Plint is Dierenbuddy bij de Dierenbescherming

Geschreven door

Nou ja, stiekem ben ik dat natuurlijk. Maar sinds ik buddy ben van Billy het boomertje, gaat Plint ook elke week gezellig mee.

WAT IS DIERENBUDDY?

Er zijn veel ouderen en chronisch zieken in Nederland. Veel van deze mensen zijn eenzaam, vaak alleen en voor deze mensen zijn hun huisdieren hun alles.
Vaak wordt, zeker als je ouder wordt, de functiebeperking groter en wordt in veel gevallen het sociale netwerk kleiner. Ook kan het zijn dat kosten voor het dier een rol gaan spelen.
Hierdoor kan het zijn dat het voor de baasjes lastiger wordt om de huisdieren te verzorgen, terwijl dit dier juist enorm belangrijk voor hen is.

dierenbuddy

Hier komt het project Dierenbuddy om de hoek kijken. De vrijwilligers van Dierenbuddy ondersteunen de mensen op het thuisadres bij de verzorging van hun huisdier. Dit kan variëren van het uitlaten van een hond en het verschonen van een kattenbak, tot het meegaan naar een dierenartsafspraak of zelfs tijdelijk opvang vinden voor een dier wanneer een cliënt van Dierenbuddy bijvoorbeeld opgenomen moet worden in het ziekenhuis.
Ook zorgt Dierenbuddy voor het vinden van een nieuw thuis voor het dier wanneer de eigenaar de zorg echt niet meer aankan.

De hulp varieert van één tot enkele keren per week. Het gaat hierbij wel om structurele hulp en niet voor hulp die maar tijdelijk nodig is. De hulp is gratis, maar wel alleen voor ouderen en chronisch zieken die betaalde hulp niet kunnen financieren en die weinig tot geen sociale contacten hebben.

Let wel op; Dierenbuddy is níet in heel Nederland beschikbaar, want alles wordt gerund door vrijwilligers. Momenteel zijn er groepen actief in de gemeenten Utrecht, Amersfoort, Amsterdam, Purmerend, Zaanstad, Hoorn en Enschede.

HET NUTTIGE MET HET AANGENAME COMBINEREN

In september 2016 kwam ik in Krommenie wonen en ik kende daar, behalve mijn vriend, welgeteld 0 mensen. Aangezien ik als ZZP-er elke dag vanuit huis werk, leer ik ook niet heel snel veel nieuwe mensen kennen. Daarnaast heb ik ook nog eens last van chronische hoofdpijn en migraine, dus die combi zorgt ervoor dat ik vrij veel binnen zit.

Daar moest verandering in komen. In de buurtapp Nextdoor las ik in juni 2017 een oproepje van iemand die vrijwilligers zocht voor Dierenbuddy omdat ze het project hier in Zaanstad wilde gaan opstarten.
Perfect! In die tijd hadden we ons vorige teckeltje Doortje nog, dus als ik haar toch moest uitlaten, waarom dan niet met een ander hondje erbij? 2 vliegen in 1 klap!
Ik moet er toch uit, buitenlucht is goed voor een mens en 2 uurtjes in de week vrijwilligerswerk doen, daar wordt echt niemand slechter van. Dus ik meldde me meteen aan.

In december 2017 kon ik aan de slag bij de eerste cliënt. Helaas was Doortje toen net overleden en dus werd het gewoon elke week een fikse wandeling met 2 schattige buddyhondjes.

Toen Plint bij ons kwam in mei 2018 ben ik tijdelijk gestopt om even al mijn zorg in mijn eigen hondenkind te stoppen, maar toen Plint oud genoeg was om ook langere stukken te lopen, maakten we kennis met Billy! Zijn baasje is door een ongeluk in een rolstoel terechtgekomen en kan Billy daardoor op het moment niet de beweging geven die hij nodig heeft. Dus daarom komt er nu 3 keer per week een buddy voor een lange ronde.

PLINTS NIEUWE VRIENDJE

Sinds september vorig jaar laten Plint en ik nu elke week samen Billy uit! Natuurlijk is het altijd even afwachten hoe honden op elkaar reageren, maar Plint en Billy konden het direct goed met elkaar vinden! Af en toe even dollen en flink rossen, maar over het algemeen trekken ze zich niet zoveel van elkaar aan en gaan ze lekker hun gang, dus dat is helemaal prima.

Mede door Plint vindt Billy het steeds fijner om naar buiten te gaan. Hij was er zo aan gewend dat zijn baasje altijd bij hem is, dat hij een soort verlatingsangst had gekregen. Maar nu gaat het steeds beter, en tegenwoordig komt Billy zelfs kwispelend naar ons toegelopen omdat hij zin heeft om uit te gaan! Dat is ook wel eens anders geweest. Liep ik daar (in de regen) met Plint, die bij elke grasspriet wilde snuffelen, en tegelijkertijd met een dik 10 kilo zware Boomer op mijn arm omdat ie weigerde om ook maar 1 stap te zetten. En ik maar vriendelijk lachen tegen alle voorbijgangers, hahaha. Wat een drama.

GOED GEVOEL

Ik vind het tof dat ik op deze manier een hond (en mezelf ;)) de beweging kan geven die hij nodig heeft en dat Billy daardoor fijn bij zijn eigen baasje kan blijven. Ook is het goed dat Plint door wat intensiever contact goed om leert gaan met andere honden. Ik had gehoopt dat Billy Plint een beetje zou aansteken met zijn ik-loop-gewoon-stug-door-en-hoef-echt-niet-overal-stil-te-staan mentaliteit, maar die vlieger gaat helaas niet op. Plint blijft toch echt een supertreuzelsnuffelaar ben ik bang. Moet ik die lange wandelingen waar ik me op had verheugd toch maar gewoon in mijn eentje doen…

HOE WORD JE DIERENBUDDY?

Spreekt dit vrijwilligerswerk je nou enorm aan (of ken je iemand die wel wat hulp kan gebruiken), woon je in een van de gemeenten waar we actief zijn en wil je kijken of Dierenbuddy wellicht ook iets voor jou is? Klik dan HIER voor meer informatie.

Tot gauw!
Lonneke

Chiropractie bij honden – Onze ervaring met Wiske

Geschreven door

Eind maart maakte Wiske een sprong vanaf een hoge kant ondiep water in. Daarna hinkte ze regelmatig, soms met de linker achterpoot en soms met de rechter. Dit werd erger na rennen of springen. Ook weigerde ze soms de trap op te gaan en had ze duidelijk pijn. Een beetje rustig aan doen en dan komt het wel goed, dacht ik. Niet dus. De dierenarts gaf pijnstillers mee en adviseerde Wiske alleen nog aangelijnd uit te laten. Ook dat hielp niet. Na twee weken besloten we een röntgenfoto te laten maken van haar rug. Gelukkig bleek daarop niet ernstigs te zien. Geen spondylose of dergelijke aandoeningen. Dat was een opluchting, maar ondertussen heeft Wiske nog steeds last van haar rug en mag ze niet rennen, terwijl ze dat wel dolgraag wil.

De fokker vertelde dat Wiske’s vader ook rugklachten had na een soortgelijk incident en Prednison kreeg voorgeschreven. Binnen een aantal dagen was hij van de klachten af, en na 10 dagen hoefde hij geen medicatie meer. Mijn dierenarts wil dit liever niet voorschrijven. Het blijkt dat Prednison kan zorgen voor (blijvende) bijwerkingen en dat je het beloop van de klachten lastig in de gaten kunt houden. Omdat Wiske jong en verder gezond is wil ze het alleen als laatste optie inzetten. Ze gaat er vanuit dat de sprong in ondiep water als het ware de laatste druppel was, omdat Wiske daarvoor al een aantal keer overbelast leek en wat strammer liep. In plaats van zwaardere medicatie werd ons chiropractie aangeraden om zo de oorzaak van de rugklachten aan te pakken.

Chiropractie, Orthomanuele therapie en Osteopathie
Chiropractie, osteopathie en orthomanuele therapie zijn allemaal behandelingen waarbij met de hand manipulaties worden uitgevoerd aan het bewegingsapparaat. Er zijn zeer veel raakvlakken tussen de therapieën. Sterker nog, in mijn zoektocht naar informatie was het lastig de echte verschillen te ontdekken. Dit komt doordat de verschillen niet zozeer liggen bij het type klacht dat wordt behandeld, maar in de manier waarop de klacht manueel (met de hand) wordt aangepakt.

Chiropractie focust zich op de wisselwerking tussen het bewegingsapparaat, met name de wervelkolom, en het zenuwstelsel. Als de beweeglijkheid in de wervelkolom verminderd is, kan de chiropractor dit herstellen door een correctie (adjustment) uit te voeren met de hand, waardoor de wervels worden losgemaakt.

Bij orthomanuele therapie wordt volgens een vast patroon gekeken naar standafwijkingen en corrigeert men deze met de hand om symmetrie te bewerkstelligen. Als je meer wilt lezen over de verschillen tussen chiropractie en orthomanuele therapie kun je hier verder lezen onder het kopje ‘wat zijn de algemene overeenkomsten en verschillen…’.

De osteopaat behandelt alle structuren in het lichaam met de hand. Er wordt dus niet alleen naar het bewegingsapparaat en het zenuwstelsel gekeken, maar ook naar het orgaanstelsel.

Al deze therapieën kunnen worden ingezet bij specifieke klachten, maar ook preventief bij bijvoorbeeld sporthonden. De chiropractor waarnaar wij zijn doorverwezen is zelf ook dierenarts. Naast dat de behandelaar dus breed is opgeleid, betekent het ook dat onze huisdierenverzekering het (deels) vergoedt.

osteopaat voor de hond

De behandeling
Onze vaste dierenarts heeft alle gegevens inclusief de röntgenfoto doorgestuurd naar de chiropractor. De chiropractor zag op de foto’s dat er weinig ruimte zat tussen bepaalde wervels. Dat bleken precies de punten te zijn waar Wiske pijn ervaart sinds die sprong. Ook werd er gekeken naar beweging van de gewrichten, pijnbeleving en verschil in warmte op de wervelkolom. Een deel van haar rug voelde enorm warm aan, iets dat mij eerder niet was opgevallen. Daarna werd er langs de wervelkolom gevoeld en werden er adjustments gedaan. Wiske heeft hier geen pijn van gehad. Na de behandeling moest er 5 dagen rust worden gehouden. Alleen naar buiten aan de korte lijn om even de behoefte te doen en dan snel weer terug. Zoals voorspeld werden de klachten na de behandeling eerst wat erger. Wiske liep soms echt even wankel en was vaker aan het hinken, maar na drie dagen was dit voorbij. Ook de warmte die te voelen was op een deel van haar rug is weggetrokken.

En nu?
Wiske moet nog één dag rust voor we weer langzaam kunnen opbouwen met wandelen. Ook zijn we de pijnstillers die ze krijgt aan het afbouwen. Over een aantal dagen hebben we weer overleg met de chiropractor over de vooruitgang. Vaak moeten honden die met klachten bij de chiropractor komen na een aantal weken weer terug. Als ze volledig is hersteld gaan we aan de slag met balanstraining. Dat deden we nu al buiten voor de lol, net als Foss, maar het kan gerichter gedaan worden met balans-materiaal. De focus kan dan gelegd worden op revalidatie en op het type sport dat ze doet. We zijn ons nu dus vast aan het inlezen.

We hopen enorm dat de chiropractie de klachten van Wiske zal verhelpen. Zo niet, dan zal ze toch een kuur zwaardere medicatie moeten. We hebben goede hoop, want ze lijkt nu al beter te lopen dan voor de behandeling. Tot ze volledig is hersteld gaan we maar verder met eindeloos hersenwerkjes doen als puzzels, Kongs, snuffelmat, zoekspelletjes in huis en noem maar op… Helaas maakt dit haar niet minder energiek buiten, maar het geeft haar tenminste wel iets te doen!

In de auto met warm weer dodelijk voor honden

Geschreven door

Het is nog niet eens 1 dag stralend mooi weer geweest en het is alweer zover: de eerste twee (!!) honden moesten uit de auto worden gered. Voor de meeste politiemensen en dierenliefhebbers is dit vreselijk frustrerend, en voor ons als hondenmensen dus ook. Met deze blog willen we proberen zo veel mogelijk mensen te bereiken om duidelijk te maken dat een hond in een auto achterlaten nooít een goed idee is.

Maar het raampje staat open

Een auto in de zon warmt zeer snel op. Je kunt je hond niet in de auto laten zitten. Ook niet met een raampje open. In een onderzoek van Stanford University is gebleken dat een auto in de eerste 15-30 minuten het meest opwarmt. Het raampje 4 cm open laten staan vertraagde het opwarmproces niet, en ook de uiteindelijke maximumtemperatuur was niet lager, dan wanneer het raam niet open had gestaan. In een proef met een SUV in de zon liep de temperatuur op tot 47 graden Celsius in 30 minuten, zelfs met alle 4 de ramen open.

Bij een reddingsactie in Nunspeet werd ook een hond uit de auto bevrijd waarbij er 2 ramen open waren gezet voor de hond. Wat de politie daar ook maar weer eens duidelijk maakte: het gevaar zit ‘m niet zozeer in te weinig zuurstof. Het gevaar voor jouw hond zit hem in de extreem hoge temperatuur van de auto.

honden met warm weer in de auto

Maar ik ben maar héél even weg

Juist in de eerste 15-30 minuten warmt de auto het snelst op. Zelfs al ben je maar heel even weg, je brengt jouw hond in gevaar door hem in de auto te laten zitten. Daarnaast weet je nooit wat er kan gebeuren. Heel even een boodschapje halen, kan uitlopen tot 15 minuten. Er zijn nu eenmaal dingen waar je geen vat op hebt. Wachttijden zijn er daar één van. Waar je wel vat op hebt is, of je er voor kiest om je hond mee te nemen of thuis te laten. Ben je met je hond onderweg op een warme dag? Breng jouw hond eerst thuis en ga dan boodschappen doen of wat je dan ook moet doen waarbij jouw hond niet mee kan.

LEESTIP: wanneer kun je jouw hond het beste thuislaten?

Maar de hond heeft voldoende water

Onlangs werd een dame uit een restaurant gehaald omdat ze haar Husky in de auto had achtergelaten. Mevrouw vond het onzin dat de politie er bij betrokken was en dat ze de hond uit de auto moest halen. Haar reden dat het wel goed zou gaan? De hond had een bak water in de auto. Wanneer je je hond in de warmte in een auto achterlaat met water, betekent het niet dat de temperatuur van de auto niet in korte tijd extreem oploopt.

Mensen moeten veel drinken met warm weer omdat wij mensen onze lichaamstemperatuur reguleren door te zweten. Dat verloren vocht moet worden aangevuld. Honden zijn geen mensen, honden zweten niet om hun warmte kwijt te raken. Honden kunnen hun lichaamstemperatuur laten dalen door te hijgen. Ze hijgen en ademen koelere lucht in om zo af te koelen. In een auto is er alleen maar warmere lucht omdat het in de auto zo heet is geworden. Hierdoor helpt hijgen niet meer om de hond af te koelen en raakt de hond oververhit. Oververhitting kan de dood tot gevolg hebben.

Maar de auto staat in de schaduw

Ook wanneer de auto in de schaduw staat op een warme dag kan de temperatuur snel oplopen. Je kunt je hond dus ook niet alleen laten in de auto als je je auto in de schaduw zet, of wanneer je zonwering aan de binnenzijde van je autoruit hebt zitten. Waarschijnlijk weet je zelf ook wel dat wanneer je jouw auto in de schaduw hebt staan op een warme dag, deze nog steeds oncomfortabel heet wordt aan de binnenkant. Zodra je je auto weer instapt is het veel te warm, zelfs voor jou als mens. Als je je hond opgesloten achterlaat in je auto, kan  hij zelf niet weg. Hij probeert door te hijgen af te koelen, dit helpt niet, de hond raakt in paniek en gaat nog meer lichaamswarmte creëren. Laat jouw hond dus ook niet in een auto achter die in de schaduw geparkeerd staat!

LEESTIP: wat kun je nog wél doen met jouw hond in de warmte?

Wees een verantwoorde eigenaar

Eigenlijk is het heel simpel: neem je verantwoording en zorg dat jouw hond veilig is. Laat jouw hond niet alleen in de auto achter. Zorg dat het binnen in huis lekker koel is en dat jouw hond daar voldoende water heeft en plekken om koel te liggen. Wil je jouw hond toch meenemen? Zorg voor een aangename temperatuur in de auto wanneer je rijdt en neem je hond vervolgens mee naar binnen. Is het een gelegenheid waar de hond niet welkom is? Vraag ze om een uitzondering te maken.

Wat je ook doet: laat jouw hond gewoon niet in een auto zitten.

Ik ga er vanuit dat er niemand is die een een hond heeft genomen om deze dood te zien gaan door oververhitting in een auto. Wees niet eigenwijs, denk niet dat het jouw hond niet zal overkomen. Neem gewoon maatregelen om te zorgen dat je jouw hond niet in deze situatie hoeft te brengen.

 

Trekken aan de lijn, deel 1: de korte lijn

Geschreven door

Eerst even dit

Ja het is weer zo’n dag, mijn baasje Kimberley heeft zin om te schrijven. Maar ik moet echt even in de zon liggen, werken aan mijn bruine vachtje natuurlijk, zzz…


Heel veel liefs,
&JOY!

Gezellige groepsapp

Samen met onze collega-bloggers hebben we een heel leuke en vooral gezellige groepsapp! Regelmatig zien we daar de nodige puppyspam voorbijkomen, verwelkomen we nieuwe bloggers en bespreken we allerlei nieuwe blogideeën.

Trips, tricks en botjes

Zo ook deze: het trekken aan de lijn tijdens het wandelen. Ik dacht, laat ik jullie alles vertellen over hoe wij daar nog steeds mee sukkelen (bijna 2 jaar verder). We gaan van alles proberen en stoppen pas wanneer Joy stopt met trekken natuurlijk! Nu hopen we dat Kevin en ik allebei consequent blijven en niet onderdoor gaan aan de verleiding van Joys lieve oogjes. Jullie tips, tricks en reacties zijn natuurlijk hartstikke welkom, en botjes vinden we ook erg lekker!

Een Toller kan rond de 20 kilo wegen, ojee!

Toen we Joy nog maar net hadden, wisten we al: het trekken aan de lijn, dat wordt een dingetje. Laten we dat gelijk goed aanpakken en ervoor zorgen dat ze dat bij ons gewoon niet doet. Een Toller kan rond de 20 kilo wegen, dus dat is best de moeite.

Tip nummer 1: korte lijn of flexilijn

Dat brengt ons bij de eerste tip die we kregen toen Joy nog een puppy was. Er zijn verschillende soorten lijnen (lange en korte in verschillende maten en materialen), waaronder een flexilijn. De bekende lijn die 5 meter lang is of zo en die je met een knopje op stop kunt zetten. Een hond heeft zo lekker de ruimte en kan een beetje rennen. Maar gebruik deze zeker in het begin even niet. Je wilt dat je hond in de buurt blijft, en dat gaat niet met zo’n lange lijn.

Eigen ervaring

Dit is zo’n tip die je makkelijk kunt volbrengen. Gebruik de lijn in combinatie met een commando (bij ons is dat bijvoorbeeld volg), zodat ze ook weet wat de bedoeling is.

Ik moet zeggen dat dit voor ons gelijk werkte, Joy bleef bij ons in de buurt. Wel bleef ze trekken, af en toe konden we haar aandacht wat langer vast houden, maar dit ging heel lastig.

Conclusie

Een korte lijn is zeker ideaal in het begin, en nu nog steeds. Ze blijft wel trekken, ook al gebruiken we een commando. Een hond heeft de ruimte nodig, geef deze ruimte dan ook als ze in de tuin is of als ze ergens los kan lopen. Zo maak je een verschil met het lopen aan de lijn waarin je verwacht dat ze in de buurt blijft. Korte lijnen heb je ook in verschillende maten, 1,5m en 3m zijn de meest gangbare. Kijk wat bij jou en je hond past, maar vooral: blijf volhouden!

Tip van de dag

Als je je hond wilt leren niet te trekken aan de lijn, doe dan alsof je alleen op de wereld bent. Mij hielp dat wel. Soms ben je zo aan het sukkelen dat je denkt: kijk mij hier staan, ik die altijd zei een hond goed opvoeden is een kwestie van consequent zijn, mij gebeurt dat allemaal niet. Tot je zelf een hond hebt en jij degene bent die daar loopt.

Heel veel liefs,
Kimberley

Ik ga naar school, deel 6

Geschreven door

Wat gaat het toch snel, zeg. Afgelopen maandag had ik alweer mijn een na laatste schooldag op de Dokter Snuffel Academie!

Druk

De afgelopen weken heb ik alleen maar aan de lijn mogen wandelen vanwege mijn blessure, dus ik barstte van de energie. Mijn vrouwtje had mij daarom vast thuis laten wandelen, omdat ik op minder bekende plekken vaak druk ben aan de lijn. Bij binnenkomst begon ik net als altijd weer te klieren met het kleed dat mijn vrouwtje neerlegde. Waar ik de andere keren bijna niet meer reageerde als de andere hondjes binnen kwamen, werd ik nu wel druk en kon mijn rust niet vinden.
Na wat gedoe van mijn kant ging ik toch wel liggen.

Ander programma

Vandaag zou er iemand iets komen vertellen over gezonde voeding voor de hond. Helaas was deze mevrouw wegens privéomstandigheden verhinderd. Superjammer, maar daardoor was er veel meer ruimte ontstaan voor vragen en het bespreken van dingen waar de baasjes tegen aan liepen. Want de opdrachten zijn best pittig hoor. Ook werd er besproken wat nu verder de bedoeling is. Namelijk stage lopen! 10 uur meekijken met een ander team en 40 uur oefenen met de hond op de plek die past bij de hond en jou als team. Nou hebben mijn vrouwtje en ik op haar werk natuurlijk al veel geoefend. Ik heb allang de uren gemaakt.  Maar we gaan ook samen op een andere locatie op haar werk oefenen en bij een vriendin van mijn vrouwtje die een hele lieve pleegzoon heeft. Want dat zijn nieuwe situaties die respectievelijk nieuw en druk zijn en individueel in een andere leefomgeving.

Zijn we er klaar voor?

Toen kwam de vraag of we er klaar voor zijn. Mijn vrouwtje zei ja en nee. Ja, want binnen het werk vind ik het heel leuk, maar ook wel nee, omdat ik nog zo jong ben (17 maanden) en nog niet zo stabiel. Werken aan de basis en wellicht nog wat trainingen is dan ook wel nodig. Ik doe graag mijn eigen ding, maar dat is natuurlijk niet altijd heel handig.

Toen moesten de baasjes hun verkooppraatje houden en ging Mandy ons allemaal moeilijke vragen stellen zoals “maar honden zijn toch niet hygiënisch”, of “ik kan toch ook een vrijwilliger inhuren want dat is gratis”. Wat stout van Mandy, maar ook leerzaam, want die vragen kun je wel krijgen als je ergens naar binnen stapt.
Gelukkig gaf ze heel veel tips op wat je kunt antwoorden, zoals “het is wetenschappelijk bewezen dat aaien endorfines vrij maakt bij een mens”of “dat we een opleiding hebben gevolgd met een intake en test via Dokter Snuffel en dat wij Europees gecertificeerd zijn”. Nou, dat klinkt stoer toch en heel professioneel.

Oefenen

Voor de volgende keer moeten het portfolio en de laatste opdrachten af zijn. Als dat allemaal goed is, krijgen we een certificaat. En als we dan alle stages hebben gelopen en samen besluiten er klaar voor te zijn, mogen we examen aanvragen en krijgen we ons diploma! Oh, en weet je wat we de laatste dag gaan doen? Spelen op het strand vlakbij.

Na de lunch gingen we om de beurt met Mandy een activiteit doen die we hadden voorbereid. Wat ik heel leuk vind is voertjes zoeken in een cupcakevorm met balletjes erop. Dat hebben we op het werk vaak geoefend. Nu mocht ik dat met Mandy doen. Leuk! Maar… het was buiten op het gras. Tja, en gras en ik… Nou ja, dan weet je het wel. Ik was druk aan het graven en trekken aan het gras terwijl ik eigenlijk met Mandy bezig moest zijn. Uiteindelijk is het toch wel gelukt. Spelletjes op het gras is dus nog even een uitdaging, maar hopelijk wordt dat wat minder met de voedingssupplementen die ik gebruik.

Tijd om naar huis te gaan en ons voor te bereiden op de laatste les.

Spannend hoor, dat het einde nu in zicht komt. Lezen jullie weer mee hoe mijn laatste les zal zijn?
Tot de volgende keer, poot van Guus

Wandelen in Limburg – Connecterra

Geschreven door

Het moment dat een vriendin uit Drenthe je vertelt wat voor een prachtige omgeving je vlak naast de deur hebt en je er zelf helemaal geen idee van hebt. Dan ga je natuurlijk snel googelen en kijken! En dat, dat was absoluut de moeite waard, thanks Roos. Hierbij een blog over ons bezoek aan Connecterra.

Over Connecterra

Net over de grens in (Belgisch) Limburg vind je het gebied Connecterra. Dit is de hoofdtoegangspoort van Nationaal Park Hoge Kempen. Hier waren vroeger de mijnen van Eisden. Deze zijn in 1987 gesloten, en er diende een nieuwe bestemming te worden gevonden voor dit gebied. De naam Connecterra stamt af van Connect (verbinden) en Terra (aarde); een bijpassende naam voor een fantastisch mooi gebied.

Er zijn in dit gebied 5 verschillende trails te vinden: groen, 1.4 km, blauw, 4km, rood, 7.4km en geel, 11km. De rode en gele trails zijn momenteel onderbroken; hiervoor is de paarse trail in de plaats gekomen. Deze bedraagt 13km.

Behalve de 5 wandelingen zijn er ook nog eens 3 ”terrils” te vinden, die een prachtig panoramauitzicht over het gehele gebied bieden. De ”Lange terril” is het makkelijkst toegankelijk en ligt in zowel de blauwe als de gele route.  De klim die je hiervoor omhoog moet is 50m en daarbij krijg je een uitzicht over de prachtige waterpartijen en het heuvellandschap. Het leuke aan deze terril is dat hier in juni de Meisjesogen-bloem (Coreopsis grandiflora) bloeit, een bloem die normaliter niet voorkomt in deze streken.

De “Tweelingterril” bestaat, zoals de naam al doet vermoeden, uit twee terrils die vlak bij elkaar liggen en in elkaar over lopen. Deze terril heeft een klim van 60m hoogte en twee prachtige verschijnselen. Op deze terril is namelijk een groot aantal vlindersoorten te vinden. Deze zijn veel te zien wanneer het warmer wordt en zullen zich op de hellingen met hun bloemenpracht prima thuisvoelen. Ook zijn er everzwijntjes te vinden. Die zijn weliswaar wat schuchter, maar wanneer je goed kijkt kun je ze zeker wel spotten.

De laatste terril is de “Rode terril”. Deze is niet alleen uitzonderlijk door zijn rode kleur, maar ook door het feit dat hij in brand lijkt te staan. Door het mijnverleden is er een scheidingsproces ontstaan van bruikbare steenkool en afvalsteen, hierdoor kan de temperatuur in deze terril hoog oplopen. Bij koud weer kan het dus zijn dat je vanaf de andere terrils rook ziet opstijgen uit de rode terril. De rode terril ligt wel binnen de grenzen van het nationaal park, maar is slechts twee keer per jaar te bezoeken, alleen onder begeleiding van Toerisme Maasmechelen.

In het gehele Connecterra-gebied zijn honden toegestaan, mits aangelijnd! Natuurlijk is er ook een opruimplicht, waardoor de paden hopelijk schoon blijven. De entree voor Connecterra bedraagt €3,- per persoon, of een jaarabonnement van €5,- per persoon. Voor de hond hoeft geen entree te worden betaald. Parkeren is gratis bij de Euroscoop.

Wandelen met de hond in Connecterra

Ons bezoek aan Connecterra

Samen met Jessica en Bruce heb ik vandaag (17-04-19) een bezoek gebracht aan Connecterra. We hadden van te voren prachtige foto’s gezien van de panoramauitzichten op internet en konden niet wachten. Bij aankomst hebben we beiden een jaarabonnement genomen, het kleine verschil in prijs verdient zich al terug bij een tweede bezoek. Toen we kwamen aanlopen kregen we al snel het idee dat een tweede bezoek er zeker in zou gaan zitten. We werden hartelijk ontvangen bij de ingang, waar we de entree konden betalen. Ook kregen we een kaart mee, zodat we altijd konden zien waar we konden switchen van route. In overleg met de uiterst vriendelijke dames bij de kassa besloten we om de blauwe trail te gaan volgen. Daarna konden we door naar de grote steen; dit is het begin van alle trails.

Samen met Bruce in Connecterra

Ik had er zelf voor gekozen om mijn heupgordel mee te nemen om handsfree te kunnen wandelen. Hierdoor kreeg Fender meer vrijheid en kon hij makkelijker meebewegen met zijn vriend Bruce, die aan de flexi-lijn liep. Eigenlijk heb ik na de eerste paar 100 meter al meteen de keuze gemaakt om Fender zijn andere harnas aan te trekken waar hij vrijer in kan bewegen en de heupgordel met treklijn aan hem vast te maken. De omgeving was zo ontzettend schoon dat ik hem rustig meer vrijheid durfde te geven. Onze grote vriend wil namelijk nog wel eens wat lekkers van straat pikken…

Gedurende de beklimming van de Lange terril kregen we het toch wel zwaar. Waar het eerst wat (onverharde) paadjes op en af was, kwamen we daarna bij een aantal uitdagingen. Allereerst moesten we een grote steile trap op. Niet heel best voor een Newfy natuurlijk, maar ondanks dat het ietwat onhandig ging, kwamen we gelukkig boven. Toen begon het echte werk… We begonnen aan een lang slingerend pad dat steeds meer omhoog ging. Dit pad was wel gewoon bestraat, maar door het lange trekken werd het stiekem toch wel wat zwaar. Nadat we het slingerpad hadden afgelegd kwamen we bij het eerste uitzichtpunt. Hier zijn we even gaan zitten, zodat de jongens en wij even op adem konden komen.

Toen we doorgingen, was er nog een soort talud dat we over moesten steken, en daarna een erg steile onverharde beklimming. Gelukkig was deze relatief kort, zeker ten opzichte van het stuk dat we even van te voren hadden gelopen. En toen hadden we de top van de Lange Terril bereikt. Boven op die terril besef je eigenlijk pas wat voor afstand je net hebt afgelegd. De 50m hoogte waren nu zeker goed te zien,  en wanneer je op het panoramapunt staat, dan kun je maar een woord zeggen en dat is prachtig! Een adembenemend uitzicht over de Maasvallei, daar moesten natuurlijk een paar (Instagramproof) foto’s van worden gemaakt!

Toen we een halve fotoshoot verder waren, was het tijd om door te gaan met onze wandeling. Voor de verandering mochten we nu naar beneden. Dit pad was slingerend en onverhard maar wel prima te doen! Na een stuk naar beneden te hebben gewandeld kwamen we uit op het laatste grindpad. Rechts van ons zagen we een groot meer, en daar zijn we natuurlijk even gaan spieken! Fender kon even lekker afkoelen met de pootjes in het water en wij weer even op adem komen. Meneertje wilde natuurlijk direct baantjes gaan trekken, maar helaas is het er voor mens en hond verboden om te zwemmen.

Uiteindelijk zijn we omgedraaid en terug naar de entreepoort gelopen, waar zich een terras bevindt.

Het oordeel

Van mij krijgt Connecterra zeker een 9/10! De prachtige panoramauitzichten, de schone paden, de zeer goede bewegwijzering en het vriendelijke personeel hebben zeker weten een indruk op mij gemaakt. We hebben gedurende de gehele wandeling geen zwerfvuil of dergelijke zien liggen, alles is tip top onderhouden. Er zijn voldoende rustplaatsen, vooral na de klimstukken, om eventjes op adem te komen.

Het enige minpunt vond ik dat er geen prullenbakken aanwezig waren in het park, dit zorgt ervoor dat je de hele route moet lopen met de ontlasting van je hond in het zakje bij je. Niet megafris natuurlijk…

Wanneer je Connecterra wil bezoeken is het absoluut raadzaam om stevige wandel, of trailschoenen aan te trekken! Doordat niet alle paden verhard zijn of uit grind bestaan en de beklimmingen en afdalingen steil zijn, kun je wel eens je evenwicht verliezen. Ik was dus ontzettend blij met mijn keuze voor trailschoenen. Verder is het raadzaam om een rugzakje met drinken voor jou en je hond mee te nemen. Onderweg zijn geen plekken om even te drinken of iets te kunnen kopen. Dit is enkel bij het begin/eindpunt van de trails mogelijk.

Wij kunnen niet wachten om de volgende trails af te gaan leggen in dit prachtige gebied!
Ben jij ook wel eens in Connecterra geweest? Wat waren jouw bevindingen?

Liefs, Bumper & Fender
The Newfy Brothers

LEESTIP: Jolie & Jaeda hebben ook een blog over wandelen in Limburg geschreven

Waarom blaffen honden?

Geschreven door

Deze blog is geïnspireerd door het Doggo seminar met Kathryn Lord. Wil je alle blogs over dit seminar lezen? Je vindt ze hier.

Blaffen

Niet alleen voor mensen die samenleven met honden is het handig om te weten waarom honden blaffen. Wetenschappelijk is het ook een interessant vraagstuk. Honden blaffen namelijk vaak, en geen enkel ander dier in het geslacht Canis blaft. Canis is een geslacht (of genus) van zoogdieren uit de familie hondachtigen waar onder andere de coyote, jakhalzen, wolf en hond bij horen.

Wat is de functie van blaffen? blaffende hond

Als je iemand vraagt waarom hun hond blaft, komen er zo veel verschillende reacties dat het moeilijk is om één reden aan te wijzen waarom honden blaffen. Ook de context waarin honden blaffen verschilt sterk. Sommige honden blaffen alleen als er een vreemde voor de deur staat. Sommige honden blaffen tijdens spel. Andere honden blaffen om bijna alles. Welke functie heeft het blaffen dan als het in zo veel verschillende situaties wordt ingezet?

Wat is blaffen nu eigenlijk?

Honden kunnen verschillende geluiden maken: piepen, huilen, grommen, puffen, zuchten en ga zo maar verder. Wie bekend is met honden of dagelijks met ze samenleeft, weet dat er verschillende geluiden zijn die de hond kan maken. Als jouw hond blaft, herken je dit ook meteen. Om de blaf te gaan onderzoeken hebben de wetenschappers eerst bepaalde specificaties aan de blaf gehangen als het aankomt op frequentie van het geluid, de toonhoogte en de duur van het geluid.

Niet alleen honden blaffen

Toen de specificaties duidelijk waren, welk geluid wordt als blaffen gezien, kwamen de wetenschappers erachter dat dit specifieke geluid niet alleen door honden wordt gemaakt. Andere diersoorten blaffen ook! Zo zijn er blaffende apen, vogels, knaagdieren en zelfs blaffende herten. Wanneer verschillende diersoorten eenzelfde oplossing hebben voor eenzelfde probleem in dezelfde context, wordt dat convergente evolutie genoemd.

Innerlijk conflict

Het bijzondere van het geluid blaffen is dat het zo veel verschillende aspecten van toon en volume laat zien, dat het signaal dat het afgeeft tegenstrijdig is. Het is een soort geluid dat de ontvanger tegelijkertijd het bericht stuurt ‘kom dichterbij’ en ‘ga van me weg’. Zo’n tegenstrijdig geluid dat plotseling en luid wordt gemaakt, is het gevolg van een innerlijk conflict. Een aantal voorbeelden van een innerlijk conflict zijn:

  1. Er komt een indringer naar je toe en je kunt niet vluchten > innerlijk conflict > eng, wil weglopen, kan niet vluchten > reactie blaffen
  2. Er ligt eten op het aanrecht waar je niet bij kunt > innerlijk conflict > wil eten pakken, kan er niet bij, lukt niet > reactie blaffen
  3. Er loopt een hond langs die je wilt besnuffelen maar je zit aan een korte riem > innerlijk conflict > wil naar andere hond toe, lukt niet > reactie blaffen

Waarom blaffen honden zo veel?

Onze honden blaffen vergeleken met andere dieren zo veel, omdat ze vaker een innerlijk conflict hebben. Honden zijn in onze westerse maatschappij in alles afhankelijk van ons mensen. Ze kunnen zelf niet bepalen wanneer ze naar buiten gaan, wanneer ze eten krijgen en wanneer en of ze zich kunnen voortplanten. Onze honden leven samen met ons en zijn afhankelijk van de activiteiten die wij ze aanbieden door de dag heen. Hierdoor komen honden in veel situaties waar ze niet meer kunnen benaderen of vluchten. Dat levert innerlijk conflict op. Maar ook wanneer jouw hond blaft als jij weg bent. Jouw hond heeft niet de keuze om met jou mee te gaan. Het innerlijk conflict in deze situatie is: de hond wil met jou mee of met jou samen zijn > dat kan niet, jij gaat weg > de hond kan je niet achterna maar blijft in een afgesloten ruimte > dat is conflict > de hond blaft.

Aangeleerd

Een volgende stap in het blaffen en waarom honden zo veel blaffen, is dat honden makkelijk dingen kunnen aanleren. Stel jouw hond heeft een innerlijk conflict omdat hij graag de bal wil hebben die jij in je hand hebt en niet gooit. De hond blaft en jij gooit de bal. De eerste keer dat de hond blaft is dat vanuit het innerlijk conflict. Vervolgens blaft de hond en jij gooit. De hond zal de volgende keer nog eens blaffen als jij de bal in je hand hebt en jij gooit weer. Wat heeft je hond nu geleerd? “Als ik blaf, gooit zij de bal”. Ineens is blaffen in deze situatie geen innerlijk conflict meer, maar aangeleerd gedrag.

Sorry, weer een tijd niet geblogd…

Geschreven door

Weet je wat nu het leuke is van een bloggersplatform? Samen zijn we sterk! We zijn inmiddels met 29 actieve hondenbloggers. Dat wil zeggen dat er altijd wel iemand aan het bloggen is. Ben je alleen als blogger, dan lijkt het wel alsof je nooit genoeg tijd hebt om genoeg blogs te schrijven en online te plaatsen.

Help, ik blog niet genoeg

Zoals we eerder al eens aanhaalden in de blog ‘Hoe word je een hondenblogger?’ is het niet altijd makkelijk om steeds nieuwe inspiratie te vinden, tijd te maken en zin te hebben om veel te bloggen. In deze blog schreven we het volgende over de voordelen van een blogplatform als The Dog Pen:

Daarnaast is een groot voordeel van een blogplatform dat je niet perse iedere dag of iedere week een nieuw item hoeft te plaatsen. Het grootste probleem waar de meeste bloggers tegenaan lopen is writer’s block. Na een tijd zeer regelmatig schrijven, lukt het ineens niet meer. Geen zorgen! Door samen te werken op een platform kun je altijd hulp vragen als je om onderwerpen verlegen zit, en omdat je met een groep andere bloggers werkt, is er altijd iemand die een nieuwe blog online plaatst. Dat is dus minder druk op jouw schouders om dat verhaal er uit te krijgen. Veel relaxter werken ook: heb je inspiratie, dan schrijf je er op los. Is er even niets, geen probleem, dat komt vanzelf weer.

Nog steeds denken ook onze bloggers vaak dat ze te weinig bloggen. In een nieuwsbrief die we vandaag naar onze bloggers stuurden, schreven daar het volgende over:

Lief dagboek

Misschien hadden jullie vroeger ook een dagboek waar je in schreef, ik in elk geval wel! Dagboeken vol heb ik geschreven toen ik nog een tiener was. Als je de dagboeken dan nog eens naleest, begon bijna iedere nieuwe ‘post’ met ‘sorry dat ik zo lang niet heb geschreven, maar ik was heel druk met…’ Nu is bloggen natuurlijk ook een soort ‘dagboek’, maar dan online. Hoewel bloggen inmiddels al veel ruimer is en je echt niet iedere dag hoeft te schrijven. Nu merk ik dat de meeste bloggers zich toch een beetje opgelaten voelen over lang niet schrijven. Don’t worry! Je blogpost beginnen met ‘sorry dat ik zo lang niet geschreven heb’ hoeft echt niet, hoor! De lezer is vergevingsgezind en komt vaak met name zelf een stukje informatie bij ons weghalen. Die kan het dan niets schelen of je nieuwe blog er snel was of dat er veel tijd tussen de 2 blogs heeft gezeten.

Hoe doen andere bloggers dat?

Als je een snelle Google search doet op ‘lang niet geblogd’, dan zie je dat er toch best veel bloggers zijn die zich in blogs verontschuldigen voor het lange tijd niet bloggen. Ook zijn er bloggers die juist in een blogpost uitleggen waarom ze lange tijd niet bloggen. Maar het grote nadeel van het idee hebben dat er iets móet gaan gebeuren en het liefst in een bepaalde frequentie… je raadt het al. Niet zo goed voor je creativiteit. Daar waar bloggen een leuke manier is om jouw verhalen, mening en ervaringen te delen, is het verplicht moeten schrijven weer niet zo leuk.

Regelmatig bloggen

Wil je liever gewoon ontspannen bloggen? Laat de druk van moeten bloggen los. Komt er een leuk blogonderwerp in je op? Schrijf het idee ergens op als je geen tijd hebt om het meteen helemaal op te schrijven. Heb je wel tijd en voel je inspiratie? Ga er dan lekker voor zitten en bloggen maar! Je zult zien, met minder stress en druk op het moeten bloggen gaat het veel fijner. Ben jij niet iemand waar de inspiratie zo komt binnenvallen? Dan kun je natuurlijk ook 1 of 2 momenten in de week vrijmaken speciaal om te bloggen. Maak je hoofd leeg, kijk of je nog ideeën had opgeschreven voor onderwerpen, en schrijven maar. Wat voor jou het beste werkt kun jij alleen bepalen. Heel veel druk en stress werkt in elk geval voor niemand fijn.

De geboorte

Geschreven door

Hallo allemaal,

Hier ben ik dan met mijn eerste blog, maar natuurlijk is het dan even leuk om mezelf even voor te stellen. Ik ben Kion en ik ben een Kleinkees. Ik ben geboren op 24 november 2018. Het begon allemaal eind september 2018, toen bleek dat mijn moeder Nala zwanger was van mijn vader Simba. In deze blog ga ik het vooral hebben over het verloop van de zwangerschap tot de bevalling. Er komt natuurlijk ook veel meer bij kijken voor de bevruchting en de periode na de bevalling, zoals testen op ziektes, onderzoeken, het socialiseren en habitueren, maar dit zal ik allemaal bespreken in mijn toekomstige blogs.

Schijndracht

Ik denk dat vele onder jullie wel eens gehoord hebben van schijndracht. Mijn moeder Nala was hier heel gevoelig voor. Schijndracht komt voor bij niet-zwangere teven en gaat gepaard met verschillende symptomen die lijken op zwangerschap. Schijndracht is een natuurlijk verschijnsel en geen ziekte. Sommige teven zijn namelijk veel gevoeliger voor het zwangerschapshormoon dan andere na de eisprong. Even later na de dekking had mijn moeder Nala een enorme eetlust, een gewichtstoename, opgezette melkklieren, was heel aanhankelijk en had nesteldrang. Het is belangrijk als hondeneigenaar dat je hier zelf niet te veel op ingaat bij schijndracht en je teef afleidt.

In het verleden had ze juist dezelfde symptomen. We hadden een afspraak gemaakt bij onze dierenarts om een echo te maken op de 23ste dag om schijndracht uit te sluiten. Als dit wel zo moest zijn, dan waren ze van plan om haar te laten steriliseren. Mijn dierenarts dacht ook meteen aan schijndracht omdat mijn moeder Nala wel opgezette melkklieren had maar nog geen melkproductie. Toen ze de echo deed, bleek dat er wel 3 of 4 pupjes in haar buik zaten. Iedereen was zo gelukkig en wachtte vol spanning af. Een RX-scan daarentegen is wel nauwkeuriger dan een echo maar dat gaat pas vanaf de 45ste dag want dan kun je het exact aantal schedels tellen van het aantal pups. Onze dierenarts gaf ons alle instructies voor de bevalling en we konden haar 24/24 en 7/7 bereiken.

De bevalling

Op 24 november 2018 was het de 61ste dag van de dracht en om 4u ’s ochtends kwam het eerste pupje er uit. Er zat ongeveer 15 minuten tussen iedere pup. Na het derde pupje werd er vol spanning gewacht op het vierde pupje omdat de dierenarts moeilijk had kunnen zien of het er 3 of 4 waren op de echo. En inderdaad, daar was dan het vierde pupje, en dat was ik. Maar na het vierde pupje kwam er een vijfde en zelfs een zesde. Mijn moeder Nala was bevallen van 3 reutjes en 3 teefjes. Een mooi evenredig getal toch?  Het was een mooie belevenis en mijn moeder Nala heeft ons alle 6 zonder problemen op de wereld gezet. Iedereen was supertrots op haar.

Nala met de pups

Er werd onmiddellijk puppymelk gehaald bij de dierenarts omdat mijn moeder Nala niet genoeg melk zou hebben voor ons alle 6. De eerste 2 weken waren cruciaal. Het was afwachten of iedereen goed bijkwam en het overleefde. We werden dagelijks 2x per dag op hetzelfde tijdstip gewogen en dit werd allemaal bijgehouden in een dagboek. We kregen ook ieder een eigen kleur lintje rond onze nek zodat ze ons uit elkaar konden houden. Ik woog 130 gram en was het zwaarste van het nest, de anderen wogen tussen de 75 en 110 gram. Jammer genoeg heeft 1 broertje het niet gehaald. Hij werd afgestoten en was heel zwak. Ondanks dat hij wel werd bijgevoederd met de fles, warm werd gehouden en er continue toezicht was, overleed hij op de 5de dag.  Mijn 3 zusjes, broertje en ik kwamen iedere dag wel goed bij en zijn uiteindelijk gegroeid tot 5 prachtige hondjes.

De keuze

Mijn baasjes hadden natuurlijk een ruime keuze uit ons vijf. Naarmate we groter werden, hadden we ieder onze eigen kenmerken en karakter. Ook al had ik een eigenwijs en pittig karakter, ze vonden mij geweldig. Ik werd ook deels met de fles grootgebracht, dus misschien voelde ik me juist tot hun erg aangetrokken? We zien elkaar allemaal nog regelmatig, want mijn broertje en 1 zusje zijn in de familie gebleven. Mijn 2 andere zusjes hebben hun gouden mandje gevonden bij kennissen van mijn hondeneigenaars. En zo zijn we allemaal begonnen aan onze eigen avonturen. Al wilden mijn baasjes ons stiekem allemaal houden. Een hele hondenbende, hoe leuk zou dat zijn geweest? Maar ik zorg er alvast voor dat ze hun handen al vol genoeg hebben.

Er valt nog zoveel meer te vertellen, maar dat ga ik houden voor mijn toekomstige blogs. Indien jullie vragen hebben, stel ze gerust. Jullie kunnen mijn avonturen ook altijd volgen op instagram.

Hondenpootje, Kion

Bruidsjonker Nacho

Geschreven door

Op 25 Augustus 2017 zijn wij getrouwd, en op deze bijzondere dag mocht Nacho natuurlijk niet ontbreken!

We wilden hem graag een leuke rol geven op onze dag en hadden besloten dat hij de ringen mocht brengen. We trouwden op het kasteel in Woerden en hadden uiteraard eerst gevraagd of daar wel honden naar binnen mochten. Dit was gelukkig het geval (anders hadden we toch echt een andere locatie moeten kiezen, haha)!

Nacho kreeg een mooi chique tuigje met een mintgroene strik voor zijn bijzondere dag. Het was die dag superlekker weer en de foto’s zijn ook prachtig geworden. Na een korte fotoshoot zijn we op weg gegaan naar het kasteel. Door alle drukte en aandacht was Nacho in zijn nopjes! Na een (voor zijn doen) lange zit mocht hij in actie komen.

De ringen waren aan zijn tuigje geknoopt, maar omdat ze er elke keer vanaf vielen had 1 van de getuigen er een dubbele knoop in gedaan. Toen de ambtenaar van de gemeente ze er dus vanaf wou halen, zaten ze vast, haha. Gelukkig was hij op alles voorbereid en had hij een klein zakmesje mee. Zo konden wij toch de ringen uitwisselen. ?

Na de receptie was Nacho helemaal op, en na een stukje taart te hebben gegeten is hij lekker naar huis gebracht. Hij liep meteen naar zijn mandje en heeft de hele avond geslapen.

Toen we eenmaal thuiskwamen heb ik mijn jurk uitgedaan, en toen dacht Nacho: die is lekker zacht! Hij plantte zo zijn dikke kont erop, dat gaf wel echt een hele leuke foto. ?