Paika wordt een jaartje (of 2) ouder. Dat heb je als het goed is al kunnen lezen in de blogreeks senior hond. Nu is op het eerste gezicht alles oké met Paika’s bewegingsapparaat. Ze loopt goed en soepel, ze kan nog vrij makkelijk overal op springen en in een dolle bui trekt ze ook best nog wel zo nu en dan een sprintje.
Supplementen senior hond
Toen we de supplementen voor de oudere hond mochten gaan testen voor European Pet Pharmacie, wilden we dat best. Alleen had ik er niet hele hoge verwachtingen van. Iets wat al goed gaat, daar hoef je niet perse supplementen voor in te zetten. Lees snel mee of ik gelijk had of dat ik toch moet toegeven dat supplementen voor de ouder wordende hond ook bij Paika wel degelijk een verschil maken.
European Pet Pharmacie
De producten van European Pet Pharmacie zijn voornamelijk supplementen die reeds hun werking hebben bewezen in het gebruik bij mensen. Alle producten worden van zuivere ingrediënten geproduceerd in Zweden, waar ze onder strenge kwaliteitscontrole staan van het College van Landbouw. Het assortiment van European Pet Pharmacie (online zijn ze overigens te vinden op www.europets.nl een stuk makkelijker te onthouden), bestaat uit verschillende producten ter bevordering van de gezondheid van honden, mensen en paarden.
Ruim assortiment supplementen
Het aanbod van supplementen voor de hond bij EPP is erg ruim. Van producten om de tanden schoon en vrij van plak te houden tot producten voor de actieve sporthond. Van producten voor een gezonde darmwerking tot producten voor het herstel van de spieren. De supplementen die wij hebben getest hebben betrekking op de ouder wordende hond en het gezond en fit houden van de senior hond.
Groenlipmossel hond
De 2 supplementen die wij getest hebben zijn de groenlipmossel tabletjes en de senior hond tabletjes. Eerst even over de groenlipmossel. Groenlipmossel staat bekend als ontstekingsremmend, pijnstillend, goed voor het bewegingsapparaat, kraakbeenherstellend, goed voor het algemene welzijn. Waarom deze mossel zo bijzonder krachtig is? De hoeveelheid en diversiteit Omega-3 vetzuren in groenlipmossel is op zijn minst bijzonder te noemen. Vergelijk je groenlipmossel met bijvoorbeeld visolie? In visolie zit uitsluitend EPA en DHA. In de Groenlipmossel ook ALA, SDA, ETE, DTA, DPA en het zeldzame ETA.
Groenlipmossel tabletjes
De groenlipmossel tabletjes is het potje waar Paika meteen mee aan de haal gaat. Ze probeert het potje zelf open te maken. Ik ga er dus van uit dat het erg lekker ruikt. Als het potje eenmaal met wat hulp open is, begrijp ik het direct. De vislucht komt je tegemoet. In het potje zitten ovaalvormige tabletjes. Voor een hond van 20 kilo gebruik je 1 tablet per dag. Paika weegt iets meer dan 20 kilo, maar we beginnen toch met 1 tabletje dagelijks. Als het aan Paika had gelegen had ze meteen het hele potje opgegeten. Op de website van European Pet Pharmacy staat te lezen dat de groenlipmossel tabletten niet geschikt zijn voor honden van 5 maanden of jonger en honden die een allergie of intolerantie hebben voor zeevruchten. Paika is bijna 12 en heeft gelukkig geen voedselallergie of intolerantie.
De groenlipmossel tabletjes bevatten gevriesdroogde groenlipmossel in hoge dosering. De tabletten zijn verkrijgbaar in een potje van 120 tabletten of een potje van 360 tabletten. Met een potje van 120 tabletten doen wij 120 dagen oftewel 4 maanden. De kosten zouden voor ons € 9,- per maand zijn als we een klein potje kopen van 120 tabletten, wanneer we een grote verpakking van 360 tabletten zouden kopen komt dit neer op een bedrag van € 7,25 per maand.
Senior tabletten
De senior tabletten voor de hond zijn wat uitgebreider. Deze tabletten ruiken volgens Paika wel een stuk minder goed dan de pure groenlipmossel tabletjes, maar dat is natuurlijk logisch. De Senior tabletten zijn rond van vorm en hebben een handige breeklijn in het midden, waardoor ze makkelijk in twee te breken zijn. De dosering van deze tabletten voor Paika is 2 tabletten per dag (1 tablet per 10 kilo hond). Op de website staat verder te lezen dat het bij gevoelige honden wel eens zwaar op de maag kan vallen. Daar hebben wij niets van gemerkt. De Senior tabletten (Senior is overigens ook in een poeder verkrijgbaar) bevatten Glucosamine, MSM, Groenlipmossel, Spirulina, Chondroïtine, L-arginine, Vitamine C en Mangaan. Deze tabletten werken pijnstillend, ontstekingsremmend en dragen bij aan flexibelere gewrichten.
Actiever en mobieler leven
De Senior tabletjes beloven een actiever en mobieler leven. Hoewel ik dacht dat Paika nog topfit was, moet ik eerlijk bekennen dat na een aantal weken er al een duidelijk verschilt optreed. Paika wordt ineens een stuk actiever, loopt in het bos weer bijna de hele wandeling voorop in plaats van achteraan. Ook geeft ze duidelijk aan dat ze weer vaker wil wandelen. Wij gaan zeker door met deze mooie pure producten om te zien of Paika er nog actiever van wordt. Wij hebben in elk geval weer een hele blije en enthousiaste senior die weer met plezier en steeds vaker een spintje trekt.
Deze blog is geschreven aan de hand van producten die we kosteloos hebben ontvangen. De blog is zoals altijd objectief.
HR honden of hoog-risico honden zijn een veel besproken en zeer gevoelig onderwerp. Aan de ene kant staan liefhebbers van deze rassen met aan de andere kant soms hele felle tegenstanders. Mensen die HR honden het liefst zien verdwijnen en mensen die raseigenschappen ontkennen. Een hele ingewikkelde discussie waar nooit een eenduidig antwoord op zal komen.
Feiten HR honden
Het is nu eenmaal een feit dat Vaös meer schade aan kan richten als hij bijt dan een hond van hetzelfde formaat die niet als hoog-risico hond is aangewezen. Helaas zijn er nog steeds mensen die dit feit ontkennen. Ook mensen die in het bezit zijn van een zogenaamde hoog-risico hond.
Genetica
Wat ook niet te ontkennen valt is dat ze ooit met een bepaald doel gefokt zijn. Staffordshire Bull Terriërs werden gefokt voor de bloedsporten zoals bijvoorbeeld het vechten met andere honden. Ze zijn jaren lang op bepaalde eigenschappen geselecteerd. Hierdoor is ras typisch gedrag ontstaan. Met name de hond intolerantie is iets waar veel mensen niet zo blij mee zijn. Dit is iets waar je als eigenaar rekening mee moet houden en het ontkennen is bij deze eigenschap naar mijn mening gevaarlijk. Het is namelijk niet zo dat het alleen maar aan de opvoeding en de socialisatie ligt. Er zijn genoeg staffords waarbij de knop ondanks een goede opvoeding en socialisatie toch om gaat. Dat is het stukje genetica dat er nog steeds in zit.”
Verantwoording nemen
Dit is volgens ons het meest belangrijk in het voorkomen van bijtincidenten. Vaös heeft nog nooit gevochten met een andere hond. Gelukkig maar, want dat is iets wat je absoluut niet wil. Maar hoe zorg je er nou voor dat je hoog-risico hond niet in de problemen komt ? Je verantwoording nemen voor de hond die je gekozen hebt.
Muilkorf
Als wij bijvoorbeeld naar een bos gaan waarvan we weten dat het erg druk kan zijn doe ik Vaös de muilkorf om. Nee, hij heeft nog nooit gevochten maar ik wil dit ook graag zo houden. En doordat hij een korf om heeft is hij beschermt en ook de andere honden zijn beschermt. En er zullen nu vast mensen zijn die denken jeetje, dat is wel overdreven. Dat mag. Maar ik ben liever niet de eigenaar die straks zegt dat doet ie normaal nooit. Want als je naar de ras eigenschappen gaat kijken gaat het niet alleen om het stukje ruzie zoeken maar ook een uitdaging niet uit de weg gaan. Dus het kan 25 keer goed gaan omdat er geen uitdaging is en de 26e keer is er wel een uitdaging en dan gaat het plots mis. En dat is voor beide partijen heel rot.
Het bij je dragen van een breakstick is bijvoorbeeld een goed idee. Dan kun je op een goede manier ingrijpen als het mis gaat. Je neemt je verantwoording en hoopt natuurlijk dat je de breakstick nooit hoeft te gebruiken.
Eigenaren zijn de risico factor
Mijn mening is dat met name de eigenaar een gigantische risico factor is. Ook de eigenaren van de andere honden zijn een enorme risico factor. Jij als eigenaar van een HR hond kunt zo voorzichtig zijn maar als andere mensen hun honden niet controleren kunnen er alsnog vervelende situaties ontstaan.
Een hoog-risico hond is dus niet perse gevaarlijker dan een niet HR hond de eigenaar is immers verantwoordelijk voor zijn of haar hond. Als iemand dus onverantwoord omgaat met een intolerante hond is de kans groot dat het mis gaat. Deze zelfde intolerante hond bij een verantwoorde eigenaar zal hoogst waarschijnlijk nooit in de problemen komen.
Op 21 juni is het internationale ‘Neem je hond mee naar je werk-dag’. 🐕
Nou mogen wij gelukkig altijd mee naar het werk toe!
Aiki gaat niet altijd mee omdat die liever thuis rustig ligt op de bank. Maar ik vind het super leuk om mee te gaan, ik krijg dan veel aandacht en dit is goed voor mij socialisatie!
‘S morgens voor dat we naar het werk gaan doen we altijd eerst een grote ronde in de polder lopen zodat alle energie eruit is. Dan doet ons baasje altijd oefeningen met ons, zoals allebei netjes naast lopen, blijven zitten/liggen en komen op commando, en mogen we altijd samen even lekker spelen met elkaar.
Op het werk lig ik lekker in mijn grote bench te slapen, en in de pauze gaan we lekker een stukje lopen. Ik ben dan altijd opzoek naar stokken die ik dan de hele weg terug mee draag.
De collega’s van mijn baasje vinden het ook heel leuk als ik mee ga en ze doen dan altijd lekker veel met mij kroelen!
Als mijn baasje gaat eten, krijg ik ook altijd brokjes. En als ik klaar ben ga ik tegenover haar zitten, dan is ze niet zo alleen met eten!
Als mensen mij in de winkel zien lopen komen ze ook altijd even met mij kroelen en dan moet mijn baasje altijd uitleggen wat voor ras ik ben, iedereen denkt dat wij vosjes zijn.
Zodra wij thuis komen gaan we altijd gelijk samen met het andere baasje een stuk lopen en met mooi weer gaan we dan vaak zwemmen, soms gaat er een vriendin van ons mee en dan kunnen we lekker met zijn drieën rennen!
Van mij mag het voor andere honden iedere dag neem je hond mee naar je werkdag zijn! Het klopt dat als je een hond op kantoor hebt dat de medewerkers minder gestrest zijn, want zeg nou zelf als je even met een hond kan knuffelen dan wordt je toch helemaal zen! 😇
Ik hoop dat er veel hondjes mee naar het werk mogen op die dag!
Van koekjes naar connectie naar… en NU is het klaar
Wie mijn eerdere blogs een béétje heeft gevolgd, weet dat we onze handen nogal vol hebben aan onze kleine relmuis Momo. Gevoelig, onzeker, brutaal, macho, zenuwlijder, kent zijn plaats niet, blaft om alles… en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ook heel zacht en mooi en enthousiast en slim en ontwapenend en speels en als-hij-slaapt-is-het-de-liefste-hond-ter-wereld, hoor. Maar bovenal: lastig. En of dat nou aan ons ligt of aan die hond, wie zal het zeggen. Waarschijnlijk is het, zoals zo vaak, een combinatie van beide.
Vastbijten
Wie mij een beetje kent, weet ook dat ik niet zo van het opgeven ben. Ik bijt me ergens in vast en laat niet meer los tot ik weet wat er aan de hand is en ik het heb opgelost. En zo kon het gebeuren dat ik in een tijdsbestek van pak hem beet anderhalf jaar zo ongeveer het hele spectrum aan opvoedstijlen in hondenland heb doorlopen.
Vooral positief blijven
We begonnen met puur positief (PP), aangezien dat toch ongeveer het eerste is wat je tegenkomt als je erover denkt om een hond te gaan nemen tegenwoordig. PP houdt heel in het kort in: je corrigeert je hond niet als hij ongewenst gedrag vertoont, maar leert hem met behulp van beloningen wat je wel wilt zien.
Als je bijvoorbeeld met je hond aan het wandelen bent en hij reageert heel sterk op iets terwijl jij dat niet wilt, dan leid je hem af door snoepjes op de grond te strooien. Zie je een andere hond in de verte en gaat jouw hond helemaal apeshit, dan neem je afstand om hem weer rustig te krijgen, en zodra zijn aandacht weer bij jou is, beloon je hem. Wil je hem leren om te zitten? Koekje als hij het goed doet. Blijven? Idem. Aandacht bij jou? Koekje. Je hond reageert ergens op en je wilt dat niet? Leid hem af, neem hem mee en hij wordt rustig!
Enthousiast
In theorie was ik er razendenthousiast over. Het klonk zo logisch allemaal. De praktijk bleek toch even wat anders. Met een Momo die vanaf de allereerste dag maar 1 missie had, namelijk ‘ik zie daar iets en ik moet daarheen’, kon ik afleiden wel vergeten. Hij zei het nog net niet hardop: opzouten met je koekjes, eet ze lekker zelf ff op zeg. Ik heb wel betere dingen te doen. 😛
Hondenschool
Ook de hondenschool was bepaald geen succes. Sta je daar, met je hondje van amper 8 weken, bibberend op een groot veld. En dan moet hij zitten en blijven. Hij is nét bij je in huis, hij kent je nog niet, hij is alleen, het vertrouwen is nog ver te zoeken, hij kan de wereld om hem heen nog nauwelijks zien – en jij gaat bij hem weglopen. Als ik er achteraf aan terugdenk, kan ik mezelf wel voor de kop slaan. Geert de Bolster van De Connectiemethode werd weggehoond toen hij opperde dat een hond eigenlijk pas met 4 maanden dat soort dingen zou moeten gaan doen. Ook ik had destijds zo mijn twijfels bij deze uitspraak. Inmiddels ben ik het hartgrondig met hem eens.
Zo vroeg mogelijk beginnen met je pup dingen te leren op de hondenschool? Wat dacht je van: zo vroeg mogelijk beginnen met die vertrouwensband op te bouwen. Dan komen de zit en de blijf vanzelf. Mocht ik ooit weer een pup krijgen, dan zal ik de puppycursus op de klassieke manier dan ook laten voor wat die is en vooral investeren in de relatie tussen hond en baas. Te beginnen met thuis, in de vertrouwde, veilige omgeving.
Gedragstherapeuten, trainers en opvoedkundigen
Zelf aan de slag dan maar met trainers en therapeuten. De een roept dit, de ander dat. De een is van het positief opvoeden, de ander vindt koekjes niet nodig. De een focust op het niet alleen kunnen zijn, de ander op het in goede banen leiden van Momo’s nogal manische energie. Pas bij de Roedelmethode had ik het gevoel dat er écht naar ons als hond en baas werd gekeken. Naar wat er écht nodig was voor ons. Namelijk rust, rust, rust en vertrouwen. Zonder dat alles zou Momo namelijk sowieso nooit alleen kunnen zijn. En je kon wel een uitlaatklep verzinnen voor zijn energie, als hij daarna volledig over zijn toeren was en de baas kreeg hem niet rustig, dan had je niets gewonnen. De Roedelmethode heeft ons op het juiste pad gebracht. De methode van Anniek Winters zette de puntjes op de i.
Wat zeg je?
Ja, we zijn naar Anniek Winters gegaan. Verguisd en verketterd door met name de mensen van het Positief Opvoeden – want bij Anniek Winters, daar onderdrukken ze honden. Nee. Bij Anniek Winters zijn ze heel, heel duidelijk – en dat is precies wat een Momo nodig heeft. Een hondje als Momo laat zich niet leiden door koekjes of afleiding. Een hondje als Momo, zo hebben wij de afgelopen anderhalf jaar ondervonden, heeft vooral duidelijkheid nodig, en hele strikte grenzen. Geef je een hond als Momo 1 vinger, dan neemt hij je hele huis, tuin, en alles in een straal van 3 km eromheen. Blaffend, grommend en springend.
Van pauze… naar grenzen
Anderhalf jaar heeft mijn leven op pauze gestaan, omdat ik een onhandelbaar hondje had. Je verbindt je aan een hond, je doet er alles voor om te zorgen dat hij het goed heeft, maar er zijn grenzen. Ik kan daar heel kort over zijn: ik kan me simpelweg niet nog eens anderhalf jaar pauze permitteren.
Bij de Roedelmethode heb ik de rust en het vertrouwen gevonden, bij Anniek Winters de duidelijkheid die er nodig was. We hebben de regels opnieuw opgesteld, en op dag 1 zagen we al verandering. De regel met de grootste impact? Geen Momo meer op de bank. Hoe simpel kan het zijn. En wordt er nu nerveus gedaan en geblaft, dan wordt hij tot de orde geroepen – wij accepteren dit niet. Het zal je verbazen hoe goed iets werkt als je er zelf volledig achter staat en je dit ook laat zien en (misschien nog wel het allerbelangrijkst) consequent volhoudt.
Daarvoor hoef je je hond niet te mishandelen – daarvoor hoef je alleen maar heel, heel duidelijk te zijn. Tot hier en niet verder. Jouw plaats is daar, de mijne hier. En ineens heb je een hond die zich ontspant. Waarna het grote knuffelen kan beginnen.
Zou ik de afgelopen anderhalf jaar hebben willen missen? Absoluut niet. Zou ik het, als ik ze over zou mogen doen, op een andere manier aanpakken? Zeker weten van wel.
De hond als individu
Iedere hond-baas combinatie is anders. Iedere hond reageert anders. Er zijn honden die het wél goed doen op de koekjesmethode. Er zijn honden die dat niet doen. In plaats van elkaar te verketteren, hoop ik dat er eens met een open mind gekeken kan worden naar wat de hond (én de baas!) als individu nodig heeft. Zonder een oordeel te vellen. Ga maar eens in de schoenen staan van iemand met een reactieve, ogenschijnlijk niet handelbare hond. En vraag jezelf af: helpt het als ik schreeuw dat het zus of zo moet? Dat wat ze nu doen echt belachelijk is? Helpt het als ik vuil naar ze kijk, of mijn hoofd schud? Of zou het misschien beter werken als ik vraag: ik zie dat je worstelt. Hoe pak jij dat nu aan?
Ik ga dat gesprek graag aan. En jullie?
P.S. Meer lezen?
Ik schreef al eerder over de heropvoeding van Momo:
Afgelopen week hadden we te maken met een ongekende hittegolf hier in California, met rond de 40 tot 45 graden celsius per dag! Voor honden is dat niet bepaald fijn, dus hoe ga je met die hitte om?
Allereerst is het goed om rekening te houden met het feit dat een hond zijn hitte anders kwijtraakt dan een mens. Waar een mens over het hele lichaam zweet om af te koelen, raakt de hond zijn warmte kwijt via zijn tong. Daarom gaat een hond hijgen als hij het warm heeft. Overigens hebben de voetkussentjes en de buik ook invloed op de warmteregulering. Je hebt misschien weleens gezien dat je hond met zijn buik plat op de koude stenen is gaan liggen wanneer hij het warm had. Deze 3 zones zijn dan ook onze richtpunten als we zoeken naar een manier om onze hond een beetje te helpen afkoelen.
Bij het kwijtraken van warmte via de tong verliest je hond veel vocht. Het is dus sowieso belangrijk dat je hond goed drinkt. Wil je iets extra’s doen? Dan kan je je hond aan een ijsklontje laten likken. Dit geeft je hond een momentje rust, want hij hoeft het afkoelen nu niet zelf te reguleren. Let er wel op dat hij het koude ijs niet te snel naar binnen werkt, want dit kan de darmen van streek maken. Er zijn ook speciale speeltje verkrijgbaar die je in de vriezer legt zodat ze hetzelfde effect geven als een ijsklontje maar zonder dat de hond het daadwerkelijk ook binnen krijgt. All for Paws heeft een heel assortiment aan producten om je hond te helpen afkoelen. Ook Chuck-it heeft een koelproduct, de Hydro Freeze bal.
De stenen en het asfalt kunnen goed heet worden wanneer de zon er een tijdje op staat. Daarom is het sowieso heel belangrijk om goed op te letten wanneer je met je hond wilt wandelen tijdens warme dagen. Probeer met je eigen voet even uit hoe warm de stenen zijn. Is het voor jezelf te warm om op de stenen te lopen? Dan is dat het voor je hond ook. Wil je toch met je hond een rondje om? Schaf dan goede schoentjes voor je hond aan om te voorkomen dat hij zijn voetkussentjes verbrandt. Als je hond het over zijn algemeenheid heet heeft kan je hem een beetje afkoelen door een koude, natte lap om zijn pootjes heen te wikkelen. Dit helpt ook bij het laten afnemen van koorts bij de hond! Natuurlijk kan je ook een lekker koud voetenbadje voor je hond maken, maar als je hond niet van water houdt dan is de bovengenoemde tip een betere optie.
Als laatste kan je je hond helpen door te zorgen dat hij opties heeft om zijn buik te laten afkoelen. Dit kan je allereerst al doen door zijn buik vrij van vacht te maken. Veel mensen denken dat het helpt om hun hond helemaal kort te scheren wanneer het warm is, maar dat is een fabel. Alleen de buik is vaak al voldoende. Verder kan je een koelmatje aanschaffen, All for Paws heeft deze ook in hun assortiment. Natuurlijk kan je je hond ook gewoon lekker in het koude water laten zwemmen als je een natte hond niet erg vindt.
Is het buiten warmer dan in huis, hou je hond dan lekker binnen. Het mag dan wel mooi weer zijn en frisse lucht is heerlijk, maar een oververhitte hond heeft niemand plezier van. Voel het zelf goed aan. Is het te warm voor jou, dan is dat het vrijwel zeker ook voor je hond. En je hond heeft daar nog eens een (dikke) vacht bovenop!
Heeft jouw hond ook altijd zo’n last van de hitte? En wat doet jij ertegen? Deel jouw tips via de comments om andere baasjes verder te helpen!
Goodwroofing day! In mijn 3e blogpost wil ik je graag meenemen naar Zoutelande. Daar nam mijn familie mij afgelopen zaterdag, 15 juni 2019, mee naar toe. Een mooie, gezellige dag met bij enige regelmaat een camera of telefoon op mij gericht. En niet te vergeten, water, veel water en zand.
Op naar Zoutelande
De dag begon al best wel vroeg, tenminste dat zei mijn vrouwtje en ze had het over niks anders dan zee, zee en nog eens zee. Het klonk niet heel interessant, dus ik geloofde haar wel. We liepen een blokje om, we ontbeten en daarna begon mijn vrouwtje druk door het huis te wandelen. Vervolgens gaf ze me een kluif en zag ik haar weg gaan met de auto. Gelukkig niet voor lang, ze kwam thuis met een grote boodschappentas vol lekker ruikende dingen. Ze vulde “mijn” boodschappentas die ze altijd meeneemt naar de camping vol met brokjes, mijn bakjes, mijn speelgoed, mijn kleedje en mijn snoepjes. En daarna verdween de tas in de auto. Niet veel later moest ik ook de auto in, dus ik dacht dat we naar de camping gingen.
Maar niets bleek minder waar, we reden naar Roermond waar ik de rest van vrouwtje haar familie zag. Ik vond het gelijk gezellig, maar niet veel later moest ik weer in de auto. We vertrokken en ik herkende de weg niet, dus ik moest vrouwtje en baasje maar geloven. Onderweg knaagde ik lekker op het riempje waarmee ik vast zat in de auto, die had ik een stukje later los. Dat voelde een stuk beter! Tussendoor snoepte ik nog wat snoepjes en snuffelde ik aan baasje zijn broodje die hij at. Vervolgens besloot ik maar te gaan slapen! Op de helft van de reis stopten we op een tankstation, even snuffelen, pootjes strekken en op weer door naar Zoutelande. Ik sliep vooral en af en toe snuffelde ik aan vrouwtje en baasje om wat snoepjes te scoren.
Mijn eerste keer zee
Eenmaal aangekomen in Zoutelande was het tijd om te snuffelen. Eerst mijn harnas aan, dat vond ik niet zo leuk en daarna mocht ik de auto uit. Jippie! Even wachten bij de hokjes die ze wc noemde en vervolgens liepen we een grote berg op. En toen kwamen we op de dijk en zag ik heel veel water, heel veel zand en snuffelde ik heel veel geurtjes. Baasje liep met mij naar beneden, het zand vond ik prima, lekker snuffelen aan een hoop geurtjes en er lagen gekke zwarte dingen. Maar toen kwam baasje dus aan met het water. Op zich vond ik het prima, maar toen de golven kwamen sprong ik met vier pootjes in de lucht achteruit. Gelukkig was ik niet alleen, mijn kleine 2 benige vriend dacht er precies hetzelfde over. We wandelden door het zand en bij enige regelmaat probeerden ze mij richting water te krijgen. Ze meende zelfs dat ik het met een koekje zou durven. Maar ik zag het toch echt niet zitten.
We wandelden weer naar boven door het zand en toen gingen de mensen wat drinken. Ik kreeg mijn ijzeren bak met water, lekker! Die deelde ik met Mambo, de 12 jarige Engelse cocker spaniel in de familie. Na de pauze wandelden we over de dijk naar het dorp. Tussendoor maakten ze weer foto’s en toen moest ik trapje op en de trap af. Een leuke uitdaging. Alleen waar ik terecht kwam vond ik toch wat spannend! Er stonden namelijk allemaal grote beesten met lange benen en een groot hoofd. De bijna neusje neusje met een van die, ze noemen het paarden, zag ik helemaal niet aankomen. Ze liepen het dorp heen en weer en ik kreeg een mooie nieuwe lijn. Wat langer als mijn leren lijn die ik had geleend van de buren. Ik was er blij mee! Vervolgens kreeg ik een bak brokken terwijl de rest gele stokjes at. Maar ik verveelde me en wilde graag verder, dus ik besloot wat te knoteren, maar niemand reageerde. Een beetje jammer!
Spelen in het zand
Daarna wandelden we weer verder en vervolgens gingen we weer een hele lange trap naar boven en kwamen we op de dijk uit. We wandelden omlaag naar het strand waar ik lekker mocht rennen. Ik besloot ook maar eens lekker in het zand te rollen, heerlijk. Ik had een hoop lol met mijn kleine vriend, met mijn vrouwtje en ik probeerde nog even Mambo uit te dagen. Maar dat was niet zo slim, ze had niet zoveel zin om te spelen. Niet veel later wandelden we weer naar boven en gingen we de grote berg af richting de auto. We gingen weer in de auto en ik besloot te gaan slapen! Ik was zo moe van alles wat ik had gezien en gedaan. We stopten nog even voor de pootjes te strekken en toen gingen we terug naar Roermond. Ik mocht nog even daar snuffelen, ik werd nog even gekamd en geknuffeld en vervolgens reden we naar huis.
Het was een pawsome dag! Zijn jullie al eens naar Zoutelande geweest?
Sinds kort hebben Bumper en Fender beide een grote gele strik van Rebel & Moon aan hun riem. Wellicht zullen een aantal van jullie denken dat wij gewoon van geel houden of dat we het ontzettend schattig vonden maar niets is minder waar. De gele strik zit er namelijk met een hele goede reden, in dit blog vertel ik jullie daar heel graag meer over.
The yellow dog project – wat is het wel
The yellow dog project is een wereldwijd project wat aandacht vraagt voor honden die meer ruimte nodig hebben. Dit houdt dus in dat deze honden niet geaaid mogen worden, geen aandacht mogen krijgen en niet benaderd mogen worden. Nu zul je waarschijnlijk meteen denken aan agressieve honden maar niets is minder waar! Ook voor honden die bijvoorbeeld net een operatie achter de rug hebben, angstig zijn, net uit het asiel komen of in training zijn kun je deze strikken heel goed gebruiken. The yellow dog project vraagt dus wereld wijd aandacht om honden de ruimte te geven die ze verdienen, niet elke hond houd er nu eenmaal om zomaar aangeraakt te worden door vreemden. Door wereldwijd een signaal te gebruiken, in dit geval dus een gele strik, kan er geen verwarring ontstaan in verschillende landen.
Kort samengevat: Zie je een gele strik aan de riem, geef deze hond de ruimte en benader deze niet!
The yellow dog project – wat is het niet
Een reden om je hond niet te trainen:
De gele strik mag niet worden gebruikt in plaats van een goede training met je hond. Het is ten alle tijden belangrijk om op het gedrag van je hond te letten en samen met hem of haar te trainen. Het is dus niet zo dat de training vervalt wanneer je de gele strik om je riem doet!
Een beschuldiging of bekentenis:
Zoals hierboven al vermeld zijn er verschillende redenen waarom een hond een gele strik kan dragen, het betekend dan ook niet dat de hond niet is opgevoed of de baas te lui is om de hond te trainen. De gele strik laat juist zien dat je werk stopt in de training van je hond en rekening houd met zijn of haar behoeften.
Een manier om geen verantwoordelijkheid te tonen:
Het is niet zo dat wanneer je hond een gele strik draagt je nu niet meer hoeft op te letten op het gedrag van je hond, je omgeving en andere honden. Je geeft aan dat je hond ruimte nodig heeft maar dit zal niet betekenen dat niemand je meer zal benaderen. Het is dus geen vrijpas om je hond volledige vrijheid te geven in zijn of haar doen en laten.
Bumper & Fender
Nu zullen jullie je misschien afvragen waarom Bumper & Fender een gele strik dragen?
Bumper is een heerlijk vrolijke hond die het alles en iedereen leuk vindt en dan bedoel ik ook echt alles en iedereen. Meneer vind elk blaadje, vliegje en vlindertje helemaal geweldig. Maar ook alle passanten die wij tegenkomen tijdens onze wandeling en dan helemaal die met een hond. Ik ben er erg op aan het trainen met Bumper dat hij niet zomaar mag op springen of naar mensen en honden toe rennen maar enkel wanneer ik hier akkoord voor geef.
Ik loop dan ook vaak met Bumper langs passanten en zeg dan altijd tegen Bumper dat hij niet mag spelen en dat we netjes gaan doorlopen. Door de focus op mij te houden gaat dit vaak super goed, helaas houden andere mensen minder rekening met het feit dat Bumper nog veel moet leren. Zij benaderen ons dan gewoon en geven aan: laat ze toch lekker samen spelen of kom maar hier kroelen jongen. Het eindresultaat? Bumper gaat focussen op de passant en denkt dat hij er gewoon op af kan stormen en verliest zijn focus op mij.
Voor Fender ligt de reden weer heel anders, hij kan erg in de stress raken van andere honden. Wanneer een hond naar hem hapt of snauwt springt hij een aantal meter naar achteren en begint hij te trillen. Hij houd er dan ook niet van wanneer vreemde honden hem zomaar benaderen en ik zie dat hij er erg veel stress van krijgt. Ik gun hem dan ook heel graag zijn ruimte maar wandelen in gebieden voor honden is vaker hierdoor lastig met hem.
Ik hoop dan ook dat mensen meer gaan respecteren dat Bumper & Fender ruimte nodig hebben, dat zij hun hond ook bij zich houden en hem niet zomaar gaan aaien en afleiden.
Bekendheid
Hier in Nederland vind ikzelf de bekendheid the yellow dog project helaas nog redelijk laag, veel mensen zijn niet op de hoogte wat het betekend waardoor er geen of minder rekening wordt gehouden met deze honden. Het zou dan ook super zijn als we hier met zijn allen aan zouden werken en de boodschap van The yellow dog project samen gaan overbrengen.
Op Instagram had ik in mijn story een pol gehouden onder mijn volgers, wie kent the yellow dog project en de boodschap erachter? Al 47 mensen wisten het maar 18 mensen konden dit het project nog niet.
Ken jij iemand met een hond die een gele strik zou kunnen gebruiken? Wijs ze op dit toffe project. Of kan jouw hond een gele strik gebruiken? Shop een mooie gele strik en bind deze vast aan zijn of haar riem. Zo vergroten we samen de bekendheid en krijgen vele honden de ruimte en rust die zij verdienen.
Zoals ook al op mijn profiel terug te vinden is ben ik een allergiehondje. Allergieën bij honden komen in verschillende soorten en maten voor, maar zijn vaak moeilijk te herkennen. Huidproblemen en jeuk kunnen namelijk veel verschillende soorten oorzaken hebben. Hoe ik en mijn vrouwtje erachter kwamen dat ik allergisch ben en welke stappen wij hebben ondernomen neem ik in deze blogpost onder de loep.
Contactallergie
Ik was 9 weken oud toen mijn vrouwtje mij mee naar huis nam. Op het eerste gezicht leek er niks aan de hand te zijn. Op een dag, toen ik lekker in de tuin aan het spelen was en besloot een duik te nemen in een grote grasplant, kreeg ik ineens hele erge jeuk aan mijn buik. Ik kon er niet vanaf blijven, en dat merkte mijn vrouwtje natuurlijk meteen. Toen ze van wat dichterbij keek zag ze allemaal uitslag op mijn buikje, het was rood en erg warm. Na even aankijken en niet meer in de plant spelen trok het helaas niet vanzelf weg, en ik werd gek van de jeuk. Mijn vrouwtje besloot mij toen maar naar de dierenarts te brengen. De dierenarts dacht aan contactallergie, want vlooien of mijten had ik niet. Mijn vrouwtje mocht een beetje Vetramil honingzalf op de vervelende plekjes smeren (die gebruiken we nog steeds en werkt erg goed!) en tegen het krabben moest ik een rompertje aan. Dat was even wennen, maar weerhield me niet van het wilde puppyspel. Het duurde best een tijdje tot de uitslag was weggetrokken, maar daarna was het ook niet meer terug gekomen. Zou het dan een incidenteel iets zijn geweest?
Overgevoeligheid voor voedsel
Een paar maanden later kreeg ik heel veel last van mijn darmen. Ik had last van hele dunnen ontlasting en ik voelde me gewoonweg niet lekker. Na een hele hoop testen bleek dat ik Cryptosporidium had opgelopen, een darm parasiet. Ik kreeg hier een behandeling voor, maar de dunnen ontlasting wilde maar niet weg gaan. Mijn vrouwtje had allang in de gaten dat ik een gevoelig ventje ben, dus zij besloot een dieetplan voor mij op te zetten. Het was wel duidelijk dat er bepaalde dingen waren waar ik beslist niet tegen kon! Orijen Original ging goed, dus dat werd mijn voer. Maar ik bleef heel kieskeurig en af en toe wilde ik nog steeds niet eten omdat ik pijn aan mijn buikje had.
Na anderhalf jaar klungelen moet voer, eetlust en niet lekker zijn, kreeg ik ineens weer hevige jeuk. Ik kreeg er wondjes van aan mijn poten en mijn buik. Ook mijn adem stonk behoorlijk en ik had veel pus uit mijn ogen. Het opvallende was dat ik ook op mijn snoet en rond mijn ogen wat kaler werd. Mijn vrouwtje nam mij een paar keer mee naar de gewone dierenarts. Zij zeiden dat, ook al konden ze geen vlooien vinden, we maar met een vlooienmiddel aan de gang moesten. Dit voelde niet goed voor mijn vrouwtje, zij had sterk het gevoel dat er meer aan de hand was. Via via had zij gehoord van het Medisch Centrum voor Dieren (MCD) in Amsterdam. Daar hebben ze een dermatoloog. Wij hebben ons door de dierenarts laten doorverwijzen en zijn daar een traject in gegaan.
De dermatoloog vond dat mijn symptomen sterk op die van een allergie leken, maar wat voor allergie dan wel? Eerst zijn we gaan kijken naar een voedselallergie. Wist je dat een voedselallergie meestal ontstaat door een reactie van het lichaam op bepaalde eiwitten? Het lichaam ziet de eiwitten als indringers en gaat dan in de aanval. Daarom moest ik een eliminatiedieet volgen. Ik mocht geen eiwitten hebben die een reactie zouden kunnen uitlokken, maar het dieet van een hond zou voornamelijk uit eiwitten moeten bestaan. Wat nu? Gelukkig is er een goed voer verkrijgbaar waar wel de goede voedingsstoffen inzitten, maar waar honden geen allergie op kunnen ontwikkelen; Anallergenic van Royal Canin. De eiwit die hierin zit wordt gewonnen uit vogelveren, hoe gek het ook klinkt. Dit werd mijn voer, en ik mocht ook verder geen andere snacks. Mijn vrouwtje gebruikte mijn hondenbrokjes dan ook als beloning. Ik vond de brokken heerlijk, dus dat was voor mij geen probleem! Alle allergische reacties waren weg, dus nu konden we andere eiwitten gaan uitproberen. Als er een reactie optreedt ga je terug naar neutraal, totdat je voor elk eiwit heb bevonden wat de reactie van het lichaam is. Wist je dat er amper allergieën bij honden voorkomen voor paardenvlees? Dit is dan ook een veilige hypoallergene keuze. Het klinkt heel cru voor veel mensen en mijn vrouwtje vond dat ook, maar ik ben en blijf een carnivoor en ik moet nu eenmaal ook goed kunnen eten net als in de natuur. Gelukkig gaat kip ook goed bij mij, net als vis. Orijen Original of Orijen Six Fish zijn voor mij dan ook de voeren waar ik mijn dieet de afgelopen tijd op heb moeten baseren. Met mijn darmen gaat het sinds dien beter, maar na een tijdje kwam de jeuk weer terug.
Atopische allergie
Toen de jeuk weer terugkwam was het voor mijn vrouwtje duidelijk dat dit te maken moest hebben met het seizoen. Het was lente en de bloemen begonnen volop te bloeien. Maar ook in de herfst had ik veel last van jeuk. Hoe kon dat toch? Bij de dermatoloog hebben we een bloed- en huidtest laten doen. Hiermee kunnen atopische allergieën aangetoond worden. Een atopische allergie is een allergie voor iets uit het milieu, zoals pollen. De bloedtest spreekt voor zich, ze hebben bloed bij mij afgenomen en dat naar het lab opgestuurd voor onderzoek. Bij de huidtest scheren ze een vakje in de zijkant van de vacht kaal en injecteren ze verschillende allergenen. Na een half uurtje wachten kijken ze naar de reactie van de huid. Op enkele allergenen reageerde mijn huid heel heftig en in combinatie met de uitslag van de bloedtest kon geconstateerd worden dat ik allergisch ben voor;
Kruidenpollenmengsel 2, dat zijn de dingen die onze baasjes vaak beschrijven als onkruid. Dit komt dan ook veel voor.
Meelmijt, een mijt die van nature in elk huis aanwezig is. Normaal doet deze mijt geen mens of dier kwaad, maar voor mij is dat dus een ander verhaal.
Aspergillus fumigatus, een huis schimmel. Deze zorgt er bijvoorbeeld voor dat kaas gaat schimmelen als deze te lang staat. Maar ook laat deze bladeren rotten die in de herfst van de bomen zijn gevallen. Vandaar dus dat ik in de herfst ook veel last van jeuk heb.
De behandeling
Omdat het bestrijden van de symptomen met medicatie zoals Apoquel voor mij geen oplossing is omdat ik er gedurende het jaar bijna constant last van heb, werd er gekozen voor een behandeling met immunotherapie. Dit is een levenslange behandeling waarbij mijn vrouwtje mij steeds een klein beetje van de allergenen moet injecteren waardoor mijn lichaam hieraan gaat wennen en dus geen reactie meer afgeeft. Het injecteren gebeurt elke 3 weken en ik voel er helemaal niks van. Ik weet wel dat ik erna altijd een heel lekker snoepje krijg, dus ik vind het stiekem best wel leuk als ik vrouwtje met de naald zie aankomen en ga er dan ook lekker voor liggen!
Nu ik 3 jaar oud ben en alweer een hele stap verder in mijn behandeling gaat het een stuk beter. De immunotherapie is goed aangeslagen en mijn vrouwtje houdt goed in de gaten welk voer en welke snoepjes in binnen krijg. Ik mag bijvoorbeeld al geen voer en koekjes met graan erin, dat is soms wel jammer als ze me bij de dierenwinkel een koekje aanbieden want vaak zit daar wel graan in. Gelukkig heeft mijn vrouwtje altijd onze eigen koekjes bij zich zodat ik niks tekort kom.
In de ergste periodes wordt mijn vacht eraf geschoren. Hierdoor neem ik niet zoveel pollen mee naar binnen waardoor ik ook minder moet niezen en minder last heb van jeuk. Nu zal je misschien denken, is dat dan nog wel nodig naast de immunotherapie behandeling? Jazeker, want met immunotherapie wordt de reactie nooit volledig weggehaald. Mijn slijmvliezen blijven gevoelig voor stof en pollen en ik heb zo nu en dan best nog wel eens jeuk. Als mijn huid geïrriteerd raakt neemt mijn vrouwtje me vaak mee naar het strand om in de zee te zwemmen, dat verkoelt mijn huid dan lekker en er zijn geen pollen in de buurt! Ook gebruiken we de honingzalf nog wel eens als er wondjes optreden, of we gebruiken Dermoscent Biobalm wat ook een goede aanrader is bij huidproblemen. Mijn vrouwtje smeert dit ook wel eens op mijn pootjes als deze droog zijn geworden of om ze tegen de kou te beschermen in de winter. In de winter moet ik trouwens een jasje dragen als het begint te vriezen, want door de verandering van koud naar warm kan de jeuk verergeren.
Mijn vrouwtje en ik hebben in de afgelopen 3 jaar veel over allergieën bij de hond geleerd. Ik heb mezelf goed leren kennen, en weet ook heel goed zelf wat ik wel en niet kan eten. Goed hè? Ik kijk ook altijd eerst naar mijn vrouwtje of ik iets mag hebben voordat ik het van iemand anders aanpak. Mijn vrouwtje en ik zijn als twee handen op een buik. Zij voelt me heel goed aan en kan ook goed ingrijpen wanneer ik ergens jeuk of pijn heb. Ze weet altijd precies wat het probleem is en hoe ze me beter kan laten voelen. We werken om de allergie heen en gaan hier goed mee om, maar het heeft tijd en aandacht gevraagd om dit goed onder de knie te krijgen.
Vermoed je een allergie bij je hond en heeft je hond hier veel last van? Dan raad ik je altijd aan om een specialist te raadplegen. De reguliere dierenarts heeft hier over het algemeen niet genoeg verstand van om een duidelijke uitspraak te kunnen doen.
Het afgelopen half jaar was een drukke en helaas ook een verdrietige tijd bij ons. Mijn lieve kattenmaatje die vaak ziek was geweest de afgelopen jaren is helaas in mei overleden. Eerst mijn blessure aan mijn linker knie waardoor ik een tijd rust moest nemen en korte tijd nadat ik weer actief mocht doen liep ik een wond op bij mijn rechter schouder en natuurlijk de opleiding tot DAI.
Mijn baasjes en ik waren toe aan vakantie zoals je wel begrijpt. Nou 25 mei was het zo ver. Met een volle auto en de poezen reden we naar Friesland naar onze boot voor drie weken vakantie.
Weer even wennen
Voor het eerst weer aan boord met elkaar sinds lange tijd. Nou dat was best wel even wennen want we misten natuurlijk Banjer. Ook is de ruimte veel kleiner als thuis en ik was weer een stuk groter geworden als vorig jaar.
Ik vond het geluid van de motor wel weer spannend (op een bepaald toerental) en onder bruggen doorvaren. Ik wilde dan het liefste wegkruipen. Maar met de Bachbloesem koekjes die mijn vrouwtje ook gebruikte toen ik niet wilde autorijden en met haar samen buiten of in de gangboorden lopen werd mijn angst in de loop van de vakantie wel iets minder.
Lekker op pad
We zijn weer op allemaal leuke plekken geweest. Vanuit onze thuishaven in Sint Nikolaasga voeren we richting Bolsward en van daaruit door naar Harlingen.
Leuke plaats want vanaf onze ligplek was het een minuut of 15 lopen naar het strand! Super fijn want ik kon sinds lange tijd na mijn verwonding eindelijk weer spelen en rennen. Helaas voor mijn baasjes en leuk voor mij was alleen de kustlijn bij eb erg vies. We konden er ook flink uitwaaien.
Vlieland
Daarna was het tijd om over te steken naar Vlieland. Nou zo op zee was wel weer even andere koek want er stonden flinke golven. Ik vond het lastig om mijn balans te vinden en een van mijn poezenvriendinnen werd heel erg zeeziek. Na het spugen en poepen bleef ze heel zielig liggen en viel gelukkig daarna weer in slaap.
Nou Vlieland is een tof hondeneiland hoor! Omdat we met een eigen boot zijn lagen we in de jachthaven en die is op een kleine loopafstand naar het waddenstrand. Dit is aan de oostkant van het eiland. Ook konden we via een ander pad door de duinen aan het Noordzeestrand komen.
Het dorp zelf ligt zo’n 20 minuten lopen vanaf de jachthaven bij het veer.
De dagen hier waren een groot feest. Paar keer per dag naar het strand, spelen in het water en met het zand en ik vond daar allemaal gekke dingen zoals krabben, zeewier en kwallen.
Ook vierden we mijn vrouwtjes verjaardag en gingen 1 dag op pad met onze fietskar. Die hadden we meegenomen zodat we hem niet hoefden te huren.
Ik heb nog wel nuttige weetjes voor jullie.
1. Het eiland is super fijn voor honden. Je kan veel wandelen en spelen in de mooie natuur(Uiteraard wel met respect voor de natuur). 2.Het eiland is auto luw. Dus lekker rustig. 3.Je kan een fiets met fietskar huren. Ideaal om met elkaar het eiland te verkennen. 4.Aan de oostkant komen de wadden zee en noordzee samen. Door het verschil in eb en vloed en de wind ontstaan er soms gevaarlijke stromingen. Laat dan je hond niet te ver de zee ingaan. Aan het Noordzeestrand is dat iets minder.
Ik wilde hier wel eeuwig blijven maar dat kon niet en mijn baasjes merkten dat ik moe werd van al die indrukken.
Weer verder
Na een dag of 4 staken we weer over om naar Franeker te gaan. Poeh daar kregen we twee avonden onweer op ons dak. Gelukkig was ik niet bang maar prettig was anders.
Daarna voeren we door naar Leeuwarden voor een paar dagen. Daar lagen we in een prachtig park en konden mijn baasjes heerlijk met mij lopen. Ook gingen ze shoppen. Een dag kregen we hele harde wind en veel regen dus toen besloot ik gewoon heerlijk de hele dag te slapen. Tja je moet toch wat.
De mama van mijn baasje kwam op tweede pinksterdag met de trein naar Leeuwarden en zij voer met ons mee naar Akkrum. Dat was natuurlijk wel gezellig. Vooral omdat ik mee mocht toen ze ’s avonds pizza gingen eten. Maar ik kreeg geen hapje hoor.
Onze laatste stop werd Joure waar vlakbij de haven ook weer een prachtig park lag voor mooie wandelingen.
Weer toe aan vakantie
Leuk hoor zo’n vakantie maar het is mega vermoeiend hoor. Toen ik thuis kwam was ik gesloopt en sliep al snel. Ook de dag daarna was ik erg moe maar mocht ik in de avond wel mee naar het hondenstrand. Want sinds Vlieland had ik nergens meer kunnen rennen. Gelukkig had ik daarna nog twee dagen thuis om weer te wennen en alles te verwerken totdat het weer tijd is om te werken. Dat had ik wel weer nodig.
Wist je dat
Wist je dat deze vakantie gelijk een grote oefening was?
De boot zelf, en alle prikkels op en rond de boot natuurlijk. soms was ik bang dat de baasjes op mij gingen staan en ging dan regelmatig opstaan. Het hielp mij dan als ze mij naar mijn plaatst stuurden. We kwamen regelmatig in een nieuwe omgeving wat ik overigens best goed deed, mijn baasjes lieten mij soms over muurtjes ed lopen als oefening maar sommige steigers waren ook best smal, ik mocht soms mee naar een terrasje en dat is een mooie oefening zelfbeheersing. Soms moest ik wachten bij een van de baasjes als de ander een winkel inging of zelfs wegliep. Zo dat vond ik moeilijk! Ook kwamen we regelmatig trappen tegen, wederom een mooie oefening om dat rustig en beheerst te doen( ging de ene keer beter als de andere keer). Met het ophalen en weer terugbrengen van mijn baasjes moeder kwamen we twee keer bij het station.
Zo, mijn vakantie zit er weer op. Gaan jullie baasjes ook op vakantie en mogen jullie dan mee? Tot de volgende keer, poot van Guus.
Wanneer je een website begint zoals The Dog Pen, en het hele concept is volledig nieuw en nog nooit eerder gedaan. Dan is het logisch dat je een aantal vragen vaak gesteld krijgt. We zetten de 10 meest gestelde vragen voor je op een rijtje. Om het makkelijk te maken geven we niet alleen de meest gestelde vragen, maar beantwoorden we ze ook meteen.
Wat is The Dog Pen?
The Dog Pen is een hondenbloggersplatform. Ja we weten het, het zou een goed scrabble woord zijn. Toch is het de beste manier om uit te leggen wat The Dog Pen is. We zijn een online platform waar verschillende mensen over hun hond of honden bloggen. Aangezien de honden de sterren zijn van The Dog Pen heeft iedere hondenblogger zijn eigen pagina waar hij of zij naar hartenlust kan bloggen.
Waarom een hondenbloggersplatform?
The Dog Pen is ontstaan omdat iedereen graag over zijn of haar honden vertelt. Maar ook het lezen van andermans ervaringen met hun hond kan heel veel mensen helpen. Plus honden zijn gewoon geweldig, dus hoe meer honden, hondenverhalen en hondenfoto’s er online te vinden zijn hoe beter! Daar dragen we dus absoluut een flink steentje aan bij.
Waarom begint iedere hond niet zijn eigen blog?
Het beginnen van een blog kan best wel een tijdrovende klus zijn. Zeker als het aankomt op het opstarten van de website, de hosting, de opmaak en het ontwerp. Er zijn genoeg mensen die wel heel graag willen bloggen over hun hond, maar niet de tijd of de middelen hebben om zelf een website te beginnen. Bij The Dog Pen kan je eenvoudig beginnen met bloggen, zonder heel veel extra werk.
Wat is er zo leuk aan bloggen bij The Dog Pen?
Het leuke is natuurlijk dat we allemaal gek van honden zijn. Dat je jouw ervaringen en verhalen over jouw hond kunt delen. Je schrijft over jouw eigen hond, bent deel van onze bloggerscommunity en je leert andere hondenliefhebbers kennen.
Kunnen jullie ook over mijn bedrijf of product bloggen?
Ja dat kan! Het leuke aan ons platform is dat we met zo veel honden zijn, dat er altijd wel een mooie match is voor jouw bedrijf of product. Neem contact op voor de mogelijkheden en om te weten wat we voor jou kunnen doen.
Kan ik blogger worden bij The Dog Pen?
Wil jij zelf ook bloggen over jouw hond en een echte hondenblogger worden bij The Dog Pen? Dat kan! Wat je nodig hebt is een hond (of meerdere honden), enthousiasme over jouw hond en je moet het leuk vinden om regelmatig te schrijven over jouw hond. Heb je een hekel aan schrijven maar vind je jouw hond wel heel leuk? Dan ben je waarschijnlijk niet de persoon om blogger te gaan worden. Ben je wel gek op schrijven en op honden? Meld je dan aan.
Krijg ik allemaal gratis producten als ik me aanmeld als blogger?
Het is wel erg belangrijk dat je het bloggen leuk vindt en dat je makkelijk leuke verhalen kunt schrijven over jouw honden. Het is niet zo dat wanneer je je aanmeldt als blogger je direct allemaal gratis producten opgestuurd krijgt. We werken met een systeem waarbij de mensen die de meeste blogs schrijven voorrang krijgen wanneer er producten zijn waar een review blog over geschreven gaat worden. We sturen niet zomaar allemaal gratis spullen op.
Mag ik jullie blogs op mijn eigen website publiceren?
Nee dat mag niet zonder uitdrukkelijke toestemming. Op alle teksten die online staan bij The Dog Pen zit auteursrecht. Je mag dus geen teksten of foto’s kopiëren en publiceren online of offline. Dit kun je ook vinden in onze disclaimer. Wil je graag blogs laten schrijven voor publicatie op jouw eigen website? Dat kan wel. We bieden ook een blog abonnement waarbij we content over honden schrijven die gepubliceerd mag worden op jouw eigen website. Neem contact op voor de mogelijkheden.
Waar halen jullie bloggers hun bloginspiratie vandaan?
Onze bloggers melden zich aan omdat ze graag over hun hond schrijven. Onze hondenbloggers komen dus al binnen met een berg van inspiratie en ideeën voor blogs. Daarnaast halen zij hun inspiratie uit het dagelijks samen leven met hun hond. Soms vragen ze input voor blogs in een Facebook groep van hetzelfde ras. Zoals Bumper & Fender voor hun blog ‘De meest gestelde vragen over New Foundlanders’. Daarnaast sturen we iedere maand een bloggersinspiratie mail met nieuwe onderwerpen en ideeën voor blogs.
Hebben jullie een maximum aan het aantal hondenbloggers?
Nee, onze website is ruim genoeg voor nog veel meer hondenbloggers. We hebben al een mooie club, maar er zijn altijd nog nieuwe honden, nieuwe rassen en nieuwe avonturen van honden en hun mensen die we graag op onze website hebben staan! Er kunnen dus nog veel meer hondenbloggers bij! Ben je benieuwd wie er nu allemaal al blogger zijn? Check dan de pagina Onze Honden
Heb je nog een vraag die er niet bij staat? Stel hem dan gerust in de comments!
Bij The Dog Pen zijn we groot fan van hondenkoekjes. Van cookiemeldingen iets minder, maar het is een moetje. Dus wil je een cookie?
Bij verder gebruik van onze site accepteer je de cookies automatisch.Ja lekker!Nee
