Deze blog gaat over hoofdstuk 4, Aan de slag!, het laatste hoofdstuk van het boek ‘Kijk eens naar je hond’ van Monique Bladder. In dit hoofdstuk krijg je als hondengeleider de laatste handvatten om zelf aan de slag te gaan met het gedrag van je hond.
Laatste informatie
In dit hoofdstuk wordt er beschreven hoe je zelf aan de slag kunt gaan. Daarvoor heb je de informatie nodig uit de voorgaande hoofdstukken. De belangrijkste informatie wordt nog even herhaald en verder aangevuld. Zo wordt er beschreven welke hulpmiddelen je eventueel kunt gebruiken. Voorbeelden van hulpmiddelen zijn medicatie of voedingssupplementen en het gebruik van een tuigje of muilkorf. Ook worden er verschillende trainingsmethoden beschreven.
Plan van aanpak
Voor je zelf aan de slag gaat, moet je eerst een plan van aanpak maken. In het laatste deel van dit hoofdstuk wordt beschreven hoe je dat kunt doen, gevolgd door een paar voorbeelden. Er staan voorbeelden beschreven van onder meer agressie naar mensen/honden buitenshuis, agressie naar mensen binnenshuis en angst voor geluiden.
Het laatste voorbeeld, angst voor geluiden, heb ik met extra aandacht doorgelezen. Hier wordt er gekeken naar geluiden zoals onweer en vuurwerk. Vuurwerk was afgelopen jaarwisseling voor Sennah een groot probleem, dus misschien dat ik hier later nog wat mee kan!
Bijlagen
Na hoofdstuk 4 zit er nog een klein hoofdstukje met bijlagen. Deze bijlagen kun je gebruiken als je aan de slag gaat met je hond. Wat staat er dan bijvoorbeeld in?
Je vindt er o.a. een checklist voor de ladder van agressie. Hier kun je de verschillende signalen van de lichaamstaal afvinken.
Ook staat er beschreven hoe je bepaalde hulpmiddelen kunt aanleren, zoals de bench en de muilkorf. Mocht je hond nog nooit een muilkorf hebben gedragen, dan kun je dat dus aanleren via de werkwijze in de bijlage.
Wat ook in de bijlagen staat zijn overlevingsvaardigheden. Dit zijn ’trucjes’ die je je hond kun aanleren om zijn aandacht van een prikkel weg te halen en terug te brengen bij de baas.
Al met al interessant en verrassend!
Kijk eens naar je hond – Monique Bladder
Ik las dit boek uit interesse voor honden en had niet het doel om aan de slag te gaan met het gedrag van Sennah. Ik vond het niet een boek dat je makkelijk weg leest. Hierdoor had ik er soms moeite mee om verder te lezen.
Ik denk dat als je echt het gedrag van je hond wilt veranderen, je makkelijker door dit boek komt dan wanneer je dit boek alleen als aanvullende theorie leest.
Dus wil je echt aan het gedrag van je hond werken, dan denk ik dat je dit boek daar heel goed bij kunt gebruiken. Het is een zeer leerzaam boek met veel informatie, met handige tips en bijlages.
Wat zijn we blij! We hebben namelijk de Facebook-winactie van De Dierenoppas gewonnen!
Reuzeleuk natuurlijk, wij mogen namelijk een viertal dagen gaan doorbrengen op Droomparken: De Zanding in Otterlo. Dit is ons eerste weekend weg met de honden, wat zijn de do’s and dont’s? Daar gaan we in deze blog achter komen. Gaan jullie mee op reis?
Een goede voorbereiding is het halve werk
Met wat hulp van onze vriendjes en vriendinnetjes van The Dog Pen hebben wij een heuse checklist opgesteld. Want wat moeten we nou meenemen? Of wat juist niet? Wij hadden geen idee, en om te voorkomen dat ik drie weekendtassen vol zou meenemen was ik heel blij met de hulp!
Bench
Voerbakken
Mand
Eten
Water voor onderweg inclusief fles
Speelgoed
Koekjes, natuurlijk 😉
Name tags met onze gegevens, in geval van nood
Halsband/tuig
Kleden, mochten ze bedenken dat de bank of de overige bedden goed kunnen bevallen in het chalet
EHBO-kit voor hondjes
Lange lijn + pin, voor het geval ze niet omheind los kunnen liggen in de tuin
Poepzakjes
Uiteindelijk heb ik dingen zoals een bench of een mandje thuis gelaten, want een bench hebben ze niet en slepen met een mandje van 1.80m doorsnee was iets te veel van het goede!
Prins droomweekend
Gedurende de weken die volgen krijg ik nog een aantal mailtjes van de receptie van Droomparken de Zanding met alle informatie voor het inchecken etc. Daarbij kwam me ook ter ore dat er gedurende ons weekend een aantal leuke workshops gepland zijn! De volgende workshops worden aangeboden: treibbal, funparcours (agility), speurneuzentocht en een fleece workshop. Zelf hebben wij interesse in het funparcours, maar omdat Bumper niet altijd even goed gaat met andere honden, (of beter gezegd: andere (jongere) reuen), moeten we even af afwachten of het niet te druk is en of er voldoende ruimte tussen de honden zal zijn. We zullen het gaan zien!
Helaas hebben de jongens zelf wel nog iets heel belangrijks vergeten gedurende het weekend, namelijk hun oortjes. Lees hieronder verder hoe het hele weekend is verlopen.
De aankomst
Vrijdag in de namiddag rond een uur of 17:00 kwamen we aan. Het was een reis van ongeveer 1:45 uur en de jongens hebben vrijwel de hele weg geslapen. En wanneer de oogjes open waren, dan waren ze heel geïnteresseerd aan het kijken naar alle auto’s die langs kwamen rijden. Auto rijden vinden ze namelijk helemaal fantastisch!
Na het inchecken bij de lobby gingen we door naar het huisje, en wat een mooi huisje was dat! Niet te vergelijken met een standaard stacaravan of chalet waar je meestal in zit, maar een huisje dat echt voelde als een huis. De jongens stormden met veel plezier en enthousiasme naar binnen. Gelukkig was het huisje redelijk groot, dus de jongens pasten er prima in!
Die eerste avond hebben we ons eigenlijk rustig gehouden. Even snel wat boodschapjes halen zodat we van alle gemakken voorzien zijn. En daarna… Chromecast aan en lekker Netflixen. Wat later nog even een halfuurtje wandelen met de hondjes, en toen lekker slapen. Helaas waren de jongens het er niet helemaal mee eens en hebben ze de halve nacht zitten blaffen, rondjes wandelen en elkaar lopen te vervelen. Toen het rond een uur of drie eindelijk stil was, konden echt we gaan slapen.
Zaterdag
Voor de zaterdag stonden de demo treibbal en het behendigheidsparcours op het programma. In de ochtend besloten we om de demo treibbal over te slaan en naar de dierenwinkel Zoo&Zo te gaan. Zo kon ik meteen inkopen doen voor de Valentijnsactie van Instagram en weer even een nieuwe dierenwinkel verkennen. Volgens hun site zijn ze de grootste dierenwinkel van Nederland, en ik moet bekennen dat ik mijn ogen best heb uitgekeken. Ze hadden veel leuke en lekkere producten. De jongens hebben zalm- en meervalhuiden gekregen.
Daarna zijn we naar het behendigheidsparcours gegaan. Ik had vooraf gevraagd of we misschien apart konden mee doen van de rest. Gelukkig was dit geen probleem en maakten de begeleiders van Prins dit mogelijk voor de jongens. En die deden het veel beter dan verwacht! Ze hadden er zelfs heel veel plezier in. Fender ging door de hoepel heen en bleef een beetje steken. Daardoor raakte hij in paniek en durfde hij er eigenlijk niet meer doorheen. Maar door vol te houden kreeg meneer het toch maar weer heel goed voor elkaar. Ook de wip hebben ze allebei gedaan, wat ik in eerste instantie niet had durven hopen. Bumper liep er zelfs in een keer overheen en vond het wipmomentje wel heeeeeel erg leuk!
In de avond hebben we nog een lekkere wandeling gemaakt en hebben de heren van hun zalmhuiden genoten.
Zondag
Uitslapen! Dat hoort tenslotte ook bij vakantie, toch? Lekker knuffelen en tutten met de jongens, chillen op de bank en even helemaal niks. Daarna lekker wandelen en op naar de fleece workshop! Van tevoren was er gezegd dat we knuffelmatten zouden gaan maken, maar het bleken het andere fleece speeltjes te zijn. Vol goede moed zijn we er toch aan begonnen. Helaas bleek ons talent niet al te groot, maar gelukkig zijn de jongens blij met alles wat ze krijgen.
Daarna zijn we met de jongens het gebied De Zanding in gelopen om lekker te wandelen. Na ongeveer een halfuur begon het te stortregenen en moesten we noodgedwongen naar huis. Voor honden die gek zijn op zwemmen, zijn ze niet al te dol op regenbuien, haha. De avond heeft voornamelijk bestaan uit knuffelen en Netflixen.
Maandag
Maandag moesten we redelijk vroeg uit de veren, met dank aan mijn grote vriend Fender. Meneer had de hele nacht weer lopen draaien en waken. Volgens mij had hij door dat er deze ochtend weer iets stond te gebeuren. Dus om 08:00 uur ben ik toch maar uit bed gestapt en ben ik met beide jongens gaan wandelen. Niks mooiers dan een vroege ochtendwandeling met mijn jongens.
Toen snel begonnen met het inpakken van de spulletjes, de jongens ingeladen en op naar huis. Onderweg hebben ze voornamelijk weer naar alle auto’s gekeken, heerlijk om te zien hoe blij ze daar van worden. Boys will be boys, toch? Haha. Eenmaal thuis gekomen waren de jongens heel erg blij om weer op hun eigen plekje te zijn, en nu liggen ze al de hele middag tevreden te knorren.
Voor herhaling vatbaar?
Als het aan mij ligt, absoluut ja! Het was jammer dat het weer zo erg tegenzat en we eigenlijk alle drie de dagen 80% van de dag regen hebben gehad. Desondanks hebben we van de droge momenten wel constant het beste gemaakt. Het park was erg mooi en er waren voldoende faciliteiten voor de jongens, zoals poepzakjes en prullenbakken. Ook mochten ze gewoon mee naar de horecagelegenheid, etc. Daarbij waren de workshops van Prins ook erg gezellig, en we vonden het super dat wij buiten de groep om toch mee konden doen met de jongens.
Om even terug te komen op de oortjes die ze thuis vergeten waren, ze hebben overal getrokken en geblaft. Misschien waren ze buiten hun oren ook hun maniertjes even thuis vergeten. Natuurlijk is het begrijpelijk, met zoveel nieuwe indrukken en geurtjes, maar soms is het ook wel lastig. Zelf vind ik het ook hartstikke gezellig en leuk om nieuwe dingen te ontdekken, dus ja.
Graag willen we De Dierenoppas bedanken dat we dit leuke weekend mochten meemaken!
Zijn jullie ook wel eens op vakantie geweest met jullie hond? We lezen graag jullie ervaringen in de reacties.
28 januari 2018
Dat was de dag dat het leven van mijn baasjes en mij compleet veranderde. Vanuit een klein dorpje in Brabant verliet ik mijn mama om te gaan wonen in het midden van het land als eerste hondje van mijn baasjes.
Autorijden
Mijn broertjes en zusjes waren al weg naar hun nieuwe baasjes, en ik was nog alleen met mijn mama. De dag na de vakantie kwamen er opeens twee mensen bij mijn mama en mij. Mijn mama zei dat ik bij hun ging wonen. Het was tijd om afscheid te nemen van mijn ouderlijk huis, en voor het eerst in een auto te gaan. Superspannend natuurlijk. Ik mocht naast mijn vrouwtje op de achterbank liggen. Onze eerste stop was bij een grote dierenwinkel, omdat mijn halsband nog wat te ruim bleek te zijn. In een grote winkelwagen werd ik rondgereden. Ik kreeg superveel aandacht!
Thuis
Korte tijd later kwamen we bij mijn nieuwe huis. Heel erg spannend natuurlijk, want ik had geen idee waar ik was, en voor mijn baasjes was alles ook nieuw. De eerste weken stonden in het teken van overal plassen behalve op de krant, van alles slopen, kennismaken met de poezen en met mijn baasjes en ’s nachts naar buiten, waar ik in de tuin alleen maar ging graven in plaats van plassen.
Ook deden we elke dag iets nieuws ten aanzien van de socialisatie. Wennen aan geluiden, andere omgeving, mensen en dieren. Allemaal kleine mini-uitjes. Jee, wat was er een hoop te beleven, zeg!
De eerste weken waren mijn baasjes om de beurt thuis. Nou, ik hield ze goed bezig, hoor. Ze moesten altijd opletten of ik niet iets ondeugends deed, en we moesten natuurlijk vaak naar buiten. Ook moest ik wennen aan de bench en het even alleen zijn als mijn vrouwtje bijvoorbeeld de was deed doen of boodschappen ging doen. Toen de vrije dagen voorbij waren, ging ik drie dagen per week met mijn vrouwtje mee naar haar werk. Daar kun je meer over lezen in DEZE blog. Op woensdag is mijn vrouwtje altijd vrij en op vrijdag had mijn baasje nog wat extra vrij.
Wagenziek
Al vrij snel bleek dat ik misselijk werd in de auto. Hoe voorzichtig mijn baasjes bochten en drempels ook namen, ik moest heel vaak spugen. Heel naar voor mij, maar ook onhandig omdat we vaak met de auto weg gingen. Zoals naar de puppytraining, naar het vrouwtje haar werk, naar het bos of strand. Ik had steeds minder zin om mee te gaan. Alhoewel het spugen wel minder werd na verloop van tijd, had ik een behoorlijke aversie gekregen tegen de auto en wilde ik er niet meer in. Ik stribbelde tegen zodra ik zag dat we naar de auto liepen. Hoe dat is afgelopen kun je in DEZE blog lezen.
Eigenwijs
Wat nou bij de baas in de buurt blijven omdat alles nog nieuw is. Mooi niet. Ik liep niet achter mijn baasjes aan maar ging lekker mijn eigen weg. Ik had totaal geen aandacht voor ze. Puppytraining, uitlaten, oefenen met loslopen. Nou geloof me, dat waren enorme uitdagingen voor mijn baasjes. Met mijn neus op de grond gras vreten en snuffelen vond ik veel leuker. Ik heb ze flink tot wanhoop gedreven. Maar echt niet expres, hoor!
Band opbouwen
Het duurde lang voordat ik meer aandacht kreeg voor mijn baasjes. Ze moesten flink hun best doen om te laten zien hoe leuk ze waren, en het duurde even voor ik overtuigd was. Niet dat ik ze niet lief vond, hoor, maar ik vond andere dingen veel leuker.
Ook naar mijn naam luisteren had ik geen zin in.
Met veel geduld, trainen, tips en heel veel lekkere voertjes en heel veel “Guus kijk eens”, ging ik steeds vaker kijken naar mijn baasjes.
Het was wel duidelijk. Het gaat allemaal niet vanzelf en het is keihard werken. Ik wist dat ze heus wel leuk waren, maar al die verleidingen…
Toen en nu nog steeds vond ik het heel leuk als een van mijn baasjes bij mij op de grond ging zitten. Voorheen kroop ik dan op schoot, maar dat past nu niet meer. Dus ga ik tussen hun benen liggen, het liefst op een kleedje. Mijn kop op een been en kroelen maar.
Leuke activiteiten
Een eerste jaar betekent ook een hoop nieuwe dingen doen. Nou, dat waren er genoeg, hoor. Naar het bos en het strand, spelen in een zwembadje in de tuin, kinderen op bezoek, zoals de nichtjes van mijn vrouwtje en de pleegzoon van mijn baasjes.
Ik ben twee keer mee geweest op vakantie met de boot samen met de katten. Lees maar in DEZE blog.
Maar ook de eerste keer sneeuw, voorzichtig aan leren spelen met andere hondjes en in heel veel voornamelijk vieze slootjes en plassen springen.
Mijn verjaardag en Kerst waren ook erg leuk.
Ook supertof is dat ik mocht gaan bloggen voor The Dog Pen. Ik hoop dan ook dat jullie dat ook heel leuk vinden.
Minder leuke dingen
Zo leuk als ik Kerst vond, zo stom vond ik Oud en Nieuw. Ik snapte niks van het geknal en werd daar onzeker van. Hup, snel weer veilig naar binnen.
Ook ben ik al een aantal keren naar de dierenarts geweest. Voor mijn prikjes natuurlijk, maar ik had ook een paar keer oogontsteking en ben gecastreerd.
Laatst moest ik weer in verband met allerlei plekjes in mijn lies en nu ook bij mijn kop. De dierenarts vermoedt een allergie, dus ook dit jaar ga ik er vast nog wel een aantal keer komen. Ze willen graag uitzoeken waar ik allergisch voor ben. Ook dat autorijden vond ik echt niet leuk.
Dit jaar
Dit wordt best een spannend jaar, want ik ben net gestart op de Dokter Snuffel Academie. Daar ben ik een aantal maanden zoet mee, en mijn vrouwtje hoopt dat ze mij dan effectiever in haar werk kan gebruiken, en wie weet ook naast haar werk. Daar lezen jullie nog meer over in een ander blog.
Ook is het de bedoeling om weer wat meer groepstraining te gaan doen. Dit lukte niet zo goed omdat ik steeds hyper werd aan de lijn zodra ik andere honden zag. Ook het extreme gras eten werkte niet echt mee. Dit gaf te veel stress voor mij en mijn vrouwtje.
Mijn baasjes hebben veel geoefend en een andere hondenschool gevonden. Mijn proefles daar onlangs ging een stuk beter.
Hopelijk weten we snel waar ik allergisch voor ben, zodat ik mij wat fijner voel.
Ook ga ik weer lekker mee op de boot op vakantie.
En natuurlijk blijf ik ook bloggen voor jullie.
Kortom, het eerste jaar was best wennen en soms wel pittig voor ons, maar ik ben heel tevreden en kijk uit naar het nieuwe jaar.
Eindelijk, sneeuw in Nederland!
Zoals jullie bazen vast weten moet er extra aan onze pootjes (in mijn geval POTEN) worden gedacht deze dagen.
Want sneeuw is ontzettend leuk, maar het brengt wel wat risico’s met zich mee, en niet alleen voor onze poten.
Ik zal jullie wat tips geven, die jullie weer aan de baas mogen door vertellen.
Tip 1: pas op voor zoutvergiftiging!
Thuis gekomen na een wandeling in de sneeuw, lik je jezelf schoon. Wat kan daar voor kwaad in schuilen zou je denken? Zoals je weet wordt er in de winter zout gestrooid om gladheid te voorkomen. Deze pekel kan aan onze poten blijven kleven, en als je hier erg veel van binnen krijgt, dan kan dat fatale gevolgen hebben.
Tip 2: Zorg ervoor dat je hond niet nat wordt.
Als je nat wordt, heb je meer kans dat je onderkoeld raakt!
Let dus op gesmolten sneeuw en duik niet zomaar in het water.
Dit geldt niet voor honden met een dubbele vacht zoals die van mij, Husky’s, New Foundlanders, enz. Je baas weet het vast wel als je een dubbele vacht hebt. Na het zwemmen met koud weer is het wel belangrijk dat je niet blijft stil staan. Dan kan een hond met een dubbele vacht wel onderkoeld raken.
Tip 3: Je kunt beter niet op het ijs lopen. (Al is het wel leuk om dat te proberen!)
Ijs is superglad en daardoor kun je uitglijden. Door flink uit te glijden kun je je gewrichten bezeren en spieren oprekken of zelfs afscheuren! Let dus goed op op een gladde ondergrond…
Tip 4: Houd jezelf goed warm
Dat klinkt heel logisch, maar toch schiet het er bij sommige baasjes bij in…
Blijf niet te lang stil staan. Dus als je baas aan het kletsen is met de buurvrouw, moet je even piepen dat je door wilt lopen. Voor de honden onder ons met een korte vacht kan een jasje heel goed helpen. (Ik moet er zelf niet aan denken nog een extra jas aan te moeten!)
Tip 5: Haren tussen de tenen knippen
Laat je baas de haren tussen je tenen weg knippen. Waarom? Omdat sneeuw zo lekker blijft kleven aan die haren. Dus als die zo kort mogelijk zijn, dan heeft sneeuw minder kans om daar te vervelend te gaan doen.
Dit heeft mij in Zwitserland goed geholpen. Door je bazen je poten af en toe te laten checken, voorkom je veel potengedoe.
Ik wil jullie afraden om Vaseline tussen de poten te smeren. Omdat het zo vet en plakkerig is, blijft er veel andere troep tussen je tenen plakken. Dat is heel pijnlijk en zorgt voor irritaties. Alleen als je echt door verse sneeuw gaat lopen, kan dit een goede optie zijn.
Ik hoop dat jullie wat aan deze tips zullen hebben. Nu moet mijn bazin echt weer gaan studeren.
Als er tijdens een wandeling iets gebeurt, ben ik op dat moment vooral bezig met reageren. Later spookt de situatie nog lang door mijn hoofd en dan vraag ik mezelf vaak af: had ik het anders kunnen doen? Om een kijkje door Leo’s ogen te kunnen nemen, besloot ik een GoPro aan te schaffen. Uit de filmpjes die deze maakt kan ik beelden halen en zien wat ik op dat moment niet zag. Ook kan ik andere mensen zo misschien duidelijk maken hoe het is om een reactieve hond te hebben. Het lijkt mij leuk om hier een blogreeks over te schrijven.
GoPro Hero 7 Black
Deze action camera heeft HyperSmooth Beeldstabilisatie en is ook geschikt om extreme sporten mee vast te leggen. Hij filmt in 4K kwaliteit met 60 frames per seconde, daardoor kan je heel goed zien wat er gebeurt. De app die erbij zit, werkt helaas slecht, maar ik kan de beelden er makkelijk afhalen met een USB-kabel. We hebben een bijpassend hondenharnas gekocht; zo kan ik de camera op Leo’s rug of op de borst bevestigen.
Proberen
Leo is gewend aan een tuigje, dus de GoPro dragen was verder geen probleem. We hebben de camera nu een paar keer meegenomen met wandelen, maar juist dan gebeurt er natuurlijk niks. Ik heb daarom nog geen voorbeelden van een reactieve Leo voor jullie. Het levert alvast wel hele koddige filmpjes en foto’s op.
In mijn volgende blog heb ik hopelijk meer materiaal om te bespreken.
Zijn er dingen waar jullie benieuwd naar zijn of die jullie graag zouden willen zien?
Chester is inmiddels de leeftijd van 10 maanden gepasseerd, en dat betekent dat hij volop in de puberteit zit. Dit merk je niet van de ene op de andere dag hoor, maar dit gaat echt heel geleidelijk en verschilt per dag.
Dit levert vaak supergrappige momenten op, maar ook soms frustratie.
Nacho
Toen Nacho in de puberteit kwam, had hij vaak van die buien die echt vermoeiend waren. Ineens superhard trekken aan de lijn en het echt een soort van beter weten of ineens vergeten wat ‘zit’ en ‘af’ betekenen. Eigenlijk kan je er het beste maar de humor ervan inzien en er niet te moeilijk om doen. Dit is voor de hond ook alleen maar beter, want hij kan er immers ook niets aan doen. Al die hormonen zijn al lastig zat! 🙂
Hondenhersenen en de puberteit
Het is wetenschappelijk bewezen dat de hersenen van honden in de puberteit hetzelfde proces doormaken als die van mensen. Alle verbindingen in de hersenen die voor de puberteit zijn gemaakt lossen dus ook echt tijdelijk op.
Het kan dus zijn dat hij vorige week nog wist wat het commando ‘voet’ betekende, maar vandaag ineens niet meer. Ze zitten je dan echt vragend aan te kijken en je ziet dat hersenpannetje overuren maken!
Stapje terug en herhaling
Wat ik bij Nacho en Chester dan deed is een stapje terug, even weer de ‘af’ en ‘zit’ goed aanleren en eventjes geen nieuwe oefeningen.
Dit hoef je echt geen weken aan te houden hoor, maar dit keek ik per dag verschillend aan. Met de puberteit heb je zo zijn ups en downs.
Verder is het vooral belangrijk om het spel en herhaling erin te houden. Het is leuker om te leren tijdens het spelen dan geforceerd te moeten luisteren. Want zeg nou zelf… dat vinden wij ook!
Puberperikelen
Al met al zijn de puberfases zo voorbij, en voor je het weet merk je echt dat de situaties die je voor de puberteit hebt aangeleerd ineens weer terug zijn.
Zo trok Nacho echt mega-erg aan de lijn en luisterde hij niet als hij geroepen werd, maar na verloop van tijd werd dat ineens een stuk minder. Van Chester kan ik het je nog niet vertellen, want die zit er middenin!
Vooral de bevestiging is erg belangrijk tijdens die moeilijke en lastige situaties, het betekent namelijk niet dat ze in de puberteit mogen doen wat ze willen. 😉
Wat zijn van jullie honden de typische puberperikelen geweest?
Mijn baasje heeft in 2018 heel veel foto’s van mij gemaakt. Ik denk dat het er wel meer dan 1000 zijn geworden…. Deze foto’s heeft ze gebruikt voor Social; tegenwoordig zeggen we natuurlijk geen Social Media meer, want dat is zooo 2018… Met Social bedoel ik dus Insta & Facebook. Ik ben met een van deze foto’s doorgedrongen tot de laatste 9 van een modellenwedstrijd. Je kunt zelfs op mij stemmen ( nr. 2, Lady Rebel Smit) op de Insta-pagina van Sis&Dog. Dit kan t/m 21-1-2019.
Samen met mijn baasje heb ik een selectie gemaakt van mijn leukste foto’s uit 2018. Wat hebben we soms samen gelachen! Dit willen we heel graag met jullie delen natuurlijk. We hebben verschillende categorieën gemaakt om het een beetje overzichtelijk te houden.
Woof x Lady Rebel
Top 5 Favoriete speeltjes
Wat ben ik gek op deze speeltjes. Ik heb inmiddels een hele kist vol waar ik zelf al de deksel af kan halen om mijn speeltjes te zoeken. Dit zijn toch echt wel mijn favorieten. Zoals je kan zien ben ik gek op knuffels en zachte speeltjes.
Top 5 Leukste outfit
Mijn baasjes vinden hondenkleding allebei niet zo leuk bij mij. Ik heb wel een lichtgevende jas voor als het heel slecht weer is, maar die heb ik nog niet aan gehad. Wat ik zelf erg leuk vind zijn mijn bandana’s. Gelukkig mag ik deze van mijn baasjes wel dragen en heb ik al een leuk assortimentje in de kast liggen. ?
Top 5 Liefste slaapfoto’s
Een van mijn hobby’s is slapen. Dit doe ik het liefst op de bank, waar ik alleen op mag liggen als er een kleedje op ligt. Dat vond ik in het begin maar een beetje raar; ik probeerde toch altijd een plekje op te zoeken waar geen kleedje lag. Nu ben ik natuurlijk al iets ouder en kan ik me wel aan de regels houden… dat denken mijn baasjes tenminste, whoohoof…
Top 5 Blije foto
Ach, ik krijg vaak te horen dat ik zo blij kijk. Ik heb het dan ook heel vaak goed naar mijn zin. Worden jullie ook zo blij van deze top 5?
Top 5 selfies met mijn baasjes
Een selfie maken vind ik nog wel een beetje moeilijk! Mijn baasje heeft al beloofd dat we dat in 2019 nog iets meer gaan oefenen. Het is toch wel moeilijk om je poot op het juiste moment op het knopje te krijgen, vooral omdat mijn baasjes dan net de andere kant op kijken.
Top 5 gekke bekken
Als afsluiter nog even een top 5 om lekker te kunnen lachen. Ik vind het heel leuk om voor de camera een gekke bek te trekken zodat de foto mislukt. Ik zal hier zeker in 2019 mee door blijven gaan, het is zo leuk om te doen! ?
Gelukkig worden wij honden meestal maar twee keer per jaar loops gedurende een paar weken (bij mij ongeveer 4 weken). Dat betekent dus dat ik weer een dagje mag spijbelen, best lekker met dat koude weer. In mijn vorige blog heb ik jullie verteld over hoe hip ik ben met dat thuiswerken! Deze week ga ik daar lekker mee door.
Shoppen, alles voor mij!
Het was een rustige dag vandaag, en er was kerstmarkt in Axel. Dus na de les gaan wij lekker shoppen, kijken voor iets lekkers voor de arme, zieke en vooral heel zielige Joy. Het is een voordeel, een klein clubje, want er is meer tijd om vragen te stellen, en dat werd uitvoerig gedaan. Mensen vroegen of hun doosje (voor de oefening) wel geschikt was. En of de honden het doosje in hun bek mochten doen of wat precies de bedoeling was. Zie onze eerste blog in deze reeks.
In de tweede blog lieten we een nieuwe oefening zien met een pion, waarbij het de bedoeling was dat de hond snel rond de pion rent en dan nog sneller terug naar ons. Dus een goede vraag was waar je die dingen eigenlijk kunt kopen.
Geen beloning
Geen beloning, help! Vandaag zei onze juf dat we steeds minder moeten belonen. Nu is Joy een kieskeurige eter. Eindelijk gevonden waar ze dol op is (zalm), krijgen we te horen dat we anders moeten belonen. Met een snoepje erbij doet ze net wat beter haar best. Lastig, maar we gaan dit dus vanaf nu afbouwen en in de volgende blogs horen jullie hoe geweldig goed dit hopelijk gaat! Nu eerst genieten van een weekje vakantie en dan kunnen we Joy eindelijk kennis laten maken met nieuwe hondenvriendjes!
Perfectie
Het klinkt mij als muziek in de oren. Ik geniet ontzettend van het doen van oefeningen. Joy is een echte slimmerik, waardoor het zoeken naar uitdagingen soms lastig is. Het perfect uitvoeren van oefeningen is dan weer wel een uitdaging. Dus we mogen de hond pas belonen (hoe dan, help!) wanneer de hond echt aan de voet zit bijvoorbeeld en niet een stukje ervandaan. We lopen dan een stukje naar voren en geven nogmaals het commando. Oefening baart kunst, zeggen ze dan!
Stay focused
De vraag hoe je dan de focus krijgt van de hond kwam steeds naar boven. Onze Joy vindt dat ook nog steeds heel lastig. Want hoe doe je dat nu goed en zeker straks met minder beloning. Het blijft echt een kwestie van blijven oefenen in kleine stapjes. Elke keer een beetje langer en steeds meer met afleiding, bijvoorbeeld iemand die voorbij loopt of fietst.
Het volgen
Jammer dat we in deze blog geen filmpjes kunnen laten zien, want die zouden we eigenlijk moeten maken. In de eerste blog werd duidelijk dat wij mensen goed ons best moeten doen. Dat begint bij het volgen door de hond en het voetenwerk van de baasjes. Elke les weer wordt dit geoefend. Wij kunnen dan niet stil staan en lopen dus mee. De ene keer ben ik de hond, de andere keer is Kevin dat! Het gaat in ieder geval steeds beter!
Tip van de dag: Als je ervoor wilt zorgen dat je hond de cursussen leuk blijft vinden, is het heel belangrijk dat je een oefening altijd goed afsluit. Dus luistert je hond de hele tijd voor geen meter, eindig dan met een makkelijke oefening, bijvoorbeeld zit en blijf. Dan is het voor allebei steeds leuker.
Momo is een hyperalert hondje dat binnen moeilijk zijn rust kan vinden en buiten erg sterk op andere honden reageert. Ik wilde hem daar graag bij helpen. Na verschillende methodes te hebben uitgeprobeerd, zijn Momo en ik bij de Connectiemethode uitgekomen. Dit is deel 3 in de reeks die ik daarover heb geschreven. Iets later dan gepland, want we hadden een korte winterstop. 😉 Deel 1 van mijn reeks vind je hier, en deel 2 staat hier.
Sessie 3
De derde sessie met gedragscoach Anneke zou oorspronkelijk in het teken staan van het alleen zijn, maar op de een of andere manier hebben we het meer over het ontvangen van bezoek en het managen van Momo’s reactie daarop gehad. Waarschijnlijk doordat hij na haar binnenkomst toch weer flink wat meer stress liet zien dan tijdens ons 2e gesprek. We werden met de neus op de feiten gedrukt. 🙂
Begrenzen en duidelijk zijn
Steeds opnieuw komt het belang van begrenzen en duidelijk zijn naar voren: tot hier en even niet verder. Vooral rituelen zijn hierbij heel belangrijk. Ze zorgen voor voorspelbaarheid, en voorspelbaarheid geeft rust. Omdat Momo zich snel in zijn emoties verliest en dan alle grip op een situatie kwijt is, is het belangrijk dat hij weet wat hem te wachten staat. Daardoor leert hij hoe hij zich kan gedragen.
Bezoek
Dit geldt zeker bij het ontvangen van bezoek. Bezoek is onverwacht, bezoek is anders dan anders, bezoek reageert anders dan de ‘eigen’ mensen, bezoek ruikt anders, en ga zo maar door. Het wijkt af van de normale gang van zaken, en voor Momo betekent dat: alle remmen los! Daarom moet er een vast, voorspelbaar ritueel worden geïntroduceerd. Te beginnen met: bezoek = naar de plaats. En omdat Momo natuurlijk Momo is, die zich door hekjes écht niet laat tegenhouden, gaan we hem voorlopig vastleggen aan een riempje dat hem letterlijk op zijn plaats houdt tot hij weer rustig is.
Tuigje afgetuigd
Zo gezegd, zo gedaan. De volgende keer dat er iemand langs kwam, waren we voorbereid. Oké, leuk was anders, zo’n hondje achter hekjes. En de riem was misschien een… tíkkeltje aan de lange kant. Zodat meneer alsnog over zijn hekjes kon springen en daar leuk bleef bungelen (gelukkig had hij de riem aan zijn tuigje en niet aan zijn halsband). Maar… het werkte. Na een halfuurtje jammeren ging onze Spring-in-het-veld rustig liggen. De keer erna: kortere riem, check. Tuigje, check. Momo die na een (veel korter!) tijdje rustig ging liggen: check. Momo die opeens zijn tuigje niet meer aanhad maar wel nog steeds rustig ging liggen: check. Baasje dat na afloop een doorgeknaagd tuigje vond achter de stoel: check. Eh. Ja. Hm!
Een ritueel hier, een ritueel daar
Snel terug naar sessie 3. Bezoek krijgen we niet zo heel erg vaak, maar wat er wel steeds terugkomt is het moment dat mijn dochter thuiskomt uit school. Zoals je misschien al verwacht, is ook dat iets waar Momo heftig op reageert. Springen, happen, rijden… niet echt zoals je het zou willen. Tijd voor een ritueel! Rond de tijd dat mijn dochter thuiskomt, gaat Momo naar zijn plaats. Daar moet hij blijven. Mijn dochter pakt na binnenkomst een paar snoepjes, gaat op de bank zitten (een van de weinige keren dat er snoepjes worden ingezet!), en dan pas mag hij naar haar toe om haar te begroeten. Door de herhaling gaat hij uiteindelijk precies weten wat er van hem verwacht wordt en blijft hij rustig, is het idee. We zijn inmiddels een aantal weken (en een schoolvakantie) verder, en het is nog niet helemaal geautomatiseerd, maar ik zie wel verbetering. Er is inderdaad meer rust, en Momo begint te begrijpen dat springen en rijden niet de bedoeling is.
De Connectiemethode: is het wat?
Hoewel ik nog niet echt vorderingen heb gemaakt met het gedeelte alleen thuis blijven, ben ik erg tevreden over wat de Connectiemethode ons verder heeft gebracht. Momo is een stuk rustiger binnenshuis, en ik heb het idee dat ik ook écht meer contact met hem heb – ofwel * kuch* in connectie met hem ben *kuch*. 🙂 Was hij voorheen nauwelijks te bereiken tijdens zijn stressmomenten, tegenwoordig kan ik hem rustig naar zijn plaats begeleiden, hem een botje aanbieden of gewoon tegen hem zeggen dat hij nu moet stoppen met die onzin – met resultaat.
Onze verhouding is veranderd. Het is niet zo dat ik nu ‘dominant’ ben, of ‘de baas’, maar ik heb wél de leiding. Oh, en we hebben zelfs eindelijk die nieuwe bank kunnen kopen die al een jaar op ons verlanglijstje stond, want rijden en knagen op kussens doet hij niet meer!
Lichaamstaal is het sleutelwoord
De allergrootste verandering heb ik gemerkt tijdens het wandelen. Ik weet nu dat een hond eerst naar je lichaamstaal kijkt en dan – misschien – eens luistert naar wat je tegen hem zeg. Dit principe pas ik overal toe.
Wil ik een andere kant op? Dan draai ik mijn lichaam daarheen, kijk naar waar ik heen wil, en Momo volgt. Zie ik in de verte een andere hond? Ik laat kort zien dat ik hem heus ook heb gezien, draai vervolgens mijn hoofd de andere kant op en loop verder. En Momo volgt! Niet altijd meteen, want ANDERE HOND, maar 9 van de 10 keer accepteert hij dat hij er niet per se iets mee hoeft en loopt hij met me mee. Sterker nog: hij is opgelucht als we verder lopen en huppelt er (letterlijk!) vandaan. Zo mooi om te zien!
Kijk, komt er een hond plotseling de hoek om zetten of moeten we een hond passeren zonder dat er een uitwijkmogelijkheid is, dan is het nog steeds een ander verhaal. Vaak word ik dan zelf ook verrast en reageer ik niet snel genoeg, met een blaf- en gromconcert tot gevolg. Volgens de Connectiemethode kun je dan het beste de hond kort houden en verder niets doen of zeggen tot het ‘gevaar’ gepasseerd is. Ik heb dat een tijdlang geprobeerd, maar ik moet concluderen dat het niet iets is waar ik me oké bij voel. Ik sta dan namelijk nog steeds met een zeer ongelukkige hond in opperste staat van paraatheid – zo heel erg veel verschil met het voor lantaarnpaal spelen op het trainingsveld bij de pubercursus zie ik niet.
Hybride vorm van begeleiden
Daarom heb ik besloten te kiezen voor een hybride vorm van begeleiden. Hond op afstand: dat doen we puur op lichaamstaal. Hond dichtbij: positieve connectie door afleiding en beloning met een voor Momo superwaardevolle beloning (kaaaaaaaas! 🙂 ). Want het lijkt misschien alsof hij per se naar die andere honden toe wil, maar wat hij in feite doet is ze proberen weg te jagen. Hij vindt ze gewoon dood- en doodeng, zo dichtbij aan de riem! Eigenlijk wijkt zijn reactie nauwelijks af van wat hij doet als auto’s en brommers te snel te dichtbij komen, bedacht ik laatst – en daar wil hij zéker niet heen. In ieder geval: als ik Momo op deze manier kan helpen zijn angst te overwinnen, dan doe ik dat. Misschien niet helemáál volgens het boekje, maar ik heb vandaag bij verschillende dichtbij-ontmoetingen met andere honden gemerkt dat het voor ons werkt, en daar gaat het om.
Connectie? Ik teken ervoor!
Net als elke andere methode is de Connectiemethode geen wondermiddel. Momo is en blijft een jonge, impulsieve en snel geprikkelde hond. Als het afgelopen jaar mij iets geleerd heeft, dan is het wel dat hij vooral TIJD nodig heeft. Door de Connectiemethode zijn Moom en ik wel dichter tot elkaar gekomen. Ik zeg niet dat het helemaal vanzelf is gegaan, want er kwam echt wel wat bewustwording bij kijken. Van mijn kant, dan. 😉 Maar het voelde voor mij een stuk natuurlijker dan alles wat we hiervoor hebben geprobeerd.
Dus… Heb jij ook het gevoel dat je geen stap opschiet met de trucjes die je op de hondenschool leert? Heb je het idee dat er een puzzelstukje ontbreekt in jouw verhouding met je hond? Wil je je je hond opvoeden en begeleiden door middel van vriendelijke communicatie, met begrip voor de leeftijd en emotionele gesteldheid van je hond? Wil jij je hond beter leren begrijpen en hem jou beter laten begrijpen? Dan zou ik de Connectiemethode zeker een kans geven. Ik ben fan.
Einde reclameboodschap (overigens op geen enkele manier gesponsord door welke instelling dan ook!). 😉
Aan het begin van het nieuwe jaar is er niets leuker dan overzichtjes, terugblikken en lijstjes. Zo schreven we eerder al een terugblik op 2018 waarin te lezen is dat The Dog Pen in 2018 is ‘geboren’ en wat er sinds de oprichting allemaal gebeurt is. Natuurlijk mag een overzicht van de best gelezen hondenblogs in 2018 ook niet ontbreken. We hebben er een top 8 van gemaakt.
Ontbijtkoek giftig voor de hond – auteur Redactie
Deze blog is geïnspireerd door de dood van Beagle Roy na het eten van een stuk ontbijtkoek Zero. Er zijn verschillende redenen waarom mensen ontbijtkoek willen geven aan hun hond. Wanneer deze iets scherps heeft gegeten bijvoorbeeld. Met deze blog willen we álle mensen bewust maken en waarschuwen voor de gevaren van ontbijtkoek met xylitol. We zien dat er veel mensen op deze blog terechtkomen wanneer ze zoektermen gebruiken als; ‘mag mijn hond ontbijtkoek’. We zijn heel blij dat al deze mensen éérst onze blog lezen om zo het risico te verkleinen dat deze mensen hun hond ontbijtkoek gaan geven waar xylitol in zit. Een mooie eerste plaats dus voor de blog Ontbijtkoek giftig voor de hond
Verwachtingen – auteur Wiske Working Cocker
Dat de verwachtingen die je had vóórdat je een hond in huis neemt, niet altijd kloppen met de realiteit is een feit voor veel hondeneigenaren. Welke verwachtingen er zijn uitgekomen en welke helemaal niet lees je in deze blog over Wiske. Hoe goed voorbereid je ook bent, je kunt niet alles voorspellen en een hond is gewoon een heel eigen individu. Hoe je omgaat met het bijstellen van verwachtingen en managen van situaties staat in deze blog prachtig uitgelegd. Deze is zeker herkenbaar voor veel hondenmensen en daarom ook op plaats nummer 2 de blog Verwachtingen
Beroemd op Instagram, 5 beginnerstips – auteur Redactie
Wanneer je voor jouw hond een eigen Instagram pagina wilt beginnen, dan is het goed als je weet waar je precies moet beginnen. Met deze blog over Instagram en hoe je hond Instafamous kunt laten worden, proberen we jou door middel van 5 tips meteen goed van start te laten gaan.
Deze blog staat op plaats 3 van de meest gelezen blogs in 2018 Beroemd op Instagram
Jolie en Jaeda testen Seberus – auteur Jolie & Jaeda
Jolie en Jaeda mochten het graanvrije hondenvoer Seberus uitproberen en we mochten een aantal pakketten weggeven. Deze review staat op nummer 4 van debest gelezen blogs in 2018. De Seberus hondenbrokken vielen goed in de smaak bij Jolie & Jaeda. Ben je ook benieuwd naar deze brokken en wat Jolie en Jaeda er zo goed aan vinden? Lees dan de blog online (mocht je ‘m nog niet gelezen hebben).
De review van Seberus brokken staat op nummer 4 van de 8 meest gelezen blogs Jolie en Jaeda testen Seberus hondenvoer
Een kijkje in onze maandelijkse uitgaven, garderobe én voorraadkast! – auteur Jolie & Jaeda
Na nummer 4 ook meteen op nummer 5 een blog van Jolie & Jaeda over hun maandelijkse uitgaven en wat er in hun garderobekast en voorraadkast te vinden is. Zo leuk om eens een kijkje achter de schermen te krijgen en inzage in de maandelijkse kosten van deze 2 Franse Bulldog zussen. Je leest wat ze zoal eten, snacken, welke kluifjes ze krijgen en wat er allemaal in hun speelgoed mand te vinden is.
Jullie waren hier blijkbaar ook benieuwd naar, want de blog staat op nummer 5 Een kijkje in onze maandelijkse uitgaven, garderobe én voorraadkast
Je weet dat je een Newfoundlander hebt wanneer….. – auteur Bumper & Fender
Deze blog werd geschreven met de input van meerdere New Foundlander baasjes en levert dus meteen een hilarisch en herkenbaar overzicht op. De blog is humoristisch, heerlijk overzichtelijk en fijn te lezen. Je snapt natuurlijk wel dat al die Newfy baasjes die input hadden gegeven meteen zijn gaan lezen en dat levert deze blog een plaats in de top 8 van 2018 op!
Op nummer 6 Je weet dat je een New Foundlander hebt wanneer…..
Kauwen, kauwen, kauwen – auteur Plint de teckel
Teckels staan er om bekend, dat ze met hun scherpe tandjes en doorzettingsvermogen best nog wel eens flinke slopers kunnen zijn. Nadat Plint haar Kong knuffel uit haar welkomstpakket vakkundig had gesloopt. Was zij natuurlijk de aangewezen hond om voor Hondjekoek de koffieboomwortel te gaan testen. Het was een pittige strijd, maar het lijkt er toch op dat de koffieboomwortel of Chewie heeft gewonnen. Deze leuke blog over de koffieboomwortel en Plint staat op plek nummer 7 Kauwen, kauwen, kauwen
Showlijn en werklijn honden – auteur Wiske Working Cocker
Er zit best heel veel verschil binnen bepaalde hondenrassen tussen de showlijn en de werklijn honden. Wiske als hond uit de werklijn laat je heel duidelijk het verschil zien tussen een showlijn hond en een werklijn en geeft advies welke van de 2 het beste bij jou zal passen.
Deze nuttige informatie werd in 2018 zo vaak gelezen dat deze blog op plek nummer 8 terecht is gekomen Showlijn en Werklijn honden
Zo dat was de top 8 van meest gelezen blogs van 2018. Welke blogs vond jij het leukste van 2018? Of misschien heb je al wel een favoriete blog van 2019. Deel het in de comments!
Bij The Dog Pen zijn we groot fan van hondenkoekjes. Van cookiemeldingen iets minder, maar het is een moetje. Dus wil je een cookie?
Bij verder gebruik van onze site accepteer je de cookies automatisch.Ja lekker!Nee
