Surprise Surprise!

Geschreven door

Wachten duurt altijd lang, zeker als je weet dat de postbode binnenkort met een heerlijk en leuk pakketje langskomt. Ben jij ook zo benieuwd wat erin zit? Het was ons allereerste welkomstpakketje van The Dog Pen!

Wat voelden we ons welkom na het openen van dit pakketje! Het was het wachten meer dan waard!

Hondenworst van Carnis

‘Of ik worst lust’ vroegen mijn baasjes pas aan me. Nou erg grappig hoor, als je aan tafel zit met een worst op een bord voor je.

Ze hebben gelijk, soms luister ik minder, maar dit keer snapte ik het maar al te goed, en jullie weten vast mijn antwoord! Helaas wilden ze eerst een foto maken van before en after. Omdat de worst zo groot was, zat er wel enige tijd tussen beide foto’s. Als het aan mij lag at ik hem in een keer op. Mijn baasjes vinden mij een grote meid, ik eet al zonder mes en vork!

Tja, wat vond ik ervan… lekker lekker lekker en nog eens lekker! Ik kon er geen genoeg van krijgen, mijn baasjes hebben me de afgelopen tijd worst gegeven als ontbijt, lunch en avondeten. En als toetje, je raadt het nooit, WORST! Je snapt het, mijn buikje was goed gevuld. Ik kreeg zelfs stukjes worst als ik losliep. Ik kon ineens een stuk sneller teruglopen naar mijn baasjes (ging gewoon op de lekkere geur af).

Hier zijn mijn baasjes nog even, hoor.

Wij willen ook wel even iets zeggen over deze worst. Wat hem zo geweldig maakt is dat hij goed af te sluiten is, en daardoor 2 dagen houdbaar in de koelkast. Het is een natuurlijk product,  geschikt voor alle hondenrassen en leeftijden. Niet geheel onbelangrijk is dat deze worst van Carnis hypo-allergeen is, glutenvrij en tarweglutenvrij, een heerlijk natuurlijk product dus. In verschillende smaken verkrijgbaar, namelijk kip, konijn, paard en rund. Voor elk wat wils dus.
Voor baasjes zoals wij is het ideaal dat deze worst ook online op verschillende plaatsen te bestellen is. En Joy neemt het pakketje graag in ontvangst, hoef je ook niet meer van de bank!

Maelson treatees

Wauw wat zijn deze snoepjes lekker, en wat ging het hierdoor goed tijdens mijn les. Mijn baasjes vroegen me te volgen en ik had alleen maar oog voor mijn beloning – het kwijl liep uit mijn mond. En je ziet: meerdere honden vinden deze erg lekker! Ze zijn nog eens gevuld met gezonde ingrediënten ook! Ik hoor het mijn baasjes al zeggen, niet geheel onbelangrijk,  gezonde beloningssnoepjes, zeker omdat ik zo goed oplet tijdens de les, waardoor ik er nogal veel van eet.

Weet je wat ook handig is? Dat ze lekker zacht zijn en daardoor makkelijk te breken. Voor iemand zoals ik ideaal, omdat ik snoepjes nog wel eens in een keer doorslik. Er zitten lekkere natuurlijke producten in, zoals: eend, zoete aardappel, verschillende kruiden, groene thee-extract en nog veel meer. Heel veel gezonde ingrediënten in een klein snoepje en ik lust alles! O ja, ik kreeg trouwens de snoepjes met eendensmaak, wat natuurlijk komt doordat ik een Nova Scotia DUCK Tolling Retriever ben, je kunt het toeval noemen. Maar ze zijn ook verkrijgbaar in de smaken lam en vegetarisch.

Mijn baasjes gaan even nog uitleggen wat er allemaal op de verpakking staat hoor:

Handig, zo’n QR-code die je met je telefoon kunt scannen voor meer informatie. Het zijn holistische snoepjes. Dit leggen we even uit: in het kort betekent dit dat je je bewust bent van wat er in het eten zit. Dat de voedingsmiddelen in deze snoepjes goed zijn voor het gehele gestel van de hond. Een soort totaalplaatje. Voor meer informatie laat even een reactie achter, voor een goede website van Maelson!

Wat wij ook geweldig vinden is dat de verpakking eco-vriendelijk gemaakt is, waardoor deze biologisch afbreekbaar is. De zakjes zijn goed af te sluiten, hoewel dat  met een hond als Joy in huis niet nodig is aangezien snoepjes hier niet lang meegaan. Daarnaast zijn ze graanvrij, glutenvrij, 100 % natuurlijk en mager, wat ze nog geweldiger maakt.

Happy face smiley

Hier word je nou echt blij van! Wat een geweldig grappig speeltje is dit, echt eentje die bij me past. Ik heet natuurlijk Joy, en wat een fun brengt deze smiley mee. Hij ziet er niet alleen superleuk uit, maar is ook best stevig. 29 cm groot en verkrijgbaar in verschillende kleuren. Ik heb ervan genoten, eindelijk mocht ik ermee spelen! Ik pakte hem vast schudde hem in het rond. Happy (inderdaad, hij heeft al een naam) vloog alle kanten van de kamer door. De losse touwtjes blijven ook interessant omdat je er zo lekker op kunt kauwen. En als klap op de vuurpijl zit er ook nog een piepje in, wat dit speeltje nog leuker maakt. Weet je trouwens wat mijn lievelingskleur is? Felgeel, omdat ik er zo happy van word!

Nou willen mijn baasjes alweer aan het woord:

Sorry, we willen wel even zeggen dat de touwtjes soms los gaan tijdens het ruwe spelen. Laat je hond dus nooit alleen en te lang spelen met geen enkel speeltje.
Verder is hij geweldig, er zit een piepje in om de aandacht mee te trekken. Je kunt er ook heel leuk samen mee spelen en hij vliegt geweldig door de lucht, wat Joy super vindt. We hebben er samen uren speelplezier mee beleefd, en nog steeds is hij favoriet.

Een wist u datje: Het is erg gezond voor een hond te kauwen op flostouw. Het draagt bij aan gezonde tanden en tandvlees.

&JOY!

Kijk ook eens op mijn Instagram

Operatie

Geschreven door

Weten jullie nog dat ik een paar weken geleden heb geblogd over mijn dierenartsbezoek en dat er een gescheurde kruisband werd geconstateerd? Toen werd er verteld dat ik naar de specialist moest. Dat is afgelopen dinsdag gebeurd.

Mijn bazen en ik werden doorverwezen naar het Dierenziekenhuis in Gorinchem. Daar werken namelijk meer gespecialiseerde dierenartsen. Je kunt daar terecht voor bijvoorbeeld echografie, endoscopie, tandheelkunde en natuurlijk orthopedie.

Eerst moesten we op intake en werden er nog wat extra foto’s gemaakt om meer duidelijkheid te creëren. Een paar weken later vond de operatie plaats.

De dag van de operatie

Mijn bazen waren letterlijk aan het aftellen. Elke dag zeiden ze tegen mij dat we nog ‘zo veel’ dagen te gaan hadden. Eigenlijk had ik geen idee waar het over ging. Tot we op een dinsdagmorgen dus vroeg met de auto op pad gingen. Iets ongewoons, want mijn bazen hebben zelf geen auto. Ik vind met de auto weggaan leuk en naar de dierenarts gaan ook, dus al met al was het ongewone niet zo’n ramp.

Narcose

Toen we daar aankwamen, begroette de assistente (die achter de balie zat) mij en mijn bazen. Toen kwam de (in orthopedie gespecialiseerde) dierenarts ons halen en vroeg ons de spreekkamer binnen te komen. Ze was weer superaardig, zoals tijdens het maken van de foto’s. De dierenarts besprak wat dingen met mijn bazen en maakte een spuitje klaar. Dat zette ze vervolgens in mijn bil. “Oh, dat prikte een beetje…”. Vervolgens liepen we naar een andere kamer. Ik zag een ruimte met hokken waar honden in zaten. Dat was de opnamekamer, waar honden o.a. hun roesje kunnen uitslapen. De kattenopname-kamer zat in een andere ruimte. Ondertussen voelde ik me moe worden. “Maar ik wil helemaal niet slapen…” En ik was knockout!

Meekijken

Ik heb dus een TTA-operatie aan mijn rechterknie ondergaan. TTA staat voor Tuberositas Tibae Advancement, dit betekent het naar voren plaatsen van de kam van het scheenbeen. Daarbij wordt er een titanium korf in de tibia (scheenbeen) geplaatst. Om die korf tussen mijn scheenbeen in te zetten, moest de dierenarts mijn bot eerst een stukje splijten. Dat deed ze met een speciale boor. Mijn bazin mocht tijdens de operatie meekijken. Niet alleen omdat dat fijn is voor mij, maar ook omdat zij de opleiding paraveterinair (dierenartsassistentie) doet. Zo’n operatie is dan superinteressant om te zien. Door mijn operatie heeft mijn bazin al kunnen proeven van het werk als paraveterinair en weet ze hoe het is om een (best heftige) operatie bij te wonen.

Pijn

Toen de operatie was afgelopen, werd er opnieuw een foto gemaakt, met de titanium korf in mijn been. Dat was best indrukwekkend. Bij het wakker worden keek ik in de bezorgde gezichten van mijn bazen. Ik had nog zoveel pijn en piepte alles bij elkaar. Ook toen we eenmaal thuis waren, bleef ik maar piepen… Ik vond het heel moeilijk om mijn behoefte te doen. Ik wilde buiten niet plassen met de druk van een handdoek onder mijn buik. Ook in de tuin wilde ik niet plassen, want dat doe ik nooit, en in huis wilde ik het al helemaal niet laten lopen. Mijn bazin zei steeds: “Beer, laat het maar komen, ik ruim het wel op. Je kan er toch niks aan doen, vriend.”

Wat ook grappig was, was dat ik hartstikke high was van de medicatie, mijn ogen stonden wijd opengesperd. Dat vonden mijn bazen dan vooral heel grappig. Ikzelf was compleet ergens anders met mijn gedachten. Volgens mijn baas was ik op de ‘eeuwige jachtvelden’. Als die zouden bestaan dan zou dat heel cool zijn.

Nazorg

De dag erna (woensdag) heb ik ‘s ochtends eindelijk een plasje kunnen doen. Dat luchtte op zeg! Mijn bazen waren heel blij en ook wel een beetje opgelucht. Want ze waren een beetje bang dat er iets mis was met mij. Het dierenziekenhuis belde mijn bazin op om te vragen hoe het ging. Dat vond mijn bazin heel attent. Daaruit bleek dat ze goede zorg verlenen – en dat doen ze zeker. Ze gaan heel zorgvuldig met de dieren om en praten zelfs tegen ze tijdens de operatie. Dat vond mijn bazin leuk om te horen. Er werd telkens gezegd dat ik het goed deed, maar daar had ik zelf geen idee van. :’)

Verder lag ik de hele ochtend te slapen. Ik moest toch dat narcosemiddel verwerken!

Ik at nog steeds niks, maar ik wilde wel water drinken, want dat had ik ook heel hard nodig.

Misselijk

Op donderdag ging het beduidend beter. Ik kon al wat gemakkelijker opstaan. Mijn Ruffwear schoenen hielpen daar ook bij. Mijn bazen waren supertrots. Wat wel opviel, is dat er een hele grote vochtophoping op mijn hiel hing. De dierenarts had mijn bazen daar al voor gewaarschuwd, dus daar waren ze niet ongerust over. Ik was nog wel misselijk van het narcosemiddel en moest daarom een keertje overgeven.

Vandaag (vrijdag) gaat het gelijk op aan de donderdag. Het dikke ei zit nog op mijn enkel en ik heb een keertje moeten overgeven. Heel jammer, maar het hoort er nu eenmaal bij.

Hopelijk gaat het herstellen me goed af. Mijn bazen zijn in ieder geval heel blij met hoe het tot nu toe gaat.

Ik hoop dat jullie het weer een leuke blog vonden!

 

Een poot van Beer

Is jouw hond zichtbaar in het donker?

Geschreven door

De donkere dagen zijn alweer begonnen. In de ochtend is het langer donker, en in de avond is het eerder donker. Grote kans dus dat je zowel ’s ochtends als ’s avonds met je hond in het donker loopt.

LEESTIP: 5 x Licht in het donker – veilig wandelen met de hond

Verlichting in het verkeer

In het verkeer is bijna iedereen verplicht verlicht. Fietsers, brommers, motoren en auto’s hebben standaard verlichting en zijn verplicht deze te gebruiken. De regels voor verlichting van voertuigen zijn duidelijk geregeld en bij het overtreden van deze regels riskeer je een boete. Ook wanneer je op een paard rijdt ben je verplicht  verlichting te gebruiken. De wet ziet alle ‘bestuurders’ gelijk, of ze nu in een brommobiel, op een paard, in een auto of op een fiets zitten. De enige uitzondering zijn wandelaars, deze zijn zelf verantwoordelijk voor het wel of niet verlichten, maar het is niet verplicht en en staat geen boete op.

Hond zichtbaar in het verkeer

Wandelaars zijn dus niet verplicht om verlichting of reflectie te dragen, en voor honden is dit ook niet verplicht. Toch wil je graag dat je hond en jij gezien worden in het verkeer. Je moet er niet aan denken wat er gebeurt wanneer jouw hond losschiet en de weg op rent. Ander verkeer ziet niets aankomen en zal hoogstwaarschijnlijk niet op tijd kunnen uitwijken of remmen.

Hond zichtbaar in het donker

Voor jezelf is het ook handig dat je kunt zien waar je hond loopt. Ga je bijvoorbeeld vroeg in de ochtend op het strand wandelen of op een andere plek waar je  hond veilig los kan? Dan is een verlichte hond wel aan te raden. Heb je nu meerdere honden? Kies dan verschillende kleuren verlichting voor iedere hond. Zo kun je de honden onderling ook makkelijk uit elkaar houden.

Hond zichtbaar in het donker

Verschillende oplossingen

Om te zorgen dat jouw hond goed zichtbaar in het donker of de schemer naar buiten kan, zijn er verschillende oplossingen. Het is belangrijk om gewoon ergens te beginnen met je hond zichtbaar maken. We hebben de verschillende oplossingen op een rij gezet met de bijbehorende producten en de voor- en nadelen van iedere oplossing. Ben je gewoon benieuwd welke soorten hondenlichtjes er zijn? We hebben er al 5 voor je op een rijtje gezet mét prijzen en verkoopadressen.

Reflecterende hesjes

Voor honden zijn er reflecterende hesjes beschikbaar. Deze hesjes zijn vaak neon-geel of neon-oranje van kleur. Daarnaast zijn ze voorzien van reflecterende strepen, en soms ook voorzien van een reflecterende pootafdruk. De voordelen van deze reflecterende hesjes is dat ze eenvoudig om te doen zijn, lichtgewicht zijn,  en wanneer er koplampen op de hond schijnen dan zorgt de reflectie voor een duidelijke zichtbaarheid. Het nadeel van een reflecterend hesje is dat wanneer de hond niet in tegenlicht loopt, hij nog steeds niet heel goed zichtbaar is.

Reflecterend hondenjasje

Reflecterende riemen / halsbanden / tuigen

Vergelijkbaar met de werking van een reflecterend jasje zijn de reflecterende riemen, halsbanden en tuigen. Het handige aan een reflecterende (flex)riem is dat ‘het touwtje’ waar de hond aan zit ook reflecteert. Dus schiet jouw hond onverwachts de weg over, dan ziet tegemoetkomend verkeer in elk geval de riem oplichten in hun lamp. Halsbanden werken natuurlijk ook bij tegemoetkomend verkeer, maar bedenk wel dat een reflecterende halsband bij honden met een lange vacht niet voldoende kan zijn. Wanneer het haar van de hond de halsband bedekt, dan werkt deze niet meer. Een tuig is dan wel weer van alle kanten voorzien van reflectie, net zoals een vest, alleen moet je wel zorgen dat het tuig zelf ook stevig en veilig is in het gebruik.

Luumi hondenlampje

Lampjes voor aan de halsband

Er zijn heel veel verschillende lampjes voor aan de halsband of het tuig.

Deze lampjes verschillen enorm in prijs en in kwaliteit. Wanneer er een sterk lichtje aan de halsband van de hond is bevestigd, zorgt dit voor een goede zichtbaarheid. Het verschil van lichtsterkte, is het een LED lampje of niet, gaat veel uitmaken voor de zichtbaarheid. Wanneer je een lampje zoekt, kijk dan goed naar de kwaliteit en de sterkte ervan. Belangrijk is om geen lampje te kiezen dat maar aan 1 zijde zorgt voor extra zichtbaarheid. Ben je benieuwd naar onze 5 aanraders? Lees dan deze blog!

Lampjes voor aan het tuig / de halsband of de riem

Het handigst is om een lampje te kiezen dat zowel aan een tuig of riem te bevestigen is, als aan de halsband. Mocht je dan toch een keer overstappen van halsband naar tuig of wil je toch liever het lampje aan de riem, dan kan dat eenvoudig. Ook hier is het handig om te kijken naar de specificaties van het lampje. Vaak is het zo dat wanneer je een heel goedkoop lampje koopt, dit ook duidelijk niet de beste kwaliteit heeft. Ook handig om naar te kijken: hoe lang moet het lampje meegaan? Ieder seizoen een nieuw goedkoop lampje kopen is op de lange termijn toch niet zo voordelig.

Lichtbanden

Nog een manier om je hond te verlichten zijn de lichthalsbanden. Deze halsbanden schuif je vaak over het hoofd van de hond heen. Het grootste voordeel van een lichthalsband is dat de hond rondom de hals helemaal verlicht is. Dit in tegenstelling tot 1 lampje, waarbij de hond maar aan 1 zijde verlicht is. Een ander voordeel is dat je de lichthalsband eenvoudig om de hals kunt schuiven. Voor angstige honden die niet graag iets over het hoofd heen geschoven krijgen is de lichthalsband nu juist weer niet de beste keuze. Kijk dus ook goed naar wat er voor jou en jouw hond het beste werkt!

1 ding is zeker: kies iets, begin ergens en zorg dat je hond en jij veilig en zichtbaar naar buiten gaan in het donker!

Speuren in de tuin

Geschreven door

Woof,

Vorige week heb ik een intake gehad voor een privéschool! Zo cool!!!  Toen we daar met de auto aankwamen, kwam er een man voorbijgefietst met een heel gek geel pak aan en een karretje achter de fiets.Daar  moest ik natuurlijk heel hard tegen blaffen, want dat doe ik tegen alle gekke dingen die ik op straat zie…

Groot terrein:

Eenmaal op het terrein werd ik losgelaten en mocht ik doen wat ik wilde. Eerst wilde ik die aardige mevrouw begroeten en haar even laten zien hoe leuk ik het vond om haar te zien. Ik heb echt alles uit de kast gehaald; springen, pootjes geven, blaffen… Daarna ben ik eens gaan verkennen wat er allemaal op dat terrein te doen was. Er lagen allemaal leuke speeltjes die ik verplaatst heb, ik heb flink gesnuffeld, want volgens mij komen er ook wel eens andere hondjes, en ik heb heel veel rondjes gerend.

speuren in de tuin

Gesprek:

Mijn vrouwtje en die aardige mevrouw waren vanaf het eerste moment met elkaar in gesprek. Vond ik wel best, kon ik lekker mijn gang gaan! Wel zaten ze de hele tijd naar me te kijken en hoorde ik mijn naam regelmatig voorbij komen, daar heb ik alleen totaal geen aandacht aan besteed. 🙂

Lady Rebel prive les

Oefening:

Na de vakantie van mijn baasjes gaan we echt beginnen met school, ik heb er wel heel veel zin in! Vrouwtje kreeg al een hele goede tip om mijn gedrag bij ons in de tuin (stokken uit de schutting trekken) positief te beïnvloeden. Ik ben namelijk een echte golden retriever en ik vind het leuk om te speuren en uitgedaagd te worden.

De eerste keer dat baasje mijn allerlekkerste zalmkoekjes pakte en me bij zich riep, kon mijn dag niet meer stuk, maar toen deed hij hele gekke dingen! Ik moest gaan zitten, wachten, en toen  gooide hij de koekjes zo maar in de tuin op heel veel verschillende plekjes. Ik dacht echt dat hij gek geworden was. Je gooit toch niet zo maar zulke lekkere zalmkoekjes in de tuin? ‘Rebel, zoek,’ hoorde ik ineens… Nou, toen moest ik dus koekjes zoeken.

Ik snapte niet helemaal wat de bedoeling was, want normaal geeft hij ze gewoon zonder dat ik er moeite voor moet doen. Uiteindelijk ben ik zeker een halfuur aan het zoeken geweest en ik denk dat ik ze allemaal gevonden heb. Misschien heb ik er stiekem wel eentje laten liggen zodat ik ook nog een keer achter een kat kan aanrennen die de zalmpjes ruikt. 🙂

We hebben dit nu al een paar keer gedaan & het is zooo leuk om te doen, ik heb sinds het dagelijks speuren tot nu toe nog geen stok meer uit de schutting getrokken.

Baasjes zijn supertrots op me.

Curaçao:

We hebben ook al veel kunnen verzamelen voor de hondjes in Curacao, zoals  knuffels, speeltjes, halsbandjes, koekjes, anti-wormmiddel, anti-vlo & euro’s. Maar er kan nog meer bij!! Er is nog ruimte in de koffer en anders kunnen we ook nog een  koffer extra meenemen, dus alles is nog zeer welkom!!!

Het zou fijn zijn als het vóór 22-10 bij The Dog Pen binnen is, zodat zij het nog naar me kunnen doorsturen. Alvast bedankt aan iedereen die gedoneerd heeft!! Laten we hopen dat ieder hondje zo’n gouden mandje krijgt als ik heb…

Je mag het  sturen naar:

The Dog Pen
T.a.v. inzamelactie Lady Rebel
Postbus 165
2210 AD Noordwijkerhout
Nederland

 

Woof

Lady Rebel

 

Fenders oortjes

Geschreven door

Zoals jullie wellicht al weten is Fender een herplaatsertje. Wij zijn nu, met de fokker meegerekend, zijn derde huisje. Sinds zijn eerste huisje heeft Fender al last van zijn oortjes, en hij heeft zelfs een keer een bloed-oor gehad. De tijd heelt veel, maar Fenders oorontsteking helaas niet.

Rond 27 juni zijn we voor het eerst met hem naar de dierenarts geweest. Zijn oortjes zijn toen helemaal uitgepoetst en we hebben twee flesjes medicatie meegekregen. Een voor nu en een voor als het weer mis zou gaan. Die kans was erg groot, aangezien zijn gehoorgang ontzettend dik was van binnen door de ontstekingen van vroeger.

Leuk zo’n medicatie twee keer per dag! Het toedienen? Dat is net wat minder leuk… Fender vindt kriebels op en aan zijn oortjes heerlijk! Maar alles wat buiten kriebels aan oren komt is dus verre van leuk! Elke ochtend en elke avond was het weer een drama om zijn medicatie in de oortjes te doen. Na een weekje zou het beter moeten gaan, en gelukkig was dat zo!

Helaas was het van korte duur en konden we binnen no time opnieuw beginnen met de Aurimic oordruppeltjes. Vol goede moed weer gestart, en na een weekje was de ontsteking weg, top! Uiteindelijk is dit nog een keer zo gegaan en toen hebben we toch maar weer de dierenarts gebeld. Het advies? Deze kuur nog afmaken, is het dan weer terug? Dan mocht Fender nogmaals op bezoek komen. Zo gezegd, zo gedaan.

Vandaag was het dus zo ver! We mochten opnieuw langs gaan, dit keer niet alleen om de infectie te bekijken maar om een monstertje te nemen. Bij het vragen of Fender bij ome dokter op bezoek wilde sprong hij al in de auto. We gingen er naartoe en vrolijk huppelde hij naar binnen. Even aanmelden en wegen, 62kg schoon aan de haak. En toen eventjes wachten.

Gelukkig waren we snel aan de beurt en kwamen we bij onze vertrouwde dierenarts. Eerst met een lange wattenstaaf een monstertje nemen, dit wordt opgestuurd en op kweek gezet om te kijken welke bacterie Fender zijn oren aan het pesten is. Op die manier kunnen we de bacterie en dus ook de ontsteking gerichter te lijf gaan. Verder heeft hij nog in beide oren Osurnia gekregen; een zalf waar we nu drie weekjes niets aan hoeven te doen. Fijn voor Fender en dus ook voor ons!

Voor nu is het helaas nog eventjes afwachten of de Osurnia aanslaat en wat de testen gaan zeggen.

Op hoop van zegen dan maar!

Er is inmiddels toch een blog Fender’s oortjes deel 2 gekomen, lees mee hoe we de nieuwe oorontsteking te lijf gaan!

Kijk eens naar je hond, deel 2

Geschreven door

Deze blog gaat over hoofdstuk 2, Hoe ontstaat gedrag dat je niet wilt, van het boek Kijk eens naar je hond. In dit hoofdstuk wordt beschreven welk gedrag bij de hond hoort en op welk gedrag je als begeleider nog invloed hebt.

Gedrag dat bij je hond hoort

Raskenmerken, de aanleg en persoonlijkheid van je hond hebben invloed op zijn gedrag. Wat hier ook invloed op heeft is het leven van de moederhond tijdens de dracht. Deze factoren bepalen allemaal het karakter van de hond, nog voordat hij/zij bij jou thuis woont.

In dit hoofdstuk worden de raskenmerken per rasgroep beschreven. Onder elke groep staat een kleine uitleg over wat de oorsprong van het ras is. Hier kun je gedrag van je hond in herkennen. Dit is gedrag dat bij je hond hoort.

Sennah

Sennah is een Border Collie x Labrador. In de kenmerken van deze twee verschillende rasgroepen zou ik Sennah kunnen herkennen. Waar ik hem vooral in herken, is de beschrijving van de retrievers (labrador). ‘Alle honden binnen deze groep zijn oorspronkelijk gefokt voor de jacht. Vooral voor het terugbrengen van aangeschoten wild. Dat betekent dat voor alle honden binnen deze groep geldt dat deze honden goed moet leren om terug te komen wanneer je daarom vraagt. Zodat ze zelf niet op jacht gaan’.

Dit is, en misschien wel blijft, een aandachtspuntje bij Sennah. Als er iets is waar Sennah graag naartoe wilt dan komt hij niet terug als ik hem roep. Vaak zie ik het al aankomen, dan heeft hij zijn keus al gemaakt en is hij niet meer te stoppen. Zo gaat Sennah bij de ‘kom hier’ oefening bij cursus (bijna) altijd eerst iedere hond Hallo zeggen en komt dan pas naar mij toe.

Beïnvloedbaar gedrag

Na de raskenmerken wordt het gedrag beschreven waar je als begeleider nog wel invloed op kan hebben. Vaak kun je gedrag aanleren of sturen door met je hond te werken. Dat begint al op het moment dat je hond een pup is en net bij je komt wonen. Waar laat je hem mee kennismaken en hoe laat je hem er mee kennismaken? Wat leer je hem aan, wat leer je hem af? Deze keuzes maak je als begeleider voor je hond en zijn best belangrijk voor zijn ontwikkeling.

Wat hierbij ook een rol speelt is of het een leuke of nare ervaring is. Dit heeft invloed op hoe de hond in het vervolg op eenzelfde situatie zal reageren.

Aan het denken gezet

Door dit hoofdstuk ben ik gaan beseffen hoeveel invloed ik op het gedrag van Sennah kan hebben. Daar was ik mij al wel van bewust, maar het werkt anders dan ik dacht.

Wat mij bekend was is dat de energie van de begeleider (boos/stress/verdriet) invloed heeft op het gedrag van je hond. Maar in het boek word juist beschreven dat dit niet zo van invloed is. De invloed die je hebt zit meer in het bepalen van het leven van je hond. Jij kiest waar je heen loopt, waar de hond mag snuffelen, wanneer hij eet en met wie hij wel of juist niet mag spelen.

Deze beschrijving zette mij aan het denken. Ik had nog nooit zo naar het samenleven met een hond gekeken. Het gebeurt wel eens dat Sennah niet de kant op wil lopen waar ik heen wil, en eigenlijk negeer ik hem daar in. Terwijl er een goede reden voor hem kan zijn om daar niet heen te willen. Ik weet nog niet of ik hier wat mee ga doen, maar het heeft mij wel aan het denken gezet.

Leest makkelijker weg

Hoofdstuk 2 vond ik makkelijker te lezen dan hoofdstuk 1. Niet zo’n zware theorie maar meer over het leven van de hond. Dat maakte het vooral makkelijk lezen. Het was herkenbaar. Alle beginstappen van het opvoeden van een hond en de dagelijkse prikkels die ze vervolgens krijgen. Het is te vergelijken met je eigen situatie. Samen met het stukje over je eigen invloed op de hond, zorgde het ervoor dat het een interessant hoofdstuk was!

Deel 3: Kenmerken van een scala ongewenst gedrag, gaat dieper in op de verschillende soorten van ongewenst gedrag. Hier meer over in een volgende blog!

Terug naar school

Geschreven door

Wat ik vandaag heb mogen meemaken, was echt ontzettend leuk!

Ik mocht met mijn bazin mee naar school. Omdat haar klas handelingen (die zij moeten kennen voor het komende proefwerk) moest oefenen, mochten een aantal klasgenoten van mijn bazin honden mee nemen. En ik mocht ook mee!

 

De ochtend begon zoals gewoonlijk. De wekker van de bazin ging af en ik lag lekker te slapen, naast het bed van de bazen. Het ochtendritueel van de bazin wordt dan gestart en daarna gaan mijn bazin en ik lekker naar buiten. Soms mag ik buiten los lopen, want rond 06:30 uur is er geen hond te bekennen buiten. Behalve ik natuurlijk.

Normaal gaat mijn bazin daarna richting school, maar dit keer bleef mijn tuigje aan, pakte ze wat van mijn ‘reis’-benodigdheden bij elkaar en vroeg ze of ik mee ging. Dat wilde ik wel.

 

Mijn bazin doet de opleiding tot paraveterinair. Dat is de dierenartsassistenten-opleiding. Vandaar dat er ook dieren bij haar op school mogen komen. Er is een speciaal trimlokaal, en een lokaal waar een dierenartsenpraktijk wordt nagebootst. Daar kregen we vandaag les.

Er waren nog 3 andere honden. Rakker, een (ongecastreerde) Duitse herder-reu waar ik niet zo goed mee kon opschieten. Nino een (gecastreerde) witte Boomer-reu, hij was echt superleuk om mee te spelen. En Boyke, een (gecastreerde) Friese Stabij x Heidewachtel kruising-reu, hij was ook heel gezellig om mee te spelen.

Maar goed, er moest geoefend worden, niet alleen gespeeld. De assistenten in spe moesten het algemeen onderzoek en fixaties oefenen. Nino vond het allemaal superspannend. Boyke en ik deden heel erg ons best om goed mee te werken. Met Rakker werd in het trimlokaal gewerkt, want hij en ik konden helaas niet door 1 deur.

 

Mijn bazin vond dat ik het echt supergoed heb gedaan. Ik werkte goed mee en deed erg mijn best. Het helpt wel dat ik aandacht van mensen echt ontzettend leuk vind. Toch vond ik het ook wel een beetje spannend, want ik mocht zelfs op de werktafel staan. Bij de echte dierenartsen mag ik meestal op de grond blijven. Nu ben ik weer een ervaring rijker.

 

Na al het gepluk aan mijn lijf en de overdosis aandacht werd ik weer met 4 poten op de grond gezet. Toen mocht ik uitgebreid met Nino en Boyke neuzen en spelen. Meestal vind ik kleine honden niet zo leuk, zeker als ze ook nog keffen, maar Nino was heel rustig en kefte niet.

Dat spelen met z’n drieën ging echt ontzettend goed. Mijn mams was zo blij dat ik ook lief was voor de 2 heren. Met gecastreerde reutjes kan ik dus wel lekker spelen. Nu is mijn bazin ook weer een ervaring rijker. Dat is toch een win-winsituatie?

 

Het was echt heel leuk om met mijn bazin samen naar school te gaan. Ik hoop dat ik snel nog een keer mag. En ik hoop dat jullie het weer een leuke blog vonden.

 

Een poot van Beer

Nacho 4 jaar!

Geschreven door

Nacho is afgelopen dinsdag 4 jaar geworden. Dit lieten we natuurlijk niet zo maar voorbijgaan!

Nacho is jarig

’s Ochtends hebben we eerst rustig een rondje gewandeld samen met Chester. Het was lekker weer, dus hij heeft daarna lekker in de zon op het balkon gelegen en ’s middags nog een heerlijke lange wandeling gemaakt van 1,5 uur.

Nacho 4 jaar

Eenmaal thuis heeft Nacho eerst een dutje gedaan; het was ook wel een flinke wandeling! Uitgerust en wel heeft hij genoten van een heerlijk zelfgemaakte taart. ? Chester mocht natuurlijk niet achterblijven, dus voor hem had ik er ook 1 gemaakt, maar dan wel zonder kaarsjes, haha.

Nacho eet hondentaart

Later hebben we ook nog een doos cadeaus uitgepakt met wel 2 knuffels en 2 Nylabones. Deze moesten natuurlijk ook met Chester gedeeld, daar zorgde hij wel voor.

Nacho krijgt een Nylabone

Helemaal uitgeteld is hij lekker gaan slapen, want zo’n verjaardag is supervermoeiend!

Boek ‘Mijn reis met Gobi’

Geschreven door

Oké, ik moet toegeven, het was een beetje een moeizame start (met name van mijn kant). Ik had mezelf voorgenomen om het boek ‘Mijn reis met Gobi’, geschreven door Dion Leonard, te gaan lezen én er een blog over te gaan schrijven. Dat ik er eigenlijk geen tijd en geen rust voor had, vergat ik voor het gemak.

Lezen maar

Op een zonnige dag in de tuin het boek er toch maar bij gepakt. Eerst even een foto maken voor deze blog natuurlijk… en lezen maar. Hoewel ik gek ben op lezen en op honden, gingen de eerste bladzijden me niet heel makkelijk af.

Het boek ging dan ook met de verhuizing mee een doos in. Ik bleef me wel afvragen waar het nu was gebleven, maar echt tijd om te lezen had ik toch niet.

Poging 2

Na de verhuizing kwam ik het boek weer tegen en had ik eindelijk de tijd en de rust om verder te lezen. Het boek begint met de wedstrijd door de Gobi-woestijn in China. Deze duurproef is een ware beproeving voor alle deelnemers. Hoewel ik niet echt bijzonder geïnteresseerd ben in hardlopen, is de manier van beschrijven wel prettig te lezen.

Daar is de hond

De reden dat ik het boek ben gaan lezen is natuurlijk de hoofdrolspeler van het boek, het hondje Gobi. Zodra Gobi het verhaal komt binnen getrippeld snap je waarom je het boek leest, althans dat was in mijn geval zo. Het begint met een afstandelijke ontmoeting en het bloeit uit tot een hechte vriendschap. Eerlijk is eerlijk, ik heb een aantal keren tijdens het lezen met tranen in mijn ogen of op mijn wangen gezeten.

Onverwachte wending

Wanneer je denkt dat je een beetje weet wat het verhaal is en welke kant het opgaat, krijgt het verhaal een onverwachte wending. Hierdoor genoot ik nog meer van boek en was het niet alleen meer een mooi en ontroerend verhaal. Er komt ook spanning en avontuur om de hoek kijken. Hoewel ik het hele verhaal niet ga verklappen, wil ik wel graag met je delen dat het boek absoluut een aanrader is.

Fotokatern

Zoals te zien is op de voorkant bevat het boek een fotokatern, wat erg leuk is wanneer je bij bepaalde gebeurtenissen beeld wilt hebben. De foto’s voegen absoluut iets toe. Zelf had ik wel dat pas in deel 3 de foto’s echt iets extra’s gaven aan het verhaal. Daarvoor had ik natuurlijk al stiekem even vooruit gekeken naar de foto’s. Het is leuker om ze te bekijken op het moment dat je ook bij dat gedeelte in het boek bent aangekomen.

Doorzettingsvermogen en vriendschap

Voor mij zijn de hoofdthema’s van het boek absoluut doorzettingsvermogen en vriendschap. Het feelgood-gevoel aan het einde van het boek en het meeleven met het verhaal als je er nog midden in zit… je wordt er gewoon blij van. Met de koudere en donkere dagen in aantocht, is dit boek wat mij betreft echt een aanrader.

Dit ontroerende verhaal gaat over hoop en veerkracht, en het bewijs dat honden en mensen echt elkaars beste vrienden kunnen zijn

Het boek Mijn reis met Gobi is online te bestellen bij Bol.com, via onderstaande link:

Mag mijn hond het klokhuis van mijn appel?

Geschreven door

Als je jouw hond ooit een stukje appel hebt gegeven, kun je waarschijnlijk niet meer gerust een appel eten met je hond in de buurt. Grote kans dat hij of zij ook een stukje wil. Het klokhuis eten wij mensen toch niet op, dat kun je dus makkelijk aan de hond geven – of is het toch beter van niet?

Appel voor je hond

Wil je jouw hond graag een stukje appel geven? Dan kan zeker, appel is voor ons mensen een gezond tussendoortje en ook honden lusten het graag. De vitaminen die aanwezig zijn in appels zijn vitamine B1, B6, C en E. De mineralen die appels bevatten zijn Kalium, Calcium, Fosfor, Jodium, Koper, Magnesium en Zink. Naast vitaminen en mineralen bevatten appels ook voedingsvezels, fruitsuikers en appelzuur. Een uitgebreide voedingswaardetabel vind je op de website van het Voedingscentrum. Appels bevatten geen vet en zijn laag in calorieën. Al met al best wel een gezond tussendoortje, niet alleen voor mensen maar ook voor honden.

Mag mijn hond appelschillen?

Wanneer je zelf een appel eet, kan het zijn dat je de appel eerst schilt en dat je de appelschillen aan je hond wilt geven. Is dat een goed idee? Wanneer je de appel goed hebt gewassen (of beter nog) je alleen onbespoten biologische appels eet, mag je de schil aan je hond geven. Heb je een reguliere appel waarvan je zelf de schil liever niet opeet, geef deze dan ook niet aan jouw hond. Hoewel de NVWA aangeeft dat het fruit in Nederland minimaal risico heeft op te hoge residuen van landbouwgif, is het niet verstandig om je hond steeds alleen de schillen te laten eten van niet-biologische appels.

Mag mijn hond het klokhuis van een appel?

Mag mijn hond het klokhuis van een appel?

Dan nu de hamvraag: mag je je hond het klokhuis van je appel geven? Hieronder geef ik je een aantal redenen waarom dit geen goed idee is.

  1. Het klokhuis met steel, taaie binnenkant en pitten kan moeilijk te verteren zijn voor je hond
  2. Appelpitten bevatten cyanide (een giftige stof)
  3. Een klokhuis kan bij gulzig eten vast komen te zitten (verstikkingsgevaar)

Appelpitten giftig voor de hond

Toch zijn er ook mensen die zeggen dat klokhuizen heel goed aan de hond kunnen worden gegeven. De redenatie is dan dat de appel gezond is (zoals we hierboven al beschreven) en dat om een giftige hoeveelheid appelpitten binnen te krijgen, de hond wel héél veel klokhuizen moet opeten per dag. Een Amerikaans dierenarts geeft aan dat een hondenlever zelf heel goed in staat is de lage dosis cyanide van appelpitten af te breken. Hij rekende uit dat je een hond 200 gram appelpitten zou moeten laten eten (gemalen of kapot gebeten) voordat er een voor de hond dodelijke dosis ontstaat.

De hondenlever aan het werk

Een kleine kanttekening die deze dierenarts maakt, is dat wanneer de lever van de hond níet optimaal functioneert er wel een risico kan optreden na het eten van (veel) appelpitten. Nu begrijpen we dat deze dierenarts zijn eigen hond klokhuizen geeft, hij weet immers dat de hond gezond is en de lever goed functioneert. Maar wij vragen ons wel een beetje af of je het risico zou moeten willen lopen, erachter te komen dat de lever van jouw hond níet goed functioneert en de cyanide niet kan afbreken.

Stapeling van cyanide

Het is niet zo dat wanneer je een gezonde hond hebt waarvan de lever normaal functioneert, dat de cyanide zich ‘opstapelt’ in de lever. Geef je jouw hond vandaag 20 gemalen appelpitten (niet doen hoor!) en over een week weer een flink aantal, dan tellen ze niet bij elkaar op. De lever van de hond heeft de eerdere partij dan al afgebroken en het lichaam uitgewerkt.

Wel of geen appel voor jouw hond?

Appel kan een voedzame en gezonde snack zijn voor honden. Bedenk wel dat je niet alleen de schillen of het klokhuis geeft. Snijd een stukje af en geef dit aan jouw hond als tussendoortje. Bedenk je wel goed, dat als je eenmaal begint met appel geven aan jouw hond. Het heel goed kan gebeuren dat iedere appel die jij eet, jouw hond kwijlend en bedelend naast je staat. Wil je dit gedrag niet? Geef dan wat appel bij de brokken of bewaar een bakje met appelstukjes in de koelkast die je als snack aan jouw hond geeft.

Geef jij jouw hond wel eens een klokhuis? Of geef je een stukje appel?