Vandaag zijn we met Mila naar het bos geweest, een goede vriendin van Max uit de straat. Mila is een kruising tussen een labrador en een herder en inmiddels tien en een half jaar oud. Sinds anderhalf jaar woont ze bij ons in de straat. Onze buren hebben haar uit een hondenopvang gehaald toen ze negen jaar was. Er was niet veel bekend over haar achtergrond, en onze buren hebben een hele kluif aan haar opvoeding gehad.
Hoe de vriendschap is ontstaan
Max kent Mila al zijn hele leven; ze hebben elkaar met negen weken en negen jaar leren kennen. Toen Max heel klein was zaten we vaak op de oprit langs de stoep om hem aan het verkeer dat langs kwam te leren wennen (brommers, honden, katten, wandelaars, vrachtwagens, etc.). En natuurlijk kwam Mila ook langs als ze werd uitgelaten. Mila blafte naar alle honden dus ook naar Max. Dit vond Max erg spannend en intimiderend. Na verloop van tijd was Mila wat meer heropgevoed en durfde de buren en wij Max en Mila aan elkaar te laten snuffelen. Het ging verbazingwekkend goed. Mila blafte niet naar Max, waarschijnlijk omdat hij nog een kleine pup was.
Van geïntimeerd naar gefascineerd
Max was in het begin geïntimideerd door Mila, maar na verloop van tijd naar vond hij Mila helemaal geweldig. Op een gegeven moment kwamen de buren Max zelfs ophalen om een rondje in de buurt te wandelen, dat ging heel erg goed. En vandaag zijn we dus met Mila en Max naar het bos geweest. Ze liepen beiden los en speelden heel lief met elkaar.
Spelen, niet stoeien
Max deed Mila na. Pakte zij een grote stok, dan zocht Max naar een nog grotere. Zo renden ze samen door het bos en over de vlakte. Max heeft met Mila een andere manier van spelen dan wanneer hij bijvoorbeeld met jonge honden stoeit. Zo rennen Mila en Max achter elkaar aan met een stok en spelen ze niet te ruw. Zo’n leuke gezamenlijke wandeling gaan we zeker nog een keer doen! Morgen weer? 😉
Een reutjeshond. Wat zijn ze leuk, lief en aanhankelijk en wat beleven wij een lol aan hun leuke karakter, maar wat kunnen ze toch af en toe de baas spelen tegenover ons, maar ook tegenover andere honden; het ‘Dominante Gedrag’.
Waarom wij voor een reu zijn gegaan
Voordat we Jip hadden, hadden wij een teefje genaamd Saar. Saar was een hond die van haar wandelingen hield en vooruit, van de aandacht. Nou ja, aandacht, heel af en toe wanneer het haar uitkwam. Het liefst lag ze de hele dag in haar mand en mocht alleen de grote baas haar knuffelen. Wij mochten dat ook, maar dan kwam er een kleine grom bij kijken.
Saar is helaas maar 11 jaar oud geworden, dat was een groot gemis bij ons in huis. Mijn zus en ik zijn 1 week na dat Saar overleden was op zoek gegaan naar een andere hond.
Aandacht
In eerste instantie wilde wij weer een teefje, maar al snel kwamen we tot de conclusie dat we toch vooral een hond wilden die van aandacht hield.
En verschil mag er wezen, onze lieve Jip is gek op aandacht, sterker nog: als hij geen aandacht krijgt gaat hij op ons springen, wat niet mag van ons, maar wat wij stiekem natuurlijk heel leuk vinden aan Jip.
Helaas zitten er ook nadelen aan een reu. Een daarvan is dat sommige reutjes erg dominant kunnen zijn, en daar is Jip er helaas 1 van.
Hoe het allemaal begon
Het was deze hond, we moesten Jip hebben: de gekke, leuke, blije hond die meteen op ons af kwam rennen. De eerste dag dat Jip bij ons in huis kwam, huppelde hij rond door de kamer en sprong en likte hij in iedereens gezicht, echt te aandoenlijk. Vanaf dat moment waren wij verkocht.
Aangevallen
Toen Jip een paar maanden oud was is hij aangevallen door onze overbuurhond. We hadden een straatfeest, iedereen was lekker aan het eten en wij waren met Jip aan het spelen toen uit het niets de overbuurhond kwam en een hap uit Jip zijn start nam (gelukkig alleen Jip zijn haar). Jip jankte het uit van de pijn en sindsdien (al inmiddels 4/5 jaar) kan hij niet meer los in de straat. Aangezien het beide reutjes zijn, gaan deze 2 niet meer samen helaas. Jip zijn gedrag veranderde ook naar andere honden. Hij keek bang en agressief uit zijn ogen en het leek alsof hij ieder moment een hond ging aanvallen.
Helaas is Jip een aantal keren een gevecht begonnen (nooit gebeten, maar wel achter de hond aangerend). Dit is vooral voor ons heel vervelend, maar ook voor Jip zelf, en daarom besloten we hem te laten castreren.
Chemische castratie
Toen Jip 2 jaar oud was hebben wij hem chemisch laten castreren, omdat we niet zeker wisten of dit wel de oplossing zou zijn, maar ook omdat we wilden kijken hoe de vacht van Jip hierop reageerde, omdat je toch vaak hoort dat de vacht van de hond verandert.
Gelukkig hielp het! Jip stopte met de ruzies en liep gewoon zijn eigen wandelingen. Hij speelde niet meer met andere honden (behalve zijn goede vrienden / vriendinnen) maar dat vonden wij niet erg! Wij waren allang blij dat hij gestopt was met vechten.
Castratie
Na de uitwerking van de chemische castratie besloten we om Jip definitief te laten castreren. Na 1 week pijn (voor Jip) mocht hij eindelijk weer grote wandelingen maken. In eerste instantie waren we wel bang dat hij toch nog ging vechten, maar dit gebeurde totaal niet. Het leek een compleet andere hond. Jip is nu lief voor iedereen en speelt veel meer met andere honden die hij niet kent. Gelukkig valt hij ook geen honden meer aan! Heel af en toe als er een dominante jonge hond op zijn rug gaat staan dan gromt hij een beetje en laat hij weten dat hij het niet wil, maar gelukkig niet meer op een agressieve manier.
Wij kunnen weer in alle rust met Jip wandelen, dus de castratie heeft ons zeker geholpen!
Ik hoop dat jullie mijn blog leuk vonden en dat jullie er iets aan hebben gehad.
In onze vorige blog hebben we het gehad over onvoorwaardelijke liefde. Dit ga ik je uitleggen….
Lieve Rebel, wat zijn wij blij dat je bij ons bent komen wonen. Je zorgt iedere dag voor een hoop liefde, plezier en gezelligheid en wat is het superfijn om jou te zien opgroeien en zo blij te zien!
Ochtendritueel
Je begroet ons (als het niet TE vroeg is) met een zelf ‘gezongen’ liedje, een cadeautje (knuffel in je bekkie) en een heel hard kwispelende staart. Daarna ga je lekker verder slapen op de bank, wat eigenlijk niet de bedoeling is, maar we vinden het te lief om je er weer af te sturen.
Uitlaten
Nadat je gegeten hebt, wil je altijd gelijk uit. We hebben geprobeerd om dit uit te stellen, het is immers niet goed voor een grote hond als jij om gelijk na het eten ‘druk’ te doen i.v.m. een maagtorsie die zou kunnen optreden …. Tsja, als jij heel hard piepend bij de voordeur staat, rondjes loopt en soms zelfs met je voorpoten tegen de deur aan gaat staan, gaan we toch maar met je mee.
Wat een feest is dat! Regelmatig (niet altijd, omdat je nog heel hard kan trekken aan de lijn) mag zelf bepalen welke kant je op wilt, zo komen we samen soms op de meest gekke plekkies en dat vinden wij echt heel leuk. Hoe fijn is het dat het baasje iedere dag na het eten ook nog een lekker stuk met je gaat wandelen, dat is voor hem ook goed om het koppie leeg te maken na een dag werken. Wat genieten wij als je na het wandelen naar je plekkie rent omdat je weet dat je een koekje krijgt. En hoe verontwaardigd kun jij kijken als we dit een keertje vergeten…
Slapen
Zelfs als je slaapt ben je lief! Je ligt op de meest gekke plaatsen in huis te slapen. Pootjes wijd en op je rug, lekker in je mandje of op je kussen, het is te zien dat je je helemaal op je gemak voelt bij ons, je hoort hier echt thuis. Het is zo lief en fijn om te zien dat je inmiddels helemaal gewend bent aan bepaalde gewoontes. Zo zijn we enorm trots dat je gelijk op je plaats gaat liggen als we zeggen: welterusten lieve Rebel, lekker slapen.
Gewoontes
We zeggen wel eens gekscherend over je dat je een beetje autistisch bent, maar je hebt eigenlijk net als veel mensen gewoon behoefte aan regelmaat. Zo heb jij ook echt gezorgd voor onze regelmaat. Als we weggaan, nog even een rondje buiten, koekje erin en we gaan ‘boodschappen doen’. Eigenlijk maakt het niet uit wat we gaan doen of hoe laat het is, maar dit zeggen we tegen je zodat je weet dat we even weg zijn. Als we dat niet doen, begrijp je het niet meer zo en ben je heel onrustig. Het is altijd heerlijk om weer thuis te komen, je bent dan altijd zo blij!
Boefje
Ach, we kunnen er ‘stiekem’ zelfs enorm van genieten dat je soms een boefje bent. Stiekem toch in het hoekje op de bank als we weg zijn, dat stukje worst van de tafel als er niemand is, niet eten omdat je eigenlijk gewoon paté erbij wilt, zielig piepen bij de deur omdat je eigenlijk gewoon buiten wilt spelen, als we je roepen vooral niet komen omdat je niet naar huis of naar binnen wilt… we hebben in 1,5 jaar veel over je geleerd.
School
Gelukkig krijgen wij ook les om jou nog beter te begrijpen en op de juiste manier te trainen, te oefenen door belonen, afleiden, duidelijk zijn en jou goed te kunnen ‘lezen’. Wat is het fijn en gezellig om dit samen te doen (ook al laat ik dat misschien niet altijd blijken) en wat is het leuk om te zien hoe blij jij bent als we in de auto stappen en zeggen dat we naar school gaan. Hoe je enorm je je best doet en hoe duidelijk je het aangeeft als je echt helemaal geen zin meer hebt.
Liefde
Heel veel liefde voelen wij voor jou, heel veel plezier hebben we met jou, je hoort bij ons, je troost ons, we lachen om je, we houden van je…
Onze woef, onze Lady Rebel, diva, model, blogger maar vooral onze allergrootste vriendin. We zijn trots op je!
We weten echt wel dat je deze brief nooit zelf zal lezen, maar we hopen dat je het wel voelt…
Blijf nog lang bij ons en lieve Rebel: blijf zo genieten!!
Wat een geweldig jaar is 2018 voor The Dog Pen. Nu de kerstdagen en Oud & Nieuw voor de deur staan, is ook voor ons de tijd aangebroken om terug te blikken op 2018. Lees je mee wat er voor The Dog Pen allemaal is gebeurd in 2018 en hoe we dit jaar gaan afsluiten?
Een platform voor hondenbloggers
In 2018 werd het idee voor The Dog Pen geboren. Een blog over honden, dat zou al geweldig zijn.
Wat we vaak zien bij andere bloggers zijn de volgende problemen:
writer’s block
gebrek aan inspiratie
eenzaamheid (je zit altijd alleen achter je computer)
niet altijd heel veel kunnen schrijven (eeuwige zoektocht naar gastbloggers)
Het idee voor een platform met hondenbloggers was geboren. Op die manier heb je een groep mensen die samen aan een mooie blog bouwen.
Jaar van de hond
In de Chinese astrologie is 2018 het jaar van de hond. Aangezien de Chinese jaartelling een twaalfjarige cyclus heeft, was het laatste jaar van de hond in 2006, en het volgende jaar van de hond pas weer in 2030. We hadden dus geen beter jaar kunnen kiezen voor de oprichting van de The Dog Pen.
Van idee tot website
Op zoek naar een goede partner voor het realiseren en ontwerpen van dit platform, zijn we bij Stuurlui uitgekomen, en wat een match. Door het aanstekelijke enthousiasme van Hans van Stuurlui werd ons plan in een prachtig concept gegoten en vertaald naar een geweldig mooie website.
Op zoek naar de eerste blogger
Natuurlijk zijn we ook direct na het ontstaan van het idee gaan zoeken naar een eerste hondenblogger. Een hondenbloggersplatform zonder bloggers is natuurlijk erg lastig!
Gelukkig kenden we Nacho Muchacho al en hebben we gevraagd of we ons idee mochten voorleggen aan Denise. Dat vond ze een goed idee, en zo zaten we niet veel later op het terras in Woerden te overleggen over The Dog Pen. Nacho zou een nieuw broertje gaan krijgen, dus dat waren meteen 2 honden in the pocket!
Instagram
Vanaf het eerste begin van het idee, of eigenlijk het moment waarop de naam definitief was (en de merknaam en logo vastgelegd in de Benelux), zijn we begonnen met ons Instagram account. In het begin deelden we alleen Stockfoto’s van verschillende honden, maar al snel kregen we meer volgers. De meeste bloggers hebben ons gevonden via Instagram. Eigenlijk hadden we al bloggers die klaar waren om te beginnen nog voordat de website online was. Je vraagt je vast af wie de eerste 4 hondenbloggers waren!
Dan gaat het snel
Toen ging het ineens heel snel. De aanmeldingen stroomden binnen, de bezoekersaantallen steen, de samenwerkingen dienden zich aan. Alles wat we voor ogen hadden was ineens realiteit. Met een besloten Facebookgroep voor de bloggers leerden zij elkaar steeds beter kennen en ontstond er een leuke hechte groep hondenliefhebbers. Wat een heerlijk gevoel. We hebben zelfs een bloggers-stop gehad en een fotoshoot in Rotterdam. Zo veel mooie momenten om op terug te kijken.
Plannen voor 2019
Voor 2019 zijn er heel veel ideeën en plannen. We gaan nog meer mooie blogs schrijven met onze hele groep. Dat is nu eenmaal wat we graag doen: verhalen vertellen over onze honden. Natuurlijk willen we ons in 2019 nog meer laten zien. Zo gaan we een op een aantal hondenevenementen aanwezig zijn met een stand met onze bloggers om te vertellen over The Dog Pen.
Voor de lezers
Natuurlijk gaan we er voor om mooie, leuke en inspirerende blogs te schrijven juist ook voor jou als lezer. Verder gaan we even puzzelen of we een mooie weggeefactie kunnen doen, misschien zelfs wel maandelijks, of juist 1 hele grote op de dag van de hond, bijvoorbeeld. Hoe dan ook wij weten zeker dat 2019 hét jaar wordt van The Dog Pen.
Afgelopen zondag hebben we voor het eerst weer sneeuw gehad! Het was maar een klein beetje, maar dat maakt het voor ons niet minder leuk. Ik ben een husky, en huskies houden heel erg van de kou en dus ook van de sneeuw! De hele dag heb ik buiten gespeeld en gerold door de sneeuw, en mijn baasje ging ook al vroeg mee naar buiten om mee te spelen en veel foto’s te maken nu het kon.
Fotoshoot
Dat vond ik een goed idee (en ik zag natuurlijk al dat ze snoepjes zich bij had), dus ik ging mijn beste poses aannemen zodat ze mooie foto’s kon maken van mij. Ze heeft er ook in dit blog eentje neergezet. Is hij niet mooi!? Ze leert steeds meer hoe ze foto’s goed kan bewerken om ze nóg mooier te maken dan dat ze al zijn. Want zeg nou zelf, ik sta al op de foto. Dan is het al supermooi! Ze had ook nog een paar foto’s gemaakt van Baloo en Puk, maar van mij de meeste omdat ik het zo leuk vond in de sneeuw. Het was wel jammer dat er niet genoeg sneeuw lag om te gaan trainen.
Sledehond
Mijn baasje had anders de slee tevoorschijn gehaald en dan mocht ik haar vooruit trekken, net zoals wat ik bij het Dryland Mushing doe voor de step. We hopen allebei dat dit nog zal gaan lukken dit jaar en dan willen we dat ook doen met meerdere huskies bij elkaar! Maar goed, dat was zondag helaas niet mogelijk. In plaats daarvan hebben we gewoon veel plezier in de sneeuw gemaakt met elkaar, wat ook heel leuk was. Vinden jullie de sneeuw net zo leuk als ik? Komende week gaat het weer warmer worden, dus dan zal er ook nog geen kans zijn op sneeuw en zullen we nog gewoon met de step moeten trainen.
Kerstvakantie
Misschien dat het in de Kerstvakantie veel gaat sneeuwen! Mijn baasje is dan vrij, zodat we elke dag kunnen gaan sleeën met elkaar, dat zou leuk zijn! Dan is ze ook van plan om de auto te pakken en naar vrienden van haar toe te gaan die ook huskies hebben, zodat we samen kunnen trainen. Meestal trainen we alleen of gaat Puk ook mee, maar samen met andere huskies vind ik ook heel erg leuk en fijn om te doen. Soms maken we er dan ook een wedstrijdje van en dan doe ik extra hard mijn best om ze in te halen! Laten we hopen dat dit allemaal kan in de vakantie!
Willen jullie meer foto’s zien die mijn baasje van mij heeft gemaakt? Ga naar mijn Instagram, daar zal ze ze op posten!
Tijdens de koude, gure maar vooral de regenachtige dagen heb je geen zin om uren in het bos rond te lopen, want voor je het weet sta je met je enkels in de modder en ligt je hond er een rondje in te draaien. ?
Snuffelspelletjes
Wat wij dan vooral doen zijn snuffelspelletjes! (Dit vervangt natuurlijk niet een frisse neus halen buiten, want de behoeftes moeten ook gedaan worden.) Deze kun je kant en klaar in de dierenwinkel kopen, maar wat ik vooral leuk vind is ze zelf maken, lekker creatief bezig zijn, en dat is dan weer voor ons een hersenwerkje.
Snuffelbakje
Bij de hondenschool kregen wij een soort snuffelbakje, hier was Chester erg gek op dus besloot ik hem zelf te gaan maken voor thuis.
Dit was een bakje dat ik bij de Zeeman vond en dat eigenlijk een stapelrekje voor in de badkamer is, maar ook zeer geschikt om er dus fleecestrookjes in te knopen.
Zelf maken
Benodigdheden:
15 fleecestroken van 2 meter in 3 verschillende kleuren
Een goede textielschaar
Een meetlat
En tijd ?
De fleecestroken kun je natuurlijk zelf knippen, maar aangezien ik ze perfect recht wilt hebben en niet de hele dag aan het knippen wilde zijn, heb ik ze besteld bij pleziervoorhonden.nl. Hier kun je perfecte fleecestroken bestellen en ze zijn helemaal niet duur!
Op niveau
Eenmaal thuisbezorgd, heb ik de stroken in stukjes van ongeveer 20cm geknipt en ben ik ze gaan knopen om elk streepje waar een strookje doorheen kon.
Al met al passen er best wel wat strookjes in, en hoe meer strookjes, hoe moeilijker de snacks of brokjes te vinden zijn. Je kunt dit dus volledig aanpassen aan het niveau van je hond.
Na ongeveer een uurtje knopen was ik klaar, maar omdat ik natuurlijk 2 honden heb, ben ik doorgegaan voor het 2de snuffelbakje.
Aanleren
Eenmaal klaar heb ik de bakjes gevuld met verschillende beloningen en brokjes. Vooral dit formaat is erg fijn om mee te nemen naar de hondenschool of ergens anders naar toe en kun je dus gebruiken om te snuffelen als rustmoment op een kleedje.
Helemaal gevuld zijn ze wel een tijdje bezig, maar let op, als je hond geen snuffelmat of bakje gewend is, dan zul je dit stapsgewijs moeten aanleren.
Strooi dan eerst wat brokjes bovenop de strookjes en stop ze langzaam steeds dieper tussen de strookjes in, zodat het steeds moeilijker wordt.
Zo kun je met verschillende elementen elke keer iets creatiefs verzinnen. Wij hebben inmiddels al een plank vol. 🙂
Het is bij ons thuis weer cursustijd! Dus dachten we, we nemen jullie mee tijdens de lessen zodat jullie weten wat ik in mijn vrije tijd doe.
Dubbel feest
Nu gebeurt het dus dat ik net loops ben geworden, op de dag dat mijn baasje jarig was. Dubbel feest… Mijn baasjes gaan nu dus naar de les en ik leer verder als ze thuis zijn! Ik hoorde dat ze een van de besten waren, logisch natuurlijk zo zonder hond!
GGA
De puppycursus en jonge hondencursus zijn voorbij, nu is het tijd voor de GGA. De honden leren daar gehoorzamen door middel van allerlei oefeningen. Aan het eind hopen we een diploma in de wacht te slepen!
Een flinke kluif
Vandaag was een koude dag. We werden welkom geheten samen met 12 andere honden. Een flinke kluif voor Joy om haar koppie er over een paar weken bij te houden dus.
Het was vooral een oefening voor de mensen vandaag, we leerden namelijk hoe we moesten lopen zodat je hond je goed volgt. Kijk maar naar de foto! Het komt erop neer dat je leert rustig te draaien zodat je hond de ruimte krijgt om te kunnen volgen. Ging bij Kevin en mij zoveel beter dan bij de rest, haha!
Favo-oefening: vooruit
Een van onze favoriete oefeningen is vooruit. We begonnen tijdens de jonge hondenles met een mat. Je legt er iets lekkers op en je hond rent er naartoe als je vooruit zegt. Joy was er zo goed in dat ze al af mocht gaan liggen, ging erg goed!
Nu doen we dit met een doosje en iets lekkers erin. Pas als ze af gaat, geven we haar het lekkers uit het doosje. Je snapt dat het doosje letterlijk door de kamer vliegt, goed dat hij stevig vast zit!
Doosje
Joy doet dit al supergoed! Je merkt dat je door het doen van oefeningen een hechter team wordt. Ze luistert steeds beter. Het geeft een kick als ze iets aangeleerd krijgt en als je ziet dat je hond er ook echt van geniet.
Tip van de dag: zorg voor extra lekkers tijdens de les. Als je de normale beloningen afwisselt met een stukje kaas bijvoorbeeld, doen ze extra hun best! Joy vliegt soms over de mat voor een stukje kaas, in plaats van dat ze erop gaat liggen!
Lezing Sam Turner ‘De invloed van hormonen op de ontwikkeling van de jonge hond’
Zaterdag 15 december deed ik weer eens wat anders op mijn zaterdagavond. In plaats van gezellig op de bank hangen woonde ik een lezing bij van Sam Turner. Deze lezing werd gehouden bij Hondenschool Woofexperience in Utrecht.
Sam Turner is geen onbekende in ‘hondenland’. De meeste mensen zullen haar kennen van haar boekenreeks ‘Een hondenleven lang, fysiek en mentaal in balans’. Deze 4 boeken heeft zij samen met osteopaat Martine Burgers geschreven.
Deel 1: ‘Elke pup een goede start’ heb ik inmiddels in mijn bezit, een prachtig naslagwerk met allerlei handige handvatten, oefeningen en tips om je pup goed te laten functioneren in je gezin en de maatschappij.
De lezing van 15 december ging over de puberteit, waarop deel 2: ‘Je puber goed op pad’ goed aansluit. Dit boek staat dan ook zeker nog op mijn verlanglijstje!
Sam Turner is afgestudeerd aan Universiteit van Wageningen met als afstudeerrichting ethologie en fysiologie. Binnen Nederland verzorgt ze lezingen, workshops en cursussen voor hondenprofessionals op het gebied van puppyontwikkeling, puberteit bij honden en balans en coördinatie voor verschillende ontwikkelingsfases van honden. Tevens is ze eigenaar van Paws4Fun. Neem eens een kijkje op haar website, zeker op haar blog is zeer veel nuttige informatie te vinden!
Waarom een lezing over de puberteit?
Mijn motivatie om deze lezing te volgens is simpel: met regelmatig jonge honden in huis heb ik er veel mee te maken. Met Urban heb ik ook een lekkere puber (gehad) en ik wilde er simpelweg meer over weten.
Weinig kennis
Er is maar weinig kennis over de puberteit, terwijl het een heel ingewikkelde fase kan zijn voor zowel hond als mens! Dit blijkt ook wel uit de lezing. Veel honden in de puberleeftijd worden herplaatst; eigenaren hebben net de puppyfase ‘overleefd’, en opeens wil of doet hun hond niks meer zoals hij het geleerd heeft!
Uitstellen
De puberteit start gemiddeld genomen zo rond de 6 maanden, dit hangt mede af van het type hond. Wat ik me nooit gerealiseerd heb, is dat de puberteit uitgesteld kan worden wanneer pups ziek zijn geweest of wanneer ze een heftige tijd hebben gehad. Deze honden kunnen dus pas veel later gaan puberen. Het lijf heeft namelijk eerder de tijd nog niet gehad om volwassen/geslachtsrijp te worden. Dit zie je dan ook regelmatig terug bij herplaatsers of hondjes uit het buitenland.
Castratie heeft geen invloed
Tijdens de lezing kwam o.a. de werking van het lichaam aan bod. De hormoonsturing start in de hersenen. Castratie heeft dan ook geen invloed op de puberteit! Na het volgen van deze lezing ben ik eigenlijk alleen maar blij dat ik Urban niet heb laten castreren, maar dat is ieders eigen keus natuurlijk! Dit is nog wel een aparte blog waard; de voors- en tegens van de castratie bij honden.
Motoriek
Tijdens de puberteit verandert de motoriek van de hond. Dit komt doordat de spieren de snelle groei niet kunnen overbruggen. Een trapje oplopen, iets wat de hond eerder heel goed kon, kan nu opeens iets zijn waar hij heel onzeker van wordt. Dit wordt door eigenaren vaak onderschat. Hierdoor kunnen we onze pubers nog wel eens overvragen. Goed om bij stil te staan als je het mij vraagt!
Reuk
Zowel teven als reuen gaan anders ruiken, maar ze gaan ook meer ruiken. Opeens komt er een wereld van informatie binnen die ze voorheen nooit echt opgevallen is. De pubers gaan helemaal op in geuren en ook het markeren komt om de hoek kijken. Ze kunnen helemaal opgaan in hun eigen bubbel. Dit zegt echter niks over de relatie die jij hebt met je hond. Ze kunnen op dat moment even niet hun ‘spannende boek’ wegleggen.
Puberbrein
De opwinding kan in 1 seconde van niks naar heftig gaan. Het puberbrein is aan het veranderen, en hierdoor is het emotionele centrum vergroot in deze periode. Dit zorgt ervoor dat de hond wat sneller ontvlambaar is. Er zijn nog veel meer veranderingen te benoemen, maar dan wordt deze blog wel heel erg lang!
Het gaat over!
Ook deze tijd gaat over, al zullen vele hondeneigenaren zich wel eens afvragen wanneer dat dan is. Bij Urban zie ik dat hij al wat stabieler wordt, hij gaat (meestal) al wat minder snel in de opwinding en ook het extreme snuffelen en onbereikbaar zijn wordt minder heftig.
Management
Ik blijf hem leren en begeleiden de juiste keuzes te maken. Deze lezing heeft mij ook wel wat geleerd over management; breng je puber niet in situaties die hij niet aankan. Vorige week had Urban het nog aan de stok met een ouder reutje. Voor mij was onduidelijk wat er aan voorafgegaan was, ik had geen signalen gezien die erop wezen dat het ‘fout’ zou gaan. Wat ik bij deze lezing ook heb geleerd, is dat alleen al de reuk van de puber voldoende aanleiding kan zijn voor een oudere reu om te gaan vechten. Door management van mijn kant, kan dit dus voorkomen worden, wat uiteindelijk ook weer beter is voor Urban. De negatieve ervaringen met andere honden moeten tot een minimum beperkt worden.
Conclusie
Ik heb veel opgestoken bij deze lezing en ga me zeker meer verdiepen in deze leeftijdsfase van de hond. Het is onterecht een ondergeschoven onderwerp. Zeker hondenscholen zouden in hun cursusaanbod en voorlichting een grote slag kunnen slaan, zodat hondeneigenaren beter voorbereid zijn op deze tijd met hun hond! Waar velen denken dat ze met een puppycursus er wel zijn, zouden ze toch zeker door moeten gaan met cursus tijdens de puberteit!
Als afsluiting van de avond kreeg ik nog een mooi certificaat, dat kan weer bij de rest van de collectie!
Nou maatjes, mijn bazin heeft een nieuwe telefoon. Eén met een betere camera. De bazin had eerst een Samsung Galaxy S6, dat ding heeft het wel 4 jaar volgehouden! Nu heeft ze een Iphone 7 plus, met een extra goede camera.
Dus je kunt het al raden: mijn bazin loopt me (bijna) de hele tijd achterna. Alles wat ik doe probeert ze vast te leggen met dat elektrische machientje. Zelfs als ik slaap en lekker op mijn rug ga liggen ligt ze voor me, op haar buik, met dat ding tegen mijn neus gedrukt.
Wat wel leuk is, we gaan naar mooie plekken om te wandelen. Daar mag ik lekker rond rauzen en dan worden er natuurlijk foto’s van mij gemaakt. We maken (nu ik weer lange rondes mag maken) supermooie wandelingen. Nu het weer kouder wordt buiten en alle blaadjes, het gras en de plassen op de grond bevroren zijn, zorgt dat voor hele mooie kiekjes!
Ondertussen heeft mijn bazin al heel wat verschillende trucjes verzonnen om leuke foto’s van mij te maken. Ik zal er een paar voor jullie noemen.
Gebruik voorwerpen van de bazen.
Doe met thema’s mee. Bijvoorbeeld: Kerst, oud en nieuw, Pasen, verjaardagen of wanneer je baas geslaagd is…
Zoek mooie plaatsen op. Bijvoorbeeld: het strand, het bos, of zoals wij van The Dog Pen, een coole graffiti muur midden in Rotterdam.
Werk met de seizoenen. Door bijvoorbeeld een heel mooie herfst- of winterfoto te maken.
Als je hond mee op vakantie gaat, kun je ook hele leuke en mooie foto’s maken, door dat als thema te gebruiken.
Of bij de dierenarts. Dat is vaak heel spannend en door dat op Instagram te plaatsen, kun je je volgers heel mooi op de hoogte houden d.m.v. een leuke post (als je dat wilt, natuurlijk).
Ook in een winkel kun je hele leuke foto’s maken.
Dit zijn een paar voorbeelden. Mijn bazin houdt wel altijd rekening met de privacy van mensen in openbare ruimtes. Ze zorgt altijd dat het gezicht van andere mensen niet op haar foto’s komen te staan. Wanneer je dat wel graag wilt, kun je dat natuurlijk altijd aan de desbetreffende persoon vragen. Want vragen staat vrij!
Wat ook leuk is en vooral lekker, is dat mijn bazin snacks gebruikt om mijn aandacht te trekken. Daardoor ga ik vaak vanzelf in een pose staan die mijn bazin graag ziet. Het is best vermoeiend om InstaFamous te zijn. Maar hé, ondertussen krijg ik allemaal lekkers en dat vind ik echt niet erg!
Dus lieve maatjes, geniet van alle koekjes en snacks tijdens het poseren. Ik wens jullie allemaal een goed weekend!
Een jaar of negen geleden zag ik haar voor het eerst, Ghani. Een prachtige verschijning, een bruine beer met een koppie waar je gewoon verliefd op moest worden. Wauw, wat was ik onder de indruk..
Hoe het allemaal begon..
Van kleins af aan heb ik al een passie voor dieren. Groot of klein, harig of niet, het maakte me allemaal niets uit. Mijn perfecte uitstapje was dan ook naar de dierentuin, kinderboerderij, etc. Vroeger had ik visjes, twee hamsters en twee cavia’s. Daarna zijn de vogels gekomen en deze zijn altijd blijven plakken.
Daarbij had ik eigenlijk altijd de wens voor mijn eigen hondje, mijn maatje, mijn vriendje waarmee ik alles kon delen. Helaas vonden pap en mam het een minder leuk idee en was het standaardzinnetje ‘Je neemt maar een hond zodra je op jezelf woont’ een bekende uitspraak geworden in huis. En laat ik me daar uiteindelijk ook heel goed aan hebben gehouden ?
First impressions count
Toen ik voor de eerste keer bij mijn vriend thuis kwam zag ik voor het eerst in mijn leven een Newfoundlander. En wat was ik onder de indruk! Er stond namelijk een pracht van een hond pal voor mijn neus, ik denk dat ik in mijn leven nog nooit zo een mooie hond had gezien had. Een glanzende chocoladebruine vacht, een snoet om op te eten en de ondeugd straalde uit haar ogen.
In mijn enthousiasme donderde ik meteen op haar af, en mevrouw wandelde gewoon de andere kant op. Mijn vriend legde me uit dat Newfoundlanders nogal eigenwijs zijn en ik haar tijd moest gunnen. Als ik me rustig gedroeg, dan kwam ze vanzelf naar me toe. En ja hoor, uiteindelijk kwam ze naar me toe. Wat een knuffelbeer.
Eigenwijs, zachtaardig en een heleboel fluf!
Ghani is te omschrijven als een Newf die haar streken had. Ze had een grote liefde genaamd boterhammen en deed alles voor een stukje brood. Als het even lukte ging ze er zelfs met een heel brood van door. Ze heeft echt van alles geproefd en gegeten en genoot met volle teugen. Ze kon uren heerlijk liggen te slapen, maar was ook altijd in voor een wandeling. Wanneer we er samen op uit trokken dan ging ze altijd tussen mijn vriend en mij inlopen, zodat ze er helemaal bij hoorde.
In de zomer gingen we op de wat koelere dagen naar de beek toe zodat ze lekker kon zwemmen. Hoe gek ze ook was van water, ze liep er altijd piekfijn en schoon bij. Daar zorgde ze zelf wel voor, want een lekkere borstelbeurt? Daar had mevrouw echt geen zin in of tijd voor!
Maar toen…
Zoals jullie gemerkt hebben is het bovenstaande helaas allemaal in verleden tijd geschreven. Rond november 2017 merkten we dat het minder goed met Ghani. Na diverse onderzoeken bij de dierenarts bleek ze DCM te hebben; een ziekte aan haar hart die haar uiteindelijk teveel is geworden. We hebben haar moeten laten gaan op een leeftijd van 9 jaar en 9 maanden. Elke keer als ik aan haar denk doet het nog pijn. Tegelijkertijd heb ik ook een heel groot gevoel van dankbaarheid wanneer ik aan haar denk, want zonder haar… had ik nooit Bumper en Fender in mijn leven gehad.
Bij The Dog Pen zijn we groot fan van hondenkoekjes. Van cookiemeldingen iets minder, maar het is een moetje. Dus wil je een cookie?
Bij verder gebruik van onze site accepteer je de cookies automatisch.Ja lekker!Nee
