidemie. In 1930 namen de Japanse autoriteiten het ras in bescherming.

Tweede wereldoorlog

Helaas kwam er tijdens de 2de wereldoorlog weer een dieptepunt en werd hun vlees gegeten en werden hun vachten gebruikt voor de warmte. Maar opnieuw heeft men zich verzet om uitsterven tegen te gaan. Ze werden achtergehouden, gekruist met Duitse herdershonden en doorverkocht aan Amerikaanse soldaten. Hier ontstond de Great Japanese dog , die later de Amerikaanse Akita werd genoemd.

De Akita Inu nu

Een behoorlijke geschiedenis dus. De geschiedenis en de doeleinden waarvoor de Akita Inu is gefokt, zijn nog steeds van invloed op hun gedrag, karakter en hun behoeften.

Jachtinstinct

Ze werden ooit gefokt als jachthond, dat maakt dat hun jachtinstinct hoog is en ze moeilijk los kunnen lopen. Het is een zelfstandig ras. Ze moesten alleen op jacht en daarna kwam de jager er achteraan als zij de beer of het wild zwijn hadden gevangen. Dit deden ze meestal alleen, uitzondering per 2 en dan vaak een reu/ teef combinatie.

Zelfde geslacht niet samen

Deze honden staan dicht bij de natuur. Dat betekent dat andere honden van hetzelfde geslacht vaak niet samen gaan. Het tegenovergestelde geslacht zorgt voor nakomelingen, het zelfde geslacht is concurrentie en die moet je weg hebben. Daarom wordt er bij dit ras geadviseerd om geen 2 teven of 2 reuen in huis te nemen.

Moeilijk te trainen

Door het zelfstandige karakter zijn ze moeilijk te trainen. Ze hebben ons niet nodig en redden zichzelf wel. Je moet dus van verre huizen komen wil je ze overhalen iets te doen. Zien ze ergens het nut niet van in doen ze het niet en als ze ergens succes in hebben gehaald zetten ze dat sterk door. Kan je ze dan niet trainen? Natuurlijk wel. Alleen de beloning die er tegen over staat moet belangrijk zijn.

Vechten

Akita’s zijn heel duidelijk in lichaamstaal en communicatie, maar de signalen moeten goed opgepakt worden. Ze geven het wat sneller en duidelijker aan en geven niet (zoals sommige honden) 100 keer een waarschuwing. Als ze in een situatie zijn waarin de keuze vluchten of vechten is, kiezen ze eerder voor vechten dan vluchten. Een goed gesocialiseerde Akita zal een gevecht met andere honden niet zelf beginnen en kan door middel van lichaamshouding al genoeg doorgeven aan de andere hond. Ze zijn van nature zelfverzekerd, maar zullen zich niet onderdanig opstellen.

Uitvallen naar honden

Helaas zie ik tijdens mijn werk de laatste jaren ook veel onzekere Akita’s en ik vermoed dat dit komt door het doorfokken, omdat ze de laatste jaren aardig populair geworden zijn. Één van de meest voorkomende gedragsprobleem die je krijgt is uitvallen naar andere honden. Als je eenmaal voor een Akita bent gegaan wil je vaak niks anders meer, maar veel mensen moeten hun verwachtingspatroon bijstellen. Het zijn hele mooie honden en dat is waar mensen vaak op vallen, maar er schuilt veel meer achter dat knappe koppie.

Wat maakt de Akita dan wel zo geweldig als je het mij vraagt:

De onafhankelijkheid, de duidelijkheid in communicatie, de eerlijkheid en het zelfvertrouwen wat ze hebben, de liefde en trouwheid voor het gezin. Ook voor kinderen als ze deze van jongs af aan kennen en hier goed mee leren om te gaan. Eenmaal een Akita in huis en je wilt nooit meer wat anders. Ze zijn majestic, bewegen elegant en het zijn schone honden. Het meest geweldige ras dat er is, maar het moet bij je passen. Oh ja! Koop een goede stofzuiger, want als je nog nooit een hond in huis hebt gehad met zo’n vacht weet je serieus niet wat je overkomt. Maar dat nemen we voor lief zeggen we dan maar.

Wil je meer weten over dit ras kijk dan op de website van de rasvereniging of neem contact op met mij.

Deze blog is geschreven door Terry Mehciz – Hond in Evenwicht.

Happy tail

Geschreven door

Het Happy Tail Syndroom. We houden er allemaal van om onze honden dolblij te zien -slappe tongen, schuddende achterwerken en kwispelende staarten- maar sommige honden raken gewond bij overmatig kwispelen.

Happy Tail Syndroom

Dit wordt het Happy tail syndroom (‘vrolijke staart’) genoemd, het wordt veroorzaakt door het vele kwispelen tegen harde objecten. Het klinkt leuker dan dat het werkelijk is en het is niet iets dat je wilt dat je hond krijgt.

Hondenrassen

Bijna elke hond kan dit krijgen, maar het spreekt voor zich dat honden met lange zweepachtige staarten en krachtig kwispelen een hoger risico hebben. Vooral honden met een kortere vacht en dunne. huid. Hondenrassen die snelle happy tail kunnen ontwikkelen zijn:

  • Amerikaanse Bulldog
  • Boxer
  • Dalmatiër
  • Dobermann
  • Deense dog
  • Labrador Retriever
  • Pitbull Terriër
  • Staande honden ( Duitse staander, Vizsla, Weimaraner,…)
  • Windhond (Ierse wolfshond, Greyhound, Galgo,..)

Honden die een korte, dikke vacht of gekrulde staart hebben, hebben geen (of vele minder) kans op schade.  Alsook kleinere hondjes zullen dit minder snel oplopen, omdat ze hier niet genoeg kracht voor hebben.

Het ontstaan van Happy Tail

Door het opgewonden slaan van de staart tegen muren, kasten, tafels,… ontstaan weefselverlies, snijwonden en bloedingen.  Het bloedt heel erg, je huis lijkt wel een plaats delict met de bloedspetters overal! De verwondingen kunnen zéér ernstig zijn en zelfs leiden tot weefsel- of botinfecties, gebroken wervels, beschadigde pezen of amputatie. De eerste reactie is natuurlijk om de bloeding te doen stoppen en de wond mooi te maken om verdere infecties en schade te voorkomen. Een bezoek aan de dierenarts is niet noodzakelijk, maar je moet het zeker goed in de gaten houden om complicaties te voorkomen.

De behandeling

De behandeling hangt af van de ernst van de wond en van de frequentie van herhaling van het syndroom. Het is niet makkelijk om te behandelen. Door de ligging van de wonde aan het staartpuntje, een goede bloedtoevoer en het feit dat we honden niet kunnen laten stoppen met kwispelen is het niet makkelijk om dit te laten genezen/ behandelen.

Er zijn meerdere behandelingen mogelijk:

  • Het verbinden van de staart
  • Lasertherapie om het genezingsproces te versnellen
  • Antibiotica bij infectie
  • Chirurgische sluiting van de huid die in sommige situaties op kan liggen
  • Chirurgische amputatie bij een afgestorven staartpuntje,  wanneer de genezing van het gekwetste deel niet lukt of wanneer de hond zijn staart herhaaldelijk verwondt

Herstellen van Happy Tail

Het kan weken duren voordat het Happy Tail-syndroom volledig genezen is. Het is belangrijk om het verband schoon en droog te houden. Je ververst het verband om de 2-3 dagen en controleert de wonde op een mogelijke infectie.

Bij Trevor hebben we (jammergenoeg) moeten kiezen voor amputatie. Na een antibioticakuur van 2 weken en de wonde 3x daags te reinigen en in te tapen was er nog geen verbetering te zien. Uiteindelijk was er 3-4cm van zijn staart volledig afgestorven (zwart, steenhard, koud en stinken) na een tijdje, in zo’n situatie amputeer je beter te veel dan te weinig. Bij hem is er 15cm geamputeerd, op de dag van vandaag zie je niet eens dat er een stuk af is.