Zoals jullie weten is mijn vrouwtje verhalen aan het opschrijven over mijn avonturen hier bij The Dog Pen. Uiteraard overleggen we uitvoerig wat ze mag opschrijven over mij en wat ik liever voor me houd… 🙂
Blogger
Tsja, als baasje van zo’n blije, lieve, enthousiaste en leergierige hond wilde ik graag alle avonturen van Lady Rebel delen, ze zijn immers te leuk om dat niet te doen. Via Facebook kwam ik in contact met The Dog Pen, waar op dat moment nog ruimte was voor nieuwe bloggers.
Eerste blog
Op 21 juli stond mijn eerst blog online. Lady Rebel kreeg namelijk een Goodiebox waar we een review over mochten schrijven. Het leuke hiervan was dat we met spullen in aanraking zijn gekomen die we nog nooit eerder in huis hadden gehad. Zo zijn we erachter gekomen dat Lady Rebel echt gek is op de zalmrepen van Renske.
Kluifjes geven
Wij, de bloggers, vullen de tekst voor de blog in op een aparte pagina van The Dog Pen. Hierna worden de juiste foto’s in de blog gezet, kijkt er nog een redacteur naar de tekst, en daarna wordt de blog openbaar gemaakt. Zodra de blog online staat, kunnen de lezers kluifjes geven. Ik krijg nog wel eens de vraag: “Waarom moeten we kluifjes geven?” Het antwoord hierop is: omdat dit heel erg leuk is voor de bloggers!
Community
The Dog Pen is eigenlijk niet zomaar een platform, maar echt een community. Er zijn op dit moment 21 bloggers & 25 honden. (Lees in de blog van de redactie hoe dit precies zit.)
Wij, de bloggers, hebben een eigen besloten facebookgroep. Hier worden nieuwe bloggers voorgesteld, items of onderwerpen besproken, ideeën uitgewisseld, etc. etc. Er is echt een wereld voor me open gegaan! Zo ben ik gaan lezen in het boek ‘Kijk eens naar je hond’ van Monique Bladder, en zo had ik nog nooit van een snuffelmat gehoord, totdat Guus (Goldendoodle Guus) een pakket kreeg van Sis & Dog met koekjes en een snuffelmat. Lady Rebel heeft het inmiddels op haar lijstje staan voor de Sint, hoor. 🙂
Review
Het leuke van speeltjes of koekjes uitproberen is dat we hier een objectieve review over mogen schrijven. Dat schrijven vind ik tenminste leuk; Lady Rebel is het allerblijste met het testen en proeven van al dat lekkers uiteraard…
Fotoshoot
Aankomend weekend mogen we zelfs meedoen met een fotoshoot op een ‘urban’ locatie van Hond in Beeld / In Beeld Fotografie. Hier kijken wij enorm naar uit! Uiteraard zullen jullie de foto’s zien op mijn profielpagina op The Dog Pen, op Facebook & Instagram (@ladyrebelsmit).
Een tijdje terug lag er in onze brievenbus een heel leuk pakketje van The Dog Pen. Urban was gelijk al helemaal blij, want de laatste keer dat dit het geval was zaten er overheerlijke brokken in die hij mocht testen. Helaas… dit keer was het pakketje niet voor hem, maar voor mij! The Dog Pen had namelijk voor al haar bloggers het boek van Monique Bladder aangeschaft. Wat een verwennerij voor een echte hondenboeken-fan als ik!
Over Monique Bladder
Monique Bladder is een bekende hondengedragsspecialist in Nederland. Ik ken haar vooral van haar Facebook-pagina, waar zij veel kennis via filmpjes deelt met haar volgers. Een echte aanrader om deze pagina te liken en volgen. Op haar website staan talloze interessante artikelen met handige info, tips en weetjes over hondengedrag. Naast deze activiteiten geeft ze ook lezingen, BAT-cursussen en is ze mede-oprichter van het Annorlunda Kynologisch Kenniscentrum.
Echt hondenboek
Wanneer je dit boek in handen krijgt, weet je gelijk dat je een echt ‘hondenboek’ te pakken hebt. Een mooie, stevige cover met daarop een prachtige foto van een hond dit zijn eigenaar aankijkt. De titel is prominent aanwezig en de subtitel ‘aan de slag met zijn gedrag’ maakt meteen duidelijk over waar dit boek over gaat.
Bij het openslaan van het boek vallen de foto’s tussen de tekst meteen op. Het ziet er verzorgd uit en nodigt uit om meteen te gaan lezen. Urban was ook heel nieuwsgierig, zoals jullie zien op de foto boven deze blog!
De inhoudsopgave is duidelijk. Ik vind het altijd prettig als de onderwerpen gerangschikt zijn met daarbij de paginanummers, zodat je iets snel kunt opzoeken wanneer dit nodig is. Dat is zeker het geval bij dit boek!
Doel
Monique Bladder start haar boek met het beschrijven van het doel van dit boek. Het belangrijkste doel is dat de lezer de hond na het lezen van het boek beter begrijpt en snapt waarom de hond in bepaalde situaties iets doet. Dit maakt het voor de lezer makkelijker om de hond te begeleiden, zodat hond en baasje weer plezier beleven aan elkaar.
Eigen verhaal
Vervolgens stelt ze enkele begeleiders met hun hond voor, die allemaal hun eigen verhaal vertellen, en hoe zij het ongewenste gedrag van hun hond veranderd hebben. Mooie voorbeelden uit de praktijk met vaak herkenbare problemen en emoties. Ik herkende zeker een aantal van deze problemen. Fijn om te weten dat je niet de enige bent!
Verplichte kost
In het eerste deel van het boek wordt diep ingegaan op emoties, communicatie, stress en dominantie van de hond. De theorie van leren bij honden wordt heel goed uitgelegd. Dit hele deel zou naar mijn mening verplichte lectuur moeten zijn voor iedere (toekomstige) hondeneigenaar. Monique Bladder legt alles in begrijpelijke taal uit, ondersteund met duidelijke tekeningen. Ik was met deze materie al bekend, maar voor vele hondeneigenaren/begeleiders zal dit echt een eye-opener zijn. Zij zullen vanaf het lezen van deze tekst voortaan altijd anders naar honden kijken.
Mythes
In deel 2, ‘Hoe ontstaat gedrag dat je niet wilt’, wordt ingegaan op factoren die niet veranderd kunnen worden (raskenmerken) en zaken die wel veranderd kunnen worden. Leuk vind ik de mythes die tussendoor vermeld staan, heerlijk herkenbaar, en gelukkig worden ze nu ontkracht!
Ongewenst gedrag
Kenmerken van een scala aan ongewenst gedrag is het derde deel van het boek. Door middel van vijf dezelfde vragen steeds toe te passen op bepaald gedrag, neemt de schrijver je mee in bijvoorbeeld prooigedrag, agressie (in diverse vormen), blaffen, etc. Ook in dit deel wordt eerst een uitgebreide uitleg gegeven. Zeker het stukje over honden uit het buitenland is een zeer goede toevoeging. Mensen halen met de beste bedoeling zo’n hond in huis, maar realiseren zich vaak onvoldoende waar ze mee te maken krijgen.
Aan de slag!
Deel 4, ‘Aan de slag!’, zal voor de meeste lezers het leukste deel zijn om te lezen. Hier worden daadwerkelijk aan de hand van praktijkvoorbeelden handvatten gegeven hoe nu om te gaan met bepaald ongewenst gedrag. Wat gelukkig regelmatig benoemd wordt in dit boek, is dat je bij twijfel altijd een hondenprofessional moet inschakelen. Geen overbodig advies; er zijn helaas genoeg mensen dit te lang blijven doorlopen met een probleem, met alle gevolgen van dien.
Ook ik ben aan de slag gegaan met Urban. Door het lezen van dit hoofdstuk werd ik toch weer geprikkeld om wat meer met hem aan het werk te gaan. Zeker met behulp van de bijlages helemaal achterin het boek, waarin handige stappenplannen staan, heb ik wat ideeën opgedaan. Momenteel zijn Urban en ik aan het oefenen met ‘draai’ (blz. 210). Urban vindt het een leuke oefening en heeft er plezier in.
Conclusie
Het doel van dit boek is zeker behaald. Door het lezen ervan leer je heel veel over honden, hun gedrag en krijg je handige tools aangereikt. Hierdoor ga je anders kijken naar je hond en zal je hem ook beter begrijpen.
Er zijn al heel veel boeken geschreven over dit onderwerp, maar ik heb er nog niet één gelezen die zo volledig, uitgebreid en duidelijk ingaat op deze materie. Zeker door de vele foto’s en tekeningen wordt het voor iedereen makkelijk te begrijpen en krijg je zin om aan de slag te gaan met je hond.
Minpunt
Enige minpunt dat ik kan verzinnen over dit boek is dat het vrij dik is. Je moet er echt wel een aantal avonden voor gaan zitten om het door te nemen. Maar dat minpunt wordt gelijk een pluspunt; loop je ergens tegenaan in de begeleiding van je hond, dan kun je dit boek erbij pakken en gebruiken als naslagwerk.
Ik kan de aanschaf van dit boek dus zeker aanraden. Alles wat je wilt weten over hondengedrag staat erin beschreven in duidelijke en begrijpelijke taal!
Volgens mijn baasjes gaat de tijd veel te snel. Zo was ik een schattig pupje, en zo werd ik op 15 november alweer 1 jaar!
Feestfoto
Mijn baasjes hebben drie katten, maar als die jarig zijn wordt dat nooit gevierd. Bof ik even dat ze mijn verjaardag wel wilden vieren. De week voor mijn verjaardag kreeg ik al een bandana met mijn eigen naam erop van Lanabandana. Ik voelde mij een stoere vent.
Op de grote dag hingen er slingers en moest ik natuurlijk op de foto. Ik kreeg iets geks omgehangen met happy birthday erop en daarna kreeg ik een doos. Terwijl ik liever naar die doos keek, moest ik naar mijn vrouwtje kijken voor de foto. Pfff, laat mij nou maar gewoon die doos openmaken!
Woefbox
Eindelijk ging hij open. Er stond in grote letters Woefbox op. Woefbox is een website die toffe cadeauboxen verkoopt. Ze hebben een verjaardags-woefbox, een puppy-woefbox, een dierenlot-verrassingswoefbox ( bij de aanschaf steun je gelijk Stichting Dierenlot) en een kerst-woefbox. Je kunt deze boxen cadeau doen aan je eigen hond of aan iemand anders met een hond. Er zitten speeltjes in, lekkere snacks en voer. Je betaalt geen verzendkosten en je kunt zelf aangeven wanneer hij wordt verzonden.
De inhoud
Nou, er zat echt heel veel in voor mij.
een zachte kauwstick van Sanal
een waterijs-spons van all for paws. Was het maar vast weer zomer!
3 kuipjes vlees van Renske voer met de smaken kip, eend/konijn en oceaanvis
1 blikje gezonde beloninkjes van Renske voer met de smaak kip/wortel
Smoofl cookie baking mix. Mijn vrouwtje kan koekjes voor mij bakken
1 flesje hondenbier van Snuffle dog beer
1 rubberen kauwstaaf van Duvo+. Hij drijft en is goed voor het gebit
harde kauwsticks zalm van Best for your friend
Fish 4 dogs Sea Jerkey Dental Treats
Helemaal blij
Nou, ik wist wel raad met de inhoud, maar ik kon natuurlijk niet gelijk alles opeten. Het waterijs-speeltje bewaart mijn vrouwtje nog even tot de zomer, maar de kauwstaaf van Duvo+kon ik wel gelijk gebruiken. Ik ging er gelijk heerlijk op kluiven. Er zit een piepgeluidje in waar mijn baasjes niet zo dol op zijn, maar het geluid is bescheiden. In de avond kreeg ik een van de kuipjes van Renske voer en het hondenbiertje. Dat was overigens alcoholvrij. Mijn vrouwtje schonk het in mijn drinkbak en ik slobberde het lekker op. Wat een feestmaal. Ben ik morgen weer jarig en krijg ik dan weer zoveel leuks?
Mijn vrouwtje en ik vinden een Woefbox een supergeslaagd cadeau om te geven, maar nog leuker om te krijgen natuurlijk.
Als je een cadeautje zoekt voor je hond, check dan zeker even hun website.
Jeetje, waar moet ik beginnen met het schrijven van deze blog over… het schrijven van een blog! Ik moet helemaal terug naar mijn kindertijd. Al vanaf het moment dat ik kon schrijven schreef ik kleine fantasieverhaaltjes (geweldig om terug te lezen, trouwens. Altijd bewaren, die dingen uit de kindertijd!). En toen ik nog niet kon lezen of schrijven, kletste ik mijn ouders de oren van hun hoofd.
The Dog Pen
Dan ga je bij jezelf na waar je graag over zou willen schrijven. Wat zouden mensen nu leuk vinden om te lezen en wat past bij mij om over te schrijven. Ik werd getagd, zoals ze dat noemen, in een berichtje van The Dog Pen! Geweldig, schrijven over alle ervaringen met je hond! Naast Kevin is Joy mijn grote liefde. Mensen met een hond zullen het begrijpen. Een hond voelt gewoon als een kind van je, en stiekem is het dat ook. Oké, een beetje dan. 🙂
De sollicitatie
Je wordt gevraagd een stukje in te leveren over waarom je graag voor The Dog Pen zou willen schrijven. Zo heb ik verteld dat we in Zeeland wonen en veel avonturen beleven samen. We zijn actief en ondernemen veel leuke dingen samen. Wie weet volgen in de toekomst nog verrassingen, dus blijven lezen!
Het is erg om te zeggen, maar ik was dus gewoon een beetje zenuwachtig. Stel je voor dat je een van de velen bent, of dat andere mensen leukere verhalen te vertellen hebben. Ik was al zo enthousiast dat ik iedereen vertelde dat mijn droom om schrijfster te worden misschien wel werkelijkheid werd door het schrijven van blogs. Wat was ik blij toen ik dat inderdaad mocht gaan doen!
Cadeautjes!
The Dog Pen is meer dan alleen schrijven over je hond, dat maakt het ook zo leuk. Je schrijft ook over speelgoed en snoepjes die je test voor bedrijven. Leuk om te doen met je hond en de ervaringen te delen met jullie. In onze eerste blog lezen jullie alles over ons welkomstpakket. We hebben brokjes en een speeltje mogen testen en Joy mocht proeven van een heerlijke worst! Superleuk om samen te kijken welke producten goed zijn voor onze viervoeters. Want dat hoort er ook bij als blogger bij The Dog Pen!
Geweldige ervaring
En dan heb je nog de facebookpagina waarin al je collega-schrijvers hun ervaringen en tips delen. Je krijgt er gelijk een heleboel vrienden bij, geweldig!
Je kunt alles vragen, je wordt overal mee geholpen en belandt echt in een gezellig warm bad! Binnenkort hebben we een fotoshoot waarin we elkaar gaan ontmoeten en je mooie foto’s voor op je pagina kunt laten maken. Daarnaast mogen de mensen die graag lezen reviews schrijven over boeken.
Zoals jullie weten hebben wij ook een instagrampagina, @tollerjoy, en The Dog Pen sluit daar mooi bij aan.
In een notendop
Dus waarom nu blogger worden bij de The Dog Pen? Mocht je nog twijfelen of slapeloze nachten hebben van de zenuwen, dat is echt niet nodig. De bedenkers achter The Dog Pen bijten niet! Ze zijn heel behulpzaam en reageren supersnel op je berichtjes.
Het schrijven van een blog helpt je ook om meer dingen te ondernemen met je hond. Iedereen wordt er gelukkig van en je krijgt echt een band met je hond. Je test producten die je misschien niet gelijk zou kiezen, maar die wel heel goed passen bij je hond. Je maakt samen foto’s en deelt je ervaringen. Ik ben nog niet zo lang blogger, maar ik print alles uit en maak er een mooi boek van! Kan niet wachten om alles terug te lezen!
Tip van de dag:
Heb je inspiratie, doe net als ik en schrijf twee blogs na elkaar! Je weet natuurlijk nooit wanneer je een “writer’s block” krijgt!
Als hondenblogger heb je natuurlijk ook veel mooie foto’s nodig. We zijn op zoek gegaan naar een hondenfotograaf om alle bloggers op de foto te zetten. Aangezien we inmiddels met 21 bloggers zijn, werd het tijd voor een eerste gezamenlijke fotoshoot.
Hondenfotograaf
De zoektocht naar een hondenfotograaf begon. We probeerden rekening te houden met ieders reisafstand; niet te ver weg. Natuurlijk zochten we een hondenfotograaf die mooie foto’s kan maken. Daar zijn er gelukkig heel veel van. Met Sybrinne van Hond in Beeld gaan we de eerste shoot in Rotterdam doen. Aangezien we dan toch in een stad zijn, wilden we graag een “Urban” look voor de foto’s.
Rotterdam-Noord
Sybrinne is voor ons op pad gegaan en heeft samen met haar eigen hond Toby een locatie gezocht waar het licht mooi valt én er een mooie kleurrijke grafittimuur is als mooie stadse achtergrond voor de foto’s. Dat is helemaal gelukt. De planning is ook gemaakt. Niet alle bloggers kunnen er bij zijn, maar toch zeker een mooie groep honden wel.
Groepsfoto
De honden die veel stress hebben van andere honden of vreemde locaties gaan niet mee op fotoshoot. Gelukkig ook maar, want het welzijn van de honden gaat altijd vóór een leuk plaatje! Dan is er nog de vraag: groepsfoto, ja of nee? Voor The Dog Pen is een groepsfoto heel erg handig en leuk om te gebruiken voor allerlei drukwerk en natuurlijk Instagram en Facebook. Maar onder de bloggers was er wel veel twijfel. Gaat dat wel goed, de honden samen in een groep op de foto? Kan mijn hond wel rustig stilzitten met zoveel andere honden? Gooien we ze dan eerst los om elkaar te leren kennen of juist helemaal niet? De groepsfoto leverde de mensen te veel stress op 😉 dus dat doen we dan ook niet.
Individuele sessies
We hebben besloten om iedere hond 20-30 minuten te fotograferen in zijn eentje, of als de honden samenwonen gezellig samen. Mocht er tijd en ruimte zijn voor een spontane foto met 2 of 3 honden die goed gaan met elkaar is dat prima, maar de groepsfoto gaan we maar niet doen. Gelukkig komen er nog meer fotoshoots aan door het hele land. Onze bloggers wonen immers door heel Nederland en België. Ben jij hondenfotograaf en lijkt het je leuk om een shoot voor The Dog Pen te verzorgen? Stuur ons dan een mail.
Vaak worden wij gezien als een grote verschrikking als we aan het wandelen zijn. Mensen steken per direct over als ze ons zien aankomen. Zo lelijk zijn we toch niet zou je zeggen… ? Maar veelal gaat het erom dat wij groot zijn. Tja… daar hebben wij zelf ook helemaal niet voor gekozen, hoor! Wij definiëren ons zelf het liefst als schoothondjes, past best hoor!
Altijd weer hetzelfde liedje
Elke dag als ik wandel met Bumper en Fender kijkt iemand ons wel weer raar aan, steken ze over of komt er weer een opmerking in de trant van: Nee, ga daar maar niet naar toe, dat is veel te groot voor jou. Vaak lach ik het weg en wandel ik gewoon door met de jongens, maar eigenlijk is het gewoon heel erg jammer. Mensen kennen mijn honden niet, maar schrijven ze meteen al af omdat ze groot zijn. Nou ja, dat had ik zelf ook al gezien hoor, maar ze gaan juist supervoorzichtig om met hun kleine vriendjes en vriendinnetjes.
Gelukkig kennen wij ook een aantal baasjes die het wel leuk vinden om hun hond met de jongens te laten spelen. Vaak spelen ze met hun vriendinnetjes, de herder-zusjes Xena en Ivy, of spelen ze met een labrador hier uit de buurt. En af en toe of ja, eigenlijk veel te weinig, gaan wij met onze stoere vriend Bruce spelen!
Bruce
Bruce is een van de beste vriendjes van de jongens. Van de zomer zijn we met hem gaan zwemmen. Toen dachten de jongens stiekem dat hij een dummy was en gingen ze hem redden. Hij vergat af en toe namelijk te zwemmen en liep dan iets te ver het water in. Gelukkig zijn de jongens goed getraind in het water en houden zij hun vriendje veilig!
Een tijdje terug ben ik met Fender, Bruce en zijn baasje gaan wandelen. Helaas hadden we toen absoluut geen leuke ervaring, omdat Bruce werd aangevallen door twee Franse bulldogjes. Dat was ontzettend schrikken! Fender sprong meteen voor hem in de bres en stond rechtop naast mij omdat hij er tussenin wilde duiken. Aangezien we toen nog niet aan het bloggen waren geslagen bij The Dog Pen, heb ik dit van mij af geschreven op Instagram.
Een gezellige dag
Vandaag was het weer eens tijd om bij te kletsen en met de jongens samen er op uit te gaan. Omdat Fender de vorige keer mee was gegaan en ik het belangrijk vind om af en toe ook met de jongens alleen op pad te gaan, mocht vandaag Bumper mee. Bumper zit nu lekker in zijn (ietwat verlate) puberteit en vindt het absoluut heeeeeerlijk om rond te rennen met die kleine boef. Dus zijn we er gezellig samen op uit getrokken.
Het mooie aan de heide hier in de buurt is dat je een ontzettend grote zandvlakte hebt waar je eindeloos ver kunt uitkijken. Hier kunnen de jongens dus heerlijk achter elkaar aan rennen en lekker door het zand heen rollen. Boys will be boys zullen we maar zeggen.
Helaas was het wel wat moeilijk om foto’s te maken van de twee heren samen, aangezien ze elkaar bleven uitdagen en bleven stoeien. Ze hebben heerlijk met elkaar gerend, verrassend goed geluisterd (!) en veel lol gemaakt. Na thuiskomst hebben ze allebei nog een snackje gehad, en nu liggen ze heerlijk te dromen.
Hebben jullie honden ook van die wat onverwachte vriendschappen?
We horen het graag in de reacties, en foto’s zijn altijd leuk!
Wat een gezellige boel, deze mijlpaal moet gevierd worden met een blog. The Dog Pen heeft nu 21 hondenbloggers, en er wordt geschreven over 25 honden.
Meer honden dan hondenbloggers?
Ja! Eigenlijk is het heel logisch. We hebben 21 hondenbloggers met hun eigen pagina, maar sommige honden zijn met z’n tweeën. Eigenlijk kunnen honden namelijk zelf helemaal niet typen, dus ze moeten wel een mens hebben om de verhalen op te schrijven. Sommige van onze bloggers hebben maar 1 hond waar ze over bloggen en sommigen bloggen gewoon over alle honden in huis.
Wat zo leuk is aan het bloggen bij The Dog Pen, is dat je ervaringen, verhalen en liefde voor honden deelt met andere hondenliefhebbers. Dus zelfs als je alleen bent met jouw hond. Door het bloggen, samenkomen en ervaringen uitwisselen met andere bloggers en met de lezers, ben je altijd samen. Wanneer je blogt bij The Dog Pen, ben je lid van een hondenbloggers-community. Onze bloggers geven nu al aan dat ze door het bloggen meer leren over honden, het fijn vinden om ervaringen uit te wisselen en dat het ook gewoon gezellig is!
Hondenblogger-stop
Hoewel we nu even een tijdelijke hondenblogger-stop in het leven hebben geroepen. In deze blog leggen we precies uit waarom. Je kunt je wel alvast aanmelden als hondenblogger. Zodra we dan weer nieuwe bloggers kunnen toelaten, ben jij de eerste met wie we contact opnemen.
Mijn baasjes zijn, zoals jullie eerder hebben kunnen lezen, op vakantie gegaan. Ik mocht naar tante Mariëlle en haar gezin toe om daar te logeren.
Spullen pakken
De dag voor mijn baasjes weggingen voelde ik al dat er iets ging gebeuren. Ik bleef bij mijn baasjes in de buurt, wilde niet buiten spelen, ging voor de deur liggen en ik heb heel veel knuffels gehaald bij mijn baasjes. De echte onrust kwam pas toen mijn mand, mijn kussen, mijn kist met speeltjes, reisbench & eten in de auto werd gestopt. Ik dacht echt: wat doen jullie nou? Mag ik mee op vakantie? Woohoo, gaan we weer de hele dag zwemmen??
Logeren
Maar nee, we stopten bij tante Mariëlle. Dat vind ik trouwens helemaal niet erg, ik vind het zelfs heel erg leuk! Hier kan ik lekker in de tuin spelen, krijg ik heel veel knuffels, kan ik ook lange wandelingen maken in het natuurpark, noem maar op. Dit voelt wel als een tweede thuis.
Logeren of vakantie
Eigenlijk voelt logeren als een soort vakantie, we hebben zoveel leuke dingen gedaan! Als eerste ben ik begonnen met al het riet uit de tuin te trekken omdat ik op zoek was naar mijn vis. Die heb ik, na heel veel riet te hebben verplaatst :-), gelukkig gevonden.
De eerste dagen heb ik wel een beetje moeten wennen; ik had geen zin om te eten. Gelukkig was tante Mariëlle zo slim om de blikjes van Edgard & Cooper open te maken, die eet ik namelijk altijd, hoe ik me ook voel. 🙂
We hebben heerlijke wandelingen gemaakt, ik heb zelfs nog even lekker door het water mogen lopen. En ik ben mijn vriendje Level tegengekomen! Level is ook een Golden Retriever van ongeveer 1,5 jaar oud. Onze vrouwtjes kennen elkaar al een tijd en probeer steeds een speeldate te plannen. Nu hebben we elkaar heel toevallig ontmoet terwijl allebei onze vrouwtjes er niet bij waren, whoohoof, zo zie je maar, we kunnen dit best zelf regelen. 🙂
Het leukste was nog wel dat ik van een bruggetje afsprong in een grote poel met modder. Hier durfde ik alleen niet meer uit te komen want dat voelde toch heel gek aan mijn pootjes. Gelukkig is tante Mariëlle mij komen ‘redden’. Hiervoor is ze zelf ook in de modder gelopen en heeft ze mij eruit getild. Was best een ervaring! Ik vind het alleen heel erg jammer dat niemand een foto heeft gemaakt van hoe we er uitzagen allebei. Ik ben lekker gedoucht & ben zelfs met krullenshampoo gewassen, whoohoof zie jij ook het verschil??
Als we na het wandelen thuis kwamen en tante Mariëlle ging koken, sprong ik stiekem op de bank om lekker te liggen tukken. Helaas moest ik er ook iedere keer weer af…
Het was heerlijk om bij tante Mariëlle te zijn, maar ik ben stiekem ook weer heel blij om bij mijn baasjes thuis te zijn, waar 2 nieuwe knuffelvriendjes uit Curaçao op me lagen te wachten: Croco & Turtle.
Wow, wat zijn mijn bazen veel thuis geweest de afgelopen week. Dat is normaal niet zo. Ik snap er niks van. Normaal zijn ze elke dag wel een paar uur weg. Dan wisselen ze elkaar precies af, zodat ik niet te lang alleen thuis ben. De afgelopen week was mijn bazin al redelijk veel thuis, maar toen was ze bezig met studeren voor haar toetsweek. Deze week is ze al helemaal veel thuis en heeft ze alle tijd voor mij. En mijn baas heeft wel 2 keer thuis gewerkt deze week. Wat een feest, zeg!
Kunstjes leren
We lopen veel (kleine rondes vanwege mijn poot), we spelen en knuffelen. Ook oefent mijn bazin wat gekke kunstjes met mij. Ze wilt me aanleren om te rollen. Maar dat begrijp ik nog niet. In plaats van dat ik lig en omrol, lig ik en sta ik op. Dan begint mijn bazin te lachen en daar snap ik al helemaal niks van. “Is het nou wel of niet goed?” Van mij mag ze wat duidelijker zijn. Ik ga al wel goed op commando op mijn zij liggen, maar mijn bazin zegt dat we het stap voor stap moeten oefenen. Ik ben benieuwd wat het eindresultaat wordt.
Copramijt
Mijn geopereerde poot doet het heel goed. Ik was afgelopen weekend wel uitgegleden en had daarna een beetje pijn, maar dat gaat nu weer de goede kant op. Omdat ik voor mijn Copramijt allergie een Artuvetrin-therapie volg, moeten mijn bazen mij elke zondag een prik geven. De onderhoudsperiode van 3 weken is bijna achter de rug, want aanstaande zondag krijg ik weer een prik van 1ml. Van de onderhoudsperiode heb ik wat last gehad afgelopen week. Daardoor heb ik vlak voor mijn staart in mijn huid gebeten. Hierdoor zijn mijn bazen bezorgd dat ik weer heftig op de prik van a.s. zondag ga reageren. Maar ook daar kom ik weer bovenop.
Baalperiode
Volgens mijn bazen zit ik in mijn baalperiode, want ik heb al van alles gehad de laatste maanden. We moeten even aankijken hoe het zondag na het plaatsen van mijn prik gaat. Dan kunnen we weer verder kijken hoe het met mij zal gaan.
Dit kwam er allemaal bij kijken de afgelopen maanden:
Copramijt-allergie
– Ik ben bijna kaal geweest
– Overal wondjes
– Ongelooflijk veel jeuk
– Artuvetrin-therapie
Gescheurde kruisband
– Veel pijn
– Mank lopen
– Pijnstillers
– Operatie en heel veel dierenartsbezoeken!
Maar gelukkig heb ik 2 hele lieve bazen die door dik en dun voor mij willen zorgen. Ik heb me heel beroerd gevoeld, maar ik weet zeker dat het binnenkort een stuk beter gaat! Het kan gewoon niet altijd slecht gaan, daarvan ben ik overtuigd. Ik houd jullie op de hoogte, maatjes.
Het is voor een hond misschien wel het ergste wat er kan gebeuren: zijn baasje kwijtraken. Het ene moment heeft hij zijn baas nog in het vizier… het andere moment is hij weg. Het enige wat achterblijft is zijn geur. Dat is precies wat de hond Morgen overkomt in het boek Mijn naam is Morgen van Damian Dibben. “Mochten we elkaar kwijtraken, kampioen van me, wacht dan op de trap op me. Gewoon hier, bij de deur,” had zijn baasje gezegd – en dat is dus wat Morgen doet. Hij wacht, op de trappen van een kathedraal in Venetië. Honderdzevenentwintig jaar lang.
Morgen
‘Wanneer ik wakker was, dacht ik continu aan hem. Ik inspecteerde iedere schoen en laars die er langskwam. Zelfs wanneer ik in beslag werd genomen door andere gedachten of mensen, kwam hij tevoorschijn, in een eindeloze lus, bij elke tiende hartslag. En altijd, in het duistere bouwwerk van mijn geest, stond Vilder achter hem, de man die had geprobeerd me te vermoorden. Het monster dat mijn baasje had meegenomen, daar was ik van overtuigd.
Zo verliep mijn wake. In de loop der jaren zou ik nieuwe metgezellen krijgen: soldaten, hertogen gondeliers, marmerhouwers. Maar die gingen dood, allemaal, aan ziekte of van ouderdom. En ik raakte bevriend met honden – straathonden, huishonden, palazzohonden –, en ook zij stierven. Een mens die honden heeft, zal er tijdens zijn leven vele kwijtraken. Ik was een hond die mensen kwijtraakte. De tijd ontnam me iedereen en alles waar ik van was gaan houden.’
Uiteindelijk kan Morgen het wachten niet langer opbrengen en gaat hij zelf op zoek naar zijn baas, samen met zijn hondenmaatje Sporco.
Duizelingwekkende reis
Tot zover klinkt het misschien nog het meest als een spannend kinderboek – maar niets is minder waar. Wat volgt is een duizelingwekkende reis door de historie van Europa. Van hof naar hof, langs beroemde schilders, verlichte denkers, koningen en koninginnen. Van de ene oorlog naar de andere, met bijbehorende gruweldaden. En dat alles beschreven door de ogen van een hond. Het verhaal speelt zich afwisselend in de 17e en de 19e eeuw af. Via terugblikken kom je heel langzaam meer te weten over Morgens baasje Valentyne en zijn vijand Vilder, die hond en baas genadeloos achtervolgt. Je ontdekt hoe het komt dat ze het eeuwige leven hebben, en wat hun beweegredenen zijn.
Poëtisch
De beschrijvingen in het boek zijn rijk en poëtisch – soms iets te poëtisch. Ik had af en toe het idee dat de taal belangrijker was dan het verhaal zelf, en dat haalde de vaart er wel wat uit. Mede daardoor was het geen boek dat ik in één ruk wilde uitlezen; ik pakte het af en toe op om een paar bladzijden te lezen. Desondanks bleef ik wel nieuwsgierig naar wat er nu precies was gebeurd tussen Valentyne en Vilder. En natuurlijk wilde ik weten of hond en baas elkaar weer zouden terugvinden!
Om te koesteren
Mijn naam is Morgen is een prachtige, wat melancholische roman over de liefde tussen een hond en zijn baas – een liefde die dankzij een vleugje magie meerdere eeuwen standhoudt. Geen boek dat je in sneltreinvaart uitleest, maar meer een boek om te koesteren en langzaam van te genieten. Mocht je nog iets zoeken voor Sint of Kerst: het is een prima cadeau voor de wat meer literair ingestelde hondenliefhebber in je leven! 🙂
Winactie: wil je kans maken op 1 van de 3 boeken die we mogen weggeven? Reageer onder dit bericht en laat ons weten waarom (of eventueel voor wie) je het boek zou willen winnen. Op 30 november maken we de 3 winnaars bekend. Nog ruim op tijd voor Sinterklaas of de Kerst. De winnaars zijn bekend
Bij The Dog Pen zijn we groot fan van hondenkoekjes. Van cookiemeldingen iets minder, maar het is een moetje. Dus wil je een cookie?
Bij verder gebruik van onze site accepteer je de cookies automatisch.Ja lekker!Nee
