Ik ben Soof Yara, roepnaam Soof. Ja klopt, ik ben vernoemd naar de film. Die film was namelijk een van de eerste films waar mijn baasjes samen naar toe zijn geweest. Toch best romantisch dat ze mij daar naar vernoemd hebben. Ik ben een Drentsche Patrijshond, een echt Nederlands jachthondenras. Al zit ik niet op jachttraining en jagen mijn baasjes niet met me, ik jaag soms wel… voor de fun… achter konijntjes, insecten en schaduwen aan.
Ben net jarig geweest en drie jaar geworden, over mijn feestje en al mijn cadeautjes vertel ik binnenkort. Mijn verjaardag is op 30 januari. Toen ik ongeveer acht weken oud was, in april 2016, ben ik bij vrouwtje en baas gaan wonen. Vrouwtje heeft altijd wel honden om haar heen gehad, grote baas niet. Ik ben de eerste hond die baas en vrouwtje samen hebben geadopteerd, en waarschijnlijk komt er nog een zusje voor mij bij.
Vrouwtje is best creatief en fotografeert heel graag, en ik ben haar dankbare slachtoffer. Ik vind het leuk om voor haar te poseren. Haar eigen harige topmodel! Baas gaat vooral graag met mij wandelen, speelt graag en we knuffelen heel veel. Regelmatig liggen we samen te Netflixen. Omdat vrouwtje zoveel fotografeert heb ik mijn eigen instagrampagina. Hier deel ik allerlei avonturen. En met dit nieuwe avontuur, het bloggen, komen mijn belevenissen nog meer tot leven.
Ga jij mij ook volgen? Dat zou ik heel leuk vinden.
Op zondag 18 november 2018 was het zo ver, de eerste hondenbloggers fotoshoot. Om 9 uur ’s ochtends gaan we beginnen. Hondenfotografe Sybrinne van Hond in Beeld heeft een mooie locatie uitgezocht in Rotterdam.
Voorbereiding
Sybrinne is zo slim geweest om een bezem mee te nemen om te zorgen dat de honden veilig op de ondergrond kunnen zitten en/of liggen. Midden in Rotterdam geen overbodige luxe. Voor zichzelf heeft ze een vuilniszak en een kleed meegenomen, zodat ze veilig en nog enigzins warm kan gaan liggen tijdens het maken van de foto’s, en voor de honden verschillende speeltjes met geluidjes en voertjes.
Daar komen de honden
Natuurlijk draait deze dag helemaal om de bloggers. Om het voor alle honden leuk te houden, komen de honden 1 voor 1 op de ‘set’ en krijgen ze ruim de tijd om te wennen. Voor iedere hond hebben we 30 minuten ingepland.
Urban
Als eerste is Urban aan de beurt. Gelukkig is Sybrinne geoefend in het op de foto zetten van zwarte honden. Urban vindt het wel erg spannend en hij moet eerst even overal tegenaan plassen. Gelukkig niet tegen muur of de fotospullen, dus dat gaat helemaal prima. Hoewel het snel lijkt te gaan, worden er prachtige foto’s van hem gemaakt, zoals deze hieronder. Wat een geweldig mooi model.
Nacho & Chester
Nacho en Chester zijn als tweede aan de beurt. Ze komen in stijl aanrijden (ieder in hun eigen autostoel). Nacho mag als eerste de set op. Als volleerd Instagrammodel maakt Nacho zich niet druk. Hij gaat lekker staan poseren. Natuurlijk met een beetje aanmoediging in de vorm van snoepjes.
Dan mag ‘kleine’ broer Chester ook komen poseren (die was het liefste meteen de auto uitgerend samen met Nacho, maar hij moest nog even wachten). Chester is echt nog erg jong en druk, maar ook van hem is er een fantastische foto, waar hij heel erg stoer op staat.
Lady Rebel
Lady Rebel doet haar naam eer aan en komt met 200% energie de set op. Ready to shine! Omdat Rebel zó enthousiast is, blijft ze aan de lange lijn, zodat ze niet naar de andere kant sprint. De riem kan dan gelukkig met Photoshop mooi worden weggepoetst! Lady Rebel heeft speciaal voor de shoot een mooie strik om én ze heeft haar favoriete speeltje meegenomen: de Ikea Ratta. Die mag ook gezellig mee op de foto.
Sennah
Dan is Sennah aan de beurt. Natuurlijk zeg ik weer ‘haar’ als we het over Sennah hebben, maar het is toch echt een prachtige reu. Sennah is erg rustig en vindt alles prima. Hij gaat meteen als een professioneel model aan de slag.
Met een beetje extra motivatie in de vorm van een voerdummy en stemgeluid, staan zijn oren ook mooi ‘geïnteresseerd’ en komt hij prachtig op de foto. Na goed werk is het natuurlijk ook belangrijk om de beloning te geven. Hier krijgt Sennah de dummy en wordt hij beloond met spel.
Guus de Goldendoodle
Dan is het de beurt aan Guus. Ook hij heeft er duidelijk zin in! Iedereen moet eerst even begroet worden, met extra kusjes voor de fotograaf, die al klaar ligt voor de foto’s. Guus weet precies hoe je zo’n fotograaf moet inpalmen voor extra mooie foto’s!
Sybrinne heeft zelfs een paar extra actiefoto’s gemaakt van Guus en de donut, omdat hij er zo gek mee is. Hij is zo blij met de donut en de aandacht, dat het voor een niet-professionele fotograaf erg moeilijk is om achter de schermen foto’s te maken waar hij nog een beetje scherp op staat.
Poes de hond
Daarna is Poes aan de beurt, en die vindt het wel erg spannend, en koud ook! Gelukkig wil Poes wel mooi poseren en staat ze helemaal professioneel en stoer op de foto. Terwijl zij druk aan het poseren is, moet Beer even van het station gehaald worden. Helaas kunnen we dus niet de hele shoot meekijken. Maar gelukkig hebben we de uiteindelijke foto’s nog.
Beer de Akita
Beer is helemaal met de trein gekomen en moet even in stijl naar de fotoshootlocatie gereden worden (eigenlijk konden ze gewoon de weg even niet vinden). Na een lange treinreis is het ook wel fijn om meteen naar de juiste plek te worden gebracht. Even op afstand wachten we totdat Poes helemaal klaar is, en daarna is het tijd voor Beer. Als een echte poolhond laat hij niets merken van spanning of zenuwen en gaat hij lekker zijn eigen gang.
Zo’n fotoshoot, daar word je wel dorstig van! Dus heel even een slokje water en weer verder met poseren.
De grafittimuur moet even bekeken worden, en dan is Beer alweer klaar voor de volgende foto’s. Als echte senior is hij heel rustig en kalm en eigenlijk niet echt onder de indruk. Hij laat een aantal prachtige plaatjes schieten, en dan is hij wel weer klaar om verder te gaan.
Shiba Inu Aiki
Aiki vindt het wel heel erg koud en heel erg spannend allemaal. Gelukkig wordt ze goed bijgestaan en staat ze toch erg goed op alle foto’s.
Zo in het echt zie je pas dat Aiki net op een vosje lijkt, en daar wordt ze ook vaak mee vergeleken als ze op straat loopt. Voor Aiki hoeft al die aandacht niet zo. Toch haalt ze haar mooiste trucje even uit de trukendoos voor deze geweldige foto, en dan wil ze eigenlijk wel weer warm de auto in! Aika is de laatste hond van vandaag.
Al met al een geweldig leuke dag waarin we een groot deel van de bloggers hebben leren kennen, en wat zijn ze allemaal leuk. Helemaal op hun eigen bijzondere manier.
Natuurlijk een dikke dank je wel aan Sybrinne van Hond in Beeld en alle fotomodellen en hun begeleiders voor deze geslaagde dag!
Het was weer zover. Mijn vrouwtje en ik hoefden niet naar het werk, maar stapten in de auto richting Zeewolde voor onze tweede lesdag van de Dokter Snuffel Academie bij Mandy.
Meer rust in de tent
Toch wel spannend, hoor. We gingen even een stukje lopen voordat we naar binnen gingen voor de les. Mijn vrouwtje zocht een plekje in de hoek aan tafel zodat het voor mij ook rustiger zou zijn, want zo zou er niet steeds iemand langs mij hoeven lopen. Alle hondjes waren veel rustiger en sommigen lagen in een bench. Ik hoefde dat nu niet, dus dat vond ik wel stoer van mijzelf.
Aan de slag
De baasjes gingen met elkaar bespreken hoe het gegaan was met het huiswerk. Nou, dat vond ik wat saai, maar volgens mijn vrouwtje was het heel belangrijk. Omdat het slecht weer zou worden, gingen we gelijk daarna naar buiten voor de buitenopdrachten.
Joepie, daar had ik zin in! Al trekkend liep ik achter de groep aan. Natuurlijk begon mijn vrouwtje te mopperen. We mochten op de vaste plek weer los, en daarbij werd een bepaalde volgorde aangehouden om de rust te bewaren. Af en toe was ik de pisang, want ik werd aan mijn oor getrokken en aan mijn poot, maar ik deed ook actief mee met spelen. De baasjes waren weer aan het observeren. Er was nu meer rust in de groep.
Oefeningen
Na verloop van tijd werden we aangelijnd en gingen we de basisoefeningen doen zoals zit, af, blijf. Nou kan ik die best wel goed, maar in het gras vond ik dat soms lastig omdat ik liever gras en stokjes at. Toch deed ik goed mijn best. Ook moesten we volgen, en dan dwars door de groep heen zonder dat mijn vrouwtje mij mocht lokken. Dat viel niet mee, maar het lukt me, en zodra ik uit mijzelf keek, dan kreeg ik lekkers.
We mochten weer even lopen en rennen tot de volgende oefening. De baasjes moesten nee leren zeggen als iemand op ze afkwam die hun hond wilde aaien. Als wij straks aan het werk gaan, moeten we onze energie bewaren tot we aan de slag moeten. Als er van tevoren heel veel mensen ons aandacht willen geven, worden wij heel moe. Daardoor kunnen we niet meer zo goed werken.
Best lastig, want Mandy was degene die ons wilde aaien, en ze deed heel goed haar best om het ons en de baasjes moeilijk te maken. Ook moesten de baasjes opletten of we het aaien op dat moment eigenlijk wel leuk vonden. Dus observeren hoe onze reactie was op het aaien van onze baasjes. Nou, ik vond de omgeving veel boeiender, dus dat aaien hoefde voor mij op dat moment dus niet. Ik draaide mij weg.
Na weer een wandeling kwam de laatste oefening: de persoonlijke ruimte van baas en hond. De baasjes liepen per twee op elkaar af tot een afstand die oké was samen met de hond. Haha, nou ik hing weer lekker met mijn neus op de grond, ik vond de andere hond niet boeiend en bedacht dat het veel leuker was om een gat te graven naar China. De andere hond vond dat uiteindelijk ook wel wat en deed mij gewoon na.
Daarna liepen de baasjes in een kring naar elkaar toe. Dat vond ik wel grappig, en ik liep naar het midden toe. Het hondje van lerares Mandy liep de kring ook in en liet wel merken dat zij de echte baas was. Sommige hondjes durfden de kring niet in, of maar even.
Deel 2 van de dag
Hup, weer terug en tijd om te rusten. Nou, ik was gevloerd. Ik bleef rustig liggen op mijn kleed, zelfs toen het hondje van Mandy even kwam snuffelen. De baasjes gingen eten en kregen daarna theorieles over hygiëne en veiligheid. Wat komt er allemaal bij kijken als je echt aan het werk bent. Het duizelde wel bij mijn vrouwtje, want wat doe je als je naar een klant moet terwijl ik net in de modder ben gesprongen? Wie gaat er voor als het brand alarm afgaat, wat moet je afspreken met klanten in een contract omtrent verharen, de veiligheid van de ruimte als je daar aan het werk gaat samen, etc. Kortom: weer veel informatie.
Filmpjes
Tot slot kwamen de filmpjes aan bod die de baasjes hadden opgestuurd, en een paar van Mandy zelf. Leuk, want in twee filmpjes kwam ik zelf voor. Eentje van het werk en eentje van thuis. Alle filmpjes werden bekeken met het oog op de signalen die wij laten zien. Je zou denken dat de baasjes ons wel snappen, maar nee. Wij geven soms zulke subtiele signalen af. De baasjes zien die niet altijd of geven er de verkeerde betekenis aan.
Mijn vrouwtje oefent heel hard door heel veel naar mij te kijken, maar soms valt dat niet mee zegt ze. Daarom is filmen zo handig. Dan kun je alles terugkijken. Sorry vrouwtje, ik ga echt mijn best doen om ervoor te zorgen dat we elkaar beter snappen.
Daarna lekker naar huis. Ik had thuis zelfs geen zin meer om te plassen. Binnen moest ik even een paar keer van rustplek wisselen, maar uiteindelijk viel ik in slaap. De rest van de avond had ik nergens meer puf voor!
Lesdag 3 is in maart. Lezen jullie dan ook weer mee hoe dat is gegaan? Tot de volgende blog, poot van Guus
Man man, in mijn vorige blog vertelde ik nog dat mijn baasjes minder beloning mogen gebruiken. Ik ben tenslotte oud en wijs genoeg en zou het nu wel moeten kunnen. Natuurlijk weet ik mijn lieve ogen te gebruiken, of misbruiken, en krijg ik toch nog het een en ander voor elkaar tijdens de les!
Brr, wat koud!
Oké, ik was – en ik herhaal “was” – blij dat ik weer naar school mocht. Maar halverwege de les begon het te sneeuwen. Normaal ben ik daar blij mee, maar nu mocht ik er niet mee spelen, want ik moest opletten. Je merkte dat iedereen naar huis wilde, maar onze juf bleef volhouden tot het eind van de les!
Vooruit 2.0
In een van onze vorige blogs kon je lezen hoe leuk ik de oefening vooruit vind en wat deze oefening precies inhoudt. Dit keer was het een beetje moeilijker. In een afgesloten stuk mochten we los en kon ik laten zien hoe goed ik deze oefening deed. De juf zag dat ik goed geoefend had, want ik rende het vak in en ging gelijk liggen. Wat waren ze trots op mij! Oké, ik rook ook dat er konijnen in de buurt waren, en die zijn toch interessant! In GGA2 is het de bedoeling dat we dit kunnen vanaf 25 meter afstand…
Focus
Ik blijf het een moeilijke oefening vinden. Heel lang naar mijn baasjes kijken en niet afgeleid worden, en dat zonder brokjes. Je zou denken dat wordt niets. Maar ook dit ging me hartstikke goed af. Waar andere honden nog wel eens afgeleid werden door hun buren, bleef ik mooi naar mijn baasje kijken. Ze was weer ontzettend trots. Tijdens het examen moet ik dit liggend een minuut volhouden en zittend een halve minuut. Wanneer we naar GGA2 gaan wordt dit weer wat uitgebreid.
Zit lig, zit lig, zit en weer lig
Ja, deze oefening… ik snap echt niet waarom we die moeten doen, hoor. Ik moet aan de voet gaan (netjes naast mijn baasje Kimberley) en dan gaat ze voor me staan en moet ik gaan liggen en weer zitten en weer liggen en dan gaat ze naast me staan, moet ik zitten en krijg ik als ik geluk heb iets lekkers.
Dit is waarschijnlijk zo’n typische oefening kijk eens wat ik kan!
En weer terug
Het apporteren, heerlijk vind ik het! Mijn baasjes gooien een speciaal apporteerbotje weg en ik breng het weer terug. Daar valt nog wel wat te verbeteren, want als ik los loop dan vind ik andere honden ook wel heel gezellig. Maar volgende week nieuwe ronde, nieuwe kansen!
Tip van de dag:
Een simpele oefening kun je al snel moeilijker maken door deze op verschillende plekken te doen. Bijvoorbeeld de oefening “zit”. Als je deze thuis doet, gaat dat makkelijker dan buiten op straat. Doe je dit op een plek waar veel andere honden zijn, dan ga je zien dat afleiding een leuke moeilijkheidsgraad is!
Zoals jullie wel weten ga ik drie dagen in de week met mijn vrouwtje mee naar haar werk. Zij werkt als activiteitenbegeleider in de gehandicaptenzorg. Dit doe ik nu een jaar. Ik kon dit afgelopen jaar wennen aan alle geluiden, de cliënten, rolstoelen, etc.
Deze opleiding wordt gegeven door Mandy van Laar. Zij leidt mijn vrouwtje op tot DAI (Dog Assisted Interventions). Mijn vrouwtje en ik leren om samen een goed team te gaan vormen, zodat we goed kunnen samenwerken en elkaar leren begrijpen. Zo kunnen we nog beter samen iets betekenen voor een ander.
Best een uitdaging, aangezien ik een enthousiaste kerel ben en luisteren nog wat lastig vindt. Daarnaast vind mijn vrouwtje het best moeilijk om mijn gedrag en communicatie te begrijpen.
De eerste dag
Op een koude wintermorgen reed ik met mijn vrouwtje naar Zeewolde voor onze eerste lesdag.
Ik zit in de klas met nog 5 honden en hun baasjes. Nou, dat was in het begin een grote chaos. Door elkaar heen lopen, speeltjes afpakken, onder de tafel doorrennen. Ze hebben geweten dat ik mee was!
Iedereen moest op zijn plekje, maar daar had ik niet zo veel zin in, dus ik mocht even in de bench.
Na wat uitleg voor de baasjes mochten we naar buiten. Eerst aan de lijn en daarna los. Feest! Ik was duidelijk de meest aanwezige van het stel; ik liep achter iedereen aan. Soms gingen ze ook achter mij aan, hoor.
De baasjes moesten ons gedrag en onze communicatie observeren en soms even ingrijpen als we te druk waren. Tijdens de wandeling gingen ze daarover in gesprek met elkaar.
Even rust
Daarna kon iedereen bijkomen. De meeste honden gingen lekker liggen, maar ik vond het soms wat lastig om mij daar aan over te geven. Ik bleef staan, drentelde wat rond of ging kort even liggen. Het was natuurlijk nog zo nieuw en spannend.
De baasjes gingen verder met de theorie en de lunch. Ook na de lunch kwam er nog een stuk theorie en was het voor ons nog even rust.
Het ging in de les vooral over de basis van waaruit een hond communiceert. Namelijk ruimte, jezelf zijn, erkenning, communicatie en hiërarchie.
Hersenspelletjes
Voor de eerste dag erop zat, gingen we buiten hersenspelletjes doen. Elke keer draaiden we in een cirkel door voor een nieuw spel. Ik was vrij hyper en wilde steeds al beginnen terwijl er nog niet eens voertjes inzaten. Ik had weinig geduld en mijn vrouwtje moest mij even de kans geven te ontdekken wat er nou precies lag voor we aan de slag konden. Daarna zat de dag erop.
Doodop
Eenmaal thuis waren mijn vrouwtje en ik moe. Alle indrukken, de informatie en de wetenschap dat we samen flink aan de bak moeten de aankomende tijd. Superleuk en spannend voor ons beiden. We kijken nu al uit naar de tweede lesdag.
Ik hou jullie op de hoogte van mijn vorderingen. Tot de volgende keer, poot van Guus
Veel mensen vallen voor het uiterlijk van een Husky. Logisch, het zijn natuurlijk ook prachtige honden om te zien. Met hun dikke, zachte vacht, krullende staart en mooie (soms ook lichte) ogen. Wat veel mensen niet beseffen, is dat het houden van een Husky veel meer inhoudt dan een hond te eten geven en even 3 keer uitlaten op een dag.
Energie
Husky’s zijn werkhonden, sledehonden. Dat betekent dat ze gefokt zijn om hard te werken voor hun baas en dat ze dit ook echt moeten doen om in hun energiebehoefte te kunnen voorzien. Ze kunnen lange afstanden afleggen waarbij ze een vervoersmiddel moeten trekken, zoals een slee of kar. Wanneer ze deze energie niet kwijt kunnen, gaan ze gedrag vertonen dat mensen liever niet willen zien. Ze kunnen bijvoorbeeld dingen gaan slopen en graven, of ontsnappen en zelf op avontuur gaan. Het is begrijpelijk dat niet alle mensen de mogelijkheid hebben om de honden iets voort te kunnen laten trekken. Maar om een Husky toch zijn energie kwijt te laten raken, zou je veel kunnen hardlopen, fietsen, behendigheid doen, en ga zo maar door. Dan zullen ze zich in huis ook beter gedragen.
Opvoeding
Een Husky heeft niet alleen beweging nodig, maar ook een goede training en opvoeding. Het zijn eigenwijze honden met een groot jachtinstinct, en ze kunnen prima in hun eentje dingen ondernemen. Zonder goede training zal een Husky veel dingen (proberen te) doen die je niet wilt, of het tegenovergestelde doen van wat je zegt. Dat zorgt bij veel eigenaren voor irritatie. Ben je er dus van bewust dat je bij het trainen van een Husky duidelijk moet zijn in wat je wilt, goed door moet kunnen zetten en stevig in je schoenen moet staan. Wanneer dit niet zo is, is er een grote kans dat een Husky misbruik van je gaat maken.
Roedeldier
Een laatste dingetje waar je goed naar moet kijken en op moet trainen bij een Husky is het alleen zijn. Een Husky vindt het heel erg fijn om andere honden of mensen om zich heen te hebben. Een “roedel”, als het ware. Veel Husky’s vinden het daarom moeilijk om alleen te zijn. Mensen die veel werken en lang weg zijn, stoppen een hond vaak in de bench. Als een Husky dat niet wil, of het hem niet goed is aangeleerd, zal hij zijn best doen om hieruit te komen. Hij kan gaan janken en proberen uit te breken, zodat hij meer vrijheid heeft. Ik zeg niet dat een Husky niet alleen kan zijn of niet in een bench kan blijven, maar vaak zie je dat de bench niet goed is aangeleerd en ze zich prettiger voelen met een maatje erbij.
Dus…
Kun of wil je in deze behoeften niet voorzien, wil je geen tijd ervoor nemen of moeite ervoor doen? Neem dan absoluut geen Husky! Er zijn honderden voorbeelden van mensen die een Husky namen omdat ze zo mooi en lief zijn, maar toen het er echt op aankwam, hadden ze er geen tijd meer voor en deden ze hem weg. Heel zielig voor zo’n beestje!
Kun je wel in deze behoeften voorzien, heb je ervaring met zulke honden, sta je stevig in je schoenen en houd je van lastigere rassen? Dan zijn Husky’s echt hele leuke honden om te hebben! Je moet er echt de tijd en het geduld voor hebben, maar een goed opgevoede Husky is een fluffy, brabbelende vriend voor het leven. Ik heb zelf erg veel moeten trainen met Nuka, ook omdat ze als 5 maanden oude mishandelde pup bij ons kwam en doodsbang was. Door een groot doorzettingsvermogen, veel geduld en veel duidelijkheid hebben we zoveel bereikt en zijn we echt de beste vriendjes van elkaar geworden. Het sporten samen maakt het compleet! Lekker veel fietsen, steppen en behendigheid zorgt er mede voor dat we zo’n sterke band hebben en ‘aan elkaars behoeften voldoen’.
Wiske is ondertussen alweer tweeënhalf jaar en de laatste tijd begin ik echt te merken dat ze volwassen wordt. We zijn de puppyfase en puberteit nu echt voorbij. Dat betekent ook dat ik kan terugkijken op de manier waarop we Wiske hebben opgevoed die eerste jaren. Er zijn aspecten waarvan ik achteraf denk had ik het maar anders aangepakt. Daarover heb ik verteld in mijn vorige blog. Ditmaal ga ik in op de aspecten in de opvoeding waarvan ik blij ben dat we ze hebben toegepast.
Wiske 10 weken, los op het veld
1. In het zicht blijven
De meeste jonge pups volgen hun baasjes op de voet wanneer ze buiten los lopen, dus hoef je je geen zorgen te maken dat hij wegloopt. Maar heel soms zijn er pups die wel direct zelf op pad gaan. Dat maakt het toch spannend om zo’n jong beestje los te laten, helemaal als je nog geen goede kom hier hebt aangeleerd. Wij hebben Wiske vanaf 10 weken los laten lopen. Ze was snel afgeleid en daar hebben we op ingespeeld. Zodra ze los van de riem ging zorgden we ervoor dat wij onvoorspelbaar waren. We gingen regelmatig plots de andere kant op, verstopten ons voor haar of renden ineens hard weg. Kwam ze naar ons toe, dan werd ze uitbundig beloond. Dat klinkt misschien slecht; hoe kan je pup je dan leren vertrouwen? Nou… door jou in de gaten te houden in plaats van andersom! Het heeft er voor gezorgd dat Wiske niet te ver van ons vandaan loopt. Ze houdt ons altijd in de gaten. Los wandelen, dat doen we samen. Tegenwoordig neemt ze veel meer afstand dan in dat filmpje, maar ze blijft altijd in zicht en komt met regelmaat uit haarzelf naar ons toe. Het andere wat we deden is zorgen dat ze het bij ons het allerleukst heeft. Zelfs al zijn er vogels, honden, paarden, noem maar op, bij ons zijn levert meer op. Dat brengt me tot het volgende punt.
2. Positief trainen
Van het begin af aan hebben we Wiske opgevoed met overwegend positieve bekrachtiging. Daarmee bedoel ik dat we trainen door haar te belonen voor gedrag, waardoor het gedrag toeneemt. Iets goeds doen levert haar wat op. Daarmee kun je ook dingen afleren, namelijk door het aanleren en belonen van gedrag dat je wel verlangt. Ook grenzen kun je dus aanleren door positieve bekrachtiging. In mindere mate hebben we negatieve straf gebruikt. Let op! dat is NIET door de hond pijn te doen of te intimideren! Het betekent dat je iets weg neemt, waardoor bepaald gedrag afneemt. Denk aan het negeren van aandachtsblaffen. Een ander groot deel van onze opvoeding had te maken met management, zorgen dat ze niet de fout in kan gaan. Over de terminologie omtrent positief trainen, leerprincipes en de effectiviteit hiervan kun je meer lezen in dit artikel van Monique Bladder. Ook in haar boek Kijk eens naar je Hond komt dit uitgebreid aan bod. Als je echt diep wilt graven in de achtergrond van die leerprincipes raad ik je aan je in te lezen in applied behaviour analysis. Daar ligt mijn achtergrond qua werk en het heeft me een goede basis gegeven met het trainen & opvoeden van honden. Ook bij ons was het even zoeken naar wat nu het beste werkt, want ook binnen het positief trainen moet je een eigen stijl ontwikkelen en vooral ook, heel erg handig worden. Waarom dit een succes is? Het was nogal een omschakeling voor mij met de manier waarop er getraind werd in de tijd dat mijn vorige honden pup waren. Ik ben blij dat dwang, leider zijn en lichamelijk straffen werkelijk niet nodig is. Zelfs niet voor een hyperactieve pittige werklijn hond met een jachtinstinct van jewelste.
Wiske 6 maanden
3. Spelletjes spelen
Wij kwamen er al snel achter op de hondenschool dat Wiske heel goed reageert op leren via spelletjes. Zo hebben we haar schuilen aangeleerd, waarbij ze tussen onze benen komt staan en er snoepjes ‘uit de lucht’ vallen om te vangen. Dat lijkt een zinloos trucje, maar we hebben het uitgebouwd tot een hulpmiddel. Is er een spannende situatie in het bos, zoals een hard geluid? Dan schuilt Wiske. Eerst doordat wij haar vroegen te schuilen in die situaties, maar later begon ze dit ook uit zichzelf te doen. Hierdoor kunnen we haar afleiden met een spelletje, andere honden bij haar vandaan houden of haar aanlijnen. Zonder stress, op een luchtige vrolijke manier. Zo maakten we spelletjes onderdeel van de opvoeding.
Een ander spelletje is Plek. Daarbij wijzen we een bepaalde plek aan, en Wiske probeert op dat punt te blijven zitten. Dat oefenen we met steeds grotere afleidingen en voor een steeds langere tijd. Blijft ze op die plek, dan wordt ze beloond. Zo hebben we haar geleerd netjes in een winkel of café te zitten, niet de keuken in te wandelen als we koken en haar rust te vinden in de bench. Later hebben we zelfs het vooruit sturen bij jachttraining op die manier aangeleerd. Het werkt in de meeste situaties beter dan blijf, omdat ze daarbij geen punt heeft om zich op te focussen. Met plek weet ze: deze specifieke aangewezen plek levert mij wat op. Zelfs al is dat de stoelpoot of drempel. Dat betekent ook dat je de hond kunt terug- of vooruit sturen naar die plek. Kijk maar eens op Absolute Dogs. Zij trainen middels spelletjes en hebben een aantal gratis pdf’s die je kunt downloaden met spelletjes zoals hierboven omschreven.
Wiske plek
4. Alternatieven aanbieden
Zoals ik bij positief trainen al zei, proberen we vervelend gedrag ook om te buigen. Op die manier hebben we ook schuilen ingezet. Een issue met Wiske was haar overdreven hyper of onderdanige gedrag wanneer andere honden haar benaderden. Dat onzekere gedrag lokte juist vervelend gedrag bij andere honden uit! Dat hebben we om weten te buigen door een alternatief aan te bieden. Op het punt dat Wiske een andere hond zag maar zich nog niet druk maakte, zetten we een zoekwerkje in. De afstand tussen Wiske en andere spannende honden konden we zo steeds kleiner maken, zonder dat zij hyper werd. Nu gaat ze automatisch rondsnuffelen als een voor haar enge hond dichtbij komt. En dat zonder dat wij er voertjes voor strooien. Hoewel Wiske in eerste instantie nog steeds stress had bij het naderen van een andere hond, heeft het een heel goed effect gehad. Zo heeft ze zonder dwang om de andere hond voorbij te lopen, maar ook zonder het zelf uit te moeten zoeken, een nieuw coping mechanisme aangeleerd. Doordat ze zichzelf nu afleiding gunt door te snuffelen, is de andere hond ook niet getriggerd om te reageren, en dat maakt ons allemaal minder gespannen. Ze weet nu: als ik snuffel, blijft die andere hond ook rustig. Dat heeft haar enorm veel zekerder gemaakt.
Wat zijn de dingen die jij opnieuw zou doen in de opvoeding en training van je hond?
Ik ben Mila, een Cavalier King Charles Spaniël, en ik ben geboren op 6 juli 2018. Sinds 1 september woon ik bij mijn baasje en haar familie in Limburg, en ik ben het allereerste hondje van het gezin. Op 10 september heb ik zelfs mijn eigen Instagrampagina gemaakt en sindsdien deel ik al mijn avonturen en ervaringen met mijn volgers.
Leuke weetjes
Ik ben een klein, lief, schattig hondje dat zo nu en dan lekker eigenwijs is naar jan en alleman. Ik houd van wandelen, spelen en knuffelen. Ook ga ik elke week samen met mijn baasje naar de hondencursus voor gevorderden. Het allerliefste ga ik op playdate en daag ik de Newfy Brothers uit, om er vervolgens als een haas vandoor te gaan als ze met mij willen spelen. Maar zoals ik iedereen om mijn vinger kan winden, lukt dat ook met de jongens. Ze hebben zelfs een oogje op mij ?.
Hopelijk hebben jullie nu een indruk gekregen van wie wij zijn en gaan jullie genieten van onze avonturen, die wij regelmatig hier zullen opschrijven. Als jullie vragen hebben, stel ze dan gerust.
Een paar dagen voor kerst won ik via Instagram een fantastisch voedselpakket voor Plint van GOOODdog.nl. Nu doe ik niet zomaar mee aan elke winactie, want de te winnen goodies moeten wel aansluiten bij wat ik mijn hond wil geven natuurlijk. Maar nadat ik een kijkje op hun website had genomen leek deze voeding mij erg geschikt en lekker voor Plint! En uiteindelijk won ik dus! Te gek! Leuk kerstpakketje! 🙂
Ik wilde er graag een blog over schrijven en zo ontstond vanuit de winactie een samenwerking met GOOOD. Uiteraard is deze blog geheel subjectief en geef ik mijn eerlijke mening!
BELOFTE
Goood is duurzaam premium hondenvoer, gemaakt van natuurlijke ingrediënten. Er zitten dus geen kunstmatige conserveringsmiddelen en geur- of smaakstoffen in, geen toegevoegde suiker en ook geen nutteloze vulling. Al hun voeding is graanvrij (worden een hoop honden met intolerantie blij van) en alles is ook goed verteerbaar.
Goood wil dat hun voeding niet alleen goed is voor je hond, maar ook beter voor andere dieren en de planeet. Hun vlees is dus afkomstig van gecontroleerde vrije uitloop of biologische landbouw en de vis uit duurzame vangst.
Ook halen ze hun ingrediënten zo veel mogelijk uit de regio en daarom zijn ook de transportwegen korter.
Ze zorgen zelfs dat er bomen geplant worden ter compensatie van de kooldioxide die vrijkomt tijdens het produceren van het voer. Goood is daarom gecertificeerd als “klimaatneutraal product”. (Op natureoffice.com kun je via hun tracking-ID DE-077-739822 alle details vinden over hun klimaatbeschermingsprojecten.)
Tot slot kun je al hun verpakkingsmateriaal ook nog eens recyclen en ís een deel al gemaakt van gerecycled materiaal. Klinkt goed allemaal, toch?
VARIANTEN, INGREDIËNTEN EN KOSTEN
Ze hebben droogvoer voor pups (1 smaak), honden tot 10kg (3 smaken) en honden vanaf 11kg (3 smaken).
Verder is er natvoer voor pups (1 smaak) en voor volwassen honden (3 smaken).
En dan hebben ze nog 2 soorten trainers/snoepjes. Voor pups (1 zachte soort) en voor volwassen honden (2 smaken zacht en 2 smaken hard).
Als je HIER klikt, dan zie je direct een heel duidelijk overzicht van wat er te krijgen is, wat per soort de ingrediënten zijn (even naar beneden scrollen bij het product) en in welke formaten je het droogvoer kunt krijgen.
Zoals te verwachten valt bij voer met pure en duurzame ingrediënten, zit deze voeding qua prijsklasse wel echt in de hogere range (€6,67 per kilo bij afname van 9kg), dus dat moet je portemonnee natuurlijk wel aankunnen. Maar aangezien ik mijzelf goede een gezonde voeding gun, gun ik dat mijn hond ook en heb ik het er graag voor over als ze het er goed op doet. Daarbij komt nog dat een dwergteckel van 5kg niet zo heel veel eet, dus al met al valt het voor mij wel mee. Wanneer je 2 Deense doggen of 3 labradors in huis hebt die kilo’s voer per dag wegschrokken, dan kan ik me voorstellen dat je wellicht een andere keuze maakt. Er zijn tenslotte ook andere merken met echt goed voer die toch wel een stuk goedkoper zijn.
TESTING, TESTING… BROKJES.
Uiteraard heeft Plint al het voer eens aan een grondige test onderworpen.
Eerst de brokjes. Ik had 3 smaken krokante brokjes voor honden t/m 10kg gekregen om te proberen. Lam, Kip en Vis/Zeevruchten. Nu moet ik erbij zeggen dat Plint net weer een periode had dat ze haar brokjes echt bereslecht opat, dus had ik er een redelijk hard hoofd in dat deze test goed ging lukken.
Maar… vol goede moed deed ik van alle drie de smaken een paar brokjes op een schaaltje. Fijne kleine brokjes. Ruiken niet heel sterk, maar wel lekker. Ze verschillen iets van kleur maar lijken erg op elkaar en zijn alle drie een klein beetje vettig en geven wat korreltjes af. Maar zeker niet vervelend.
Ik liet Plint kiezen en ze begon met zeevruchten, daarna de kip en daarna lam. En potverdrie! Ze at zomaar alles op! Ongelooflijk. Dat beloofde veel goeds. De dagen erna testte ik nogmaals alle drie de soorten tegelijk en de volgorde van opeten was steeds anders, maar ze gingen op. OP DUS, MENSEN!! Hoera! Ook testte ik het een keertje in combinatie met de brokken die we zelf nog hadden. En ineens besloot mevrouw om die ook gewoon op te eten. Jaaa hoooor! Ik kan dus niet zeggen dat ze de GOOOD brokjes verkiest boven de Acana die we zelf geven (was leuk geweest natuurlijk) maar ik kan wél zeggen dat ze ineens haar brokjes weer gewoon opeet! Al ruim een week elke dag! Mits we ze op een schaaltje leggen (niet in een bakje dus…prinsesje Plintje…) en in het midden van de keuken zetten (en dus niet in de hoek waar we het vers vlees geven….prinsesje Plintje…)
Al met al zeer positief dus!
DAN… NATVOER
Normaal geven wij altijd versvlees van van die ingevroren rollen uit de vriezer. Ik geef toe, het is een gedoe en smerig werkje om die porties te snijden, maar Plint doet het er goed op.
Zo’n blikje voer is natuurlijk mega handig wanneer je bijvoorbeeld op vakantie gaat of wanneer je hond even uit logeren gaat en je de oppas niet wilt opzadelen met stinkende schijven kalkoenpens. Dus om die reden zou ik het zeker kopen!
Plint kreeg de smaken vis en kalkoen om te proberen. Wanneer je het blikje open maakt komt je een heerlijke patégeur tegemoet. Ik vind het lekker ruiken althans. Je ziet dat het geen gore jellytroep is, maar echt 75% vlees en stukjes aardappel en hier en daar wat bessen. Kortom, what you see is what you get. Daar hou ik van.
Plint had er ook geen enkele moeite mee en alles was op voordat je met je ogen kon knipperen, dus dat is positief!
Normaal heeft ze door het eten van vers vlees altijd heel kleine, stevige drolletjes, en eigenlijk bleef haar ontlasting na het eten van deze 2 blikjes ook vrij goed. Af en toe iets dunner dan normaal, maar nog steeds heel keurig. Zeker in vergelijking met de vieze zompige hopen die ik hier in de buurt regelmatig zie liggen.
Anyway, prima spul!
TOT SLOT… SNACKS!
Ik kreeg 2 soorten snacks. 1 pakje harde ‘Pure Gooodies’, gedroogde snacks van kalkoen. En 1 pakje ‘Soft Gooodies’, zachte snoepjes van lam.
Ik gebruik de snoepjes eigenlijk altijd om mee te trainen en aangezien Plint maar een klein hondje is, moet ik zelfs de kleinste snoepjes altijd nog in stukjes snijden omdat ons smalle Plintje anders binnen no-time een dikke biels wordt.
De Pure Gooodies zijn hier niet zo handig voor, want die zijn lastig te snijden omdat ze heel hard zijn. Gelukkig zijn het over het algemeen al wel vrij kleine stukjes, dus er valt goed mee te trainen!
Met de Soft Gooodies lukt het kleiner snijden perfect, maar ook die zijn niet al te groot, dus voor de wat grotere hond zijn dit ook prima trainers!
Plint kreeg een aantal keren de 2 snoepjes tegelijk voorgehouden, en de ene keer nam ze de zachte als eerst en de andere keer de harde, dus een echte voorkeur was er niet. Alles verdween zonder moeite naar binnen, dus ook de snoepjes kan ik gewoon verder gaan gebruiken om mee te trainen. Ik wissel graag tussen smaken en ook tussen structuren dus deze combi is perfect!
CONCLUSIE
Duidelijk! Kwalitatief geweldig voer, geen ellendige toevoegingen en vultroep. Genoeg smaken om uit te kiezen voor afwisseling en ook voor de puppen is er een speciale lijn.
Het is aan de dure kant en misschien niet voor ieders portemonnee ideaal (dat is dan ook het enige minpuntje), maar als je graag milieubewust bezig bent en graag voer aan je hond geeft dat gemaakt is van dieren die een beter leven hebben gehad, zou ik dit GOOOD FOOOD echt eens proberen!
Handsfree wandelen met je hond. Als je eenmaal begint met je verdiepen in de verschillende opvoed- en trainingsmethodes voor de hond, dan kun je niet meer stoppen. Ik niet, tenminste! Mijn huisgenoten rollen inmiddels met hun ogen als ik het woord ‘methode’ laat vallen – wat heeft ze NU weer gevonden, zie je ze denken. En dan zeg ik: kijk dan! Zonder handen!
Yep. Momo en ik wandelen tegenwoordig handsfree. Bij canicross en hardlopen gebeurt dit natuurlijk al langer, maar dan met een elastische lijn. Bij de methode die ik nu volg wordt er gebruik gemaakt van een korte, niet elastische lijn.
Roedelmethode
Ik heb met deze manier van wandelen kennisgemaakt tijdens het lezen over de Roedelmethode. Het idee is als volgt: om je hond te leren jou te volgen zonder dat je de hele tijd maar met hem en zijn lijn bezig bent, maak je die lijn vast aan een riem rond je middel. Je hebt dan je handen vrij, brengt daardoor niet bewust of onbewust spanning over op de lijn, én je staat letterlijk steviger in je schoenen als de hond trekt. Omdat de lijn kort is, loopt de hond vanzelf dicht bij jou in de buurt. Ik heb gemerkt dat het daardoor veel makkelijker is contact met hem te krijgen. Makkelijker in ieder geval dan wanneer hij zo’n 3 à 5 meter bij je vandaan je loopt, zoals wel wordt aangeraden bij andere methodes.
Trainingsheupgordel
Nou gebruik ik niet de ‘officiële’ HFB-gordel van de methode (HFB staat voor Hands Free Belly), maar gewoon een trainingsheupgordel die ik toch al had uit de tijd dat ik nog naar de hondenclub ging. Daar zit weliswaar maar één ring aan in plaats van de drie die er aan de HFB zitten, maar voor ons werkt het tot nu toe prima. De Hurtta Action Belt is een voorbeeld van een trainingsheupgordel met een ring om de riem aan vast te maken.
Handsfree wandelen
In theorie klinkt het allemaal heel mooi. Riem om je middel, hond eraan vast, en lopen maar: de hond volgt. In de praktijk, zo kan ik je vertellen, valt dat nog niet mee. 😉 Ik weet niet hoe het met jouw hond zit, maar die van mij heeft door al het eerdere lange lijn lopen vooral geleerd zijn eigen neus te volgen. Dat er ook nog een baasje aan het andere uiteinde van de riem zit, dat zal hem in de meeste gevallen worst wezen.
In de knoop
We zijn nu denk ik zo’n week bezig, en ik ben nog een beetje aan het zoeken naar wat er voor ons het beste werkt. Eerst gebruikte ik Momo’s gewone 1.80 m riem. Voordeel was dat ik ontspannen kon lopen en hij nog wat ruimte had om te snuffelen.
Nadeel: die riem zat o-ver-al. Over zijn rug, tussen zijn poten, helemaal om hem heen gedraaid, om mijn benen…
De Roedelmethode lijn
Vandaag heb ik voor het eerst de ‘echte’ Roedelmethode-lijn gebruikt. Op zijn langst is die zo’n 110 cm, op zijn kortst ongeveer 80 cm. Je kunt hem verstellen naar alles daartussenin, net wat er handig is voor jouw formaat hond. Voordeel: geen gedraai meer om lijven en poten. Hondje gaat eigenlijk als vanzelf naast je lopen – hij kan niet anders. Nadeel: echt snuffelen is er niet meer bij. Het is óf met jou meelopen óf… met jou meelopen. Snuffelen kan alleen als jij stilstaat. Dat is precies wat de Roedelmethode propageert, en het werkt ook wel – zie ons filmpje op Instagram. Maar om nou te zeggen dat het heel ontspannen wandelt, nee. Dat niet.
Excusez-moi voor de wat bewogen foto. Stilstaan is óók een kunst!
Middenweg
Er moet ergens een middenweg te vinden zijn tussen teveel vrijheid (de lange lijnen met eindeloze snuffelmogelijkheden en het zelf bepalen van de route – iets wat een onzeker hondje als Momo meer kwaad dan goed heeft gedaan) en te weinig vrijheid (strakke korte lijn met gepiep en gedoe en ja-maar-shit-hoe-moet-ik-nu-dan-poepen-baas als gevolg).
Trainen op commando’s
Misschien is het een kwestie van nu even volhouden en straks weer wat meer vrijheid geven. Misschien moet ik toch een iets langere lijn gebruiken en nog meer gaan trainen op de commando’s naast en volg. Ik hoop het jullie over hopelijk niet al te lange tijd te kunnen laten weten! 🙂
Bij The Dog Pen zijn we groot fan van hondenkoekjes. Van cookiemeldingen iets minder, maar het is een moetje. Dus wil je een cookie?
Bij verder gebruik van onze site accepteer je de cookies automatisch.Ja lekker!Nee
