Wat was vorige week een spannende week voor mij en mijn baasje!
We hadden 2 examens die we gingen afleggen op de hondenschool.
1 was van Recall (dit was een cursus over terugkomen op een fluit)
En 1 was van behendigheid voor beginners.
Recall-cursus
Ik zal jullie eerst vertellen wat Recall inhoudt. Mijn baasje zag deze cursus voorbijkomen op Facebook bij de hondentraining vlakbij ons. Het is een cursus waarbij de baasjes de honden leren om terug te komen op een fluit. Met een Shiba als hond vonden mijn baasjes dit wel heel handig!
Ik snapte niet waarom, want ik kom toch altijd terug (wanneer ik daar zin in heb natuurlijk en het liefst daag ik dan mijn baasjes eerst nog uit, oeps, niet altijd goed)?
Dus wij gingen de cursus volgen. Eerst moesten we steeds oefenen met fluiten en dan gelijk een beloning aan de hond te geven. Zodat ik doorkreeg dat ik steeds iets heel lekkers kreeg als mijn baasje floot!
Dit begreep ik snel, en we gingen veel oefenen buiten op een groot veld en op het strand. Ik ging het steeds beter snappen en mijn baasjes vonden dat ik het heel snel oppakte. Dus ik mag nu steeds vaker los, en als ze fluiten kom ik bijna altijd in 1 keer naar ze toe (ik blijf een jonge Shiba Inu).
Deze cursus hebben we goed afgerond, en we hebben het examen gehaald! De trainers vinden dat ik het snel heb opgepakt en zeggen dat we lekker zo door moeten gaan.
Examen behendigheid
Een paar dagen later moesten we het examen behendigheid voor beginners doen!
Ik kan alle onderdelen, maar nu moest ik een heel parcours lopen en het liefst ook nog bij mijn baasje blijven (vind het nog beetje moeilijk om mijn koppie erbij te houden). Maar dit gaat al steeds beter! Zolang ik op tijd de commando’s krijg en mijn baasje mij goede aanwijzingen geeft, gaat het goed.
Ik ben wel een paar keer weggerend om even een rondje te rennen maar kwam wel terug zodra mijn baasje mij riep!
Omdat het de cursus behendigheid voor beginners is, vinden ze dit nog niet zo erg. Ik beheers alle onderdelen en race overal doorheen en overheen!
Ook hier zijn wij voor geslaagd, en nu gaan we door naar de volgende klas van behendigheid. Afgelopen maandag hebben we de eerste les al gehad, en ik vind het zo leuk om met mijn baasje bezig te zijn!
We blijven lekker verder trainen en oefenen, en we hebben nu al zin in de volgende training!
4 oktober: Dierendag! Ja, ook hier is het ‘elke dag Dierendag’ en worden ze al genoeg verwend. Maar honden leven helaas niet ons hele leven, dus waarom Dierendag overslaan? Wij hebben er een leuke dag van gemaakt en nemen jullie mee in deze Plog!
Goedemorgen!
De dames zijn uitgeslapen en we beginnen de dag met een wandeling naar ‘ons’ veldje. Even lekker rennen en spelen met hun favo speeltje!
Als we thuiskomen maken we snel een foto met de cadeautjes voor op Instagram en daarna mag er worden uitgepakt! We beginnen met twee speeltjes: de ZippyPaws Burrow Chinese Lantern en de ZippyPaws Burrow Chicken Bucket van EKO4Petz.
Heel leuk die speeltjes maar die twee lekker ruikende cadeautjes moeten ook nog worden uitgepakt! Lukullus kauwsnacks van Zooplus, jammie!
Er wordt nog even gespeeld, we maken een korte wandeling en dan is het etenstijd. Allebei een mix van Lukullus Konijn & Wild en Wild Konijn & Kalkoen.
Zaterdag ging ik met mijn vrouwtje mee naar Zeewolde.
Ik hoopte dat we daar naar het strand gingen, maar nee, we gingen naar de locatie van Dokter Snuffel.
Mijn vrouwtje had zich opgegeven voor een workshop van Marielle Vrijvogel. Zij is een hondentolk.
Geen idee wat dat nu was, maar ik wilde wel mee.
Stuiterbal
Ik moest eerst even in de auto wachten, en toen ik eruit mocht, werd ik helemaal stuiter, want jee waar was ik nu dan weer? Allemaal onbekende mensen en nog drie honden. We moesten in een kring gaan zitten, nou ik trok mijn vrouwtje steeds van haar stoel, dus we gingen iets verder van de groep af zitten.
Genoeg te vertellen
Marielle ging in gesprek met de andere 3 honden en met mij en ze vertaalde wat wij vertelden aan hun baasjes.
Ik kreeg tussendoor even een snuffelmat en later wat voertjes in het gras om te zoeken zodat ik wat afgeleid was. Ik had namelijk geen rust in mijn billen en werd onrustig. Marielle heb ik van alles verteld. Ze vertelde namens mij dat ik het meegaan naar mijn vrouwtjes werk heel leuk vind, maar moeite heb om alle energieën die daar zijn weer los te laten en blijkbaar mijn vrouwtje ook. Zij moet dus leren dat ze die beter gaat afschermen waardoor ik minder mijn best hoef te doen om haar te helpen, zodat we het beiden alle energieën beter kunnen laten afvloeien. Pff, dat klinkt best ingewikkeld. Mijn vrouwtje moet dus op zoek hoe ze dat moet doen.
Ook vertelde ik dat ik kinderen zo leuk vind. Nou, dat wist mij vrouwtje al wel, want ik wil altijd naar kinderen toe. Ik vind de nichtjes van mijn vrouwtje heel leuk en de pleegzoon die 1 weekend in de maand komt ook. Vooral die kleintjes vind ik heel leuk, maar de meeste kinderen vinden het eng, want heel veel kinderen zijn bang voor honden. Dat snap ik echt niet. Ik ben toch heel leuk?
De combinatie werken met kinderen en autisme zag ze mij wel doen in de toekomst. Nou, wie weet.
Mijn vrouwtje wil wel heel graag volgend jaar een cursus met mij gaan volgen bij Dokter Snuffel.
Wat meer rust
Ook vertelde ik aan Marielle dat ik blij ben dat mijn vrouwtje de lessen bij de hondenschool heeft opgezegd. Ik ervaar daar zoveel stress van en vind in een groep werken niet zo leuk. Als we aankomen lopen en ik zie al die andere honden wachtend op hun les, word ik zo hyper en druk dat ik al gespannen de les inga. Waarom ik daar last van heb, dat heb ik haar niet verteld. Marielle vertelde later dat een groepsles ook niet altijd werkt voor een hond en dat je je hond heel veel kan leren zonder daarvoor naar school te gaan.
Nieuwe stap
Mijn vrouwtje vertelde dat ze contact heeft gehad met een hondencoach voor onder andere mijn gedrag aan de lijn met andere honden. Dat vond Marielle heel verstandig. Binnenkort gaan we daar mee starten en ik hoef dus lekker niet meer naar school. Marielle gaf aan dat speurwerk wel wat is voor mij. Nou, mijn neus werkt prima. Ook vertelde ze dat ik een hele leuke hond ben, ja duh, natuurlijk ben ik leuk, en dat mijn baasjes nog veel in mij moeten investeren, maar dat ik daarna nog leuker word.
Opdracht voor de baasjes
Het vrouwtje en de andere drie cursisten kregen wat oefeningen die je zittend of staand kan doen. Een soort tai chi. Of te wel: belangrijk om te aarden en even rust te krijgen in het hoofd. Contact maken met de aarde door middel van je voeten stevig op de grond en het voelen van de energie tussen je handen en tussen je handen met de aarde. Mijn vrouwtje moet wat meer Zen worden. Nou, dat is een uitdaging, aangezien zij altijd druk is in haar hoofd en ik die drukte natuurlijk ook voel.
Kortom: aan het werk. Meer rust in het hoofd, afsluiten voor alle energieën, even geen groepslessen maar individueel aan de slag en hopelijk kunnen we volgend jaar een cursus volgen bij Dokter Snuffel.
Een pup verwachten is eigenlijk zo’n beetje hetzelfde als zwanger zijn.
Althans, dat denk ik, want ik ben nog nooit zwanger geweest en zal dat ook niet worden.
Maar aanstaande moeders zullen ongetwijfeld bevestigend knikken wanneer ik zeg dat je heeeel veeeel goed(bedoeld)e raad krijgt wanneer er zo’n klein mormel in de pijplijn zit.
Toch voelde ik me wel een klein beetje zwanger trouwens, want ik had enorme nesteldrang, had alle spullen al weken van tevoren in huis, keek alleen nog maar teckelfilmpjes, las verschillende hondenopvoedboeken, werd superhebberig van alle schetige puppenspulletjes die ik zag, heb half aliexpress leeggekocht, heb zelf dekentjes lopen naaien…noem het maar op. Mijn vriend dacht dat ik gek geworden was, maar ik geef gewoon de schuld aan de hormonen! 😉 Wel lekker dat ik niet zelf hoefde te bevallen overigens…
GOED(BEDOELD)E RAAD
Maar goed. Goede raad dus. De één zweert bij vers vlees, de ander bij geperste of juist krokante brokken van dit en dit merk. De één kan niet zonder Kong, de ander houdt niet op over geknoopte fleece-speeltjes of snuffelmatten. “Je moet elke dag poetsen”, “nee je hoeft echt maar 3 keer per week te poetsen”, “ach wel nee, poetsen is niet totaal nodig wanneer je kauwstaven en flostouwen geeft”. “Absoluut geen tuigje nemen!”, “sowieso een tuigje, want een halsbandje is echt niet goed voor de nek van een teckel”…
Kortom: het is net als in de mensenwereld. Iedereen heeft de beste mening. Het ene jaar is dit bewezen fantastisch en het jaar erop is het ineens het slechtste wat je kunt bedenken. Je kunt het allemaal zo gek en zo duur maken als je zelf wilt.
Ik ben een echte weegschaal en zit dus altijd wekenlang op internet alles te onderzoeken en de voors en tegens tegen elkaar af te wegen. Op een gegeven moment weet je gewoon echt niet meer wat je wel of niet wilt en wat nu wel of niet goed is voor je hond. Het is om gek van te worden.
Dus uiteindelijk, toen we Plint kregen, besloot ik gewoon van mijn eigen gevoel uit te gaan en vooral heel goed naar mijn hondje te kijken. Kijken wat ze nodig heeft, kijken waar ze aan toe is, of ze blij is, hoe ze eruitziet, hoe ze zich ontwikkelt, etc.
PUPPENCURSUS
De puppencursus is natuurlijk zo’n dingetje waar iedereen over begint. Daar moet je echt zo snel mogelijk naartoe en het liefst direct met 8 weken. Nu heb ik nog nooit eerder een pup gehad (wel al eerder een teckel maar die kreeg ik gratis bij m’n vriend), dus voor mij was het ook niet meer dan logisch om naar een cursus te gaan zodra je je pup in huis hebt. Je wilt tenslotte geen onopgevoede, wilde teckel die de hele boel bij elkaar blaft en geen idee heeft hoe hij zijn oren moet gebruiken.
Maar toen Plint een week of 10 was, zag ik haar eerlijk gezegd écht níet tussen 10 andere hondjes op een veldje staan, gezellig luisteren naar de baas. Ze zat alleen maar met haar neus op de grond. Snuffelen, snuffelen, snuffelen. Spelen, spelen, spelen.
Nu had ik wel het boek van Zak George gelezen (hierover later een aparte blog) en al zijn filmpjes op YouTube verslonden tijdens de ‘zwangerschap’, dus ik ging voorlopig gewoon zelf aan de slag met al zijn tips en trucs.
EN… HOE GING DAT?
Binnen no-time kon ze zit, af, netjes beneden slapen in de bench, niet trekken aan de lijn, komen op commando, werd ze langzaam zindelijk, bleef ze van al onze meubels af, liep los supergoed mee, enzovoort. Zelfs op straat zeiden de mensen dat ze zo rustig en lief was.
Uiteindelijk besloten we dat er voorlopig helemaal geen cursus nodig is.
Natuurlijk gaan pups door allerlei fases en zit ze op dit moment – ze is 6,5 maand – dik in de puberteit, dus is ze ineens van alles vergeten en gaat ze ook door angstfases, maar ook dat gaat allemaal weer voorbij. Ik ben nog steeds supertevreden over hoe het gaat en ze leert elke dag een beetje beter luisteren. Consequent zijn is, net als bij kinderen, het grote codewoord.
As we speak ben ik, net zoals alle andere bloggers van The Dog Pen, het boek ‘Kijk eens naar je hond’ van Monique Bladder aan het lezen en ook daar heb ik superveel aan tijdens het opvoeden van kleine Plintje. Ook hierover later meer in een aparte blog.
Ik ga de komende tijd lekker door op mijn manier, want het gaat prima zo!
Ben jij met je hond op cursus geweest? Waarom wel of niet? En heeft het je gebracht wat je ervan verwachtte? Ik ben benieuwd!
Nou nou, het is weer dierendag geweest en ik ben zo verwend! Ik heb speeltjes gekregen en het hoognodige nieuwe voer. Het voer is van Edgard & Cooper.
Edgard & Cooper
Eerst wilde mijn bazin mij Acana gaan voeren, want daar was ze zo enthousiast over. Kwalitatief is het heel goed voer en het is helemaal biologisch, maar… In het pakketje dat ik van de The Dog Pen kreeg zat een zakje met Acana treats. Daar trok ik mijn neus voor op. Ik wilde het best proeven, maar ik stond er echt niet om te springen. Dat vond mijn bazin best jammer. In dat pakket zat ook een klein bakje met zacht voer van Edgard & Cooper. Dat was helemaal het einde, zo lekker!
Vleesmeel
Precies 1 dag later kreeg mijn mams van de Pets Place (haar werk) een proefpakket van Edgard & Cooper. Daar ging ik dus echt van watertanden! De geur en smaak zijn supergoed. Door dit proefpakket heeft mijn bazin zich verdiept in het Edgard & Cooper voer. Ze kwam erachter dat hier geen vleesmeel in verwerkt is. Plus, dit voer is ook helemaal biologisch. Dat trok haar aandacht.
Mijn bazin vindt het beter dat er geen fijngemalen restvlees in mijn voer zit. Dat houdt dus in dat er alleen maar vers vlees in het voer is verwerkt en weinig tot geen resten, zoals de organen van een dier. Daarnaast wilde mijn bazin een nieuwe eiwitbron uitproberen.
Copramijt
Ze heeft me een sample van de smaak hert gegeven. Nou dat smaakte zo goed! Ik ben er echt gek op. Het voordeel van hert is dat het heel goed is voor mijn huid. Omdat ik een Copramijt allergie heb die zich in mijn huid nestelt, kan ik een voer dat mijn huid en vacht versterkt en ondersteunt heel goed gebruiken. Daarnaast kreeg ik Senior voeding van Edgard & Cooper met de smaak konijn, gemaakt om de botten en gewrichten te versterken. Mijn bazen mixen deze twee smaken zodat ik genoeg voedingstoffen voor mijn huid, vacht, botten en gewrichten binnenkrijg.
Goedgekeurd
Ik heb het nu 2 dagen in mijn voerbak gekregen en alle porties heb ik braaf opgegeten. Dat kost me weinig moeite, want ik begin al te kwijlen als mijn bazen mijn voerbak pakken om het te vullen met al dat lekkers. De brokken van Edgard & Cooper zijn ook niet heel droog. Het is een krokante brok die een beetje vettig aanvoelt door de lijnzaadolie. Je kunt het ook heel goed zien.
Maat brokken
Wat een klein nadeel is, is dat er per zak geen verschil in maat van de brokken is. Als je een kleine zak hebt (7 kg en alle maten daaronder), zitten daar kleine brokken in. In een grote zak (12 kg) zitten grote brokken. De kleine brokken kan ik prima eten, maar voor mij zijn de grote brokken veel prettiger, met die grote bek van me.
Aanrader!
Verder ben ik zeer tevreden over het voer. Ik voel me goed en mijn ontlasting is goed. Dat was ook lange tijd een kwaaltje bij mij. Ook mijn medicatie beïnvloedt mijn ontlasting, maar in combinatie met het Edgard & Cooper voer, ziet alles er veel beter uit.
Ik hoop dat jullie het weer een leuke blog vonden.
Hiep Hiep Hoera! Afgelopen week was Sennahs eerste verjaardag. Tijd om terug te kijken! Ik neem jullie mee naar het begin van Sennahs leven.
Puppy’s
Op 20 september 2017 zijn er 6 Border Collie x Labrador puppy’s geboren, 4 reutjes en 2 teefjes. Zwart-wit, zwart-bruin en merle. Geboren tussen de koeien op een boerderij. Een van de pups zou op de boerderij blijven wonen, Beer. Zijn broertjes en zusjes zouden gaan verhuizen.
Via Facebook kwamen de schattige puppyfoto’s voorbij. De puppy’s waren geboren bij een vriendin van mijn tante en een van de pups zou bij haar gaan wonen. Al snel was de keus voor de Merle pup gemaakt, Bink.
We zouden puppy’s gaan knuffelen en gaan kijken naar Bink. In de auto werd het nog extra benadrukt: ‘We gaan alleen kijken!’. Daar aangekomen waren daar ook mijn oom, tante en neefjes. We mochten gelijk de puppy’s knuffelen en oppakken. Toen mijn moeder de zwart-bruine pup in haar handen kreeg, was ze gelijk verliefd op de wenkbrauwen. Mijn oom zei: ‘Sharon, als je een hond wilt, moet je het nu aan je moeder vragen’. Maar die vraag was niet nodig, ze wist hoe graag ik weer een hond wou. De stap voor het nemen van de hond was alleen wat ingewikkeld, door de ervaringen met onze vorige hond Djairo.
Djairo
In 2010 hadden wij al eens de keus gemaakt om een hond te nemen. Djairo, een Lhasa Apso. In zijn puppytijd is Djairo heel erg ziek geweest. Hij had Levershunt, dit is een aandoening aan de lever. Levershunt houdt in dat er een ader om de lever heen loopt als de pup bij de moeder in de buik zit. De ader gaat dicht als de pup is geboren. Dit gaat bij elke pup vanzelf, maar bij Djairo was deze ader niet dichtgegaan. Hierdoor kreeg hij een soort epileptische aanvallen. Door de aanvallen kwamen we er achter dat hij Levershunt had, en met een operatie is de ader dichtgemaakt. Helaas hebben de aanvallen waarschijnlijk wel voor wat schade gezorgd in de hersenen en kon Djairo niet zo goed met onverwachte dingen omgaan. Hierdoor viel hij vaak uit naar ons en heeft hij meerdere keren gebeten, vooral mijn broertje. De beste keus was om voor Djairo een rustiger thuis te vinden, zonder kinderen. Veel verdriet voor mij, maar het veiligste voor ons allemaal.
Nemen we een hond?
Na ons bezoek aan de puppy’s hebben we veel gesproken. We zijn alle vier hondenliefhebbers; mijn ouders hadden al een hond voordat de kinderen kwamen. Er is dus altijd al een hond in huis geweest. Maar de ervaringen met Djairo beïnvloedden wel de keus voor een nieuwe hond. Een hond kies je niet voor heel even, je moet daar echt goed over nadenken. En een nieuw thuis voor je hond moeten kiezen, zoals bij Djairo, dat wilden wij niet nog een keer mee maken.
Daarom moest iedereen er nu weer achter staan en moesten we ook met z’n allen de zorg dragen. Wie is er wanneer thuis om de hond uit te laten, hoe doen we dat in de zomervakantie, wie kan er de eerste week thuis zijn om de pup op te vangen. Dat alles werd besproken.
En toen was de keus gemaakt! Mijn vader belde mijn tante en zei: ‘We zijn er nog niet helemaal uit’. ‘Wat dan?’. ‘We weten nog niet hoe we hem moeten noemen!’.
Het zwart-bruine pupje met de schattige wenkbrauwen zou vanaf november bij ons komen wonen!
Wat wordt zijn naam?
Nu we wisten dat het zwart-bruine pupje bij ons zou komen wonen, mochten we zo vaak als we wilden op bezoek. We zijn vanaf dat de pups 5 weken oud waren elke week meerdere keren langsgeweest. Gewoon om even te kijken en te knuffelen.
Toen de pup 5 weken oud was liepen we al met hem aan de riem over het erf. Natuurlijk op de voet gevolgd door zijn moeder.
Heel leuk om zo vroeg al een band op te bouwen met je pup!
Maar nu begon het lastigste… Hoe gaan we hem noemen. In onze familie-Whatsappgroep werd er elke dag wel weer een optie besproken. Bikkel, Banjer, Borre, Mack, Duke, Senno, Senna, Rex. Elke keer als er weer een puppyfoto werd geplaatst was het: ‘Kijk Banjer lief liggen’. Gevolgd door ieders favoriete naam. ‘Banjer? Bikkel, bedoel je’. ‘Bikkel? Borre!’. Enzovoort.
Het duurde even voordat we het eens waren, maar we kwamen eruit! Vanaf nu zou de pup Sennah heten. Met een h op het einde, gewoon omdat het net iets specialer is.
Eindelijk november!
En toen waren de puppy’s 8 weken oud en mochten ze naar hun nieuwe thuis!
Sennahs eerste nacht ging prima. Natuurlijk moest hij wennen en heeft die even gepiept, maar nacht 2 hebben we hem al niet meer gehoord! De eerste 2 weken dat Sennah bij ons was, was er de hele dag iemand thuis. Zo konden we hem hopelijk snel zindelijk maken en hem rustig laten wennen aan het alleen zijn. Want na 2 weken zou hij toch eventjes alleen moeten zijn. Dit ging gelukkig heel goed. Sennah is ongeveer 2 a 3 uurtjes alleen thuis. Dan ligt hij gewoon lekker in zijn bench te slapen, dat is hij zo gewend.
Sennahs liefde voor klompen
Sennah is vanaf het begin dat hij bij ons in huis woont al dol op de werkklompen van mijn vader. Hij gebruikt ze als kussen en valt met zijn neus in de klomp in slaap.
Toen Sennah 6 maanden oud was hebben we de bench uit de woonkamer gehaald. We hadden al een tijd ’s nachts en overdag het deurtje opengelaten, en dat ging heel goed.
Maar het was toch iets te enthousiast… want ’s morgens om 5u wilde mijn vader vertrekken naar zijn werk, dus hij pakte zijn leren werkklompen met de stalen neuzen. Bleken het ineens instappers te zijn! Sennah had de hele achterkant tot op de zool weggekauwd. Oeps.
Ach, een foutje kan gebeuren. Gelukkig waren er nog reserveklompen. Maar… de volgende morgen waren ook deze niet meer helemaal heel. Hier had Sennah een paar happen uit de zijkant genomen. Niet meer te dragen.
Dus je begrijpt dat de bench al heel gauw weer terug was…
Een echte pup
Een kleine doerak is het! Maar wel een leuke doerak. Hij was gewoon een echte pup. Zo plukte hij de bloemen van de plant terwijl hij je aankeek. Stal hij de steentjes uit de tuin en daagde je uit om hem te vangen. Pakte hij de reisgidsen uit de mand om stiekem op de kaft te kauwen. En trok hij alle handdoeken en kleden naar zijn bench.
Stiekem moest ik er altijd om lachen. Bleef hij altijd maar zo ondeugend en klein!
Reizen jullie ook wel eens met de trein? Met de auto? Met de bus? Vinden jullie reizen leuk?
Ik vind reizen dus echt geweldig! Tijdens het reizen krijg je zoveel aandacht van iedereen.
In de trein
Soms vinden mensen mij ook een beetje eng, want ik ben een grote jongen met een zwart masker. Maar gelukkig vindt de meerderheid mij wel leuk. Wat ook fijn is, is dat de trein tijdens het rijden rustig heen en weer schommelt. Daardoor kan ik zo lekker slapen. Ik slaap dan ook zo diep, dat mijn bazen me gewoon opzij kunnen schuiven, zonder dat ik daar wakker van word. Dat vinden veel reizigers wel grappig om te zien. Nadat ik wakker ben geworden moet ik bij iedereen om mij heen even aandacht vragen. Dat is zo leuk. De mensen praten dan altijd over mij met mijn bazen. Ik. Heb geen idee wat ze dan zeggen. Maar meestal klinkt het als leuke gesprekken over mij.
Even uitproberen
Toen mijn bazen me net hadden geadopteerd, wilden ze al snel met mij in de trein. Mijn bazin vond dat heel spannend zei ze. Mijn bazen hadden namelijk geen idee of ik dat wel leuk zou vinden. Kon ik wel goed de trein in klimmen? Zou ik niet in paniek raken? Mijn bazen hadden zoveel vragen. Maar ze hadden al snel antwoord. Mijn bazin en ik gingen voor het eerst met de trein. Ik was zo enthousiast! Jeej, we gaan wat leuks doen! Eerst even een hondenkaartje kopen en inchecken. Het was zo ver, de trein in stappen. Niks aan de hand… Ik liep zo naar binnen. Mijn bazin was zo trots. Even een geschikt plekje zoeken waar ik gestrekt op de grond kon liggen.
Laten wennen
Sommige honden vinden die richel tussen het perron en de trein een beetje spannend om overheen te stappen. Als je daartussen komt te zitten kan het best pijn doen. Om daar zonder angst overheen te stappen, moet je baas zelf rustig blijven. Als de baas geen angst voelt, hoeven wij ook geen angst te voelen! Als je niet durft, is het fijn als je baas je lief aanmoedigt. De baas kan wat snacks mee nemen om je te lokken en belonen. Als je echt niet durft is het fijn als je baas je een duwtje in de rug geeft, of even over die enge richel tilt. Het is belangrijk dat je baas (wanneer je in de trein bent) gelijk beloont! Op de manier die voor jou en baas je werkt natuurlijk. Bijvoorbeeld snacks en/of aandacht. Daardoor onthoud je de positieve ervaring van het in de trein stappen. Als jij en je baas genoeg tijd hebben (en de trein natuurlijk) kunnen jullie een paar keer proberen in en uit te stappen. Dan wen je eraan en zal je zien dat die richel helemaal niet eng is.
Mijn bazen hebben mij geadopteerde, dus ze hadden geen idee hoe ik op deze situatie zou reageren. Maar mijn vorige baas heeft mij aan heel veel verschillende situaties laten wennen. Daardoor ben ik dit gewend en is het alleen maar leuker om dit soort uitstapjes te doen.
Wat heb ik toch geluk gehad met mijn ‘gouden’ leventje in Zuid-Holland. Ik voel me veilig, krijg veel liefde, krijg 2x per dag eten, word uitgelaten, we gaan vaak lekker wandelen en ik mag en kan de hele dag spelen met één van mijn 15 speeltjes. Ik kan zelfs kiezen uit een mandje, orthopedisch kussen en de bank waar ik op wil slapen. Als ik ziek ben zullen mijn baasjes er alles aan doen om mij weer beter te maken. Whoohoof, ik voel me echt een heel blij hondje.
Curaçao
Zelfs als mijn baasjes ergens op vakantie gaan waar ik niet mee naar toe kan, heb ik het nog heel goed. Ik mag dan namelijk naar mijn tante Mariëlle toe, nou dat is pas echt feest! Dit gaat binnenkort ook weer gebeuren, want mijn baasjes gaan naar Curaçao.
Op Curaçao wonen helaas heel veel honden op straat die het zwaar hebben en eenzaam zijn. Er zijn ook heel veel honden die wel bij een baasje wonen maar die echt heel slecht behandeld worden. Ze fungeren als waakhond, maar als ze ziek worden, worden ze afgedankt omdat de baasjes geen geld hebben voor de behandeling of er gewoon geen zin in hebben. Ook worden puppy’s aan de kant van de weg gezet, omdat de ‘baasjes’ er niet voor willen of kunnen zorgen. Dit vinden wij heel erg.
Rescue Paws Curaçao
Gelukkig zijn er meer mensen die dit leed verschrikkelijk vinden en die de mogelijkheden hebben om zoveel mogelijk hondjes te redden en te verzorgen. In 2014 is de stichting Rescue Paws Curaçao opgericht. Zij vangen straathondjes op, geven ze eten, liefde en verzorging. Ze gaan met de honden naar de dierenarts als dit nodig is, zorgen dat ze geen teken en vlooien meer hebben, ontwormen de hondjes en zorgen voor sterilisatie bij teefjes (door de dierenarts) zodat er niet nog meer ‘ongewenste’ pups geboren kunnen worden. Tevens zorgen ze ervoor dat de hondjes geadopteerd kunnen worden, zowel op Curaçao als in Nederland. Zodra het Kluivert Rescue Center op Curaçao klaar is zullen de mensen van Rescue Paws Curaçao deze opvanglocatie gaan runnen, waardoor ze een waanzinnige samenwerking aangaan en nog meer kunnen betekenen voor de zwerfhondjes op het eiland.
#durftevragen
Het leed van deze hondjes gaat mijn baasjes aan het hart. Ze zijn heel blij dat er een stichting is die zich bekommerd om het welzijn van de honden op Curaçao. Daarom hebben ze besloten de stichting te gaan helpen; met goederen, donaties en in het echt als ze op Curaçao zijn. Via mijn blog willen ze aan jullie vragen of jullie mee willen helpen.
Zoals jullie begrijpen is op het eiland de aanschaf van goederen een stuk duurder dan bij ons in Nederland; vandaar dat mijn baasjes spullen mee willen nemen.
Wij willen aan jullie vragen of jullie meehelpen bij de inzameling van spullen die we mee kunnen nemen in onze bagage naar Curaçao. We gaan eind oktober vliegen en we willen graag voor die tijd een mooie lading spullen hebben verzameld. Wat kun je doneren?
Medicijnen, vlooienmiddelen, wormmiddelen (ook aangebroken verpakkingen zijn welkom)
Dekentjes
Speeltjes
Voerbakken
Hondenkluifjes
Heb jij producten die je wilt doneren aan Stichting Rescue Paws Curaçao? Stuur ze dan op naar The Dog Pen! Daar worden alle producten verzameld en in één keer aan ons verzonden voordat we naar Curaçao gaan. Zo kunnen we jouw spullen meteen op de juiste plek brengen!
The Dog Pen
T.a.v. inzamelactie Lady Rebel
Postbus 165
2210 AD Noordwijkerhout
Nederland
Wil je liever helpen door een donatie te doen in de vorm van geld, zodat wij zelf spullen kunnen kopen om mee te nemen? Neem dan contact op via Ladyrebelsmit@gmail.com
Volgende blog
In mijn volgende blog zullen we een tussenstand geven van de stand van zaken; we hopen echt dat jullie willen bijdragen. Laten we met elkaar iets goeds doen voor de zwerfhondjes op Curaçao. We gunnen toch iedere hond ook zo’n goed leven als ik mag hebben en hopen op een gouden mandje voor allemaal.
Kijk voor meer informatie over de stichting, adopteren op afstand of voor honden ter adoptie op de website van Rescue Paws.
Wat is een HR-hond? Dat was mijn bazins eerste vraag toen ze die term voor het eerst hoorde. Er werd aan haar uitgelegd dat het staat voor ‘Hoog Risico’-honden, honden die meer risico hebben om te bijten. Er bestaat zelfs een lijst met de rassen die een HR-hond worden genoemd.
Ik ben een HR-hond
Mijn bazen krijgen het vaak te horen. “Nou, dat ras ‘ken’ ik, die zijn superagressief.” Eigenlijk hebben deze mensen geen idee. Waarop mijn bazen zeggen: “Je moet niet alle HR-hondenrassen over 1 kam scheren.” Ik ben dus een Amerikaanse Akita Inu. Ja, ik sta met vlag en wimpel op nummer 1, op de HR-hondenlijst. Maar ben ik agressief? Nee, dat ben ik niet.
Mee naar het werk
Soms mag ik mee naar het werk van mijn bazin. Mijn bazin werkt bij de Pets Place. Ja, ze werkt echt in een dierenwinkel, en daar ben ik superblij mee! Ik krijg daarom veel lekkers en mag altijd nieuwe (gezonde!) snacks testen. Back to business. Juist op haar werk krijgt mijn bazin het vaak te horen. “Wil je hem vasthouden? Ik vind hem eng. Ik heb namelijk gehoord dat deze honden heel agressief kunnen zijn.” Dan zegt mijn bazin: “Als mijn hond agressief is, of ik hem niet kan vertrouwen, dan zal ik hem niet naar een publieke ruimte brengen.” Dat stelt de mensen wel gerust. Gelukkig krijgt mijn bazin veel meer positieve dan negatieve reacties, krijg ik super veel aaien over mijn bol en aandacht.
Agressief, of toch niet?
Waaraan merk je dat een hond agressief is? Zijn er agressieve honden? Ja, er zijn agressieve honden. Er zit alleen een grote ‘maar’ aan. Vaak ontstaat agressie uit onzekerheid. Wanneer baasje en hond samen een nare situatie met een andere hond hebben meegemaakt, kan er bij de volgende ontmoeting met een andere hond onzekerheid ontstaan. Dat is helemaal niet vreemd. Want wat nou als het nog eens gebeurt? Jammer, want de twijfels kunnen onzekerheid bij ons honden creëren. Dat noemen we ‘angstagressie’. De bange hond wil laten weten dat de andere hond niet dichterbij mag komen. Dat gebeurt, door de onzekerheid, niet op een vriendelijke manier.Dit soort voorvallen gebeurt vaak met rassen die veel energie hebben en dus veel beweging nodig hebben. Wanneer deze honden bijvoorbeeld hun energie niet kwijt kunnen, kunnen zij ook ongewenst gedrag gaan vertonen.
Uitdaging
Spelenderwijs kunnen onze bazen dat allemaal verhelpen. Je baas kan kijken wat jij als hond echt heel erg leuk vindt. Misschien vind je Agility leuk, of speurwerk. Door goed gedrag te belonen worden wij allemaal hele lieve huishonden. Of dat nou met aandacht, je favoriete bal, of trainersnacks is. We worden blij van de soort uitdaging en beloning die bij ons past. Er zijn honderden manieren om met ons te spelen en trainen. Wij en onze bazen moeten samen kiezen wat er bij ons past.
KnuffelBeer
Maar, ben ik als HR-hond nou agressief? Ikzelf vind van niet. Ik ben als reu niet altijd aardig naar andere reuen. Daarom (als er aanleiding voor is) vragen mijn bazen eerst altijd of de andere hond een pup of teefje is. Zo ja? Dan is er geen nood. Zo nee? Dan lopen mijn bazen en de andere partij met wat ruimte langs elkaar heen. Wat bij mij goed helpt, is dat mijn bazen tussen mij en de andere hond in gaan lopen. Zo voorkomen mijn bazen en ik een matpartij. Want als ik eerlijk ben, vind ik matten ook helemaal niet leuk. Ik ben een supergesocialiseerde hond. Ik vind alle mensen die mij leuk vinden, leuk. Mensen die mij een beetje eng vinden, laat ik met rust.
Ik ga mee naar de stad. Daar word ik veel aangehaald. Ik ga mee met de trein. Ik ga mee naar het strand en het bos. Mijn bazen en ik maken veel lange wandelingen. Ook zorgen mijn bazen dat ze 1 dag in de week vrij zijn. Speciaal om tijd met mij door te brengen! Op deze manier worden mijn hersenen uitgedaagd. Dat heb ik echt hard nodig. Want ik, als American Akita, ben heel slim. Ik heb het hard nodig dat mijn hersenen getriggerd worden.
Dus lieve bazen, wees creatief en ga er lekker op uit met jullie viervoeter!
Ik hoop dat jullie het weer een leuke blog vonden.
Een poot van Beer
PS: Ook een hele dikke knuffel, want ik ben echt een hele grote KnuffelBeer!
We geven het eerlijk toe, helemaal objectief zijn we bij The Dog Pen natuurlijk niet. Als we niet hadden geloofd dat hondenbloggers de toekomst zijn om merken onder de aandacht te brengen, dan was The Dog Pen misschien nooit geboren.
Emotie-marketing
Welk product je ook aan de man, vrouw of hond wilt brengen, het is altijd goed om emotie op te roepen om de consument aan te spreken. In de huidige tijd dat alles de aandacht opeist, zijn honden een welkome afwisseling. Iedereen wordt blij van honden, of het nu een beeld is of een leuk verhaal.
Blog vs. Instagram-post
Inmiddels weet een aantal merken en winkels de Instagrammende honden prima te vinden om hun merk onder de aandacht te brengen. Natuurlijk is het goed voor jouw exposure als bedrijf dat een aantal Instagram-honden met jouw product op de foto staat. Maar wat is nu precies het verschil tussen een promotie via een hondenblog en een promotie via een Instagram-account van een hond? Het grootste verschil is dat een Instagram-post vaak vrij vluchtig is. Er is een foto met jouw product, en dat levert een bepaald aantal views op. Helaas is het zo dat mensen een bepaald beeld minimaal 20 keer moeten zien voordat ze overgaan tot actie. In het meest ideale geval is dat het aanschaffen van jouw product.
20 honden op Instagram
Oké, appeltje eitje, je stuurt dus jouw product aan 20 honden op Instagram en laat maar komen die betalende klanten. Sorry… moeten we je weer teleurstellen! Zo zal het helaas niet gaan. Vraag je eens af hoe vaak jij zelf een product of dienst aanschaft na het zien van een Instagram-post (of liever nog 20 Instagram posts over hetzelfde product). Hoe makkelijk klik je door bij een Influencer naar het betreffende product? In het beste geval kom je via de Influencer bij het Instagram-account van het merk en kun je daar eenvoudig doorklikken naar het gewenste product (door een post met een product tag bijvoorbeeld). Wanneer je alleen werkt met Instagrammende honden met meer dan 10.000 volgers kun je ze verzoeken om in hun story direct te linken naar jouw gewenste pagina (swipe up).
Een hondenblog
Door jouw product of dienst te laten reviewen door een hondenblogger heb je meteen een uitgebreid verhaal plus foto’s op een website die online blijft staan. Ben je benieuwd naar de origine van de hondenblog? Daar schreven we eerder al een blog over. Ja, een blog over hondenblogs op een hondenbloggersplatform, hoe kan het ook anders? Hoewel de meeste bedrijven wordt aangeraden om zelf te gaan bloggen over hun diensten en producten, is een onafhankelijke blog van een andere partij dan jijzelf voor de lezer altijd waardevoller. Het mooie van blogs is nu juist dat je de mening leest van een onafhankelijk persoon net zoals jij zelf bent. Dat geeft voor lezers een vertrouwd gevoel en een betere motivatie om door te klikken en over te gaan tot de aanschaf van een product.
Promotiemix
Hoewel wij denken dat een hondenblog dé manier is om jouw merk onder de aandacht te brengen, hoeft het een het ander natuurlijk niet uit te sluiten. Wanneer je jouw doelgroep wilt bereiken, kies je vaak voor een mix van verschillende manieren om jouw merk onder de aandacht te brengen. Je kunt, afhankelijk van je budget en je doelgroep, het zo gek maken als je zelf wilt. Wanneer je een kleiner budget hebt is juist creativiteit en een goed verhaal heel belangrijk. Heb je een oneindig budget, dan kun je makkelijk een bureau inschakelen om het verhaal te vertellen of een goed verhaal te maken en is de keuze uit media oneindig.
Echte honden, echte ervaringen
In het huidige landschap van reclames en de constante roep om aandacht, zijn mensen het beste te bereiken op een authentieke manier. Jouw doelgroep is gewoon een groep met echte mensen die iets met elkaar gemeen hebben. Hebben deze mensen een hond? Dan vertellen ze het liefste alles over hun hond. Maar ze zoeken ook naar herkenning, ervaringen van anderen die tegen eenzelfde probleem aanlopen en een mooi verhaal. Iedere dag vertellen hondenbloggers hun eigen echte verhaal. Hierdoor lezen en leven veel mensen mee met de hondenblogger.
Welke hondenblogger kies je?
Kijk altijd goed naar de persoon of hond waarmee je een samenwerking aangaat. Hoe ziet de blogpagina er uit? Is de manier van schrijven en de uitstraling de juiste voor jouw merk? Is deze blogger ook actief op sociale media en kun je afspraken maken over de promotie van de blog via Instagram en Facebook? Een ander ding om rekening mee te houden is looptijd van de blog. Is de verwachting dat deze blog er over een aantal jaren nog is? Dat zijn allemaal belangrijke afwegingen om te maken bij het kiezen van de juiste match. Je kunt natuurlijk ook kiezen om meerdere hondenbloggers in te schakelen.
Waarom kies je voor een blogger van The Dog Pen?
Bij The Dog Pen bloggen we met een grote groep bloggers. Sommige bloggers blijven, andere vertrekken, honden overlijden, maar ons platform blijft online. Je bent niet afhankelijk van 1 hond of 1 persoon of jouw betaalde artikel wel of niet online blijft.
Altijd een hond die perfect bij jouw merk past
Bij iedere blog komt er ook meteen een Instagram en Facebook campagne
Je hoeft niet apart honden influencers in te zetten (die hebben we al in huis)
Door de grootschaligheid ben je niet afhankelijk van 1 persoon of hond om een platform actueel te houden
Iedere dag komen er nieuwe blogs online
We hebben al hele mooie bezoekersaantallen en deze groeien ook nog eens dagelijks
Jouw merk promoten via The Dog Pen
Ben je benieuwd wat we bij The Dog Pen voor je kunnen betekenen? Neem dan zeker eens contact op om de mogelijkheden te bespreken. Het leuke aan The Dog Pen: we hebben een geweldige groep van verschillende hondenbloggers allemaal met hun eigen soort en/of ras hond. Elke hond heeft zo weer zijn of haar eigen voorkeuren en dagelijkse activiteiten. Zo kunnen we altijd een hond vinden die het beste bij jouw bedrijf of merk past.
Bij The Dog Pen zijn we groot fan van hondenkoekjes. Van cookiemeldingen iets minder, maar het is een moetje. Dus wil je een cookie?
Bij verder gebruik van onze site accepteer je de cookies automatisch.Ja lekker!Nee
