Archief Blog - Pagina 65 van 89

Wie ben ik eigenlijk?

Gepost op 2 maart 2019 te 09:40.

Dit is mijn allereerste blog. Het is niet moeilijk om over het allerliefste hondje te schrijven. Alhoewel… al snel wil ik veel te veel vertellen…

Liefde op het eerste gezicht

Haar naam is Daisy, en ze is een Beagle uit Hongarije. Wij hebben haar gehaald in Duitsland, waar ze in een kennel zat met allemaal andere hondjes. Ze zat hier met haar broertje. Wij konden dus kiezen uit twee Beagles… Ik was meteen verliefd op Daisy. Ze kwam rustig naar me toe en gaf me likjes. Ze keek me aan. Liefde op het eerste gezicht. Ik heb veel meegemaakt op het gebied van honden. Dit was dus een extra speciaal moment voor mij. Ik ben haar zo dankbaar dat ik haar mijn hondje mag noemen en al die liefde die ze geeft mag ontvangen en terug mag geven.

Geen typische Beagle

Veel mensen staan al klaar met hun mening, want ze is niet z’n typische dikke Beagle. Ze is klein gebouwd; eigenlijk is ze uniek, zoals iedere hond dat is. Ik houd van haar zoals ze is. Ook komt ze uit een kennel in Duitsland terwijl ze geboren is in Hongarije. We hebben dus geen ouders van haar gezien. Het heeft mijn nieuwsgierigheid opgewekt. Wie weet zal ik eens een DNA-test doen om te zien wat er allemaal schuilt in dit liefste hondje. Uiteraard volgt daar dan een blog over.

Nieuwsgierig

Over nieuwsgierigheid gesproken… als er ééntje dat is, is Daisy het wel. Ze wilt het liefst overal bij zijn. Ook zit ze vaak voor het raam te gluren naar buiten. Ze bekijkt dan alles wat langs loopt. Veel mensen stoppen voor het raam om haar te begroeten. Dan wordt ze helemaal wild! Van blaffen tot aan in de speelhouding gaan staan. Er ontgaat Daisy niks. Ze wilt alles weten door alles te besnuffelen, te zien en te horen.

Grote broer

Daisy woont niet alleen bij ons. We hebben ook nog een Amerikaanse Stafford van 10 jaar oud. Hij heet DJ. Daisy is de beste vriendjes met hem. Ze zijn onafscheidelijk, zo leuk om te zien! Ze haalt bij DJ zijn ‘jonge-hondengedrag’ weer helemaal terug. Daisy en DJ spelen samen en liggen vervolgens lekker tegen elkaar aan om bij te komen.

Beagle-streken

Daisy houdt ervan om streken uit te halen. Ook wel de echte ‘Beagle-streken’. Zo maakt ze kastdeuren open om erin te ‘neuzen’. Springt ze op de vensterbank om naar buiten te kunnen gluren. Soms lijkt ze net een kat, lopend over de rugleuning van de bank. Ook wil ze wel eens net zolang met haar oorflappen voor je ogen hangen tot dat je haar aandacht geeft. Dingen slopen als haar mand, de bank, en noem het maar op. Als ik met mijn laptop aan tafel zit, komt ze op het krukje ernaast zitten. Dan kijkt ze mee naar het scherm. Geweldig!

Alleseter en sloper

Ze zeggen dat Beagles van eten houden. Ik kan bevestigen dat dit waar is. Helaas ziet Daisy alles als eetbaar (behalve verse pens, dit lust ze niet). We moeten altijd met haar oppassen dat ze niet iets geks naar binnen werkt. Zo heeft ze in december van de kerstboom geproefd toen wij even boodschappen deden. In haar ontlasting zaten vervolgens allemaal dennennaalden… Gelijk de kerstboom afgetuigd, want ik vertrouwde haar niet meer met de boom. Al die ondeugendheid maakt haar wel tot wie ze is. We kunnen vaak om haar lachen. Naast dat ze alles ziet als eetbaar, ziet ze ook alles als speeltjes. Ze heeft zat hondenspeeltjes, maar die washandjes, sokken en alles wat ze kan verscheuren: allemaal veel interessanter.

Hondencursus

Daisy en ik gaan vanaf volgende week weer op cursus: Gehoorzaamheid 2. We willen werken naar Agility. Ze vindt het ontzettend leuk op cursus en ik geniet er zelf ook van. Ook daar is ze wel eens ondeugend. Dan moet ik echt mijn lach inhouden en haar natuurlijk wel af en toe corrigeren. Zo gaat ze uit het niets soms al haar ‘kunstjes’ laten zien zonder dat ik iets gezegd heb. Of dan ruikt ze iets en begint ze ineens te graven terwijl we aan het luisteren zijn naar wat de instructeur ons vertelt. Ook begint ze soms uit het niets te blaffen als ze iets interessants ziet of zin heeft om te spelen met de hond naast haar. Haar blaf is niet een typische hondenblaf. Ze blaft als een wolf vind ik. Ook daar moet ik soms zo hard om lachen. Het klinkt zo grappig. Haar hele koppie gaat omhoog en haar lippen tuiten. Geweldig om te zien/horen! Over de cursussen volgen uiteraard ook diverse blogs.

Ik kan zoveel vertellen over haar, haar streken en de avonturen die ze beleeft. Dat bewaar ik voor de volgende blogs!

Een pootje van Daisy!

De meest gestelde vragen over Newfoundlanders

Gepost op 1 maart 2019 te 13:34.

Geschreven door Carlijn Collaris

Iedereen die een Newfoundlander heeft zal het bekend voorkomen: de starende blikken wanneer je ergens loopt, het geroezemoes om je heen en de welbekende vragen natuurlijk. Soms lijkt het wel alsof we de attractie van de dag zijn! Een snel tripje naar de dierenwinkel zit er vaak echt niet meer in, er komen altijd wel weer vragen voorbij. Een tijdje geleden stopte er een auto naast ons, de automobilist stapte uit en vroeg of ze even de honden mocht aaien aangezien ze zo mooi en imposant waren om te zien.

LEESTIP: ‘Je weet dat je een Newfoundlander hebt wanneer…’

Graag nemen wij jullie in dit blog mee naar de meest gestelde vragen die wij krijgen als newfy eigenaren, vragen die iedere eigenaar van een Newfoundlander bekend zullen voorkomen! Oh ja, natuurlijk geven we de antwoorden er ook even bij hoor.

De welbekende vragen & antwoorden:

Q: Krijg je er een zadel bij wanneer je er een koopt?
A: Eh, nee dus. Vooral om een rughernia (of andere blessures) te voorkomen, geen strak plan!

Q: Die zal wel veel eten of niet?
A: Bumper & Fender eten 1kg vlees per hond of +/- 500g brokken per dag. Dit verschilt natuurlijk wel per hond, maar ten opzichte van een chihuahua is het natuurlijk iets meer!

Q: Jij hebt zeker een heel groot huis of niet?
A: Al woon je in een kasteel, dan liggen ze nog in de weg! De kleinste plekjes zijn het leukst.

Q: Bestaat hij alleen uit haar?
A: Ja hoor, haar en zo’n 65kg aan organen, vet, spieren, botten etc.

Q: Die is dik!
A: Nee hoor, ik noem het liever fluffy!

Q: Kun je hem wel houden?
A: Ja hoor, ik loop regelmatig met twee Newfoundlanders. Als ze ergens graag naar toe willen dan is het wel
eens heftig, maar tot nu toe heb ik ze altijd vast kunnen houden. Originele work-out, toch?

Q: Sinds wanneer wandelen mensen met hun pony?
A: Zal vast vaker gebeuren, maar dit is toch echt een hond.

Q: Mag je tegenwoordig al beren thuis houden?
A: Tuurlijk! Droomde vroeger al van een grizzly in mijn huis… not.

Q: Hoe houd jij je huis schoon?
A: Niet! Met dagelijks stofzuigen en om de dag dweilen is en blijft het een uitdaging. Zand, kwijl, water, haar en een half bos ligt dagelijks over mijn (prachtig witte..) vloer. Heb het maar opgegeven!

Q: Is dit een zwarte Sint Bernard? Ik wist niet dat die bestonden!
A: Nee, die zijn er ook niet ;). Het is toch echt een Newfoundlander.

Q: Hoe krijg je die in godsnaam in je auto? (Skoda Fabia)
A: Achterbank plat en naar binnen via de kofferbak, past prima!

Q: Zijn ze niet super duur in het onderhoud?
A: Is dat niet elke hond? Oké, speeltjes en botten zijn gemiddeld wat duurder door het formaat en omdat ze knaagproof moeten zijn. Daarbij is de dierenarts natuurlijk ook duurder aangezien er meer medicatie in gaat (op gewicht). Maar we doen het even graag als een andere honden eigenaar!

Q: Mag ik met hem op de foto?
A: Eh, tuurlijk!

Q: Kwijlen ze?
A: Yep, en met heel veel liefde!

Q: Zitten die binnen in huis?
A: Tuurlijk, waarom niet?

Q: Moet je dit ras niet heel vaak borstelen en zo?
A: Eh ja, wij blazen ze een keer per week en borstelen ze om de dag. Kan af en toe afwijken.

Q: Als je die moet douchen ben je superlang bezig, of niet?
A: De plaatselijke Intratuin kent ons ondertussen maar al te goed ja!

Q: Mag ik ze knuffelen?
A: Als je tegen kwijl kunt, ga je gang! (reactie die daar vaak op volgt: laat maar! ?)

Q: Als je mensen vertelt over waterwerk: Zakken ze niet meteen naar de bodem met dit gewicht?
A: Ze hebben een speciale vacht die ze helpt om te drijven, en zwemvliezen tussen hun tenen helpen ze ook om zich super te kunnen voortbewegen in het water! Dus absoluut niet nee, het zijn heel bedreven zwemmers!

Q: Voor de mensen die met een pup wandelen: je weet toch dat deze heel groot worden, hè?
A: Eh nee, heb hem gekocht zonder mezelf te informeren… Natuurlijk weten we dat!

Q: Wie laat wie nou uit?
A: Ik de hond, hoezo? Laat jouw hond jou uit dan?

Ik zelf noem de jongens altijd mijn puppy’s, dit levert op straat nog wel vaker rare gezichten op. Met onder andere de vraag:

Q: Hoe oud is die, groeit hij nog, het is toch geen puppy hè? Dan worden ze vast mega!
A: Ze groeien tot hun vierde, en ze zijn nu 3&4, dus tel maar uit!

Q: Bij de enthousiaste Newfs: jij hoeft zeker niet meer naar de sportschool hè?
A: Ligt eraan hoe leuk ze de voorbijgangers vinden.

Met dank aan de leden van Newfoundlander Liefhebbers op Facebook voor hun input tijdens het samenstellen van deze lijst!

Al deze vragen geven ons en ik hoop nog vele andere Newfoundlander-eigenaren toch weer dagelijks een lach op ons gezicht.
Krijgen jullie honden ook dagelijks vragen wanneer jullie op evenementen zijn of aan het wandelen zijn?
We lezen het graag in de reacties!

Liefs, Bumper & Fender
The Newfy Brothers

De heropvoeding van Momo: de Roedelmethode (1)

Gepost op 28 februari 2019 te 14:30.

Geschreven door Meike Herpers

Als je al iets langer meeleest met deze blog, weet je dat ik al geruime tijd bezig ben met het zoeken naar een manier om Momo beter te begeleiden. Zoals al eerder gezegd, heb ik steeds het idee gehad dat er ergens in onze communicatie iets heel erg is misgegaan. Er ontbreekt een puzzelstukje – of misschien wel meerdere.

Meer duidelijkheid graag

Inmiddels zijn er 2 gedragstherapeuten en een trainer over de vloer geweest, ieder werkend vanuit de eigen invalshoek. De programma’s die ze voor ons hebben opgesteld hebben bij andere hond-baascombinaties misschien wel hun vruchten afgeworpen, maar voor Momo en mij werkten ze niet (of niet voldoende). Het dichtst in de buurt van wat er voor mijn gevoel nodig was kwam de Connectiemethode (zie ook mijn 3 eerdere blogs hierover: hier, hier en hier). Toch bleef het voor mij te vaag, te weinig concreet. Er werden teveel aannames gedaan, teveel dingen werden als vanzelfsprekend beschouwd. De vraag waar ik mee bleef zitten was steeds: maar HOE dan, en WAAROM?

Suzie

Toen kwam het boek Suzie op mijn pad. Een boek waarin journalist Ton Verlind op humoristische en herkenbare wijze vertelt over de opvoeding van zijn Zwitsere Herder Suzie – de momenten van geluk, maar zeker ook die van wanhoop.

Sinds jaar en dag, zo las ik, maken Ton en zijn vrouw Letty gebruik van de Roedelmethode om hun honden te begeleiden en op te voeden.

De Roedelmethode

De Roedelmethode. Daar had ik ergens wel eens van gehoord. Was dat niet dat jij altijd eerst moest eten en altijd als eerste de deur uit moest? Zoals Ton het beschreef, klonk het toch heel anders! Mijn interesse was gewekt – mede door een reactie van collega-blogger Foss op mijn eerdere blogs over de Connectiemethode. ‘Is de Roedelmethode niet iets voor jullie?’

Suzie nog een keer gelezen, en nog eens. Heel internet afgeplozen. Filmpjes op YouTube gekeken. Het net verschenen ‘Basisboek opvoeden van honden – gids voor levenslange relatievorming volgens de Roedelmethode’ van Arjen van Alphen, grondlegger van de Roedelmethode, aangeschaft. En ook maar meteen de twee eerdere boeken die hij erover schreef.

Wow. Dit was wel even andere koek. Zo. Veel. Kennis. Het kostte me best wat moeite om alle theorie te doorgronden. En al heel snel kwam ik erachter: de theorie is geweldig, maar wat ik nu vooral nodig heb is praktijk.

Momo draait door

Ondertussen ging het met Momo van kwaad tot erger. We konden geen normale wandeling meer maken; álles moest onder controle gehouden worden. Auto’s, fietsers, brommers, vrachtwagens, katten, mensen in de verte: Momo signaleerde ze en reageerde erop. Zijn aandacht bij mij krijgen was onmogelijk. En andere honden… andere honden waren De Vijand. Grommen, grauwen, blaffen, trekken – ik had een soort explosief object aan de andere kant van de lijn. Toen hij ook nog eens een loops teefje had geroken en helemaal niet meer tot bedaren te brengen was, ook niet thuis, was voor mij de maat vol. ER. MOEST. IETS. GEBEUREN. En wel nu.

Help!

Letterlijk huilend van frustratie en onmacht heb ik een noodmailtje gestuurd naar Erica De Roode, Roedelinstructeur, die sinds 2017 nauw samenwerkt met Arjen van Alphen. Mag ik alsjeblieft bij jullie langskomen? Het gaat niet meer!

Vrijwel direct kreeg ik antwoord. Natúúrlijk waren Momo en ik welkom. Ze stelde 2 dagen individuele coaching voor, gegeven door haar en Arjen. En zo geschiedde: op 19 en 20 februari reisden Momo en ik af naar het Limburgse Vijlen.

In mijn volgende blogs ga ik jullie vertellen wat dat nou precies is, die Roedelmethode, en hoe onze kennismaking ermee in de praktijk verliep!

LEESTIP: De heropvoeding van Momo: de Roedelmethode deel 2

Liefs van Meike & Momo

Castratie bij Lady Rebel

Gepost op 27 februari 2019 te 12:28.

Geschreven door LadyRebel

Woof,

Afgelopen dinsdag heb ik mijn eerste operatie gehad. Ze hebben mijn eierstokken weggehaald! Mijn baasjes en ik hopen natuurlijk dat het bij deze operatie blijft…

Castratie v.s. sterilisatie

Iedereen zegt dat ik ben gesteriliseerd, maar eigenlijk ben ik gecastreerd, want de dokter heeft mijn eierstokken weggehaald. Mijn baasjes hebben hiervoor gekozen vanwege gezondheidsredenen en ter preventie. Baarmoederontsteking en schijnzwangerschap komen nu niet meer voor en de kans op melkkliertumoren en suikerziekte is afgenomen. Ik kan geen nestje pups meer krijgen en ik word niet meer loops. Een sterilisatie (alleen onvruchtbaar maken) komt weinig voor bij honden in Nederland.

Wachtkamer

Afgelopen dinsdag was het dus zover… Kwispelend liep ik naar de auto, ik vind het namelijk zo leuk om met mijn vrouwtje op pad te gaan. Nu helemaal, omdat ik Guus, mijn knuffel die naar mijn vriendje en medeblogger Guus de Goldendoodle is vernoemd, mee mocht nemen. We stopten op een plek waar ik nog nooit was geweest en gingen naar binnen (andere locatie van de dierenarts). Hier waren 2 hele lieve dames die me een kroel hebben gegeven en ze hebben Guus en mij gewogen. Ik weeg nu 26,3 kg en Guus weegt 280 gram. Vervolgens mocht ik weer met Guus naar mijn vrouwtje toe. Toen we aan de beurt waren zag ik dokter Wout, die herkende ik meteen, dat is die aardige meneer waar ik altijd koekjes van krijg.

Operatie

Eenmaal in de behandelkamer, kreeg ik een prik in mijn bil. Dat deed heel erg pijn, ik heb dat wel even flink laten horen. Mijn vrouwtje mocht me meenemen naar de wachtkamer en daar ben ik lekker in slaap gevallen. Tijdens mijn operatie zag de dokter dat het weer wat onrustig was in mijn buik, wat heel raar was, omdat ik 3 maanden geleden loops ben geweest. Hierdoor zou het nu heel rustig moeten zijn. De dokter heeft 3 lagen gehecht en de laatste aan de binnenkant, zodat ik niet teveel hechtingen heb aan de buitenkant op mijn buik. Ik heb dokter Wout natuurlijk wel even verteld dat ik ambitie heb om model te worden ? Ze hebben mij een Medical Pet Shirt aangedaan en naar de uitslaapkamer gebracht, waar Guus ook op me lag te wachten. Na 3 uur mocht mijn vrouwtje me weer komen ophalen.

Weer thuis

Wat ben ik van slag geweest… ik wist me geen houding te geven. Ik was echt heel erg in de war, schrikachtig en boos. Een paar uur later kreeg ik ook weer pijn. Ik was nog steeds heel moe maar wilde niet gaan slapen. Het enige waar ik zin in had waren de gezonde koekjes van Sis&Dog. Daar heb ik er ook heel veel van gekregen! Ik mag me 8 tot 10 dagen niet inspannen, dus niet spelen, zwemmen, rennen of stoeien. Gelukkig heeft mijn vrouwtje een puzzel gekocht (bedankt voor de tip) van Hondenkaravaan, zodat ik mezelf toch een beetje kan uitdagen, al vind ik het nog wel heel moeilijk…

In mijn volgende blog ga ik jullie alles vertellen over hondenpuzzels. ?

Woof, Lady Rebel

Sennahs nieuwe halsband van Meola Leather

Gepost op 27 februari 2019 te 08:34.

Geschreven door Sharon Hulzebos

Meola Leather heeft voor een aantal bloggers leren tuigen en halsbanden gemaakt. Sennah was een van de gelukkigen en kreeg een prachtige kobaltblauwe halsband! Wat wij van Meola en de halsband vinden lees je in deze blog.

Meola Leather

Toen ik van The Dog Pen hoorde dat Meola Leather een halsband voor Sennah ging maken, had ik nog nooit van ze gehoord. Ik ben toen wat gaan rond kijken op Instagram en kwam al gauw de pagina van Meola tegen. Deze wordt beheerd door Amy, de eigenaresse van Meola Leather.

Op de Instagram-pagina stonden foto’s van verschillende honden met verschillende tuigen en halsbanden. Ik werd gelijk enthousiast bij het zien van de halsbanden; ik vond ze heel stoer en heel erg mooi. Hoe zou die van Sennah eruit komen te zien?

Eigenlijk was ik ook gelijk benieuwd hoe Amy die tuigen en halsbanden maakte. Daar kwam ik al snel achter. Via een link ging ik naar het YouTube kanaal van Meola. Amy filmt namelijk wekelijks haar werkzaamheden en maakt daar een leuke vlog van. Heel leuk om te zien hoe ze te werk gaat, hoe het laseren werkt en vooral leuk om haar atelier eens te zien!

In de tijd dat ik moest wachten op Sennahs halsband heb ik meerdere vlogs bekeken. In een van de vlogs kwamen zelfs de halsbanden van verschillende bloggers voorbij! Die van Sennah zat daar helaas niet tussen, dus ik wist nog steeds niet hoe deze eruit zag. Ik zou toch echt moeten wachten totdat het pakketje verstuurd zou worden.

Service

De halsband van Sennah werd op maat gemaakt en dat neemt nou eenmaal wat tijd in beslag. Toen ik het verzendbewijs ontving kon ik haast niet meer wachten, maar toen de postbode er eenmaal was met mijn pakketje, was ik niet thuis! Mijn nieuwsgierigheid werd erg op de proef gesteld. Maar het was het wachten meer dan waard. De kleur van de halsband sprong er gelijk uit. Echt een hele mooie, stoere kleur, en de naamtag maakte het helemaal af!

Ik riep Sennah gelijk bij me om de halsband om te doen. Ik moest hem een heel stuk korter zetten; hij moest zelfs helemaal tot aan de naamtag ingekort worden. Hierdoor zat er 20 cm dubbel aan leer. Dit leek Sennah met bewegen in de weg te zitten en het zag er ook een beetje raar uit. Ik heb Amy gemaild met mijn opmerking en met de vraag of de halsband iets korter gemaakt kon worden. Hierop kreeg ik al heel snel reactie en binnen een dag was het geregeld. Ik zou de halsband terugsturen naar Amy zodat zij hem kon verkleinen. Heel fijn en vooral heel snel opgelost! Topservice, nogmaals bedankt Amy! Na het verkleinen werd de halsband weer naar mij teruggestuurd en nu paste hij perfect! Eindelijk kon Sennah zijn nieuwe halsband showen.

Sennahs halsband

Sennah heeft nu twee halsbanden. Een standaard stoffen halsband in de kleur rood met bijpassende lijn, en we hebben de kobaltblauwe halsband van Meola. De rode draagt Sennah als we afspreken met andere honden en verder draagt hij de kobaltblauwe. Eigenlijk draagt hij hem dus bijna altijd

De kobaltblauwe kleur valt in Sennahs lange haren goed op. De naamtag is niet altijd direct leesbaar, maar dat vind ik ook niet nodig. De gesp sluit heel fijn, hij klemt goed en dat vind ik erg prettig. Sennah trekt nogal eens aan de riem en met een te losse gesp zou hij hem zo los trekken.

Nu we de mooie kobaltblauwe halsband hadden moest daar natuurlijk ook een bijpassende lijn bij, net zoals bij Sennahs rode halsband. Nu had ik nog een nieuwe flexlijn nodig, dus was de keus heel makkelijk. Het zou een blauwe worden! Het was even zoeken, maar ik heb een mooie gevonden van het merk Flexi. Natuurlijk is het blauw van plastic iets anders dan het blauw van leer, maar dat mag de pret niet drukken. Het past heel goed bij elkaar!

Sennah heeft nu twee prachtige sets. Een rode stoffen halsband met korte lijn en een blauwe leren halsband met flexlijn.

Benieuwd geworden hoe de Meola-halsband staat bij Sennah? Hier volgen wat foto’s!

Deze blog hebben we mogen schrijven in samenwerking met Meola. Wil je zelf ook zo’n mooie handgemaakte halsband, hondenriem of tuig? Kijk dan op de website van Meola Leather.

Gehoorzaamheidstraining, terug van weggeweest

Gepost op 26 februari 2019 te 14:32.

Geschreven door Kimberley van der Loo

De blogserie voor als je altijd al hebt willen weten wat wij honden doen tijdens Gedrag- en Gehoorzaamheidscursus (GGA) en wat we eraan hebben in de praktijk. In mijn volgende blog kun je alles lezen over het examen zelf, en daarna over wat we eraan hebben gehad eenmaal thuis.

Het is alweer even geleden dat ik iets van mezelf heb laten horen, maar hier ben ik weer! Ondertussen 3 lessen verder, dus een kleine samenvatting.

GGA-examen

Het is bijna zover! Maandag 18 maart is de dag des oordeels: mijn examen. Ik heb nog een paar lessen te gaan, maar dat zijn maar de bekende puntjes op de i. En na 18 maart heb ik dus officieel mijn eerste diploma GGA in the pocket! Het gaat allemaal supergoed en mijn baasjes zijn erg trots op me, maar de zenuwen beginnen te komen.

GGA-oefeningen

We hebben een papier mee naar huis gekregen waar alle oefeningen op staan en wat de keurmeesters (de mensen die de proeven goed moeten keuren) allemaal willen wat we doen. Het volgen is nog steeds iets waar ik aan moet werken, maar wat blijkt, we moeten maar twee keer naar rechts en dat is het. Hopen dat dat gaat lukken! Veel oefenen dus.

Apporteren en vooruit

Het apporteren doe ik supergoed, ik geef netjes mijn botje terug en mijn baasjes zijn zeer tevreden. De oefening vooruit, weet je nog: dat mijn baasjes een doosje in het vierkant leggen. Ze roepen vooruit en ik ga er naartoe. Mijn baasjes zeggen dus alleen maar vooruit, ik ga netjes liggen en wachten tot Kimberley komt met een beloning (liefst met zalm erin, daar doe ik alles voor).

In groepjes

We zijn ondertussen ingedeeld in groepjes. Mijn groepje was al vrij vroeg bekend. Een andere hond houdt niet zo van sommige honden en blijft zijn focus steeds op deze honden houden. Een select groepje van 4 superleuke honden (waaronder ik) vinden elkaar wel leuk, dus ik werd ingedeeld bij allemaal Belgen, haha. Soms leuk met de taal, vorige week noemden ze een klein hondje een “preutelikkerken”. Vraag maar aan je baasjes wat ze daarmee bedoelen, haha!

Heel veel lieve groeten, en ik hoop dat ik de volgende keer een foto kan laten zien van mij met mijn diploma!

Heel veel liefs,
&JOY!

P.s. vergeten jullie niet te stemmen!

www.mooistehond.nl

Joy, gemeente Hulst

Jullie zijn geweldig!

Weet jij dat? Deze keer een weet jij dat. Omdat we heel graag willen weten hoe we onze zenuwen onder controle kunnen houden tijdens het examen en daarvoor natuurlijk. We zijn bang dat we dingen door de zenuwen anders doen dan normaal, heelluupp! Laat even een reactie achter!

Doggo seminar Kathryn Lord – blogreeks deel 2

Gepost op 21 februari 2019 te 07:32.

Geschreven door Redactie

Zoals je hebt kunnen lezen in deel 1 van deze blogreeks, komt in deel 2 het eerste deel van de eerste dag van het seminar van Kathryn Lord aan bod.

Van pup naar volwassen hond

We beginnen de seminar met een afbeelding van een pup en de volwassen versie van deze pup. Hoe komt de pup naar de volwassen versie en alle gedragingen die de volwassen hond laat zien. Het simpele antwoord van hoe een pup een volwassen hond wordt is de puberfase. In de tijd van pup naar volwassen hond moet de hond zich in korte tijd snel ontwikkelen.

Kritieke periode socialisatie

De eerste kritieke periode van socialisatie vindt plaats in de leeftijd van 4 – 8 weken. In die periode zijn de volgende processen gaande:

Snelle hersengroei
Ervaringen maken bekend
Soortherkenning
Vluchtafstand

De hersenen groeien in de eerste 8 weken van 8 cm³ naar 60 cm³. Iedere ervaring die in de periode tussen de 4-8 weken wordt opgedaan wordt opgeslagen als bekende situatie. Deze is op latere leeftijd niet eng of beangstigend, maar bekend. In de kritieke periode van socialisatie gaan honden hun eigen soort herkennen en herkennen ze ook andere diersoorten. Wanneer ze in deze periode (goede) ervaringen hebben met andere diersoorten en mensen vormen ze sociale banden met deze soorten. Met vluchtafstand wordt bedoeld op welke afstand tot een ‘bedreiging’ de vlucht wordt ingezet en hoe ver honden blijven rennen als ze eenmaal vluchten.

Ontwikkeling pups

De ontwikkeling van pups gaat erg snel. Iedere week verandert er al iets essentieels. Pups worden blind en doof geboren. In week 1 begint de ontwikkeling van de reukzin. In week 2 gaan de ogen open en in week 3 gaan de oren werken. In week 4 na de geboorte kunnen pups al herkennen waar geluid vandaan komt en gaan ze op basis van hun zintuigen dingen ontdekken. In die vierde levensweek begint de kritieke fase van socialisatie, dit is een hele belangrijke periode in de ontwikkeling.

Socialisatie van pups

In de kritieke fase van socialisatie gaan pups zelf bewegen naar nieuwe objecten. In week 4 (begin van de kritieke fase van socialisatie) hebben de pups geen angst. Nieuwe dingen worden zonder angst tegemoet getreden. In deze periode kunnen pups de meeste zaken gaan leren en leggen zij de basis voor de rest van hun leven. In week 4 is er geen angst voor nieuwe dingen, in week 5 komt er wat twijfel (lichte angst). In week 6 wordt deze weer wat groter en in week 7 ontstaat er twijfel en terughoudendheid bij het ontdekken van nieuwe dingen. Vanaf 8 weken gaan pups niet meer op nieuwe dingen af. Wanneer pups worden blootgesteld aan nieuwe dingen die ze niet eerder in week 4-8 hebben gezien, gaan ze niet meer ontdekken maar vermijden.

Van 8 tot 16 weken

Zodra pups 8 weken zijn, gaan ze vaak naar hun nieuwe gezin. Op dat moment denken de meeste mensen dat de socialisatie begint, maar de kritieke fase van socialisatie is dan al op het einde. In de periode van 8 tot 16 weken leren pups nog steeds veel, maar compleet nieuwe dingen zijn beangstigend en worden vermeden. Wanneer er iets bekends is in de nabijheid van het nieuwe onbekende, dan kan iets nieuws wel veilig ontdekt worden. Zorg dus dat je in deze periode jouw pup vooral steun biedt en helpt met het ontdekken van nieuwe dingen. Gelukkig kunnen honden uitstekend generaliseren zodat ze, wanneer ze in de periode van 4-8 weken mensen hebben gezien, mensen over het algemeen kennen en dus niet meer beangstigend vinden.

Ontwikkeling hond vs. ontwikkeling wolf

Wolven hebben een hele andere houding ten opzichte van mensen. Waar honden maar 90 minuten in totaal hoeven te worden blootgesteld aan een mens in de eerste 4-8 weken om toenadering te zoeken tot mensen, hebben wolven minimaal 24 uur per dag mensen om zich heen nodig voor een aaneengesloten periode van 3 weken. De kritieke fase van socialisatie is bij wolven van week 2 tot week 6. Onderzoekers waren benieuwd of de zintuigen van wolven ook eerder ontwikkeld zijn dan bij pups. De kritieke fase van socialisatie en de ontdekkingsfase bij honden begint immers zodra de zintuigen werken.

Wolvenpups

Na onderzoek blijkt dat de ontwikkeling van wolvenpups op lichamelijk gebied precies hetzelfde is als van hondenpups. Als bij wolven hun kritieke fase van socialisatie begint en ze beginnen te onderzoeken en ontdekken, werkt alleen hun reukzin. Wolvenpups zijn nog blind en doof op het moment dat ze de wereld gaan ontdekken. In de eerste week van socialisatie (bij wolven in week 2 en bij honden in week 4) zijn de zaken die niet meer eng zijn voor wolven alleen op geur ontdekt. Het ervaren van verschillende geuren is voor wolvenpups het allerbelangrijkst. Zodra ze hun gezichtsvermogen goed hebben ontwikkeld, houdt bij wolven de kritieke fase alweer bijna op.

Kathryn heeft een uitgebreide studie gedaan naar het verschil tussen hondenpups en wolvenpups. De New York Times heeft hier een heel interessant artikel over geschreven met prachtige foto’s. Wat ons betreft absoluut een leestip!

Zelfbeheersing en zelfvertrouwen, les 4

Gepost op 21 februari 2019 te 07:11.

Geschreven door Sabine ter Schiphorst

Wat gaat een week toch snel. Al weer les 4 van mijn cursus op dinsdagavond.

Lees hier over les 1, les 2 en les 3.

Valse start

Ook deze keer kregen we binnen les. Wel lekker hoor, zo zonder een frisse wind of koude voeten.

Toen mijn vrouwtje het kleedje neerlegde om te starten, had ik duidelijk andere plannen met dat kleedje dan er op gaan liggen. Blijkbaar was ik nog te geprikkeld; ik deed er stoute dingen mee. Mijn vrouwtje probeerde het kleedje weg te halen, maar dat viel niet mee.
Ze ging uiteindelijk op haar krukje zitten en keek naar een plek voor haar op de grond in de hoop dat ik daar dan ging liggen, maar nee.

Degene die de les gaf kwam erbij. Hup, kleedje op de grond, en zij ging er met haar voeten op staan zodat ik er niet meer mee kon donderjagen. Na even volhouden koos ik eieren voor mijn geld en ging liggen.

Uitbreiding

De oefeningen waren deels zoals we elke week doen. We begonnen dus met “kleedje kijken” en daarna blijven kijken als het vrouwtje ging staan. Toen het kwartje was gevallen bleef ik goed kijken. Daarna ging mijn vrouwtje een rondje om mij heen lopen en moest ik blijven liggen, kijken en dan kreeg ik een voertje op mijn kleedje. Dat deed ik keurig. Daarna liep mijn vrouwtje een stuk recht van mij af en kwam dan weer naar mij toe. Ook toen bleef ik keurig liggen en kijken. Op mijn kleedje kreeg ik dan weer een voertje.

Concentratie….

Vervolgens ging mijn vrouwtje weer voor mij staan met in beide handen een voertje en de armen wijd. Ik moest natuurlijk blijven kijken, en met een ” yes” en een “alsjeblieft ” kreeg ik een voertje. Ik moest soms wat zuchten en keek af en toe even om mij heen. Bij de volgende oefening had ik geen zin om te liggen. Mijn vrouwtje deed voertjes in een bakje dat dan eerst op het krukje dat voor mij stond werd geplaatst. Uiteindelijk werd het bakje weer voor mijn neus gezet, waarbij ik natuurlijk niet aan het voertje mocht komen. Doordat ik was gaan staan ging het wat lastig en was ik meer aan het snuffelen en rondkijken. Mijn vrouwtje ging dus op het krukje zitten, en toen ik weer ging liggen konden we verder. Maar deze oefening ging wat moeizaam vandaag.

Nog een oefening

De laatste oefening was een loopoefening. Mijn vrouwtje ging een paar passen naar achter lopen. Ik moest volgen en kreeg dan een voertje als ik dat deed. Dit ging best redelijk. Soms keek ik wat om mij heen om te zien of de andere honden het goed deden, maar een paar keer volgde ik netjes. Daarna ging ze indraaien als ik haar volgde, zodat we samen dezelfde kant opliepen. Ook dit lukte een paar keer. Maar ik was er duidelijk wel klaar mee. Mijn aandacht was op voor vandaag. We mochten stoppen en lekker naar huis.

Extra tips

Tip van de instructrice: het op de plaats blijven vaak oefenen. Zeker omdat ik dat op het werk ook goed moet kunnen. Vooral lang op een plek blijven vind ik moeilijk. Buiten tijdens de wandeling regelmatig even opeens naar rechts gaan, omdraaien, achteruit lopen, een rondje maken. Dit zijn leuke oefeningen om de aandacht erbij te houden en maakt het wandelen extra leuk.

Lezen jullie weer mee volgende keer? Dan is mijn laatste les al weer. Deze week maar weer goed oefenen.

Tot de volgende keer, poot van Guus

Zelfbeheersing en zelfvertrouwen, les 3

Gepost op 18 februari 2019 te 20:07.

Geschreven door Sabine ter Schiphorst

Opeens was het alweer lesavond 3! Dit keer was ik niet zo moe en had ik er wel weer zin in.

Lees ook de blogs over: Les 1 en Les 2

Herhaling

Verrassing, we kregen dit keer binnen les! We waren hier nog niet binnen geweest, dus ik was behoorlijk enthousiast aan de lijn.
Nou had mijn vrouwtje vanwege de temperaturen en het stilzitten met de lessen warme kleding aan, maar binnen kon de jas uit.

De baasjes gingen weer vertellen hoe het gegaan was met oefenen. Nou, bij ons ging het best goed, maar ik was nu even druk met snuffelen. We startten weer met “kleedje kijken”. Thuis ging ik regelmatig vrij vlot naar het kleedje als mijn vrouwtje begon met kijken, maar vandaag had ik geen zin. Ik was een beetje om mij heen aan het kijken en aan het snuffelen. Terwijl andere baasjes alweer verder waren, zat mijn vrouwtje maar te kijken en hopen dat ik ook kwam. Uiteindelijk mocht ze mij roepen en ging ik braaf liggen.

Spierpijn

Toen volgde de oefening weer dat mijn vrouwtje steeds iets met haar billen van het krukje kwam en ik op mijn plek moest blijven en kijken. Telkens kreeg ik dan iets als ze weer zat. Ik kan je vertellen dat mijn vrouwtje daar heel veel spierpijn van heeft gehad. Gelukkig deed ik het goed en kon ze al vrij snel blijven staan. Vanuit het staan volgde iets nieuws. Mijn vrouwtje stapte zijwaarts en weer terug of achterwaarts en terug, terwijl ik dan bleef kijken. Soms dwaalden mijn gedachten af en keek ik wat rond, maar dan keek ik toch snel weer naar mijn vrouwtje, want dan kreeg ik iets lekkers.

Focus

De volgende oefening was weer “bakje kijken”. Er zaten lekker voertjes in, maar ik moest blijven kijken naar mijn vrouwtje. Uit dat bakje pakte ze dan een voertje en dat gaf ze dan aan mij met “alsjeblieft” erbij. Ook zette ze hem na verloop van tijd tussen mijn pootjes en moest ik steeds langer kijken voor een voertje. Soms moest ik er flink van zuchten en keek ik even om mij heen, maar verder deed ik het echt wel goed.

En maar kijken

Toen kwam de staan-oefening waarbij mijn vrouwtje met de armen wijd stond met in allebei de handen een voertje. Daar mocht ik natuurlijk niet naar kijken, ik moest naar mijn vrouwtje kijken. Als ik dat goed deed kwam er een “yes” als antwoord, met een voertje met “alsjeblieft” als beloning. Ik was er weer bij gaan staan en bewoog soms wat rond. Continu de aandacht erbij houden valt echt niet mee, maar het lukte me vrij goed. Daarna stapte mijn vrouwtje in dezelfde houding een pas of twee naar achter en moest ik haar volgen.
Ik ging toen toch even mijn eigen gang, en als mijn vrouwtje met mij mee draaide dan keek ik soms wel weer. Soms volgde ik een paar keer met een stap naar voren als mijn vrouwtje naar achteren liep, maar verder hield ik het een beetje voor gezien en vond ik mijn omgeving belangrijker. Maar hé, ik heb niet geblaft en liep ook niet naar andere hondjes toe.

Hoe vinden jullie deze oefeningen? Doen jullie dit ook wel eens met jullie baasjes? Het schijnt heel goed te zijn voor het opbouwen van een goede band. Ik vertel jullie gauw hoe les 4 ging.

Tot de volgende keer, poot van Guus

DIY Snuffelmat maken

Gepost op 17 februari 2019 te 21:11.

Geschreven door Bettine Quaak

Op internet zie ik regelmatig snuffelmatten voorbij komen. Een snuffelmat is een mat met slierten stof eraan. Hiertussen kun je snoepjes of brokken verstoppen. Je hond moet op zijn neus afgaan om het lekkers te vinden. Het leek me leuk om zelf een snuffelmat te maken voor Poes. Zo gezegd, zo gedaan. In dit blog leg ik je uit hoe ik de snuffelmat gemaakt heb en deel ik mijn tips met je.

Dit heb je nodig om een snuffelmat te maken

Twee fleeceplaids
Een rubberen deurmat
Een schaar
Een meetlint of rolmaat

Ik kocht mijn fleeceplaids bij de Action en betaalde hier €5,80 per stuk voor. Nu met de huidige lock-down maatregelen, kun je ook de fleece plaids online bestellen. Een deurmat kun je het best bij de bouwmarkt kopen. Daar betaal je er ongeveer €5 voor. Helaas waren de deurmatten bij de bouwmarkten in mijn buurt helemaal uitverkocht. Ik bestelde er een via Bol.com voor €9,75. Een meetlint en schaar heb je waarschijnlijk wel in huis. Handig om te weten: voor het knippen van de fleecestof heb je niet perse een stofschaar nodig, maar het maakt het wel makkelijker.

Zelf maken goedkoper?

In totaal betaalde ik dus €21,35 voor mijn snuffelmat. Of dat voordelig is? Voor dezelfde kwaliteit en grootte kant-en-klare snuffelmat betaal je ongeveer €26,95 online. Dus zelf maken is wel iets goedkoper, maar het scheelt niet heel veel. Ook zijn er kant-en-klare DIY Snuffelmat pakketten. Een DIY pakket in dezelfde maat als de kant-en-klare en de mat die ik heb geknoopt kost ook €26,95. Met een DIY pakket kun je wel zelf de snuffelmat knopen, maar hoef je niet de stroken zelf te knippen.

Stap 1: repen stof knippen

Als je alle benodigdheden verzameld hebt, kun je aan de slag! Ik begon met het knippen van de repen stof. Mijn repen zijn ongeveer 5 bij 30 cm. De eerste reep heb ik afgemeten en daarna als voorbeeld voor de rest gebruikt. Het knippen komt niet super nauw. Een paar centimeter meer of minder valt straks in de mat niet meer op!

Tip: knip eerst de randjes van het plaid eraf. Ik had dat niet gedaan, en toen ik later de stof knoopte zag ik dat dit niet zo mooi is. De randjes zijn namelijk gestikt en de stiksels laten soms los als je ze doorknipt. Dat ziet er slordig uit in de mat. Gelukkig kon ik veel van de randjes alsnog weg knippen, maar het is handiger om dit eerst te doen.

Je hoeft niet per se gelijk je hele plaid op te knippen. Ik vond het wel fijn om een beetje af te wisselen. Eerst knipte ik een stuk of dertig repen van beiden kleuren stof, dan ging ik knopen, en als de stof op was, ging ik weer knippen.

Stap 2: knopen

Als je repen geknipt hebt, kun je ze gaan knopen. De kant met de puntjes is de achterkant van de mat. Vouw een reep stof dubbel en duw hem door twee gaten heen. Aan de voorkant maak je een stevige knoop.

En zo ga je door, rij na rij. Ik heb ervoor gekozen om de kleuren om en om te doen. Dus eerst een rij roze, dan een rij groen, dan weer een rij roze, enzovoorts. Het knopen van de stof is best een klus! Gelukkig is het ook simpel werk. Intussen kun je lekker Netflixen bijvoorbeeld? En Poes vond het ook gezellig en reuze interessant!

Toen ik alle horizontale rijen vol geknoopt had, had ik nog stof over. Gelukkig maar, want de mat was nog niet zo vol als ik wilde. Ik ben toen een aantal rijen verticaal gaan knopen. Ik had uitgerekend dat ik niet genoeg stof had om alle verticale gaten te vullen, dus heb om en om een gat overgeslagen en een gat geknoopt. De repen die ik toen nog over had, heb ik op willekeurige plekken geknoopt. Zoals je ziet heb ik ook een aantal repen diagonaal geknoopt.

Aan de voorkant zie je niet precies hoe de repen geknoopt zijn. Het resultaat is een mooie volle mat! Ik ben tevreden!

Stap 3: de snuffelmat testen!

En dan komt het leukste van deze DIY, het testen van de mat! Poes stond er al helemaal klaar voor. Ik heb een aantal snoepjes verstopt in de mat. Om het extra moeilijk te maken, heb ik een aantal snoepjes echt in de gaten van de mat gestopt. Poes was gelijk enthousiast. Ze snuffelde de hele mat af en vond de meeste snoepjes.

Snuffelmat tegen schrokken

Omdat Poes de mat zo leuk vond, besloot ik ’s avonds haar avondeten in de mat te verstoppen. Poes schrokt haar eten vaak snel op, en soms komt het er dan met dezelfde gang weer uit. Daarom leek deze mat me ideaal om haar brokken in te verstoppen. En het helpt! Waar ze haar bak soms in twee minuten leeg heeft, deed ze over de brokken in de mat ongeveer een kwartier. Ik ben enthousiast!